Χαίρομαι που βλέπω τους Cynic εκεί ψηλά και οτι εδωσες χρονο στους Papangu!

Ωραίος. Με θύμισες και τους Wode, για τους οποίους όταν είχε γράψει ο Αποστόλης, τους τσέκαρα λόγω εξωφύλλου και μ’ άρεσε ο δίσκος, αλλά με τον καιρό τους ξέχασα.

Plebeian Grandstand- Rien ne suffit
Shy, Low- Snake behind the sun
Converge and Chelsea Wolfe- Bloodmoon
A lake of ayes- Ouro Sobre Azul
Soars-Enfold
Daxma - Unmarked Boxes
Emma Ruth Rundle - Engine Of Hell
Hippotraktor - Meridian
LLNN - Unmaker
TRNA - Istok
Deafheaven - Infinite Granite
Wolves in the Throne Room - Primordial Arcana
Tacoma Narrows Bridge Disaster - The World Inside
BLAK - El Tall d’Escil·la
Bossk - Migration
Mastodon- Hushed and grim

Welcome back με πολύ ωραία λίστα. Έτσι όπως σε κόβω, νομίζω πως πρέπει να τσεκάρεις Divide And Dissolve, αν δεν το έχεις κάνει ήδη. Cheers!

Πάμε και τη δικιά μου παργαλατσολιστα

1. Gojira- Fortitude: συνεχίζοντας τη μεγαλειώδη πορεία τους, ένας ακόμα δίσκος που προχωράει τη μουσική τους παρακάτω, πιο άμεσο και απλό σε σχέση με το παρελθόν, λιγότερο μαύρο από το magma , no filler δισκαρα

2. Suffering hour - The cyclic Reckoning: ξεχώρισαν φέτος από σχεδόν οτιδήποτε έχω ακούσει σε extreme metal, μοναδικός δίσκος από μια μπάντα με πολύ προσωπικό ήχο και απίστευτες κιθάρες

3. Mastodon- Hushed and grim: Εντελώς σκοτεινό, θλιμμένο και προοδευτικο, εξαιρετικό. 15 κομμάτια και 86 λεπτά χωρίς περιττό δευτερόλεπτο

4. Turnstile- Glow on: φοβερό μείγμα επιρροών και ειδών, τρομερά άμεσο, φοβερά διασκέδαστικο, απλό αλλά εντυπωσιακα εμπνευσμένο

5. Iron Maiden - Senjutsu: μεγαλοπρεπες και επικό, με 500 κιλά…ψυχή, ανέλπιστα καλό, μεγάλη χαρά από τους ήρωες των εφηβικών μας χρόνων

6. Need- Norchestrion: Μεγάλη δισκαρα, ξεκινησε πολύ δυνατά τη χρονιά

7. Helloween- Helloween: όλα τα στοιχεία όλων των φοβερών μουσικών που απαρτίζουν πλεον αυτή τη μπάντα, όλες οι περίοδοι και οι τάσεις, ότι καλύτερο από κάθε πλευρά που πρεσβεύουν, κομματαρες και μεγάλη χαρά και από αυτούς φέτος

8. Non serviam- Le coeur bat: εφιαλτικά χαοτικό και εθιστικό, φοβερός δίσκος από αυτούς που προχωράνε μπροστά τη μουσική που ακούμε

9. Khirki- Κτηνωδία: εντυπωσιακό μίγμα heavy/stoner/prog/δημοτικών/τα πάντα όλα, πολλές ακροάσεις, φοβερός δίσκος.

10. Darkthrone- Eternal hails…: Αρρωστημένα διασκέδαστικο στα γρήγορα του, ατμόσφαιρικοτατο στα αργά του, μεγάλη δισκαρα

11. Thy catalfaque- Vadak: αν δεν το είχα ακούσει τελευταία στιγμή θα μπορούσε να βρισκοταν και ψηλότερα, άφθονη έμπνευση σε ένα φοβερό δίσκο

12. 1914- Where fear and weapons meet: Στοχευμένο και 100% ουσιαστικό σύγχρονο BM

13. At the gates- The nightmare of being: έχουν ενσωματωσει πάρα πολλά prog rock στοιχεία στον κλασικό at the gates ήχο, δίνοντας έναν πολύ δυνατο και πολύ ιδιαίτερο δίσκο.

14. Deafheaven- Infinite granite: ονειρικό και ψυχεδελικο, μελωδικότατο και με κάποια τρομερά BM περάσματα να θυμίζουν παλιούς deafheaven

15. Demoniac- So it goes: Στο υπερκορεσμενο δυστυχώς είδος του thrash metal δώσαν μια πνοή έμπνευσης και καινοτομίας

16. Idles - Crawler : αυτό το άκουσα “τελευταία στιγμή” αλλά ήθελα να το βάλω στη λίστα γιατί μου αρέσει αρκετα

17. Dream Theater- A view from the top of the world: τηρουμένων των αναλογιών εντυπωσίασαν με ένα δίσκο αρκετά υπεράνω προσδοκιών, για εμένα τουλάχιστον. Ο πρώτος τους δίσκος που ακούω με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και αρκετές ακροάσεις μετά από…πάρα πολύ καιρό.

18. Alkerdeel- Slonk: θαμμένα μέσα στον βαλτώδη ήχο του βρίσκονται φοβερά πράγματα αν κάποιος έχει τη διάθεση να τα εξερευνήσει

19. Trivium - In the court of the dragon: Σύγχρονο και καλοπαιγμενο metal

20. Cannibal corpse- violence unimagined: Εγγύηση

Μερικοί ακόμα δίσκοι που μου άρεσαν φέτος αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν 20αδα

Vouna- Atropos
Portal- Avow
Nekromantheon- The visions of trismegistos
The offspring- Let the bad times roll
Yoth Iria- as the flame withers
Nightfall- at night we pray
Mare cognitum- Solar Paroxism
Cryptosis- Bionic swarm
Nervosa- Perpetual chaos
Beast in black- dark connection
Carcass- Torn arteries

Kαι πολυ ωραιο λαιβ, επισης.

Neoclassical, drone, doom στα tags. Say no more.

Αντε και του χρονου
Αρκετα diverse λιστα και φετος, απο drone μεχρι psych-pop (!) enjoy:

black midi - Cavalcade
experimental noise rock

Part Chimp - Drool
noise rock n roll

Black Country, New Road - For the First Time
Experimental rock post-rock post-punk

King Woman - Celestial Blues
Doomgaze/Post-Metal

Divide and Dissolve - Gas Lit
doom/drone

Converge/Chelsea Wolfe - Bloodmoon: I
post hardcore/post metal

Turnstile - Glow On
post punk/post hardcore

GNOD - La Mort Du Sens
drone & psychedelic noise

Amyl and The Sniffers - Comfort to Me
punk

Portayal of Guilt - CHRISTFUCKER
post-hardcore grindcore

The Body - I’ve seen all I need to see
drone/noise

Godspeed You! Black Emperor - G_D’S PEE AT STATE’S END!
Post rock

Squid - Bright Green Field
post punk

Wolves in the Throne Room - Primordial Arcana
post black

Actors - Act of Worship
post punk

SPY - Habitual Offender
crust

Mastodon - Hushed and Grim
prog metal

Crumb - Ice Melt
Indie rock psychedelic rock neo-psychedelia dream pop

Mcbaise - TUBES
Psychedelic Pop, Neo-Psychedelia

Muthi - Visions
Psychedelic Pop, Neo-Psychedelia

BIG|BRAVE - Vital
Drone Metal, Post-Metal, Post-Rock

Πως ξεχασα αυτο και το GYBE?

700×700

Κοιτώντας την περσινή μου λίστα, συνειδητοποίησα πως μόνο 4 άλμπουμ ακούω και σήμερα. Οπότε για να μην εκτεθώ στον μελλοντικό εαυτό μου θα περιορίσω φετός την λίστα μου σε άλμπουμς που πραγματικά έλιωσα και πιστεύω πως θα τα ακούω και στο μέλλον.

1. Kælan Mikla - Undir Köldum Norðurljósum
   Οι Ισλανδές κόψανε πρώτες το νήμα φέτος, αν και είχανε μεγάλο ανταγωνισμό με το επόμενο στην λίστα). Πέρσι μου έσκασε σαν κεραυνός το άλμπουμ των PÅGÅ και φέτος το ίδιο τα αερικά από την Ισλανδία. Διαβάστε το κέιμενο του Αποστόλη για περισσότερες και καλύτερες πληροφορίες.

Εγώ θα αρκεστω στο…Daughters of the night, hear them sing.

2. Converge & Chelsea Wolfe - Bloodmoon I
   Δεν είμαι μεγάλος φαν των Converge (ναι ρε δεν είμαι τι θέλετε!?! ). Είμαι όμως της Chelsea. Όταν οι Converge ριχνουν ταχύτητες και πάνε σε πιο ατμοσφαιρικά πεδία μου αρέσουν αρκετά και αυτός ο δίσκος είναι γεμάτος τέτοια. Ήρθε και η Τσελσάρα και έδεσε το γλυκό. Είναι ότι πιο φρέσκο έχω ακούσει φέτος. Τρομερή ατμόσφαιρα, αισθητική και στιχάρες. Ανοίγει δρόμο για το μέλλον αυτός ο δίσκος.

Μετά την περσινή συνεργασία της Εmma με τους Thou και την παραπάνω, ελπίζω η παρακάτω να κάνει κάτι ανάλογο σύντομα.

3. Lingua Ignota - Sinner Get Ready
   Το ότι έριξε την ένταση στην μουσική της δεν το βρίσκω καθόλου κακό. Ίσα ίσα το αντίθετο θα έλεγα. Χωρίς να είναι η απόλυτη φωνή, την ξεγύμνωσε μακριά από κραυγές και θορύβους και μας χάρισε πάλι ανατριχιαστικά συναισθήματα.

4. Lugubrum - Bruyne Kroon
   Οι τρελάρες από το Βέλγιο συνεχίζουν στο ίδιο παρανοϊκό μοτίβο τους σε σχέση με το περσινό τους άλμπουμ ( Plage Chômage), μόνο που αυτήν την φορά θυμήθηκαν να ανοίξουν και το distorsion στις κιθάρες τους

5. Deafheaven - Infinity Granite
   Εδώ και εαν δεν ήμουν καθόλου φαν της μουσικής τους. Όμως αυτό το άλμπουμ το αγάπησα πάρα πολύ, Όλη αυτή η ονερική του ατμόσφαιρα με συνεπήρε.

6. Gybe - G_d’s Pee AT STATE’S END!
   Χωρίς λόγια!

Στο νήμα κόπηκαν τα The Ruin Of Beverast και Panopticon για τον μόνο λόγο ότι δεν ήμουν σε κατάλληλο mood για την μουσική τους φέτος. Τους αναφέρω γιατί έιμαι σίγουρος ότι θα τα ξσναπιάσω στο μέλλον.

Δεν έχω ακούσει αρκετά ακόμα το νέο της Emma Ruth Rundle, το The Lovecraft Sextet και την συνεργασία του Lanegan με τον Skeleton Joe. Ο τεράστιος ενθουσιαμός για το Glow On των Turnstile πάντως, καταλάγιασε πάρα πολύ.

Απογοητέυσεις της χρονιάς, οι Dust Mountain και οι Wardruna. Οι πρώτοι με την καταπληκτική εμφάνιση στο live streaming του Roadburn, μου ανέβασαν την ανυπομονησία στα ύψη για το πρώτο τους δισκογραφικό βήμα και το απότέλεσμα τελικά μου φάνηκε τελείως άδειο. Για τους δεύτερους προτιμώ τις πιο “αμπιεντ” στιγμές των πρώτων δίσκων.

Live album της χρονιάς (οκ το σόου είναι παλιότερο, αλλά κυκλοφόρησε φέτος).
Rakta & Deafkids - LIVE AT SESC POMPÉIA

Το soundtrack της χρονιάς ανήκει στον Kvohst και τον Kimmo Helen
A Fire In The Cold Season

και τέλος η διασκευή της χρονιάς…
Non Serviam - Something In The Way

Υ.Γ : Ρε συ @eviL γιατί μας έκρυβες τους Part Chimp τόσο καιρό Τι Noise-άρα είναι αυτή!

Τι σου κρυβαμε ρε @Kostas_L;

Εγώ για σένα γράφω κι εσύ δεν με διαβάζεις;!

Βρήκα και εγώ να χάσω ένα κείμενο σου και το έκανες θέμα

Πέρα από την πλάκα, τι βρώμικος δυναμίτης είναι αυτός ωρε!

Ούτε εγώ αλλά παρομοίως.

Επίσης έτσι στα γρήγορα μου αρεσαν maiden,Helloween, trivium, gojira (αγαπημένο), converge, part chimp, powerwolf, yes, architects, royal blood, killers, need, mastodon, offspring, nightfall.

Αυτα μου ερχονται τωρα ισως γραψω και κανα 2 λογια αυριο

Καλύτερα δεν ξέρω, τα δικά μου αγαπημένα για το 2021 είναι αυτά:

Every Time I Die – Radical
Δίσκος της χρονιάς για 'μένα με διαφορά. Τα παιδιά παίζουν μπάλα μόνοι τους σε ό,τι ύφος γουστάρουν και το κάνουν καλύτερα από τον καθένα. Ίσως να μην είναι για όλους (όπως μου επισήμανε και ο @plex27 ), ισως όμως για ακόμα μια φορά να βρισκόμαστε 25 χρόνια πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο και να εξυμνούμε το κάθε - αξιοπρεπές και όμορφο μεν, όχι κάτι παραπάνω από ΟΚ δε - νέο album Maiden. Παίζει ρόλο και το hype σε όλα αυτά, το συγκεκριμένο ύφος δεν πουλάει στην Ελλαδίτσα μας, δεν το προωθούμε, δεν το ακούμε, δεν το ξέρουμε. Καιρός να το μάθουμε. Περιέργως (?) δίσκος της χρονιάς στο Kerrang!

