χεχ, αναμενόμενο =p
έχουν άλλον δίσκο εκτός από το hello hell; επίσης, με Εpidemic, ΤVC τι παίζει;
Οι TVC ήταν από τα πρώτα νεοκυματικά / post punk γκρουπς στο ελλάδα. δημιουργήθηκαν κάπου το 1980 και βγάλανε δύο δίσκους. Στην συνέχεια τα μέλη τους θα τα συναντήσεις σε αρκετά γνωστά γκρουπς όπως Magic De Spell, Panx Romana, Ριφιφί
οι Εpidemic ουδεμία σχέση με αυτά τα γκρουπ, ήταν ένα thrash γκρουπ που είχε κάνει μία μ@λακιούλα στα 90’ς και τους κράζανε όλοι (είχαν πει ότι είχαν παίξει στην Αγγλία σε ενα γεμάτο κλαμπ, πράγμα το οποίο διαψεύστηκε όταν εξακριβώθηκε ότι το πλήθος του κοινού μετριόταν στα δάχτυλα του ενός χεριού…). αλλά η μουσική ήταν πολύ καλή. the german way. μετά ονομαστήκαν σε descend και βγάλανε ένα επι πλέον άλμπουμ.
Mιας και ανέφερες τους Flowers Of Romance, αφορμή για το thread ήταν το Τhere Is Nothing We can’t solve together, που άκουγα το πρωι και είπα να ανοίξω ένα πολλ με αγγλόφωνα ελληνικά γκρουπ. Τελικά αυτούς τους άφησα απέξω. Φτού μου.
Α για τους Yell o Yell ναι υπάρχει ένας ακόμα δίσκος με όνομα ΧΙΙ-13 και το funtime που είναι mini album.
Θεοί…
μερσί για τις πληροφορίες, θα προσπαθήσω να ακούσω κάποια στιγμή. μην ξεχνάμε και τους will-o-the wisp, e. για μένα έβγαλαν έναν από τους καλύτερους περσινούς δίσκους, το “A gift for your freams”. αρκετή μελαγχολία, ιδιαίτερα ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα και βάση το folk-rock του '70.
οι deus x machina χαλαρα δινουν τα καλυτερα live(οσοι τους εχετε δει ξερετε.ο σταυρος ειναι τρελλοκομειο επι σκηνης)και εχουν το δικο τους ονομα στη σκηνη.αλλη μια μεγαλη μπαντα της σκηνης που δεν ξερω αν γνωριζει κανεις εδω μεσα(αν υπαρχει εστω κι ενας παρακαλω να εμφανιστει)ειναι οι one block society.συνδιασμος των madball,earth crisis με faith no more,refused.εχουν ενα δισκο και εχουν δωσει αρκετα live(εχουν ανοιξει για noise conspiracy,boysetsfire,sick of it all κλπ).δυστυχως εχουν διαλυθει αλλα και παλι αξιζει να τους ακουσετε οσοι δεν τους γνωριζετε.
τους will o the wisp τους ανακάλυψα πρόσφατα, λόγω του κιθαρίστα τους κυρίως που παλιά έπαιζε στους (θεους)
Λευκή Συμφωνία. Σε φάση ότι έχω παραγγείλει το περσινό τους cd και το περιμένω από μέρα σε μέρα.
ο Σπύρος mr - stagediving είναι μεγάλη μορφή όντως! τούς είχα πετύχει κάποια στιγμή παλιότερα!
