Ποιοι είναι αυτοί?
Λέει για αυτό:
από αυτό:
1 Like
καταρχάς εξωφυλλάρα
κατα τ’ άλλα Pil & Bue - Special Agents. Ντούο φωνή/κιθάρα - ντραμς. Φρέσκο ροκ
4 Likes
Οντως, δυνατο.
Depeche Mode - Memento Mori ως τωρα για μενα ο δισκος της χρονιας με διαφορά, και δεν βλεπω καμια απειλη μεχρι το τελος της χρονιας.
Τραγούδι χρονιάς σε υποψήφιο AOTY:
5 Likes
Ένα από τα καλύτερα μυστικά των 00ς.
1 Like
Στους 3-4 πιο αναμενόμενους δίσκους της χρονιάς. Τα είχαμε πει όταν είχε βγει το πρώτο single, αρνούμαι να ακούσω οτιδήποτε άλλο μέχρι να κυκλοφορήσει ολόκληρο. Είμαι σίγουρος πως θα μας δώσουν τα μυαλά στο χέρι πάλι.
1 Like
Heaven and Hell…
4 Likes
Το φάγαμε και το πρώτο μισο του 23. Τα είκοσι που έμειναν στο δισάκι μου και καλούνται να περάσουν το τεστ του εξαμήνου Β’:
Atsuko Chiba - Water, It Feels Like It’s Growing
Century - The Conquest of Time
Dødheimsgard - Black Medium Current
Gezan with Million Wish Collective - あのち
Hail the Void - Memento Mori
Hellripper - Warlocks Grim & Withered Hags
HMLTD - The Worm
King Gizzard and The Lizard Wizard - PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation
Klone - Meanwhile
Lankum - False Lankum
Liturgy - 93696
The Ocean - Holocene
Overhead - Telepathic Minds
Pile - All Fiction
Poison Ruïn - Härvest
Redemption - I Am The Storm
REZN - Solace
Susanne Sundfør - Blómi
slowthai - UGLY
Wings of Steel - Gates of Twilight
10 Likes
Ψήθηκα κι εγώ να βάλω λιστουλα με τα “20 που ξεχώρισα από το πρώτο μισό της χρονιάς και βλέπουμε μετά…”
1) Sleep Token - Take me back to eden
2) Haken - Taurus
3) Riverside - Identity
4) Avenged Sevenfold - Life is but a dream
5) Boygenius - The record
6) The world is quiet here - Zon
7) Suotana - Ounas I
8) Insomnium - Anno 1696
9) Marianas Rest - Auer
10) Einar Solberg - 16
11) Tanith - Voyage
12) Non est deus - Legacy
13) Omnerod - The amensal rise
14) Enslaved - Heimdal
15) Night Demon - Outsider
16) And Oceans - As in gardens, so in tombs
17) Dawn Ray’d - to know the light
18) Lana del Rey - did you know…
19) Despirited Spirits - Redshift blues
20) Hail the void - Memento mori
Χρωστάω ακόμα το foo fighters που το έχω ακούσει μόνο μία φορά αλλά θα έρθει η ώρα του, το The Ocean που ακόμα δεν έχω αποφασίσει πόσο μου αρέσει, το Alkyone που θέλω να του δώσω κι άλλες ακροάσεις για να δω πόσο καλό είναι (μέχρι στιγμής χτυπάει την πόρτα στην 20αδα αλλά δεν ξέρω αν θα μπει) και το Ville Valo που για κάποιο λόγο ντραπηκα λίγο να το βάλω στη λίστα αν και το έχω ψιλολιώσει…
7 Likes
Σφαλιαρες
1 Like
δυο λέξεις: μουσικά πριόνια
1 Like
Μέσα το darkfighter, έξω το lightbringer?
Ήθελα καιρό να πω κάποια λόγια για αυτόν τον δίσκο. Δεν νομίζω πως αφορά πολλούς εδώ μέσα και αισθάνομαι πως είμαι από τους λίγους γενικά που του άρεσε τόσο πολύ (αν και έτυχε θετικής αποδοχής στους κύκλους).