Carcass – Torn Arteries
Προσωπικά για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα τόσο καλό δίσκο από τους Carcass και στην πρώτη ακρόαση το play πατήθηκε με ενδοιασμό. Ο οποίος μου έφύγε με το που μπήκε το πρώτο και ομώνυμο τραγούδι. Τούμπανο δίσκος, φυσικά έχουν βγάλει και καλύτερους (@apostolisza8 ) Necroticism και Heartwork δεν ξεπερνιούνται ούτε ξαναγράφονται ούτε σε δέκα ζωές από τώρα. Αυτό δε σημαίνει ότι οι συνθέσεις του Torn Arteries είναι κάτι λιγότερο από φοβερές. Εντάξει, έχω και ένα κιθαριστικό θέμα με τον Bill Steer, το παραδέχομαι ότι τον αγαπάω. Αν δεν είχε κυκλοφορήσει το Every Time I Die, αυτός θα ήταν ο αγαπημένος μου φέτος.

Turnstile – Glow On
Εύκολο, γρήγορο, τσιτωμένο, πιασάρικο grooveάτο hardcore punk, με μικρές τσαχπινιές που κάνουν τη διαφορά και τους ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους. Το Holiday νομίζω ότι μου μίλησε στην καρδιά φέτος.

Gojira – Fortitude
Πάντα μου άρεσαν, ειδικά από τη στιγμή που τους είδα ζωντανά και μου έδωσαν τα μυαλά στο χέρι. Δεν ήμουν όμως ο μεγαλύτερος fan και αυτό γιατί οι δίσκοι τους δε με κρατούσαν στην ολότητά τους. Αυτό έγινε με το Fortitude το οποίο το ακούω νεράκι από την αρχή ως το τέλος. Μοντέρνο metal στα καλύτερά του, θεωρώ ο καλύτερος δίσκος στο είδος του για φέτος.

Royal Blood – Typhoons
Απίστευτα feel good δίσκος! Όλα τα τραγούδια τα βάζεις σε party και χορεύεις! Μου άρεσε πάρα πολύ, φοβερό groove, κολλητικά refrains, πανέμορφη παραγωγή!

Architects – For Those That Wish to Exist
Οι Architects είναι το μεγαλύτερο όνομα στο metalcore αυτή τη στιγμή και δεν είναι τυχαίο. Έχουν βγάλει και καλύτερους δίσκους, αλλά τώρα που μιλάμε αυτή είναι η μπάντα που δείχνει τον δρόμο στις υπόλοιπες.

Napalm Death – Throes of Joy in the Jaws of Defeatism - ΑΚΥΡΟ - Βγήκε το 2020
Αυτοί οι άνθρωποι δε θα γεράσουν ποτέ. Εννοείται κυρίως γουστάρω τις τσίτες τους, αλλά τους εκτιμώ και για τα πιο πειραματικά περάσματά τους.

Limp Bizkit – Still Sucks
Η έκπληξη της χρονιάς. Από το πουθενά έσκασε και έκανε όσο θόρυβο μπορούν να κάνουν εν έτει 2021 οι Limp Bizkit. Ακόμα δεν ξέρω αν είναι όντως κάποιος δίσκος, κάποιο EP, μια φάρσα ή κάτι άλλο. Απ’ όσο γνωρίζω, δε μπήκαν καν στη διαδικασία να κυκλοφορήσουν το δίσκο σε οποιαδήποτε φυσική μορφή, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Μου αρκεί που ακούω νέες riffάρες από τον Borland. Αρκετά μικρό σε διάρκεια, πράγμα όμως που το κάνει να ακούγεται ευχάριστα και του δίνει replayability.

edit, επειδή το ξέχασα και είναι πολύ καλό για να μην το συμπληρώσω:
Trivium - In the Court of the Dragon
Ακόμα ένας φοβερός δίσκος για τους Trivium, των οποίων σε γενικές γραμμές δεν είμαι fan. Αυτό και το Sin and the Sentence για 'μένα αποτελούν την εποποιία του μοντέρνου κιθαριστικού metal. Λίγο τη φωνή να φτιάξει μελλοντικά και να μην προσπαθεί να τραγουδάει σαν τον Dio, με αυτόν το πομπώδη τρόπο που προσωπικά απεχθάνομαι, στο τέλος θα καταλήξω fan τους.

χαχαχαχαχαχα! Το άκουσα εφέτο και νόμιζα ότι βγήκε το 2021! Γράψτε άκυρο.

Ώπα δηλαδή υπήρξε στιγμή που διάβασες τη χθεσινή λίστα μου και νόμιζες ότι δεν έβαλα στη δεκάδα το Throes of Joy;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προλάβει να δω λίστες κανενός! χαχα!