μερικές πληροφορίες για τους DXM:
Οι “Deus Ex Machina” σχηματίστηκαν το καλοκαίρι του 1989 στην Αθήνα από τον Δημήτρη Σπυρόπουλο και τον Δημήτρη Μάνθο. Είναι το πιο σπουδαίο, μακροβιότερο και πιο ιστορικό εν ενεργεία σχήμα της ελληνικής σκηνής. Ο Σπυρόπουλος και ο τωρινός drummer Γιάννης Βεναρδής (ex “Αδιέξοδο”, “Γενιά Του Χάους”, “Λευκή Συμφωνία”) υπήρχαν στην ελληνική punk σκηνή από τις αρχές των 80’s. Πρόκειται για μια καταιγιστική punkrock/hardcore μπάντα που όλα αυτά τα χρόνια έχει δώσει πάνω από 500 lives παρά την σχετικά περιορισμένη της δισκογραφία. Είναι αναγνωρισμένοι και στο εξωτερικό ως ένα από τα πιο σημαντικά ευρωπαϊκά σχήματα του είδους. Μέσα στα δέκα χρόνια ύπαρξης τους το line-up του σχήματος έχει υποστεί αρκετές αλλαγές, χωρίς αυτό να τους επηρεάσει, αν κρίνουμε από την ποιότητα των κυκλοφοριών τους αλλά κυρίως από τις -πάντα- δυνατές ζωντανές εμφανίσεις τους. Μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας τους ήταν η εμφάνισή στην αντιπολεμική συναυλία στα Σκόπια το '94 για τον πόλεμο στη Βοσνία. Το '95 κατά την διάρκεια αυτού του πολέμου έκαναν ένα tour στην Σερβία. Το '96 τους βρήκε να εμφανίζονται σε σημαντικά festival, για την ειρήνη στα Βαλκάνια. Το '00, μεταξύ άλλων, εμφανίστηκαν στο festival “Biennale 2000” στo Τορίνο της Ιταλίας. Επίσης έχουν ανοίξει επιτυχημένα συναυλίες πολύ σημαντικών διεθνών συγκροτημάτων όπως: “the Dubrovniks”, “New Model Army”, “Madball” και τελευταία “Public Enemy”. Οι “Deus Ex Machina” όλα αυτά τα χρόνια έχουν εμφανιστεί σε μεγάλο αριθμό συναυλιών κοινωνικής αλληλεγγύης, γεγονός το οποίο φαίνεται τόσο από τους στίχους όσο και την όλη στάση του συγκροτήματος. Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία δύο χρόνια, εμφανίστηκαν σε αρκετές συναυλίες για την υποστήριξη των Ζαπατίστας αυτοχθόνων στασιαστών της περιοχής Chiapas στο Μεξικό. Ως ενεργοί υποστηρικτές της ειρήνης, έλαβαν μέρος σε αρκετές κινήσεις διαμαρτυρίας για τον πόλεμο στο Ιράκ. Το τελευταίο τους album με τίτλο “Signs” κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του '03 από τη “Hitch Hyke” και πρόκειται για την έκτη κυκλοφορία τους. Περιέχει δέκα τραγούδια ενώ το cd περιέχει και ένα video του τραγουδιού “Lovesong” από εμφάνιση τους στο “An Club”. Τη παραγωγή του album "Sign"s έκανε ο επιτυχημένος Γερμανός παραγωγός Hardy Schuster Party (Giant Sand, The Style Lab). Το Φεβρουάριο του '07 κυκλοφόρησε το cd single “Time Expires” με τέσσερα τραγούδια.
για λόγους συναισθηματικούς το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το worlds apart, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το signs του 2003 και το περσινό EP είναι πολύ πιο μπομπες άλμπουμ.
πάρτε βίντεο από το execute:
και στην διασκευή του ύμνου:
(και στα δύο βίντεο ο τραγουδιστής κάνει stagedive). respect.
και τέλος του βίντεο κλιπ του lovesong
στα 2 τελευταια τους εχουν πολλες αναφορες στο συγχρονο ηχο και μπραβο τους γιατι εκτος του οτι αποδεχονται το συγχρονο ηχο(δεν μιλαμε για τιποτα πιτσιρικαδες ετσι?)τους βγηκε πολυ καλο το ολο αποτελεσμα.ελπιζω να τους δουμε live καποια στιγμη γιατι τα σπανε
…συν τους Interstellar Overdrive με τη δισκάρα του 2003 “Surface B”
νομιζω οτι οι rotting chrit απλα δεν παιζονται… επρεπε να υπηρχαν και οι firewind στο pole
Aξεχαστες πραγματικα στιγμες επικου γελιου στα τευχη του Metal Hammer της εποχης.:lol: :lol: :lol:
…Στο Marquee αν δεν κάνω λάθος, όντως είχε πέσει πολύ γέλιο & ξύλο με την ιστορία αυτή. :lol: :lol:
απο αυτα που υπαρχουν ψηφισα Socrates
[SIZE=“6”]αλλα ρε δεν βαλατε BLUES WIRE [/SIZE]
Rotting Christ
Δε τα εχω ακουσει ολα του πολλ, αλλα απο αυτα που ξερω σοκρατες. Τελευταια ακουσα το fallen stars and rising scars των προγκρεσιβαδων wastefall το οποιο και με ενθουσιασε.
Transcending Bizarre?,On Thorns I Lay
Closer. Πού είναι οι Closer? και οι Into The Abyss ειν ωραίοι αλλα οχι τόσο γνωστοί.
