5 Likes
Ωραιότατη η κυκλοφορία, σε ιδιαίτερα υψηλά ποιοτικά επίπεδα, όπως αναμενόταν, βέβαια.
Μου λείπει ένα (ή περισσότερα) ΤΕΡΑΣΤΙΟ κομμάτι, αλλά σε γενικές γραμμές είναι πολύ ομοιογενής ο δίσκος και κυλάει όμορφα.
Προσωπικά ξεχώρισα άνετα τρία τραγούδια, τα: “Buried Alive”, “Raid the Universe” και “Eternity” (ίσως να είναι και το καλύτερο τούτο). Από κοντά και το “Blue Seasons”.
Για πείτε κι εσείς (@Dr.Feelgood, @YoungAtlas, @Ktn, @fearraven, @Owl), ωρέ παλικάρια.
5 Likes
Τούμπανο ο δίσκος!!! Το τεραστίο κομμάτι που ψάχνεις για μένα είναι το “Buried Alive” ,χιτακι δυνατό.
Απο κοντά τα “Crossing over” ,“Far away” και “Brand New me”
Επίσης να πω εξωφυλλάρα , δένει όλο το gothic vibe που βγάζει ο δίσκος.
Δεν ξέρω, με τα πρώτα ακούσματα δηλώνω ενθουσιασμένος ,θα δείξει πως θα σταθεί στο πέρασμα του χρόνου. Προβλέπω πως θα το ακούω καθημερινά πάντως 
1 Like
Τι να προσθέσουμε και μεις, τα είπες όλα απλά κι ωραία.
Μέχρι στιγμής Far Away, Buried Alive και Raid The Universe ένα τσικ πάνω από τα υπόλοιπα για τα γούστα μου, αν και γενικά σφιχτός δίσκος.
Μη ξαναχαθούν μόνο 
1 Like
Πολύ ωραίο αυτό, με βάση τα 2 πρώτα κομμάτια που άκουσα. Η φωνή μου φέρνει Cristina Scabbia από Lacuna Coil. Εν τω μεταξύ, δεν τους βρίσκω στο Metal Archives, πράγμα περίεργο, γιατί είναι ξεκάθαρα metal αυτό που ακούω αλλά οι τύποι είναι λίγο γίδια εκεί. Οπότε, ποιοι ακριβώς είναι?
Έλληνες είναι. Τρίτο album το παραπάνω, μετά από σχεδόν μία δεκαετία.
1 Like
Ωραία, ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Πέρα από τους Lacuna Coil, που είχα ακούσει όταν είχε βγει το Comalies νομίζω, δεν έχω κ πολύ με τον gothic/metal ήχο. Ίσως κ Theatre of Tragedy, οι οποίοι είναι μεγάλη μπάντα κ ακούω κ σήμερα. Τους The Gathering δεν τους βάζω σε αυτό το στυλ, απέχουν πολύ. Ποιες άλλες μπάντες έχεις να προτείνεις? Να μην είναι πολύ cheesy όμως, αν καταλαβαίνεις τι εννοω. Δλδ, αυτοί οι Amaranthe πχ, μου φαίνονται πολύ Eurovision metal, δεν την πολυπαλεύω. Κάτι κοντά σε αυτό το στυλ, Elysion, Lacuna Coil etc. Η τραγουδίστρια με εντυπωσίασε πολύ.
Βρήκες άνθρωπο τώρα να σου προτείνει σε αυτόν τον ήχο.
Ένα album που σκέφτομαι πρόχειρα και ίσως να εμπίπτει σε αυτό που αναζητάς είναι το “Feltia” των Luna Obscura. Πολύ ωραίος δίσκος.
Φαινόσουν ειδικός… 
Για αρχή, να πω, πως ο δίσκος έχει πολύ καλή παραγωγή. Ειδικά ο ήχος στα τύμπανα, για μένα, είναι μεγάλη αδυναμία όταν ακούγεται έτσι, σαν κανόνια.
Συνεχίζουμε… το “Brand New Me”, εκτός από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα “pop” τραγούδι, το οποίο θα μπορούσε ν’ ακούγεται παντού και είναι αξιολάτρευτο, μόνο σε μένα ήρθε σαν απόγονος του “Wasting Love” των Maiden; Η εισαγωγή, δηλαδή, το βροντοφωνάζει. Βέβαια, παραπέμπει (η εισαγωγή πάντα) και σε κάτι αρπίσματα του Markus Steffen, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Αυτά που μ’ έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα “Crossing Over”, “Far Away”, “As the Flower Withers” και “Blue Seasons”. Μ’ αρέσει, επίσης, που δεν “περιαυτολογούν” σε κιθαριστικά solos, μια και δε νομίζω πως θα ταίριαζε. Έχουν και αυτά τα διάσπαρτα vibes από Paradise Lost.
Θα παιχτεί κι άλλο και θα μεγαλώσει.
2 Likes
πάμε
8 Likes
Και απ’ όσο θυμάμαι, αυτό είναι το λιγότερο καλό του δίσκου. Έχει και κάτι άλλα, που ο drummer δίνει ρέστα.
Το έχω ακούσει κάπου 12 φορές από χθες ε
2 Likes
Κι εγώ το ίδιο! Το άκουσα και λάιβ το Σάββατο, όπως κι ένα άλλο από τα νέα κομμάτια τους, το Ocean.
<33333333333
3 Likes
δεν θυμαμαι αν το εμαθα απο εδω ή απο αλλα μερη που συχναζω αλλα αξιζει να ξανα ποσταριστει
3 Likes
Καινούριο από Μεθυσμένα Ξωτικά
2 Likes
Αυτό άκουγα και εγώ απόψε. Πάρα πολύ καλό.
A brand new album of unreleased material from Black Country, New Road, recorded at the historic music venue Bush Hall
4 Likes