το περσινο ηταν ο ορισμος της αποπνικτικης ατμοσφαιρας, πολυ κλειστοφοβικο…και γαμησε και στα φωνητικα ο Ατιλα…
Μαυρο και αραχνο μεταλ…
-Morningrise από Opeth (ακούω ένα τραγούδι κάθε φορά, αλλά ποτέ ολόκληρο τον δίσκο)
-When Dream and Day Unite από Dream Theater (έχω συνηθίσει τον LaBrie)
-Wake Up and Smell the Coffee από Cranberries (κουραστικό και ανέμπνευστο, δυστυχώς)
Μπα και γω την ιδια γωμη εχω,το θεωρω το χειροτερο τους:dunno:
Και μόνο το one inch man πάλι θα ηταν δισκάρα…
Eγώ πάλι τον έχω λιώσει αυτόν τον δίσκο.
Το Orchid δεν ακούω καθόλου.
Το Black Rose Immortal είναι από τα ωραιότερα έπη που έχουν γραφτεί ποτέ.8)
Το 1ο δεκάλεπτό του είναι ανατριχίλα.
Τα καθαρά φωνητικά στην μέση είναι θαυμάσια και το riff στο φινάλε μαζί με την κραυγή γκαύλα.
Τα Nectar , Night & Silent Water είναι κουλά θα μου πεις , αλλά με πολύ όμορφα στοιχεία μέσα.
Το Advent είναι κομματάρα.
Το Bid You Farewell επίσης ωραίο κομμάτι , αλλά δεν τρελαίνομαι.
Κοίτα, για το Morningrise, η γνώμη μου είναι πως τα κομμάτια είναι υπερβολικά μεγάλα. Αν και αυτό δε θα ήταν πρόβλημα από μόνο του αν επιπλέον δε μου φαινόταν άσχετα τα δεσίματα μεταξύ των διάφορων θεμάτων των τραγουδιών. Πολλές φορές νιώθω ότι συρράπτονται τελείως διαφορετικά μεταξύ τους riffs.
Γενικά όταν σε ένα μακροσκελές κομμάτι με διαφορετικά θέματα κάνω τη σκέψη “μα γιατί εδώ δεν το κόβανε ώστε να φτιάξουν δεύτερο τραγούδι”, εκνευρίζομαι και ξενερώνω. Έχω αναθεωρήσει πάντως για άλλα τραγούδια (όπως στο Ghost Reveries) που έκανα τις ίδιες σκέψεις. Για το Morningrise όμως συνεχίζω να έχω την ίδια άποψη.
Το μόνο “σωστό” κομμάτι στα αυτιά μου από εκεί μέσα είναι το To Bid You Farewell, που είναι και το καλύτερό μου από τον δίσκο (και το πρώτο ever που άκουσα από Opeth και με το οποίο με κέρδισαν). Το Black Rose Immortal έχει καταπληκτικά επιμέρους θέματα, αλλά αν το ακούσεις από την αρχή ως το τέλος είναι έντονη η αίσθηση ότι θα μπορούσε απλώς να μην είναι ένα ενιαίο τραγούδι. Το Night and the Silent Water επίσης… Σε στοιχειώνουν ορισμένες φορές, αλλά χοροπηδάνε συνεχώς από το ένα μέρος στο άλλος και αγχώνομαι…
Γενικά, με το Morningrise δεν είναι ακριβώς ότι δεν μπορώ να το ακούσω, απλώς δεν μπορώ να το ακούσω ολόκληρο, γιατί χάνω την μπάλα. Ακούω τα τραγούδια του σε άσχετες φάσεις, αλλά όχι όλα μαζί απανωτά, γιατί με κουράζει. (Και το Orchid που ανέφερες είναι δύσκολο, αλλά για μένα σίγουρα πιο βατό από το Morningrise.)
Metallica - Reload/St Anger
Paradise Lost - Host/Paradise Lost
Def Leppard - Όλα μετά το Hysteria
Iron Maiden - Όλα μετά το Fear Of The Dark
Χαχαχαχα!
Σε αυτό το θρεντ πάμε ως εξής.
Λέει ένας “δεν ακούω το Χ”
Απαντάει ο άλλος “τι λες ρε! δισκάρα!”
Χαχαχα…
Δεν πειράζει.
Νταξ συμφωνώ σε όλα.
Ίσως είναι και η γοητεία του album…
Αλλά εφόσον είναι η μπάντα έτσι δεν θα αλλάξει.
Γενικά τα 2 πρώτα είναι κουλά , black metal επιρροές και έτσι.
Αργότερα με τον 3ο δίσκο άλλαξαν και μίκρυναν - έκοψαν τα τραγούδια.
Αγαπάμε πάντως…
Στο Reload υπάρχουν 3 από τα χειρότερά τους κομμάτια (αυτή η μόδα άρχισε στο Load με το Cure , Poor Twisted Me γιατί απλά δεν υπάρχει αδύναμο κομμάτι στα πρώτα 58)) και μιλώ για τα Bad Seed, Carpe Diem Baby , Slither:?
Αλλά μέσα στον δίσκο βρίσκονται κομματάρες (Memory , Unforgiven και ας μην έχει την αίγλη του 1ου , ) , κομμάτια ξεχασμένα από τους ίδιους και ας είναι έπη (Wild Things , Low Man’s…) , και μερικά πορωτικά (Fuel , Devil , Prince) και κομμάτια αξιοπρεπή (fixxer , attitude).
Γενικά είναι το πιο “ξεχασμένο” άλμπουμ θα έλεγα…:-k
Όσο για τους Lost δεν είσαι ο 1ος που λέει για το ομώνυμο.
Χμμ…Το βρήκα πάρα πολύ καλό!
Τουλάχιστον 5-6 κομμάτια είναι από τα καλύτερά τους.(Shine , Spirit , Don’t Belong , Grey , Redshift).
Μερικά είναι απλά όπως το Belong ,οκ.
Τέλος πάντων.
Όσο για Maiden αν εξαιρέσεις με τον Blaze τα ακούω όλα.
Τα βρίσκω τα τρία τελευταία μεγάλες δισκάρες.
Αλλά δυστυχώς είναι θυσία στον βωμό των πολυεθνικών και όχι στο συναίσθημα.
Δεν ξέρεις αν κάνουν album για περιοδείες ή περιοδείες για album…
Μεγάλο παράπονο το ότι δεν παίζουν πρόσφατα κομμάτια τους.
Ουσιαστικά δίνουν τροφή για σχόλια.
Ναι κάπως έτσι πάει η φάση στο θρεντ και δεν είναι καθόλου άσχημα. Σχετικά με τους Μέιντεν αυτό που είπες για το “αν κάνουν άλμπουμ για να περιοδεύουν” ή το αντίστροφο… νομίζω πως είναι μεγάλη κουβέντα, που ούτε και γω δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει…:-k
Προσθέτω το τελευταίο των Πριστ
Ναι, έτσι είναι. Αυτές οι black επιρροές που αναφέρεις παίζουν το ρόλο τους (βλ. κακή παραγωγή :p)
Και δεν αγαπάμε απλά… Λατρεύουμε και προσκυνούμε!
:bow2::bow2:
“Tι λες, ρε; Το ReLoad δισκάρα!” 
Στην πραγματικότητα, συνήθιζω να λέω πως οι Metallica είναι το μόνο συγκρότημα του οποίου μου αρέσουν όλα τα τραγούδια (μέχρι το St. Anger). Καταλαβαίνω πως μπορεί να φαίνονται μέτριες στιγμές μερικά τραγούδια από τα Load και ReLoad όμως.
Δεν μπορώ όμως να μην τονίσω πως θεωρώ τεράστιο το Fixxxer, ας πούμε. Ειδικά αυτό, είναι καταπληκτικό κομμάτι και με φοβερό στίχο. Από εκεί και πέρα, λατρεύω το Unforgiven II, το Devil’s Dance προκαλεί μια αίσθηση ανωτερότητας, το Prince Charming είναι πώρωση με την ταχύτητά του και το Low Man’s Lyric είναι μπαλάντα που αγγίζει. Επίσης, δεν ξεχνάω το The Memory Remains που με έβαλε στο metal που επίσης είναι αξιόλογο.
Όσο για τους Iron Maiden… Ακούς και από τους αντίπαλους, ρε παλιοκρετίνε; :lightsabre:
Τσάμπα οι αγώνες μας τόσα posts!
χεχε… ναι ακούω και Μέιντεν… καλοί είναι
Τώρα σχετικά με Reload, σέβομαι απόλυτα τις μουσικές με τις οποίες “άρχισε” κανείς. Η αλήθεια ειναι πως έχει κάποια καλά κομμάτια, απλα ήρθε πολύ γρήγορα μετά το Load το οποίο δεν είχαμε ακόμα “χωνέψει” με αποτέλεσμα να μην τύχει της δέουσας προσοχής και να μην πάρει τόσα ακούσματα. Κάτσε να το ρίξω στο media player να φρεσκάρω τη μνήμη μου:)
Black Sabbath - Seventh Star
Dillinger Escape Plan - Ire Works (πολύ μέτριο για DEP)
Godflesh - Merciless/Selfless
Celtic Frost - Cold Lake
Strapping Young Lad - SYL
Cypress Hill - Stoned Raiders
χιουμορακι ε; :ρ
Καθόλου. Με είχε κολλήσει στον τοίχο το City, και το SYL πήγα και το πήρα την πρώτη βδομάδα που βγήκε. 4 ακροάσεις μετα, είχε πάρει τη θέση του στο ράφι της σκόνης. Μου φάνηκε πολύ “safe”… γούστα είναι αυτά! :roll:
Για να δούμε
Iron Maiden No Prayer for the dying
Iced earth framing armageddon #-o
Paradise lost Believe in Nothing
Judas priest Turbo
Black Sabbath Never say die
Candlemass Chapter VI #-o
Τα τελευταια Caliban. Οτι εβγαλαν δηλαδη μετα το Shadow Hearts. Οσο λατρευω τα παλια, τοσο ξενερωσα επειτα. Δεν εμελε να τους δω τοτε στο An, και οταν παιξαν με Machine Head (η τελευταια καλη ευκαιρια ν’ ακουσω οτιδηποτε παλιο) ειχα ξεμεινει απ εξω να περιμενω ενα παλικαρι με το εισιτηριο του. Ακομα τον κραζω. Ευτυχως οι God Forbid μ αποζημιωσαν καπως.
Black Sabbath - Seventh Star
Velvet Revolver - Libertad
Θα πρωτοτυπήσω πάλι Μου τη σπάει αφάνταστα το St. Anger (Metallica-τι λέω, αφού όλοι το ξέρετε) και το Damnation (Opeth). Το δεύτερο δεν είναι άσχημο, αλλά δεν αντέχω τόση μπαλάντα…