Απο το πολλ The Illusion Fades επειδη δεν τους ψηφισε κανεις 
Mε τυχαία σειρά:
[ol]
[li]InnerWish
[/li]
[li]Spitfire
[/li]
[li]Stendor
[/li]
[li]Trademark
[/li]
[li]Livestock
[/li]
[li]Strikelight
[/li]
[li]Raw Silk
[/li]
[li]Marauder
[/li]
[li]Power Crüe
[/li]
[li]Rotting Christ
[/li][/ol]
Καλά ντε δεν στην είπαμε. Μια άποψη ήταν, την οποία ενισχύεις μόνος σου λέγοντας πως “αν οι αγαπημένοι σου είναι οι Έρθμπάουντ, ψήφισε Λάστ Ντράιβ”, υπονοώντας πως τελικά οι Έρθμπάουντ δεν αρέσουν σε πολλούς μιας και δεν ψήφισαν ΛΑΣΤ ΝΤΡΑΙΒ. Εεεεμ.
Socrates!!!
Aπό Wikipedia:
Οι Last Drive είναι γκαράζ μπάντα απ’ την Αθήνα. Ανήκαν στο ρεύμα της αναβίωσης του γκαράζ, ενώ στη δεκαετία του '90 στράφηκαν και προς το stoner rock. Θεωρούνται το σημαντικότερο ελληνικό συγκρότημα της δεκαετίας του ‘80 κι ένα απ’ τα σημαντικότερα της ελληνικής ροκ ιστορίας.
[SIZE=“3”]Η ιστορία τους[/SIZE]
[Β]1983-1986[/Β]
Ξεκίνησαν να παίζουν σαν Last Drive στα τέλη του 1983 κι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο “Ροντέο” στις 27 Δεκέμβρη 1983. Τις πρώτες τους εμφανίσεις τις πραγματοποίησαν ως τρίο - Alex K. (τραγούδι, μπάσο) Nick (κιθάρα) Chris B.I. (ντραμς).[1], με εξαίρεση την πρώτη, όπου στο σχήμα συμπεριλαμβανόταν και ο P.E.P.P. Ένα χρόνο μετά την απόχώρηση του P.E.P.P, για να φτιάξει το δικό του συγκρότημα (Psychotic Cockroaches) το σχήμα συμπληρώθηκε με το Γιώργο “B. George Bop” Καρανικόλα στην κιθάρα. (ο οποίος έπαιζε μέχρι τότε στους Be Bop Jungle).
Το γκρουπ έπαιζε κατά βάση γκαράζ με ροκαμπίλλυ και σερφ επιρροές. Τη μουσική τους την ονόμαζαν οι ίδιοι Trash Rockabilly. Οι πρώτες τους διασκευές ήταν από fifties, ενώ αργότερα από τα sixties και seventies. Σύμφωνα με τους ίδιους[2], αυτό έγινε επειδή οι επιρροές τους δεν ήταν τόσο από συγκεκριμένα συγκροτήματα, όσο από ένα συγκεκριμένο πνεύμα μουσικής, που διέκρινε και το rockabilly και το garage punk και το seventies punk. Άρχισαν εμφανίσεις στα undergound στέκια της εποχής, ενώ κάποια από τα μέλη έπαιξαν με τους Blue Light στο πρώτο τους live στον “Πήγασο”. Το 1985 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους επτάϊντσο σιγνκλ, Midnite Hop, ενώ είχαν ένα κομμάτι και στην κασέττα της Δικαίωμα Διάβασης “Live στο Κύτταρο”. Το ΕΡ περιείχε δύο συνθέσεις του Alex - “Poison”, “Right by my Side” και μια του George - " Midnight Hop".
1986-1990
Το 1986 κυκλοφόρησε το πρώτο τους LP Underworld Shakedown, κάνοντας αρκετή αίσθηση τόσο για το περιεχόμενό του όσο και για την παραγωγή (των ίδιων των Drive) που ήταν σε ασυνήθιστα ψηλό επίπεδο για τα δεδομένα της ανεξάρτητης σκηνής της εποχής. Κάνουν πολλά live στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Οι Last Drive ανοίγουν την συναυλία των Watermelon Men (Αθήνα, φθινόπωρο 1987) και στο τέλος του show, ανεβαίνει στη σκηνή ο Mike Blood, τραγουδιστής των αυστραλών Lime Spiders και τους συνοδεύει σε τρεις διασκευές - “You 're gonna miss me”, “Have love will travel” και “Five years ahead of my time”. Την Άνοιξη του 1987 κάνουν την πρώτη περιοδεία στο εξωτερικό, σε Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Γαλλία. Παίζουν μαζί με τους Fuzztones, τους Creeps, τους Stomachmouths, τους Dizzy Satellites και άλλους. Μετά τη τουρνέ ο Καπετανόπουλος αποχώρησε και αντικαταστάθηκε από τον P.E.P.P. (Πάνος Κασιάρης). Το 1988, κυκλοφόρησε το Heatwave, δίσκος που τους καθιέρωσε και στη γκαράζ σκηνή της Ευρώπης, επανακυκλοφορώντας (με διαφορετικό εξώφυλλο) από τη γερμανική εταιρία Music Maniac. Η επιτυχία τους αυτή τους έφερε στη Γερμανία όπου συμμετείχαν στο φεστιβάλ “Berlin Independence Days”, ηχογραφώντας παράλληλα και το EP Time[3]. Παράλληλα ο ήχος του γκρουπ αρχίζει και αλλάζει, γίνεται πιο σκληρός και σπιντάτος και μετατοπίζεται προς το stoner rock και τη νεοψυχεδέλεια, χωρίς όμως να απαρνιέται τις γκαράζ ρίζες του. Ο Πωλ Κάτλερ των Dream Syndicate έγινε ο παραγωγός για τα δυο επόμενα albums.