Ας μιλήσουμε για Heavy Load λοιπόν…
Πως μπορεί να ακούγεται ένας δίσκος Heavy Load εν έτει 2023; Έχει λόγο ύπαρξης; Έχουν κάτι να πουν; Ένα κάρο ερωτήματα είχα στο μυαλό μου πριν βάλω το Riders of the Ancient Storm να παίξει. Μετά τα πρώτα λεπτά, τα πάντα ξεχάστηκαν. Όταν λέω “τα πάντα”, εννοώ τα πάντα, μπορούσα να κάνω focus μόνο στην μουσική και για 48 λεπτά δεν έδωσα σημασία σε τίποτα άλλο γύρω μου.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο δίσκος στα αυτιά μου είναι απίστευτα συγκινητικός και μου ασκεί μια σπάνια γοητεία. Μου φαίνεται απίστευτο πως αυτοί οι underground ήρωες επιστρέφουν γράφοντας έναν 101% Heavy Load δίσκο που ξεχειλίζει προσωπικότητα και μεράκι. Εδώ δεν έχουμε μια επιστροφή που θέλει απλά να ικανοποιήσει τα αυτιά των οπαδών ούτε έναν δίσκο-ξεπέτα που τροφοδοτεί τις φρούδες ελπίδες κάποιων ξεχασμένων μουσικών για δήθεν δόξα. Εδώ οι Heavy Load μας παραδίδουν έναν δίσκο που, πρώτα και κύρια και κόβω το χέρι μου, ικανοποιεί το δικό τους πνεύμα. Είναι ένας δίσκος που κουβαλάει όλα αυτά που εκείνοι αγαπούν στην μουσική. Το Riders of the Ancient Storm είναι ένα ταξίδι που μας πηγαίνει στα 70ς (στο We Rock The World έψαχνα να δω γιατί παίζουν Deep Purple τα ηχεία), στο λυρικό proto-epic των late 70s και φυσικά στο αγέρωχο 80s heavy metal. Όλες οι επιρροές που σμίλεψαν το DNA των Heavy Load ανά τα χρόνια έχουν μπει στην χύτρα και, καρυκευμένες με την εμπειρία και την σοφία που έρχονται μαζί με την ηλικία τους τώρα, μας δίνουν έναν δίσκο που όμοιο του δεν θα ακούσετε, σίγουρα όχι τα τελευταία πολλά χρόνια. Είναι φανταστικό πως έχουν αφομοιωθεί όλες οι επιρροές τους και πόσο φυσικά ρέει το άλμπουμ, το οποίο είναι γεμάτο εκπλήξεις καθώς κάθε κομμάτι επιφυλάσσει και κάτι αρκετά διαφορετικό.
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στην παραγωγή και στις κιθάρες. Η παραγωγή πρέπει να διδάσκεται σε κάθε 18χρονο τσουτσέκι που πιάνει όργανο και μπαίνει στο στούντιο να ηχογραφήσει χέβυ μέταλ δίσκο. Ζεστή, ισορροπημένη, αναλογική (δεν βγαίνει με digital αυτός ο ήχος εκτός αν είσαι μάγος), τονίζοντας όλες τις αρετές του ήχου τους αφήνοντας κάθε όργανο να λάμψει. Προσωπικά τον θεωρώ τον καλύτερο ήχο που έχω ακούσει σε παραδοσιακό μέταλ δίσκο εδώ και πάρα μα πάρα πολλά χρόνια. Βασικά είναι τέτοια η μαστοριά της παραγωγής που με έκανε να νιώσω πως γίνομαι μάρτυρας μιας χαμένης τέχνης.
