Με αφορμη την επανενωση των helloween και περιμενωντας το καινουργιο δισκακι,σκεφτηκα να γραψουμε εδω μπαντες,απο ολα τα παρακλαδια,που θα θελαμε,σαν ενα μουσικο ονειρο ας ουμε,να επανενωθουν καποια σημαντικα γραναζια-πρωην μελη(εν ζωη ε…) και πως θα θελαμε να ηχουν(ηχητικα,συνθετικα)
Κανω την αρχη με τους πολυυυυυυαγαπημενους dream theater και τον αγαπημενο μουσικο mr.Portnoy,ειδα ενα ονειρο που λες,οτι επεστρεψε και βγαλανε ηχητικα και συνθετικα μια κοκτελα οπως τα παρακατω που παραθετω…
Ναι ξερω…ειναι πολλα τα πως και γιατι για να γινει κατι τετοιο και να προσφερουν τετοιες συνθεσαρες(φωνη la brie,φορμα portnoy και γενικα πραγματα που εχουν να κανουν με τα σημαδια που αφηνει το περασμα του χρονου και πολλα αλλα που βαριεμαι να αναλυσω)…ειπαμε ονειρο ειναι,θα αλλαξω πλευρο μπας δω την συνεχεια…
Α πολυ ωραιο τοπικ και ειδικα πρωτο ποστ… Απανταω για να ερθω μετα να απαντησω πιο καταλληλα, παω για ποδηλατο!
ΥΓ. Θα ηθελα να παρουν οι Amorphis τον μεγαλειοτατο και τεραστιοτατο Pasi Koskinen και να βγαλουν μιια πενταδα δισκων αποκλειστικα με καθαρα φωνητικα, σε καθε δισκο 6 τραγουδια με Pasi και 4 με Tomi. Και να ειναι ολα σαν το Tuonela. Ολα.
σωστος …και ειναι περιπτωση που νομιζω μονο κατι καλο θα μπορουσαν να σκαρωσουν…λειπουν οι savatage…νοσταλγια…τελευταια φορα τους ειχα δει σε ενα rockwave,μετα το poets and madmen…την στιγμη του chance και γενικα ολο το λαιβ,ανατριχιλα
Και ξεκιναω πρωτα με το αποπανω… Συνθεσεις οπως οι αποπανω, για να μην πω ακομα καλυτερες ή εστω ισαξιες (Change Of Seasons, Peruvian Skies, Lines In The Sand, The Mirror, Lie) φανταζουν οντως ονειρο αυτην την στιγμη, χωρις να θελω να μειωσω σε τιποτα ουτε οσα κανουν οι Theater χωρις τον Portnoy, ουτε οσα κανει ο Portnoy με τις 30 παρεες του. Απο τα τραγουδια που παρεθεσες θα ξεχωρισω το πολυαγαπημενο μου Trial Of Tears, το πωρωτικο Fatal Tragedy και τα απιστευτα μελωδικα One Last Time, Finally Free και Blind Faith και θα πεταξω μια εξυπναδα για το In The Name Of God. Αν και θεωρω πολλα σημεια του εξαιρετικα (υπαρχει σημειο προς το τελος στο οποιο ακουγονται σε χαμηλη ενταση black metal φωνητικα James LaBrie σε εξτρα layer) οπως ειναι καθε σολο του Petrucci (και ειδικα ο οργασμος που ξεκιναει στο 8:35 μαζι με τον Rudess) , το rhythm section στα κουπλε, και η μεγαλοπρεπης εισαγωγη, το ρεφρεν δυστυχως για μενα ριχνει αρκετα το τραγουδι, αφου ειναι κατι μεταξυ Πανου Κιαμου και Παντελιδη… οπως και το σημειο μεταξυ 4:40 και 5:00 το οποιο με κριντζαρει πολυ ασχημα
Παμε στο δευτερον. Amorphis λοιπον. Μεγαλη αγαπη απο τις παντοτινες μου και λατρεμενες μου, ουσιαστικα σε ολη την πορεια τους κι ας βαριεμαι 3-4 δισκους που εβγαλαν στο πρωτο μισο των 2010ς οικτρα στο μεγαλυτερο τους κομματι. Σιγουρα η αγαπημενη μου περιοδος τους ειναι η εποχη 1995-2005 αφου για μενα ο Koskinen τους μετατρεπει απο μια ακομα μπαντα που παιζει ατμοσφαιρικο μεταλ, σε μια τοπ 5 μπαντα στο ιδιωμα διαχρονικα, μαζι με τους Paradise Lost, Anathema, Gathering και Sentenced, για τα δικα μου γουστα.
