-Να εχουν ντεμπουτο που κυκλοφορησε μεταξυ '65-'79
-Να μην τραγουδαει ο Morisson
-Να μην φοβουνται να πειραματιστουν
-Να με “αναγκαζουν” να ακουω τους δισκους τους ξανα και ξανα για να καταλαβω τι παιζει
-Να περιεχει τουλαχιστον ενα ρυθμο σε 5/8 ή 7/8,γενικα μονα μετρα.
-Να με ενδιαφερει να διαβασω και να μαθω τους στιχους(αν υπαρχουν)
-Να μην παιζουν διασκευες(και στους Theater ειναι το μονο που μου τη σπαει…)
-Να τους καταλαβαινω απ το πρωτο λεπτο που θα τους ακουσω
δεν υπαρχουν οπως ειπαν και αλλοι αντικειμενικα κριτηρια για αυτην την επιλογη.
εμενα το αγαπημενο μου συγκροτημα ειναι οι κουιν.οι λογοι ειναι πολλοι.
ομερκιουρι εχει την κατα την γνωμη μου κορυφαια φωνη οχι μονο στη ροκ αλλα και γενικοτερα
ηταν ολοι ενα συνολο που συμμετειχε στη συγγραφη των τραγουδιων και ο ενας συμπληρωνε τον αλλο εν αντιθεση με πολλα συγκροτηματα.ειχαν την τολμη να τραγουδησουν διαφορα ειδη μουσικης με το ιδιο ταλεντο και επιτυχια.για το λογο αυτο πολλα τραγουδια τους εμειναν κλασικα καιο θα συνεχισουν να ειναι.τελος εχουν εναν πολυ μελοδικο κιθαριστα,φοβερα τραγουδια,γιατι ηταν το πρωτο ροκ συγκροτημα που ακουσα γιατι,γοιατι,γιατι ετσι μου αρεσει.
Υ.Γ ενοειται οτι ακουω και πολλα αλλα μπαντς
δεν έχω αγαπημένο συγκρότημα.Κατά καιρούς ακούω διάφορα αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει έρθει κάνα μεγάλο κόλλημα.Ίσως να είναι οι rush αλλά και παλι δεν νομίζω,ίσως είναι και λίγο βλακεία να έχεις αγαπημένο συγκρότημα,γιατί κατά κάποιο τρόπο βάζεις ταμπέλες
1.Να μην είναι μέηνστρημ και κυρίως να μην το ακούνε μικρά
2.Να με κάνει να αισθάνομαι ανώτερος από αυτούς που δεν το ακούνε
3.Να είναι αντικειμενικά καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα
ουσιαστικοί λόγοι; δε ξέρω, είμαι αρκετά δύσκολη με τις μουσικές. Βασικό κριτήριο είναι ο ήχος, αλλά αυτό είναι και θέμα παραγωγού. Επειδή τα χαρούμενα τα βαριέμαι, και τα εύπεπτα άσματα ομοίως, αρα οι στίχοι είναι κι αυτοί κομμάτι του συνόλου… Ε δε ξέρω, ίσως όλοι οι λόγοι που μπορεί να σκεφτεί κανείς, να ισχύουν και σε μένα :lol:
δεν υπαρχει καποιος λογος απλα το αγαπημενο μου ειναι το αγαπημενο μου.αλλα συγκροτηματα που ακουω ειναι '‘καλυτερα’'αλλα το αγαπημενο παραμενει αγαπημενο:D
Τώρα πια, Marvin Gaye. Απλά επειδή με εκφράζει η φωνή και τα θέματα για τα οποία τραγουδάει σε βαθμό ταύτισης. Και η μουσική θερίζει επίσης.
Όπως λέει άλλωστε και ο ίδιος: War is not the answer, for only love can conquer hate, you know we’ve got to find a way to give love into today, oh brother please tell me, what’s going on?
Όχι απλά να μ’ αρέσει η μουσική τους, αλλά όταν την ακούω να με πιάνει κάποιο αλλόκοτο συναίσθημα. Είναι περίεργο και ανεξήγητο το γιατί μπορεί ένα τραγούδι να μου δημιουργεί ένα ξεχωριστό συναίσθημα που δεν δημιουργεί σε κάποιον άλλο.
Να έχω σαν είδωλο κάποιον απ’ τη μπάντα, συνήθως είναι ο τραγουδιστής.
Να γουστάρω τον χαρακτήρα της μπάντας, το στύλ τους σε συνεντεύξεις κλπ
Κάποιες μικρολεπτομέρειες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά, δηλαδή εξώφυλλα αφίσες κλπ, αλλά χωρίς απαραίτητα να βασίζομαι σ’ αυτά, απλά είναι στα συν.
Να συνδέω τα τραγούδια της μπάντας με κάποια περίοδο της ζωής μου ίσως, ή με κάποιο άτομο.
Να τους έχω δει λαϊβ επίσης είναι παράγοντας, πωρώνομαι συχνά πολύ περισσότερο με κάποια μπάντα μετά από ένα λαϊβ της.
Να μην είναι κομπλεξική μπάντα.
Να έχει ωραίους στίχους, ερωτικούς, επαναστατικούς, μαστουρωτικούς δε με νοιάζει…
Να είναι κουλ και να με εμπνέει έστω και στο ελάχιστο να αφομοιώσω το στυλ της.
Όταν ακούς κάτι για πρώτη φορά, δεν ξέρεις ποτέ ότι αυτό ΘΑ είναι το αγαπημένο σου συγκρότημα. Σου αρέσει κάτι, αλλάεν τέλει σου αρέσουν πολλά, τι κάθε ένα για διαφορετικούς λόγους. Για άλλο λόγο φτιάχνομαι με τους Manowar και για άλλους λόγους με τους Eloy. Aν μιλάμε για ΤΟ αγαπημένο μου συγκρότημα, το ότι είναι οι Rush, δε νομίζω ότι χρειάζεται και πολλές εξηγήσεις…
