Άμεση αλλαγή του ονόματος σε tehni
7 Likes
Καλωσόρισμα σε νέο κονσεπτ…το 1ο δείγμα πολύ διαφορετικό απ τις προηγούμενες δουλειές τους αλλά ο Κονορ κ τσάμικο να τραγουδήσει θα το σκίσει… Οπότε…αναμένω κ τα υπόλοιπα!
Προς το παρόν Welcome to the DCC!
2 Likes
μπαντάρα!!
4 Likes
David Ellefson goes death metal.
Για τους φίλους του post metal ήχου με δόσεις από ψυχεδέλεια, περίεργες κλίμακες κλπ.
2 Likes
προτιμω το πρωτο αλλα αυτο που ξαφνικα εχει αρχισει και παιζει σαξοφωνο πολυ μου αρεσει
1 Like
5 Likes
Ωραιότατη η κυκλοφορία, σε ιδιαίτερα υψηλά ποιοτικά επίπεδα, όπως αναμενόταν, βέβαια.
Μου λείπει ένα (ή περισσότερα) ΤΕΡΑΣΤΙΟ κομμάτι, αλλά σε γενικές γραμμές είναι πολύ ομοιογενής ο δίσκος και κυλάει όμορφα.
Προσωπικά ξεχώρισα άνετα τρία τραγούδια, τα: “Buried Alive”, “Raid the Universe” και “Eternity” (ίσως να είναι και το καλύτερο τούτο). Από κοντά και το “Blue Seasons”.
Για πείτε κι εσείς (@Dr.Feelgood, @YoungAtlas, @Ktn, @fearraven, @Owl), ωρέ παλικάρια.
5 Likes
Τούμπανο ο δίσκος!!! Το τεραστίο κομμάτι που ψάχνεις για μένα είναι το “Buried Alive” ,χιτακι δυνατό.
Απο κοντά τα “Crossing over” ,“Far away” και “Brand New me”
Επίσης να πω εξωφυλλάρα , δένει όλο το gothic vibe που βγάζει ο δίσκος.
Δεν ξέρω, με τα πρώτα ακούσματα δηλώνω ενθουσιασμένος ,θα δείξει πως θα σταθεί στο πέρασμα του χρόνου. Προβλέπω πως θα το ακούω καθημερινά πάντως 
1 Like
Τι να προσθέσουμε και μεις, τα είπες όλα απλά κι ωραία.
Μέχρι στιγμής Far Away, Buried Alive και Raid The Universe ένα τσικ πάνω από τα υπόλοιπα για τα γούστα μου, αν και γενικά σφιχτός δίσκος.
Μη ξαναχαθούν μόνο 
1 Like
Πολύ ωραίο αυτό, με βάση τα 2 πρώτα κομμάτια που άκουσα. Η φωνή μου φέρνει Cristina Scabbia από Lacuna Coil. Εν τω μεταξύ, δεν τους βρίσκω στο Metal Archives, πράγμα περίεργο, γιατί είναι ξεκάθαρα metal αυτό που ακούω αλλά οι τύποι είναι λίγο γίδια εκεί. Οπότε, ποιοι ακριβώς είναι?
Έλληνες είναι. Τρίτο album το παραπάνω, μετά από σχεδόν μία δεκαετία.
1 Like
Ωραία, ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Πέρα από τους Lacuna Coil, που είχα ακούσει όταν είχε βγει το Comalies νομίζω, δεν έχω κ πολύ με τον gothic/metal ήχο. Ίσως κ Theatre of Tragedy, οι οποίοι είναι μεγάλη μπάντα κ ακούω κ σήμερα. Τους The Gathering δεν τους βάζω σε αυτό το στυλ, απέχουν πολύ. Ποιες άλλες μπάντες έχεις να προτείνεις? Να μην είναι πολύ cheesy όμως, αν καταλαβαίνεις τι εννοω. Δλδ, αυτοί οι Amaranthe πχ, μου φαίνονται πολύ Eurovision metal, δεν την πολυπαλεύω. Κάτι κοντά σε αυτό το στυλ, Elysion, Lacuna Coil etc. Η τραγουδίστρια με εντυπωσίασε πολύ.
Βρήκες άνθρωπο τώρα να σου προτείνει σε αυτόν τον ήχο.
Ένα album που σκέφτομαι πρόχειρα και ίσως να εμπίπτει σε αυτό που αναζητάς είναι το “Feltia” των Luna Obscura. Πολύ ωραίος δίσκος.
Φαινόσουν ειδικός… 
Για αρχή, να πω, πως ο δίσκος έχει πολύ καλή παραγωγή. Ειδικά ο ήχος στα τύμπανα, για μένα, είναι μεγάλη αδυναμία όταν ακούγεται έτσι, σαν κανόνια.
Συνεχίζουμε… το “Brand New Me”, εκτός από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα “pop” τραγούδι, το οποίο θα μπορούσε ν’ ακούγεται παντού και είναι αξιολάτρευτο, μόνο σε μένα ήρθε σαν απόγονος του “Wasting Love” των Maiden; Η εισαγωγή, δηλαδή, το βροντοφωνάζει. Βέβαια, παραπέμπει (η εισαγωγή πάντα) και σε κάτι αρπίσματα του Markus Steffen, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Αυτά που μ’ έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα “Crossing Over”, “Far Away”, “As the Flower Withers” και “Blue Seasons”. Μ’ αρέσει, επίσης, που δεν “περιαυτολογούν” σε κιθαριστικά solos, μια και δε νομίζω πως θα ταίριαζε. Έχουν και αυτά τα διάσπαρτα vibes από Paradise Lost.
Θα παιχτεί κι άλλο και θα μεγαλώσει.
2 Likes
πάμε
8 Likes
Και απ’ όσο θυμάμαι, αυτό είναι το λιγότερο καλό του δίσκου. Έχει και κάτι άλλα, που ο drummer δίνει ρέστα.
Το έχω ακούσει κάπου 12 φορές από χθες ε
2 Likes