Θα βοηθήσω:

Είμαι σίγουρος ότι η Μπαρτσελόνα είναι πολυεθνική…

Χθες παντως ο καλυτερος ποδοσφαιριστης που εχει παιξει το αθλημα ποτε ειχε 2 γκολ και 2 δοκαρια σε πανεμορφα σουτ απεναντι στην Ατλετικ Μπιλμπαο.

Αδύνατον, ο Ντιέγκο πέθανε πριν λίγες εβδομάδες

Θα ηταν αρκετα δυσκολο ο 2ος καλυτερος ολων των εποχων να ειχε παιξει χθες μπαλα οντως, εχει αποσυρθει 2 δεκαετιες τωρα.

Επαιζε Γιουβεντους Μπιμπλαο χτες? Δεν ακουσα κατι.

Sorry αλλά για μένα GOAT είναι ο παιχταράς που στο παρελθόν έχει φορέσει τη φανέλα της Τότεναμ.

Ωωωωωπαλάκια

1_GettyImages-1629931615×926 71.7 KB

Οχι αλλα επαιζε Γιουβεντους Μιλαν και ο Ντυμπαλα, δδηλαδη ο καλυτερος παικτης της Γιουβεντους εδωσε 2 ασιστ για 2 γκολ του Κιεζα, εκ των οποιων η πρωτη φανταστικη

ΑΦου δεν κερδισαμε πεναλτι, δεν σκοραρε κι ο υπερεκτιμημενος, ισως την επομενη φορα.

εδιτ: μεταφέρω τα περί social media στο αντίστοιχο τοπικ.

ΥΓ: Επίσης, το Hammer έχει ένα τεράστιο πλούτο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικά. Το αρχείο του από το 1984. Σκέψου να μπορούσε κανείς να ανατρέξει στη δισκοκριτική του Powerslave, Melissa, Black Album τη χρονιά που κυκλοφόρησαν. Τι επισκεψιμότητα θα αποκτούσε - σαν ένα ψηφιακό αρχείο σχεδόν 40 χρόνων - και πόσες παραπάνω πηγές εσόδων θα είχε με το να “ανακύκλωνε” κείμενα (πχ βγαίνει το Deluxe του Master of Puppets, πάρε τη δισκοκριτική από το 86 στην αρχική, βρες και 5 δισκάδικα να βάλουν λινκ για online παραγγελία, κράτα το 5%-10% σαν προμήθεια. Έρχονται για live οι Maiden, βάλε την ανταπόκριση από τη Φιλαδέλφεια και ένα link για τα εισιτήρια της συναυλίας, πάλι με προμήθεια. Κλείνει η δεκαετία πέρυσι, βγάλε το αφιέρωμα του 1990 ή του 2000). Απλά πλέον η ψηφιοποίηση θέλει και μεγάλη επένδυση και άργησαν, γιατί πλέον δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να την κάνουν.

Τι εννοεις δεν σκοραρε ο Μεσσι χτες?

Τα διάβασα όλα μα τον Τουτατη, νόμιζα πως τσακωνεστε εδώ κ 100 ποστς για τπτ αλτερ μπριτζ η αφελής… 1. Πόσες ωραιες κουβέντες γίνονται αυτές τις μέρες στα πιο άκυρα θρεντς ;p 2. @achilleas Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΟΙ ΟΙ ΚΙΣΣ ΚΑΠΟΥ ΩΠΑ !

Μετριοι, οχι. Καραγκιοζηδες, ναι .

Ας το θέσω λίγο διαφορετικά.

Έστω ότι έχεις (ή τρέχεις) ένα μουσικό μέσο. Ειδικά αν μιλάμε για μουσικές σαν αυτές με τις οποίες ασχολούμαστε σε αυτόν εδώ τον χώρο, το κίνητρο με το οποίο ξεκινάς είναι το μεράκι, η αγάπη, η τρέλα, η καύλα… you name it. Πάντως, όχι το να πας να βγάλεις λεφτά από αυτό.

Κάποια στιγμή φτάνεις σε ένα κομβικό σημείο, στο οποίο μπαίνουν οι δυο πανταχού παράγοντες της ζωής: το χρήμα και ο χρόνος.

Πρέπει να κάνεις κάτι να βιοποριστείς και το μέσο που τρέχεις/συμμετέχεις σου τρώει ήδη πολύ χρόνο. Ή θα πρέπει να βιοποριστείς μέσα από αυτό ή θα πρέπει να κάνεις κάτι άλλο για βιοπορισμό. Το πρώτο απαιτεί δύσκολους συμβιβασμούς και το δεύτερο παρουσιάζει τεράστιες δυσκολίες αν θες να διατηρήσεις και το μέσο, ειδικά όσο η ζωή προχωράει, οι υποχρεώσεις μεγαλώνουν και ο άνθρωπος “βαραίνει”.

Και στις δύο περιπτώσεις, εκεί είναι που θέτονται οι γραμμές μεταξύ επιχείρησης, επαγγελματισμού και ρομαντισμού/οπαδισμού. Ο καθένας τις θέτει με βάση τις δικές του προτεραιότητες και τα δικά του κριτήρια, αλλά θα υπάρξουν αναπόφευκτα conflicts και ομολογουμένως είναι μια πολύ δύσκολη ισορροπία.

Και είναι θέμα του εκάστοτε αναγνώστη να διακρίνει και να κρίνει αν του κάνει και τι σε ένα μέσο.

Όσο για το ερώτημά, αν και πόσο επαγγελματικά δουλεύει το σάιτ, αυτό είναι προφανώς μια απάντηση που εσύ και ο κάθε αναγνώστης θα δώσει, με βάση το αν θεωρεί ότι “προσφέρουμε άρτια υπηρεσία” όπως πολύ σωστά ανέφερες.

Αυτό είναι άλλο ένα… “καυτό” ερώτημα!

Έχω έναν γνωστό που ασχολείται με τον μαραθώνιο βουνού. Ξεκινήσαμε μαζί κάποια στιγμή να τρέχουμε στο γήπεδο και σταδιακά τον απορρόφησε τόσο πολύ το χόμπι αυτό που… πήρε τα βουνά και άρχισε να γράφει άπειρα χιλιόμετρα. Κι επειδή όσο ασχολείσαι τόσο πιο βαθιά μπαίνεις, έχει πλέον αγοράσει όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό, πάει σε γιατρούς, διατροφολόγο, τα πάντα όλα σε επαγγελματικό επίπεδο μόνο που…δεν πληρώνεται γι’ αυτό!

Το λέω γιατί θεωρώ ότι καλόν είναι να γίνει εξαρχής η διάκριση ότι οι συνθήκες του να προσφέρεις επαγγελματική “υπηρεσία” και του να αμείβεσαι σαν επαγγελματίας μπορεί να μην συντρέχουν ταυτόχρονα.

Πάρτε παράδειγμα το ΜΗ απ’ όπου ξεκίνησε η όλη κουβέντα. Πλέον απαρτίζεται από ερασιτέχνες κατά κύριο λόγο. Το ανοίγεις και αγανακτείς από τα ορθογραφικά/συντακτικά/γραμματικά λάθη, τα αλλεπάλληλα αφιερώματα (προκειμένου να επενδύσουμε στην παρελθοντολαγνεία των μεγαλύτερων σε ηλικία που αποτελούν πλέον το αναγνωστικό κοινό) αναδύουν προχειρότητα και βιασύνη, για να μην αναφέρω την “στροφή στην ελληνική σκηνή” με φαινόμενα στο ίδιο τεύχος να βρίσκεις συνέντευξη από το Χ συγκρότημα, ολοσέλιδη διαφήμιση για το νέο δίσκο του και φυσικά κριτική με το κλασικό 8αράκι!
Από την άλλη το περιοδικό βγάζει προφανώς τα έξοδα του και αφήνει φαντάζομαι κάποιο κέρδος, όπως και, λογικά, συντηρεί και τους 2-3 που εργάζονται πλήρως και αποκλειστικά σε αυτό. Σαν επιχείρηση επιβιώνει, πόσο όμως δύναται να θεωρηθεί προϊόν επαγγελματικής ενασχόλησης αυτό που προσφέρουν;

Ήταν πιο επαγγελματικό πριν από 25 χρόνια το ΜΗ επί Φλωράκη όταν έκανε την ιστορική στροφή στο underground και το αναδυόμενο τότε κύμα του black metal, έχοντας και τον ανταγωνισμό του Invader τότε που έδιναν δώρα κάτι CD που μας ξεστράβωναν όλους; (αναφέρθηκαν κάποια παραπάνω) Ή ακόμη παλιότερα, όταν αποθέωναν κάποια συγκροτήματα συμβάλλοντας στην δυσανάλογη δημοφιλία τους εν Ελλάδι (για να είμαστε και εντός θέματος!!!)

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η διαχωριστική γραμμή όχι απλώς είναι λεπτή, αλλά ενδεχομένως μετακινείται ανάλογα με τα πρόσωπα, τις εποχές και την παρεχόμενη υπηρεσία αυτή καθεαυτή. Νομίζω ότι μπορείς να είσαι ρομαντικός (ακέραιος, ίσως θα ήταν μια άλλη πιο εύστοχη προσέγγιση) χωρίς ταυτόχρονα να θέτεις σε κίνδυνο την επαγγελματική σου επιβίωση. Δύσκολη ισορροπία αλλά γίνεται, απλά θέλει… επαγρύπνηση για να μην παρεκτραπείς προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση.

Και για να μην θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω, το rocking προφανώς το εκτιμάμε για αυτά που προσφέρει αλλιώς δεν θα είμασταν εδώ.
(Αυτό που αναρωτήθηκα στο προηγούμενο σχόλιο μου ήταν η φορά της συνεπαγωγής για τον πολύ κόσμο: διαβάζουμε το rocking επειδή εκτιμάμε τις γνώσεις/απόψεις/την πένα των συντακτών του και μπαίνουμε και στο forum, ή το rocking έχει ενεργό forum άρα με την ευκαιρία θα μπούμε και στη σελίδα; Αφού λέτε ότι ισχύει το πρώτο δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω)

Ρε άστο καλύτερα μην ψάξει κανένας για την κριτική του Toxicity… χαχαχα!

Ε, δεν ξέρω, φτάνουν 3-4 καλά άλμπουμς τη δεκαετία του 70 (το Love Gun γαμεί ομολογουμένως); Έχουν περάσει 40+ χρόνια από το τελευταίο καλό άλμπουμ τους. Σημαντικοί ναι, επιδραστικοί (κυρίως λόγω image) ναι, καλή μπάντα όχι. Και δε μιλάω καν για την κουλαμάρα - τους έβαλα και στην ίδια πρόταση με τους Van Halen, χαώδης διαφορά - δε χρειάζεται όλοι να έχουν κιθαρίστα EVH, αλλά ένας (1) καλός δίσκος ρε παιδιά σε 40 χρόνια ρε παιδιά…

Κάνω quote αυτό για συντομία, γιατί θα θίξω σχεδόν όλα αυτά που λες και εσύ και ο Ιαν παρακάτω.

Το επαγγελματικό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα. Επαγγελματικό σημαίνει ότι γι’αυτό που παράγεις/προσφέρεις/ό,τι κάνεις τέλοσπαωντων στην εργασία σου πληρώνεσαι. Δηλαδή το σάιτ ( τυχαία το αναφέρω ) μπορεί να δουλεύει φουλ ερασιτεχνικά ( ή εθελοντικά καλύτερα ) και το αποτέλεσμα να είναι ό,τι αρτιότερο έχει υπάρξει. Στον αντίποδα ο ΣΚΑΙ δουλεύει πλήρως ( γκουχ γκουχ ) επαγγελματικά αλλά είναι σάπιο το αποτέλεσμα του.

Τα υπόλοιπα που αναφέρετε είναι ζητήματα που αναπόφευκτα πρέπει να κάτσεις κάτω και να τα λύσεις με χαρτί και μολύβι αν θέλει ένα μέσο να κάνει τη μετάβαση από χόμπι/καύλα/project σε επιχείρηση και να μην υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις.

πχ αυτό, όσο καλή ιδέα κι αν ακούγεται, δε μου φαίνεται εύκολα υλοποιήσιμη. Δεν ξέρω, το τονίζω και ίσως κάνω εντελώς λάθος, αλλά τα κείμενα που έχει γράψει ένας συντάκτης στο ΜΗ σε ποιον ανήκουν? Αν υπάρχει σύμβαση φαντάζομαι είναι πιο εύκολα τα πράγματα, αλλά αν έχει χομπίστες συντάκτες? Σε ποιον ανήκει το κείμενο για να γίνει η αναδημοσίευση? Αν το ΜΗ πρέπει να πάρει άδειες, τότε πέρα απ’το κόστος μετάβασης από χαρτί σε digital, έχει και πάρα πολλά άλλα κόστη που λιμνάζουν μεταξύ του επιχείρηση και ρομαντική προσπάθεια.

