Ευρωμπάσκετ ήτανε.
Κάκιστο μπάσκετ παίξαμε.
Οποία σύγκριση?
Γκρμπφχμπχχχ… Συγγνώμη, πώς συγκρίνεις το Παγκόσμιο, το Ευρωπαϊκό και την Ολυμπιάδα; Οεο; Έχουν καμία σχέση;
Μερικές φορές η πρόκριση από τον έναν γύρο στον άλλο, μοιάζει με το στρίψιμο ενός νομίσματος… Αν έρθει κορώνα περνάς, αν έρθει γράμματα, μένεις πίσω… Τα ενδεχόμενα όμως είναι ισοπίθανα. Και αν ξαναρίξεις το νόμισμα το αποτέλεσμα ίσως είναι διαφορετικό. Το ότι μείναμε εμείς έξω αντί για την Αργεντινή, μοιάζει κάπως έτσι…
Δεν ήταν καν σαν τα παιχνίδια με Γαλλία και Σλοβενία που το πιστέψαμε, το γυρίσαμε και κερδίσαμε στον πόντο. Τα πράγματα έμοιαζαν ισορροπημένα και απλώς την κρίσιμη στιγμή η τύχη δε μας χαμογέλασε, το τσίμπημα στο μυαλό δεν ήταν μ’ εμας. Σε αυτά τα παιχνίδια, δεν μπορείς να θεωρείσαι αποτυχημένος… Απλώς άτυχος, κατα τη γνώμη μου. Δε χάσαμε ούτε με κατεβασμένα χέρια όπως στον τελικό στη Σαϊτάμα (αυτός ήταν αποτυχημένος αγώνας, γιατί ούτε καν κατεβήκαμε να παίξουμε).
Όταν ένας αγώνας πάει με τις ομάδες χέρι-χερι και κρίνεται στο (καθαρό) σουτ, αυτά τα λίγα εκατοστά που λένε αν θα μπει μέσα η μπάλα ή έξω, δεν μπορούν να κρίνουν μια πορεία επιτυχημένη ή αποτυχημένη, ό,τι κι αν λέει ο κάθε Τσαρτσαρής. Αν τώρα μου πεις ότι η πορεία ήταν αποτυχημένη επειδή δεν καταφέραμε να περάσουμε ως δεύτεροι ή πρώτοι στον όμιλο, αλλά τρίτοι, το συζητάμε…
Eγώ λέω να βγούμε γυμνοί στην Ομόνοια να πανηγυρίσουμε την τεραστια επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ.
ραντεβού στις 6 στο σταθμό! :lol:
Βρήκα τη συμβιβαστική λύση στο ερώτημα “ήταν επιτυχία αυτό?”
Επιτυχία είναι που πάμε καλά στο μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Από τις διοργανώσεις των τελευταίων ετών, αυτή ήταν η διοργάνωση που πήγαμε χειρότερα από όλες, γιατί δεν κάναμε έστω μια μεγάλη νίκη για αυτό και δε μπορούμε να το θεωρήσουμε ισάξια επιτυχία (ενώ πέρσι π.χ. νικήσαμε όπως νικήσαμε τη Σλοβενία και χρυσώσαμε το χάπι). Δίνουμε τα χέρια και το λήγουμε?
ΥΓ. Με Ιωαννίδη δεν είχαμε βγει 5οι το 2004?
Με Γιαννάκη…
λόγω ασυμβίβαστου δεν είχαμε τον Ιωαννίδη ε? Το είχα ξεχάσει αυτό. Θενκς!
Παπαλουκάς πάντως δήλωσε πως ενώ πέρσι ήταν έτοιμος να αποχωρεί σιγά σιγά από την Εθνική, φέτος νιώθει τόσο γερός και δυνατός που θα συνεχίσει για χρόνια. Έρχεται και ο μικρός Καλάθης σύντομα στα guards μας. Άντε να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον!
Μείνε στα ποδοσφαιρικά ρε αγόρι που τα καταφέρνεις καλύτερα:wink:
@Κάρβου,μεγάλη νίκη δεν είχαμε αλλά το μπάσκετ που παίξαμε ήταν κατά πολύ ανώτερο απ’το περσινό ψιλοτερατούργημα
Ας ξεκινήσουμε από το 1987 και μετά για να δούμε την πορεία της Ελλάδας σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και μετά πείτε μου (για να καταλάβω και εγώ) πόσο μεγάλη επιτυχία είναι η φετινή.
Ευρωμπάσκετ 1987: Μέσα στην Ελλάδα κατακτάμε το τρόπαιο νικώντας την Σ. Ένωση στον τελικό (1η θέση).
Ολυμπιακοί Αγώνες 1988: Δεν ήμασταν παρόντες.
Ευρωμπάσκετ 1989: Φτάνουμε μέχρι τον τελικό αλλά εκεί χάνουμε από την διοργανώτρια, Γιουγκοσλαβία (2η θέση).
