Ωραίο τοπικ.
πρέπει να ναι το πρώτο όμορφο τοπικ μου.
θα μαι συντομος,την γνώμη μου θα την πω μετά.
αυτο που αγαπώ απο εσας να κάμετε ειναι το εξής…
τι σημαινει μορφωση?μορφωμενος ειναι ο ανθρωπος με τις πολλές εμπειριες απο την ζωή η αυτος με τα πτυχία?παίζει σημαντικό ρόλο η μορφωση ως καθαρα προς το γνωστικο θέμα.Ειναι ιδίωμα του νεο-ανθρωπου να απαξιωνει αποψεις που ερχονται απο κατώτερα κοινωνικα στρώματα και γιατί./επειδή δεν έχω διαβασει 10 βιβλία δεν έχει βαρυτητα.
αυτο το τοπικ αφιερωνεται στον θεό στο μετρο που την είπε στον πιστη απομιμηση του πατάκου.<3
γιατι αραγέ οι μορφωμένοι μιλωντας γραφειοκρατικα δηλαδη με πειπερ στα χερια τους,αντιμετωπίζουν σαν αξεστο αυτον που μπορει να μην είχε την ευκαιρία να σπουδασει.?.
ναι ετσι μου πανε…πηγανε στη πανειπστημιο του δρομου πολλοι…
αλλα ειμαι της αποψης πως η μορφωση σε σχολες κλπ δεν ειναι μοναχα εκει για να ειδικευτεις σε κατι…
απλα σου δινουν ερεθισματα να προβληματιστεις,
γιατι η πραγματικη μορφωση βγαινει απο το προσωπικο προβληματισμο και την εσωτερικη ερευνα και οχι απο τεξτμπουκς του καθε ακυρου.
Αυτο.
Δεν ξέρω που σπουδάζεται, είμαι σε μεγάλο δίλλημα και θέλει σκέψη και ίσως και διάβασμα, αλλά το να ακούω την Άντζελα Δημητρίου να λέει εγώ έχω τελειώσει το σχολείο του δρόμου μου ακούγεται αστείο.
Κόβω το χέρι μου,θα ηταν και απουσιολόγος…
Αν και στις 2 περιπτώσεις μαθαίνεις πολλα πράγματα
με την μόρφωση στο δρόμο,μαθαίνεις πολλά για την ίδια την ζωή, σε καλές αλλα και σε κακές πχ φτώχια κλπ
με την μόρφωση στο πανεπιστήμιο,καλλιεργήσε μονο ως προς το μελλοντικό επάγγελμα σου
Ψήφισα το πρώτο,γιατι χωρις το 2ο μπορεις να ζήσεις εστω και με χειρότερες συνθήκες ενώ
χωρις το πρώτο, δεν θα ξες πως να ζεις,τις αξίες της ζωης κλπ
άρα +1 για το σχολείο του δρόμου
το ιδανικο ειναι κατι ινδιαμεσο γιατι το σχολειο του δρομου κρυβει πολλους κινδυνους, απο την αλλη το πανεπιστημιο δεν σε μαθαινει πως να ζεις στο δρομο.
Το πως βλέπεις τη ζωή κατ’εμε είναι συνδυασμός και των 2 και πολλών παραγόντων. Δεν υπάρχει συγκεκριμμένη νόρμα για την αντίληψη και την κοσμοθεωρία του καθενός αλλά είναι συνδυασμός βιωμάτων και αποκτηθείσας γνώσης. Τις εμπειρίες της αποκτάς μέρα με τη μέρα από διάφορες δραστηριότητες σου σαν άτομο, από τις πιο συνηθισμένες όπως τη συναναστροφή με τους φίλους και την εργασιακή εμπειρία μέχρι τις πιο ξεχωριστές όπως η σχέση με το άλλο φύλο, ο χαμός ενός προσώπου, ο τσακωμός και το “σπάσιμο” με το σύντροφό σου ή ένα φίλο σου. Το πως θα τις φιλτράρει όμως ο εγκέφαλος και η ψυχή αυτή την εμπειρία ώστε να γίνει μέρος του είναι σου είναι άλλο θέμα που εξαρτάται και από τη μόρφωση σου καθώς και από προηγούμενες εμπειρίες. Κάθε άνθρωπος επαναπροσδιορίζεται μετά από κάθε νέα εμπειρία και τις πιο πολλές φορές γίνεται υποσυνείδητα χωρίς να το ξέρει καν ο ίδιος και επιρρεάζει τη μελλοντική πορεία του. Το αν θα καταλάβει την αλλαγή του αυτή επίσης είναι κάτι αβέβαιο που εξαρτάται και αυτό από κάπια άλλη κατάσταση που θα τον κάνει να αντιδράσει διαφορετικά απότι θα περίμενε ο ίδιος από τον εαυτό του κάποτε.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Μορφώνεσαι απ’ το χαρτί διαβάζοντας, μορφώνεσαι και έξω όμως, ζώντας ορισμένα πράγματα. Εμπειρία και θεωρία, κάπως έτσι. Απολυτώς απαραίτητα και τα δύο
χμ,πολυ καλο topic.εγω πιστευω οτι το βιβλιο σου δινει τη θεωρια και σου ανοιγει το μυαλο ωστε να βγεις στον εξω κοσμο και να μαθεις τη πραξη.και τα 2 εχουν μεγαλη σημασια
…και ο μαθητης του δρομου (καλτ) δεν θα μπορεσει να ανταπεξελθει σε καποια πιο ιντελεξουελ κατασταση,
αλλα και ο σπουδαγμενος θα τα βρει μποαστουνια σε ρήαλ λάιφ καταστασεις που ο δρομακιας θα τα’χει φαει με το κουταλι.