Απάντησες μόνος σου στο ερώτημα λοιπόν. Όπως πολύ σωστά έγραψε ο @Ian_Metalhead, αυτό το όριο αλλάζει ανάλογα με τον άνθρωπο, το Μέσο, τις συνθήκες, τον χρόνο. Ωστόσο, στα δικά μου μάτια υπάρχουν αντικειμενικές σταθερές που θέτουν τα αποδεκτά όρια. Διάβασε το παρακάτω και φαντάζομαι ότι θα καταλάβεις τι εννοώ.

Είναι εντυπωσιακό ότι ο nnnkkk συνεχίζει να απαντάει σαν να είναι ο δεύτερος λογαριασμός μου. Ακριβώς αυτό που έγραψε παραπάνω είναι αυτό που ήθελα να γράψω. Στο rocking βρίσκομαι για 10-20 διαφορετικούς λόγους. Αν θέλεις, τους γράφω έναν-έναν αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Εσείς που εργάζεστε γι’ αυτό είσαστε εκείνοι που θέτετε το όριο του επαγγελματισμού.

Πληρώνεστε; Αφιερώνετε τη μέρα σας στην παραγωγή ειδήσεων/αρθρων; Ζείτε από αυτό; Είσαστε επαγγελματίες. Το κάνετε για χόμπι; Έχετε άλλες δουλειές ως “πρώτες”; Γράφετε όποτε προλαβαίνετε; Είσαστε ερασιτέχνες.

Θα τολμήσω να κάνω μόνο έναν μικρό διαχωρισμό: ένας επαγγελματίας μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του αμισθί διότι γουστάρει, θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό, του αρέσει η παρέα, βοηθάει την κατάσταση κλπ. Αυτός προφανώς δεν εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θέλουμε ιδιαίτερο κόπο για να τον πούμε επαγγελματία και όχι ερασιτέχνη…

Συμπερασματικά: προφανώς τα όρια μεταξύ επαγγελματία και ερασιτέχνη είναι διακριτά. Όμως το πότε ένας μεμονωμένος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης θα περάσει το όριο, είναι κάτι που προκύπτει από άλλες συνθήκες (όσες ανέφερες στο πρώτο quote). Έχω δει επαγγελματίες που δεν άντεξαν και έφυγαν, επαγγελματίες που ήταν φελλοί και τους ξέρασε το σύστημα και ερασιτέχνες που έγιναν επαγγελματίες επειδή είχαν το ταλέντο ΚΑΙ με τις σωστές συνθήκες ανέβηκαν στο τρένο.

Στο έντυπο. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο στην Ελλάδα. Ακόμη και για κείμενα από χομπίστες. Αν τώρα πάει κάποιος στο δικαστήριο και κερδίσει, εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε.

Για να είμαι ειλικρινής μπερδεύτηκα λίγο.

Είναι κάποιος επαγγελματίας μόνο αν πληρώνεται; Αλλά μπορεί να είναι επαγγελματίας και χωρίς να πληρώνεται;

Το δεύτερο, όμως, δεν αναιρεί το πρώτο;

Οκ, αν και νομίζω ότι ήταν πολύ αναλυτικό το κείμενό μου, ίσως μπέρδεψα πολλούς

Όχι, δεν είσαι επαγγελματίας ΜΟΝΟ αν πληρώνεσαι. Αν όμως πληρώνεσαι γι’ αυτό που κάνεις full time (γι’ αυτό δεν μιλούσαμε άλλωστε τις προηγούμενες ημέρες;) θεωρείσαι επαγγελματίας. Καλός ή κακός (επαγγελματίας), αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Ναι, μπορεί να είσαι επαγγελματίας και να μην πληρώνεσαι. Μερικά παραδείγματα ανέφερα ήδη:

Όχι. Φαντάστηκα ότι ήταν κατανοητό… Τι να αναιρεί; Όταν π.χ. βοηθάς έναν φίλο στο επιχειρηματικό του βήμα, χάνεις την επαγγελματική σου ιδιότητα; Ή αν δουλέψεις δοκιμαστικά αμισθί για μία μικρή περίοδο (απαράδεκτο, αλλά συμβαίνει πολύ συχνά και been there, done that) δεν είσαι επαγγελματίας;

Αν έχεις κάτι άλλο στο μυαλό σου που δεν έπιασα, παρακαλώ ανάφερέ το και το συζητάμε.