1990-1995
Το Blood Nirvana, που κυκλοφόρησε το 1990, σηματοδότησε την αλλαγή στον ήχο τους, απογοητεύοντας όμως και τους σκληροπυρηνικούς γκαραζάδες και τελειώνοντας τη συνεργασία τους με τη Music Maniac. Αρχίζουν να γνωρίζουν πλατύτερη επιτυχία και τον ίδιο χρόνο ανακηρύσσονται μπάντα της χρονιάς από τους αναγνώστες του περιοδικού Ποπ & Ροκ. Παίζουν με τους Wipers, τους Jesus & Mary Chain, τους Gun Club και περιοδεύουν τη Γερμανία μαζί με τους Dead Moon. Το 1992 κυκλοφορεί το F*head Entropy. Είναι η πιο ώριμη δουλειά τους και με το νέο τους ήχο παίρνουν μέρος στην τότε έκρηξη της ελληνικής σκηνής. Ακολουθεί περιοδεία στην Ισπανία. Στις 23/12/93 οι Last Drive γιορτάζουν τα δέκα χρόνια τους με ένα Live στο West Club. Το 1994 τελειώνει η συνεργασία τους με τη Hitch Hyke, υπογράφουν με μεγάλη εταιρία και κυλοφορούν το Subliminal, άλμπουμ που ήταν και το τελευταίο τους. Τον επόμενο χρόνο ο Καρανικόλας αφήνει το συγκρότημα και σε μερικούς μήνες οι Last Drive διαλύονται μετά από δώδεκα χρόνια στο δρόμο, έχοντας κάνει φανατικούς φίλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αξέχαστα live και δημιουργώντας ένα θρύλο που θα ζήλευαν τα περισσότερα ελληνικά συγκροτήματα.
[SIZE=“3”]Επανασύνδεση[/SIZE]
Το Φλεβάρη του 2007 οι Last Drive ανακοίνωσαν την επανασύνδεσή τους για τρεις συναυλίες στην Αθήνα και μια στη Θεσσαλονίκη, το Μάϊο του ίδιου χρόνου. Τον Απρίλη του 2007 επανακυκλοφόρησε το πρώτο τους δισκάκι (Midnight Hop) από τη Blind Bastard Records, ενώ εμφανίστηκαν και στο Open Air fest τον Ιούλιο, καθώς και στην Πεσκάρα της Ιταλίας.
Τον Μάιο του 2008 έπαιξαν και πάλι στην Αθήνα, τη Λάρισα, τα Γιάννενα και την Θεσσαλονίκη, παρουσιάζοντας και πέντε καινούρια κομμάτια. Τον ίδιο μήνα κυκλοφόρησε ενα διπλό dvd/cd απο την Blind Bastard Records με υλικό από τις συναυλίες της προηγούμενης χρονιάς στο Gagarin και τίτλο Time is not important. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν καινούριο δίσκο.
LP’s
* Underwolrd Shakedown (Hitch Hyke 1986, LIFT 002)
* Heatwave (Hitch Hyke 1988 )
* Blood Nirvana (Hitch Hyke 1990)
* F*Head Entropy (Hitch Hyke 1992)
* Subliminal (BMG 1994)
* The Bad Roads (compilation, Sony 2007)
* Time Is Not Important (cd/dvd, Blind Bastard Records 004, 2008 )
Devil may care βίντεο από ερτ:
Baby it’s real live, με τα δύο πρώτα λεπτά να είναι πιο μπλουζατα από την κανονική εκτέλεση: