Νέο Sons of Kemet τον Μάιο
Και μιας και λέγαμε για Ενδελέχεια στο “Album Exchange” θρεντ, έχουμε ολοκαίνουριο κομμάτι από Δημήτρη Μητσοτάκη.
Σήμερα κυκλοφόρησε το τρίτο μέρος, ένα 22λεπτο έπος.
Δεν ξέρω τι lasting effect έχει αυτό το άλμπουμ, αλλά παίζει να βγει κοντά σε AOTY, ίσως πρώτη πεντάδα.
To νέο Helloween. Λες και τραγουδάει ο Dickinson είναι. Πολύ καλό, τα χει όλα, και τα θεατρικά του, και τα power leads του, και δυνατό μπάσο. Η παραγωγή είναι λίγο περίεργη μόνο.
Απ’ ό,τι κατάλαβα από τα τότε συμφραζόμενά τους ήθελαν να αποδώσουν έναν ήχο τιμής στο παρελθόν, γι’ αυτό κι έβαλαν τον Ντάνι να ηχογραφήσει στο kit του Ingo. Έχει αρκετά Ray-ίστικα vibes. Πάντως, η single edit εκδοχή του είναι κακοποιημένη, όπως την έκοψαν και την έραψαν.
Δεν το άκουσα ακόμα, ήταν όμως ξεκάθαρο από οταν βγηκε το δευτερο μερος ότι αν είναι και τα τέσσερα έτσι, πάμε για aoty contender.
Έχουν κάνει επίσης τρομερή δραματουργική/στιχουργική δουλειά. Το κάθε μέρος είναι πλήρες θεατρικό έργο…
είναι πραγματικά μια εξαιρετικά ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση, που συνοδεύεται από ένα ενδιαφέρον story-telling και φυσικά υπέροχο ζωγραφικό ντύσιμο. Έχω κατεβάσει τους στίχους (βρίσκονται όλοι σε link κάτω από το tracklist στο bandcamp, για όποιο@ ψάχνει) και θα καθίσω να το μελετήσω διεξοδικά!
Τον τρελό… στην αρχή άκουσα κάπως “ριγμένες” τις κιθάρες στην παραγωγή και με φάνηκε περίεργο, αλλά η σύνολη εικόνα του δίνει την απάντηση.
Ωραιότατο! Ανατολή, κραουτ ροκ και Hail Spirit Noir
το solo στο τέλος γευστικότατο, αλλά σύντομο
Εμένα μ’ άρεσε ιδιαίτερα και η ένταξη του κλαρινέτου κάπου στο μισό του 3ου λεπτού. Όπως και τα φωνητικά.
Δεν ειναι ακριβως νεο αφου εχει πλεον κανα διμηνο, αλλα ηθελα να πω οτι η Taylor Momsen ειναι αυτην την στιγμη μαλλον η αγαπημενη μου γυναικεια φωνη στο ροκ, και επισης τεραστιο crush, και εκτος απο ολα αυτα το κομματι απλα ΧΩΝΕΙ και εχει και γαματο σολιδι.
Συλλογή φόρος τιμής στην Geneviève Castrée (Ô PAON), η οποία έχασε δυστυχώς την μάχη με τον καρκίνο πρίν 5 χρόνια περίπου και σε ηλικία 35 χρόνων
Καταγόταν από το Κεμπέκ και οι μουσικές της είχαν κινηθεί σε άμπιεντ, πειραματική και ντρόουν (μην σας τρομάζουν, είναι υπέροχη η μουσικής της).
Η συλλογή λοιπόν, πέρα από το να αποτίσουν φόρο τιμής προς το έργο της και την ζωή της, έχει και φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Όλα τα χρήματα που θα μαζευτούν από ψηφιακές και φυσικές πωλήσεις, θα πάνε στο Fred Hutchinson Cancer Research Center στο Seattle.
Καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος σε αυτήν την κίνηση είναι οι Menace Ruine (μεγάλη αδυναμία μου), Mount Erie, Thou, Cloud Rat, Ashley Eriksson και πολλοί άλλοι.
Ιδού…
Πέρα λοιπόν από τον πολύ καλό σκοπό, περιέχει και υπέροχες μουσικές (οκ για όσους και για όσες αρέσκονται σε τέτοιους ήχους).
It is my sincere honor to release Ô, a tribute compilation to Ô PAON and Geneviève Castrée, to the world. I have been arranging this for nearly two years, and have never felt more compelled to do something in my life. The final product is an incredible testament to the influence Geneviève has had across musical genres and scenes. I am eternally grateful to all of the artists who contributed: Mount Eerie, Karl Blau, Nadja, Thou, Black Belt Eagle Scout, Menace Ruine, Ashley Eriksson, Cloud Rat, Nicholas Krgovich, Lori Goldston, SHEAHAN DRIVE, Le fruit vert, and New Issue. It is available on Bandcamp now along with a fancy vinyl pre-order. All of the proceeds from digital and all of the profits from physical will be donated to Fred Hutchinson Cancer Research Center in Seattle. It is my hope that this compilation increases awareness of Geneviève’s music while getting some money to a worthwhile cause. I’m not exaggerating when I say this is my favorite record this year. It rules. Thank you for listening. I miss you, “my closest fellow Aries”.
Δεν ειχα ΙΔΕΑ οτι βγαζουν νεο αλμπουμ οι Garbage, που τους λατρευω απο τοτε που εσυ πρεπει να ησουν περιπου 3 χρονων ξερω γω. Και εννοειται λατρευω Shirley απο τοτε επισης.
Το προηγουμενο αλμπουμ δεν μου αρεσε παρα πολυ. Ολα τα προηγουμενα ομως απο αυτο, τα λατρευω. Καλο θα ηταν να μην συγκρινουμε παντως με Taylor Momsen γιατι πρωτον εντελως διαφορετικο στυλ, και δευτερον, γιατι μπορουμε απλα να αγαπαμε και τις 2 (και μπαντες και γυναικες)
Απλα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ το νεο τραγουδι μουσικα. Παντοτε ακουγοταν εντελως μοντερνοι (και σουπερ πρωτοποριακοι στα 1990ς βασικα) οι Grabage. Στιχουργικα… ναι οκ… δε μου αρεσει η υπερβολη αλλα οκ, το δεχομαι.
ΥΓ. Τωρα καταλαβα γιατι σου αρεσει πολυ αυτο το τραγουδι και γιατι εκανες αυτο το σχολιο. Περαν της επαναληψης της λεξης Violator, ντηπετσομοουντιζει ΠΑΡΑ πολυ
ΜΑΛΑΚΑ ΕΡΧΟΜΟΥΝ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΞΑΝΑΚΟΥΓΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΑ ΤΟ VIOLATOR, ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ
Violator-Depeche, Money Money Money-ABBA, τα κέρματα σαν Pink Floyd-Money, γενικά είναι πάρα πολλά μικρά πράγματα που θυμίζουν κάτι άλλο, αλλά τα έχουν μπλέξει τόσο καλά. Το αγαπημένο μου για τώρα είναι ο high pitched ήχος πίσω απ’το Violator και αυτά στο 1.15. Τρελή κομματάρα, sonically ΑΨΟΓΟ, έχω ενθουσιαστεί αν δεν έχει γίνει κατανοητό