Το άλλο highlight είναι φυσικά οι κιθάρες. Όποιος είναι κιθαρολάγνος θα βρει την υγειά του. Τι εκφραστικότητα, τι δύναμη, τι χαρακτήρας! Δεν υπάρχει σόλο που να μην έχει προσωπική σφραγίδα, δεν υπάρχει νότα χωρίς λόγο ύπαρξής, ενώ κάθε riff και hook είναι γραμμένο για να μείνει ανεξίτηλο στο μυαλό. Όταν μετά από δεκάδες ακροάσεις περιμένεις με την ίδια ανυπομονησία να σκάσει μια στιγμή που σε εξιτάρει, μάλλον κάτι γίνεται σωστά, έτσι;
Δεν θέλω να μπω σε διαδικασία ανάλυσης track by track. Ωστόσο θέλω να σταθώ σε δύο κομμάτια. Πρώτον, στο Slave No More που είναι ένα θεοσκότεινο, θεόβαρο κομμάτι που παραπέμπει καρφί σε Sabbath Dio/Martin era. Doom tempo, ένα ρεφρέν που κάνει τα θεμέλια να τρίζουν και κουπλέ που σε ωθούν να παραδοθείς στον ρυθμό τους, ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι η παθιασμένη και γεμάτη τσαγανό ερμηνεία του Ragne. Δεύτερον, δεν γίνεται να μην μιλήσω για το Walhalla Warriors. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, και δεν μιλάω χιουμοριστικά ή καθ’υπερβολή τώρα, είναι ένα από τα σπουδαιότερα epic κομμάτια που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ και το γράφω αυτό με πλήρη επίγνωση των λεγόμενών μου. Τα βιολιά και τα πλήκτρα αποτελούν τον τέλειο καμβά για να αναδειχθεί αυτή η υπέροχη σύνθεση σε όλη της την μεγαλοπρέπεια. Ονειρικές κιθάρες, ένα ρεφρέν ήδη κλασικό, φωνητικές γραμμές κατευθείαν από την Valhalla, όλα τα επιμέρους στοιχεία συντελούν στην αναβίωση εικόνων και σκηνών από ξεχασμένες εποχές. Έξτρα μπόνους λεπτομέρεια, προσωπικά το χάνω κάθε φορά στο τελευταίο verse που σκάει ο Ragne με το “UGH, YAH, ON THIS JOURNEY OF LIIIIFE”, η εκφορά και μόνο είναι για λαϊκό προσκύνημα.
Κλείνοντας, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να πείσω κάποιον να ακούσει τον δίσκο και δεν έχει και τόση σημασία. Χρειαζόταν περισσότερο για εμένα τον ίδιο να γράψω το κείμενο, νιώθω πως το όφειλα κατά κάποιον τρόπο στον δίσκο, γιατί ήταν (και εξακολουθεί να είναι) μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία για εμένα. Ο δίσκος είναι η επιτομή της καλλιτεχνικής ειλικρίνειας και εκεί είναι που λυγίζω και για αυτό θεωρώ το Riders… μια τόσο συγκινητική δουλειά. Το γεγονός πως κάτι παππούδια σχεδόν 70 χρονών, 40 χρόνια μετά τον τελευταίο τους δίσκο, έκριναν πως τώρα έχουν ανάγκη και τώρα είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για να ξανασυνθέσουν μουσική και πως αυτή η μουσική είναι τόσο πηγαία, τόσο αληθινή, τόσο δική τους, είναι κάτι πραγματικά σπουδαίο στην δική μου κοσμοθεωρία.
Προς τους λίγους που ίσως ενδιαφερθούν, μην περιμένετε ένα νέο Death or Glory ή Stronger Than Evil. Το Riders of the Ancient Storm είναι απολύτως Heavy Load, αλλά υπό άλλο πρίσμα. Απλά σκεφτείτε τα αδέλφια Wahlquist (μαζί με τον πιστό συνοδοιπόρο Torbjörn Ragnesjö στο μπάσο) να κοιτάνε πίσω στη ζωή τους, ξεδιαλέγοντας όλες αυτές τις μουσικές που αγαπάνε και που τους διαμόρφωσαν σαν ανθρώπους και σαν καλλιτέχνες και να γράφουν μουσική εμπνευσμένη από αυτές τις επιρροές αλλά φυσικά με την δική τους σφραγίδα. Και εκεί είναι που με κερδίζουν ολότελα, στο ότι δηλαδή αισθάνομαι πως ακούω έναν δίσκο που έγραψαν οι HL πρωτίστως και κυρίως για τον εαυτό τους και την ψυχή τους και δευτερευόντως για τους ακροατές τους.
12 Likes
Fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck
Δεν το 'χω ακούσει ακόμα
1 Like
Έπρεπε να βγάλετε 5αδα. Τα υπόλοιπα honorable
11 Likes