Όπως τα λες είναι. Και η ψύχραιμη και η μη ψύχραιμη τοποθέτηση.
συμφωνώ με αυτό. Μόλις το έβαλα να παίζει και είναι πολύ ευχάριστο, ακόμη και για μένα που δεν είμαι του είδους. Αλήθεια, μπορεί να θεωρηθεί old-school black metal; Πιο πολύ σε (cinematic) death μου βγάζει (καλά, όχι και κινηματογραφικό, απλώς το λέω για να μιλήσω για την καθαρή παραγωγή και τις ατμοσφαιρικές πινελιές εδώ κι εκεί).
Νομιζω ο Πανος Ζαρκαδουλας το περιεγραψε πολυ καλα στο δευτερο link,
“heavy/doom metal όπως το νιώθουν, είναι το κυρίαρχο συστατικό του δίσκου, με το black στοιχείο να ορίζεται από τα (πεντακάθαρα σε άρθρωση) φωνητικά και τη στιχουργία, φυσικά από τα μετρημένα μαυρομεταλλικά ριφ και το συγκλονιστικό drumming. Ουσιαστικά μεγιστοποίησαν το ίδιον του hellenic black metal, ανέκαθεν οι heavy/doom μελωδίες αποτελούσαν χαρακτηριστικό διαφοροποίησης από τις υπόλοιπες σχολές του είδους.”
Btw και με βαση το δικο μου γουστο εχει και παρα πολυ ωραια φωνητικα ο δισκος, και εξαιρετικο drumming. Τον πρωτοακουσα χτες σε μετρια ενταση οπως συνηθως κανω οταν ακουω κατι καινουριο, και κατεληξα απο την πρωτη κιολας ακροαση μετα το 2ο κομματι να τον ακουω σε φουλ ενταση. 2-3 ακροασεις μετα η πρωτη εντυπωση παραμενει, ειναι εξαιρετικος δισκος.
Παρασκευή σήμερα και όπως καθιέρωσε κάθε Παρασκευή η πλατφόρμα Bandcamp, όλα τα έσοδα από τυχόν αγορές πηγαίνουν στις μπάντες. Σήμερα μάλιστα υπάρχουν και αποκλειστικές κυκλοφορίες για αυτόν τον λόγο.
Ορίστε μερικές;
THURSTON MOORE - Screen Time
In addition to appearing on the Allen Ginsberg tribute, Thurston Moore put a new 10-song project out on Bandcamp today called screen time .
DISAPPEARS, STEVE SHELLEY, & WHITE/LIGHT - Limited Edition 2XLP
Last year, Disappears shared a “lost” 2009 collab album that they made with Sonic Youth’s Steve Shelley and members of White/Light. Today, you can purchase a limited edition, handmade 2XLP vinyl edition of the collaboration, available via Shelley’s Vampire Blues label. Act fast, because there’s only 350 available.
MARISSA NADLER - “Sleepwalk” (Santo & Johny cover) & “Lonely People” (America Cover)
Marissa Nadler has put her trademark haunting twist on covers of Santo & Johnny’s classic '50s ballad “Sleepwalk” and America’s '70s soft rock classic “Lonely People,” both of which sound genuinely stunning in her hands.
LINGUA IGNOTA - Angus Dei
Lingua Ignota put out a four-song collection of "noise/blown out recordings, including interpretations of songs by powerviolence band Iron Lung and classical composers Handel and JS Bach. The Handel piece (“Where’er You Walk”) features Alexis Marshall of Daughters reading “I Know, You Walk” by Herman Hesse.
RYLEY WALKER & KIKAGAKU MOYO - Deep Fried Grandeur
Ryley Walker’s new collaboration with Japanese psych band Kikagaku Moyo, Deep Fried Grandeur , is officially available today (via Husky Pants Records). On Bandcamp, you can purchase either a digital or vinyl copy.
χαχα τα ιδια εμαιλς παιρνουμε! Γενικα το newsletter του Bandcamp εχει αναβαθμιστει τρομερα οπως και το Bandcamp Daily.
Συμφωνώ για την αναβάθμιση. Τα συγκεκριμένα όμως τα πήρε το μάτι μου στο Brooklyn Vegan
Πλεονασμος αυτες οι λεξεις…
Ειναι Bandcamp Friday σημερα, που σημαινει πως οτι αγορασει κανενας, πηγαινει φουλ στον καλλιτεχνη και δεν κραταει τιποτα το bandcamp.
Λεω να αγορασω την επαναηχογραφηση του Built To Last απο Protomen, μιας και το πηρε το ματι μου στο instagram τους.
Γενικα αν ειναι να αγορασετε μουσικη στο bandcamp, καντε το σημερα.
Το άκουγα χτες που βγήκε απλά δεν το ανέβασα εδώ!
το the hour of the wolf θα ταίριαζε σε υπερβολικό βαθμό σε οποιοδήποτε after γκοθάδικο που θα έβαζε ένας ανοιχτόμυαλος dj για μπρος - πίσω χορό και έτσι (οι παραδοσιακοί γκοθάδες δεν θα γούσταραν τα φωνητικά βέβαια χαχα).
Νομίζω ότι με έχει φάει η καραντίνα και ονειρέυομαι μπαρ , ποτα εξόδους κλπ
Αχχχχ, κι εγώ σε αυτή τη φάση είμαι. Έχεις προσέξει ότι πολλά κομμάτια ακούγονται καλύτερα στο μπαρ απ’ ότι μετά που θα τα ψάξεις στο σπίτι;
ναι εννοείται πάντα έτσι ήταν …ειδικά αν ήσουν 3ο ποτό και μετά (ακούς περισσότερα πράγματα)
Ακούγοντας με άπειρη συμπάθεια το νέο Soen, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω έναν ανακυκλωμένο χαρακτήρα. Μέχρι και το Lykaia έκαναν μια ηχητική πρόοδο, αλλά τα δύο τελευταία είναι επικίνδυνα όμοια, το οποίο το αποδίδω κι εν μέρει στις πολλές αλλαγές μελών που μπορεί να τους στέλνουν στον συντηρητισμό για σιγουριά. Όμως πρόσεξα και κάτι άλλο: οι Soen μιλάνε πολύ για κάποιον που πάει κόντρα:
- Lykaia - Sectarian
- Lotus - Rival
- Lotus - Opponent
- Imperial - Antagonist
- Imperial - Dissident
Είναι οι Soen το συγκρότημα που βγάζει διαρκώς το ίδιο άλμπουμ; Από το τελευταίο πάντως έχω λατρέψει αυτό:
Συντομα… αλλα χωρις ημερομηνια ακομα.
Αυτα ειναι μονο να μαθουμε ημερομηνια !
Τους soen τους λατρεύω… Το imperial είναι άλλη μια εξαιρετική κυκλοφορία με 8 πάρα πολύ ωραία τραγούδια αλλά… Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει σαν να είναι το lotus 2.μοιάζει πολύ με το προηγούμενο άλμπουμ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα είναι στα κάλυτερα φετινά… Kατα τη γνώμη μου δεν υπάρχει μέτριο κομμάτι… Είναι πιο δουλεμένα τα ρεφραίν και η φωνή του Joel… Μάλλον το 2023 θα περιμένουμε και διαφορετικο από αυτούς