Ετσι λοιπον ενα reunion που ξερω πως δε θα γινει ποτε (κυριως λογω της προβληματικης περσονας του Koskinen) θα ηταν ενα ονειρο, και αν μπορουσαν να βγαλουν οπως εγραψα πιο πανω εναν δισκο με τραγουδια στο υφος των The Way, Goddess Of A Sad Man, Summer’s End, Divinity, Greed, My Kantele, Of Rich and Poor, Better Unborn, Alone, Veil Of Sin, Planetary Misfortune, Evil Inside, God Of Deception και ενα σωρο αλλα, θα ηταν πραγματικα οτι περισσοτερο θα μπορουσα να ζητησω απο Amorphis σε μια εναλλακτικη πραγματικοτητα.
Παμε και στο τριτο… Μια μπαντα που αναφερθηκε απο πανω. Λοιπον την Silje Wergeland την αγαπω, την εκτιμω, την λατρευω, την θεωρω εκπληκτικα γλυκο ανθρωπο, και δε θα ηθελα με τιποτα να φυγει απο τους Gathering ποτε, κι ας ειναι εντελως inactive η μπαντα. Παρολα αυτα, οπως και με τους Helloween και με τους Amorphis υποθετικα, θα ηθελα να επιστρεψει ΚΑΙ η Anneke Βανγκερσεμπεργκεσενρενεν και να εχουμε και τις δυο, αν και φυσικα θα ηθελα να θεωρειται τιμητικα πρωτη τραγουδιστρια η Silje που δεν ειναι προδοτρα. Ομως ενας νεος δισκος Gathering με την μοναδικη και ανεπαναληπτη φωνη της Anneke θα ηταν ενα ονειρο για μια απο τις μπαντες που στο παρελθον εχουν αποτελεσει τοπ 3 αγαπημενων μπαντων στα ντουζενια τους (εποχη 1998-2003) μαζι με Metallica και Paradise Lost.
Αυτα, επομενο κεφαλαιο Paradise Lost και Lee Morris, αλλα αυτο κι αν δε θα γινει ποτε
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, με μια μικρή διαφορά στις χρονολογίες. Θα ξεκινούσα από το 1997 για να είναι μέσα και το Nighttime Birds (παλιότερα αγαπούσα πολύ και το Mandylion, τώρα όμως δεν το ακούω καθόλου).
Θα ήθελα ένα αλμπουμ με την Ανεκε στο μικρόφωνο χωρίς να με ενδιαφέρει η κατεύθυνση. Εμπιστεύομαι την μουσική χημεία που είχανε.
agree,ιδιαιτερη η silje ,συμπαθεστατη και πολυ ταιριαστη στο υφος των τελευταιων gathering
θα συμφωνησω,ειναι η πιο ουσιαστικη και ωριμη περιοδος τους,θα προσθεσω και
τωρα,για τους theater…let it dream either way,στα πιο πολλα συμφωνω πλην του πως στα σκανε τα 2 αυτα σημεια που αναφερες στο in the name of god,για μενα ειναι οργασμος μεσα στον οργασμο…και τι ηχαρα που ειχαν τοτε…πραγματικα(ειδικα στο falling και στο scenes)
Α οχι, δεν καταλαβες, δισκαρες και τα δυο που λες (και το Mandylion εχει αντεξει πολυ ομορφα στον χρονο, παιζει να ειναι derby για μενα με το Nighttime Birds για το ποιο προτιμω) , οι χρονολογιες που εβαλα ηταν ξεκαθαρα η περιοδος για την οποια ηταν τοπ3 αγαπημενη μου μπαντα, οχι η περιοδος που τους θεωρω μπανταρα.
Αλλιως γουσταρω ΟΛΟΥΣ τους δισκους με την Anneke στο επακρον, ακομα και το Home. Οπαδικα δεκαρια και στους 6 δισκους βαζω, διχως δισταγμο.
Α οκ μαϊ μπαντ! Το Mandylion στα αυτιά μου ακούγεται σαν «γερασμένος» ο ήχος, όχι οι συνθέσεις. Δηλαδή εάν παρακολουθούσα ζωντανά τα τραγούδια αυτά, θα έκλαιγα με λυγμούς
Pasi koskinen δεν είναι απλά προβληματική προσωπικότητα αλλά ένας νεοναζί. Τους είχα δει στο ροδον βέβαια κι ήταν σκέτη μαγεία αλλά πλέον να πάει να γαμηθει. Ον τοπικ τώρα θα πω anathema (αν δεν ισχύουν οι φήμες), candlemass με messiah και πάνω απ όλα black sabbath γιατί είναι η μοναδική μπαντα από αυτές που πάντα ήθελα να δω αλλά δεν τα έχω καταφέρει
pasi koskinen 
…και ειναι περιπτωση που νομιζω μονο κατι καλο θα μπορουσαν να σκαρωσουν…λειπουν οι savatage…νοσταλγια…τελευταια φορα τους ειχα δει σε ενα rockwave,μετα το poets and madmen…την στιγμη του chance και γενικα ολο το λαιβ,ανατριχιλα 