Μουντομπάσκετ 1990: Φτάνουμε μέχρι τον προημιτελικό όπου και χάνουμε από την Γιουγκοσλαβία. Στους αγώνες κατάταξης χάνουμε και από την διοργανώτρια Αργεντινή και τερματίζουμε στην έκτη θέση.
Ευρωμπάσκετ 1991: Φτάνουμε μέχρι τον προημιτελικό όπου πέφτουμε πάνω στους κακούς μας δαίμονες τους Γιουγκοσλάβους και αποκλειόμαστε. Στους αγώνες κατάταξης νικάμε την Γαλλία και τερματίζουμε πέμπτοι.
Ολυμπιακοί Αγώνες 1992: Δεν ήμασταν παρόντες.
Ευρωμπάσκετ 1993: Φτάνουμε μέχρι τον ημιτελικό όπου και χάνουμε από την Γερμανία. Στον μικρό τελικό χάνουμε από Κροατία και τερματίζουμε στην 4η θέση.
Μουντομπάσκετ 1994: Φτάνουμε εκ νέου στους τέσσερις όπου συναντάμε την άπαικτη Εθνική των Η.Π.Α. που μας νικάει. Στον μικρό τελικό, και πάλι με αντίπαλο την Κροατία, χάνουμε και μένουμε τέταρτοι.
Ευρωμπάσκετ 1995: Παίζουμε εντός έδρας για να επαναλάβουμε το έπος του 1987 αλλά στους τέσσερις η Γιουγκοσλαβία μας αποκλείει όπως πάντα. Στον μικρό τελικό η Κροατία, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, μας νικάει και μας αφήνει ξανά τέταρτους.
Ολυμπιακοί Αγώνες 1996: Φτάνουμε μέχρι τον προημιτελικό όπου και χάνουμε από την Λιθουανία. Στους αγώνες κατάταξης νικάμε την Βραζιλία και τερματίζουμε πέμπτοι.
Ευρωμπάσκετ 1997: Φτάνουμε στους τέσσερις όπου και αντιμετωπίζουμε την Γιουγκοσλαβία. Όπως πάντα χάνουμε και στην συνέχεια τερματίζουμε τέταρτοι καθώς στον μικρό τελικό γνωρίζουμε την ήττα από την Ρωσία.
Μουντομπάσκετ 1998: Μέσα στην Αθήνα θέλουμε να στεφθούμε Παγκόσμιοι πρωταθλητές αλλά στον ημιτελικό η Γιουγκοσλαβία για έκτη φορά μετά τον θρίαμβο του 1987 μας στερεί το όνειρο μιας κατάκτησης. Στον μικρό τελικό χάνουμε και από τις Η.Π.Α. και τερματίζουμε τέταρτοι.
Ευρωμπάσκετ 1999: Η χειρότερη εμφάνιση στην μετά-1987 εποχή όπου και λέμε αντίο με τρεις ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια ομίλων από Γερμανία, Τσεχία και Λιθουανία μένοντας στην 16η και τελευταία θέση.
Ολυμπιακοί Αγώνες 2000: Δεν είμαστε παρόντες.
Ευρωμπάσκετ 2001: Αποκλειόμαστε στους «12» από την Γερμανία. Στη τελική κατάταξη είμαστε ένατοι.
Μουντομπάσκετ 2002: Δεν είμαστε παρόντες.
Ευρωμπάσκετ 2003: Φτάνουμε αήττητοι μέχρι τους οκτώ της διοργάνωσης όπου και χάνουμε από την Ιταλία και αποκλειόμαστε. Στους αγώνες κατάταξης νικάμε μετά από χρόνια την Γιουγκοσλαβία σε τελική φάση και τερματίζουμε πέμπτοι.
Ολυμπιακοί Αγώνες 2004: Φτάνουμε μέχρι τον προημιτελικό όπου και χάνουμε από την Αργεντινή. Στους αγώνες κατάταξης νικάμε το Πουέρτο Ρίκο και παίρνουμε την 5η θέση.
Ευρωμπάσκετ 2005: Κάνουμε ριπίτ στον θρίαμβο του 1987 νικώντας στον τελικό την Γερμανία (1η θέση).
Μουντομπάσκετ 2006: Φτάνουμε στον τελικό της διοργάνωσης αλλά χάνουμε από την Ισπανία (2η θέση).
Ευρωμπάσκετ 2007: Φτάνουμε μέχρι τον ημιτελικό αλλά χάνουμε από την διοργανώτρια Ισπανία. Στον μικρό τελικό χάνουμε από την Λιθουανία και τερματίζουμε στην τέταρτη θέση.
Ολυμπιακοί Αγώνες 2008: Χάνουμε στον προημιτελικό από την Αργεντινή και μένουμε στην πέμπτη θέση.