Ωραιο τοπικ συτροφε…
Λοιπον πιστευω οτι οσα και αν διαβασεις αν δεν τα ζησεις καποια πραγματα ειναι ανωφελο κατα καποιο τροπο. Δεν λεω οτι δεν μαθαινουμε πολλα απο τα βιβλια, ισα ισα που μας ανοιγουν πνευματικους οριζοντες, αλλα αν δεν δεις καποια πραγματα με τα ματια σου χανεις πολλα. Η ζωη ομως σπουδαζετε? Νομιζω οτι οσο υπαρχουμε θα μαθαινουμε… Αν ειναι παντως οι εμπειριες ειναι αυτες που για μενα παιζουν καθοριστικο ρολο…
Να 3ερεται ομως κατι , πως το σχολειο και το πανεπηστημιο και τα λοιπα εχουν κανταντησει να ζητανε τυποποιημενα πραγματα απο τα παιδια και εχουν 3εχασει ολοι τον πραγματικο σκοπο του σχολειου που ειναι να σε κανει αν8ρωπο…
Οσο αφορα ακριβως αυτο που λεει το τοπικ η ζωη σπουδαζεται πρωτα απο το σπιτι απο την οικογενεια αν ειναι σωστη μετα στο σχολειο και υστερα στον δρομο που λετε εσεις
και το πανεπιστημιο δρομος ειναι , μιλαω ομως για τα καλα πανεπιστημια του εξωτερικου ,
εκει μενεις υποχρεωτικα σε εστιες με ολους τους αλλους φοιτητες κ για να ανταπεξελθεις πρεπει να μαθεις να κοινωνικοποιεισαι αμεσα και να γνωριζεις αρκετο κοσμο κανοντας καινουργιες παρεες . Προσωπικα θεωρω καλυτερο το να γνωριζεις ατομα που σε μερικα χρονια θα εχουν τη δικη τους επιχειρηση κ θα εχουν 1000000 γνωριμιες απο την παλιοπαρεα που μαζευομαστε καθε Πεμπτη για μπυρες, πιτσες και τσαμπιονς λιγκ .
Δεν νομιζω οτι καποιος ξερει που ακριβως σπουδαζετε η ζωη . Απλα αρκει για μενα να ειναι καποιος δραστηριος απο οσο γινεται πιο μικρος κ θα τη μαθει τη ζωη .
Both θα ελεγα. Το πανεπιστημιο φαινομενικα δε παρεχει εφαρμοσιμες γνωσεις αλλα ακομη και στη πιο εξαθλιωμενη του μορφη καταφερνει να διαπλασει ενα αλφα τροπο σκεψης. Απο εκει και περα αναλαμβανει ο τομεας εμπειριων. Αυτο φυσικα εγκειται καθαρα στη σφαιρα της επαγγελματικης / κοινωνικης αποκαταστασης.
Με ένα “βιβλίο” στο δρόμο.Τα αμφιθέατρα είναι φουλ από σαχλαμαρολογία και δηθενισμό.
Η γενιά και η εποχή χαρακτηρίζεται άλλωστε από ένα τεράστιο ΔΗΘΕΝ.
Πολιτικές παρατάξεις,φοιτητικές παρατάξεις,τέχνη,έρωτας.Όλα κάτω από τ’αόρατο δίχτυ του “δήθεν” και του “κάπως”.
προφανως εχεις στο μυαλο σου τα ελληνικα πανεπιστημια που συγκριτικα με τα υπολοιπα ευρωπαικα ειναι πολυ πολυ χαμηλα σε θεματα κοινωνικοποιησης και αξιολογων φοιτητων , κανονικα οι φοιτητες στο εξωτερικο θεωρουνται κ ειναι εργαζομενοι .
Στο δρομο. Απο κει ξεκινανε ολα. Και η ιστορια που θα πρεπει να παπαγαλισεις στο σχολειο στον δρομο φτιαχτηκε. Και η ιδεολογια στον δρομο φτιαχτηκε, τα παντα.