Συμπέρασμα: Από το 1987 και μετά η Ελλάδα βρίσκεται σε σχεδόν όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και με ελάχιστες εξαιρέσεις φτάνει πάντα τουλάχιστον μέχρι τον προημιτελικό. Αυτό είναι δεδομένο και το ξέρουμε χρόνια τώρα. Αν θέλουμε να πανηγυρίζουμε για το γεγονός ότι έχουμε δυνατό μπάσκετ κανένα πρόβλημα μόνο που το point μου είναι άλλο. Όταν είσαι δυνατός σε κάτι κάποια πράγματα τα έχεις δεδομένα. Η πέμπτη θέση στην οποιαδήποτε διοργάνωση είναι κάτι απλό για μια χώρα με μπασκετική παιδεία και παράδοση στο μπάσκετ όπως η Ελλάδα. Όταν είσαι δυνατός (και η τωρινή Εθνική είναι η πιο δυνατή Εθνική Ελλάδος όλων των εποχών) θέτεις και μεγαλύτερους στόχους. Τώρα αν εσείς έχετε μείνει στο 1986 δηλαδή στην προ-1987 εποχή ή έχετε την εντύπωση πως το ελληνικό μπάσκετ είναι στα επίπεδα του ελληνικού ποδοσφαίρου ή θέλετε να πανηγυρίζετει για κάτι που είναι δεδομένο εδώ και χρόνια (ότι δηλαδή έχουμε δυνατό μπάσκετ) κάντε το. Εγώ έχω άλλα στάνταρ. Και γουστάρω που οι Έλληνες διεθνείς έχουν την δική μου νοοτροπία. Γιατί για χρόνια είχαν την δική σας και γι’αυτό φτάσαμε στην καταραμένη περίοδο 1999-2002 (βλέπε πιο πάνω).
Ξεχνάς όμως πως και οι άλλες χώρες έχουν ίδιες βάσεις και κριτήρια. Δεν ανανεώνεται και βελτιώνεται μόνο η Ελλάδα.
Επίσης, αναρωτιέμαι αν συμφωνα με το σκεπτικό σου, σε περίπτωση που βγαίναμε πρώτοι σε μια διοργάνωση και την επόμενη φορά στην ίδια διοργάνωση δεύτεροι, θα το θεωρούσες επίσης αποτυχία. (Αν επίσης βγαίναμε τρίτοι; :-k)
Λιθουανία,Ισπανία,Αργεντινή και ΗΠΑ είναι σε ΥΨΗΛΟΤΑΤΟ επίπεδο.
Βρεθήκαμε κάτω απ’αυτές.Κανείς δεν πανηγύρισε οεο,αλλά νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι,αυτή η εθνική δεν έχει να αποδείξει τίποτα.
Αυτή η τάση,αγχώδης και παράλογη,για συνεχόμενες επιτυχίες είναι έξω απ’τα φίλαθλα πλαίσια.
Τσέκαρε και τις πορείες παραδοσιακών δυνάμεων όπως Ρωσία,Σερβία,Ιταλία,ΗΠΑ…
Εγώ το μόνοι που έχω να πω είναι ότι δεν θα γινόταν καμιά συζήτηση επί του θέματος αν ο προπονητής της Εθνικής δεν δούλευε ταυτόχρονα στον Ολυμπιακό.
BTW θεωρώ μεγαλύτερη “αποτυχία” την περσινή 4η θέση στο Ευρωμπάσκετ που μας υποχρέωσε να παίξουμε προολυμπιακό τουρνουά.
Στα ημιτελικά χάσαμε από τη Γερμανία :-s:p
εμένα ένα με χαλάει στην εθνική γαμώτο, χρόνια τώρα. δεν ξέρω αν είμαι λάθος (θα τσεκάρω τη λίστα που παρέθεσε ο φίλος μάνσον παραπάνω) αλλά έχω την αίσθηση πως όποτε περνάμε τετράδα, αν δεν περάσουμε τελικό (σπάνια), μένουμε τέταρτοι :p. είναι εκνευριστικότατον.
Έχεις απόλυτο δίκιο.
Δεν έχουμε ούτε μία 3η θέση όλα αυτά τα χρόνια.
Δε διαφωνώ σε αυτό…
ε,ναι,απλά το ανέφερα:wink:
Aν “φωτογραφίζεις” εμένα κάνεις μεγάλο λάθος. Είμαι της άποψης ότι έπρεπε να διαλέξει ένα από τα δύο, ή Ολυμπιακό ή Εθνική δηλαδή αλλά η κριτική που κάνω δεν έχει σαν γνώμονα αυτό.
Aυτο ακριβως. Καθε μεγαλη ομαδα πρεπει να εχει εναν παιχτη με φοβερα ποσοστα ευστοχιας στα τριποντα οταν ειναι αμαρκαριστος. Ουτε εκει ομως ρε γμτ…
Δεν συμφωνω μαζι σου. Συμφωνω με τον Μανσον και την λογικη του αλλα προσωπικα δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα με αυτο που ειπες. Μα το βρακι μου. Σοβαρα τωρα, ουτε καν εχει περασει ποτε απο το μυαλο μου.