Αααααα, κι ό,τι έλεγα πού είναι η κατάθλιψη. Με αργόσυρτο και μελαγχολιγκό alternative με καθάρια φωνητικά πιο παγωμένα και από τα νερά της Στυγός δεν έχασε ομάδα ποτέ…
Αααααα, κι ό,τι έλεγα πού είναι η κατάθλιψη. Με αργόσυρτο και μελαγχολιγκό alternative με καθάρια φωνητικά πιο παγωμένα και από τα νερά της Στυγός δεν έχασε ομάδα ποτέ…
Μιας και δεν ψηθηκαμε και πολύ με το καινούργιο While She Sleeps, και όσο περιμένουμε κάτι δυνατό από Bring Me The Horizon είναι εδώ αυτό. Πιο γήινο, βατό από το προηγούμενο, με έμφαση στις μελωδίες αλλά και πολύ βελτιωμένα φωνητικά. Οι κιθάρες δεν έχουν χάσει καθόλου το ενδιαφέρον τους παρά το ότι υπάρχουν διάσπαρτα αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία… Όσοι γουστάρετε τέτοια χαρακτηριστικά πιστεύω θα το απολαύσετε.
Συγγνώμη για το σχεδόν double post, αλλά πέρα απ’ το ότι έχουμε δύο νέα κομμάτια από Altin Gun, εχω να πω ότι με προβληματίζει το branding ως “Τούρκικο Συγκρότημα”, όταν μόνο οι δύο στους έξι έχουν τουρκική καταγωγή. Δεν είμαι σίγουρος γιατί νιώθουν την ανάγκη να χρησιμοποιούν την εθνικότητα τόσο πολύ για το ίματζ του συγκροτήματός τους
Κοίτα πώς μας κάνουνε και μας διαιρούνε
Οι στιγμές που το πείραμα χάνει τον στόχο, ναι μεν υπάρχουν, αλλά διατηρούνται στο ελάχιστο.
Σιγά τη διαίρεση.
Σου άρεσε δηλαδή;
Γιεπ! (Δεν σκίζω πτυχία, αλλά αυτό δε λέει και πολλά.)
Ελα ρε, ωραιο ειναι, σιγουρα καλυτερο απο το προηγούμενο, θα επανέλθω
Καινούριο Manes μανίτσες 03/05. Τίτλος μάλλον Submerged από ότι είδα στο instagram της Aftermath Music . @QuintomScenario άρχισε να χοροπηδάς από τώρα.
Καλύτερο από το προηγούμενο στα αυτιά μου δεν είναι με τίποτα αλλά ιντριγκαρομαι να γράψω full review για το άλμπουμ τόση κουβέντα που κάνουμε…
Πάντως για να επιστρέψω στο Erra είναι ολόκληρο πολύ ωραίο άλμπουμ και δύσκολα θα διαλέξω καλύτερες στιγμές, αλλά το τελευταίο (wave αν θυμάμαι σωστά) δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η μπάντα στο μέλλον. Άψογες κιθάρες με βαρύ χαρακτήρα αλλά και ατμοσφαιρικές ταυτόχρονα, πολύ όμορφη μελωδική ανάπτυξη, οι φωνές που συνεργάζονται παράγουν συναισθηματικές κορυφές.
Έχουν εκμεταλλευτεί με τρόπο ουσίας την ικανότητα τους ενσωμάτωσης διαφοροποιημένων ρυθμών με μια απλότητα που αφήνει το κομμάτι να αναπνεύσει, εκεί πρέπει να πάει η μουσική τους πιστεύω.
Orchestral elements gone(?)
Heavier
Για να δούμε
Ανακοίνωση για καινούρια Leprous και Manes την ίδια μέρα?
Εξαιρετικά νέα!
Μόλις ερχόμουν να ποσταρω τα νέα για Leprous, αλλά μας πρόλαβε ο Μάνος.
Δύο πάρα πολύ κακά νέα, που ίσως να οδηγήσουν για πρώτη φορά σε μη-αψογο άλμπουμ από την καλύτερη μπάντα της χιλιετίας. Θα δούμε όντως. Το καλό νέο είναι ότι ο Einar το χαρακτηρίζει επίσης ως κάτι “νέο”, που διατηρεί τον χαρακτήρα των Leprous.
Τα orchestral elements δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να τα κόψουν ολοκληρωτικά, αφού και στο Pitfalls αλλά ακόμα περισσότερο στο Aphelion, ήταν φανταστικά. Τραγούδια σαν το Shadow Side θα λείψουν σίγουρα.
13 Σεπτεμβρίου πάντως θα είμαι μέσα
Απ’ όσο λένε στην InsideOut, βγαίνει Αύγουστο
LEPROUS recorded “Melodies Of Atonement” across the last months with David Castillo at Ghost Ward Studios in Sweden, while mixing with Adam Noble (Placebo, Biffy Clyro, Nothing But Thieves, etc.) and mastering with Robin Schmidt (The 1975, Placebo, The Gaslight Anthem, etc.). The album’s front cover artwork (To be seen below!) was created based on photography by John Dolan and design by Ritxi Ostáriz.
Εχει ενδιαφερον να δουμε πως θα διαμορφωθει ο ηχος τους, αλλα για την ωρα το εξώφυλλο δεν μου αρεσει καθολου…
Βρε μην αγχώνεστε, έβγαλαν ποτέ μέτριο άλμπουμ οι Leprous για να βγάλουν τώρα; Από τώρα ξέρουμε ότι θα γαμαέι - απλώς δεν ξέρουμε πόσο.
Λοιπόν, πρόβλεψη καφενειακού επιπέδου:
Το μόνο που με στενοχωρεί είναι πως συνεχίζει να αργεί ο Daniel, κι αν βγάλουν οι Leprous ίσως να μην θέλει να βγάλει κι αυτός την ίδια χρονιά. Ίδιο label αφού.
Το '17 πάντως έβγαλαν μαζί δίσκο, βέβαια το άλλαξαν μετά, πήγε '19 Leprous, '20 PoS, '21 Leprous…
Πιο heavy-straight στα μονοπάτια ενός Weight of Disaster, που είναι τεχνικά και δομικά ίσως από τα πιο απλά τους, τώρα για alt δεν ξέρω, αν μας παίξουν σαν τους Black Peaks πάντως θα κατουρηθώ (#Black_Peaks_γυρίστε_πίσω_ή_έστω_τηεφωνήστε)
Προσωπικά δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα. Δεν πιστεύω ότι με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες που έχουν δείξει οι Λεπρούς πως θα παίξουν ποτέ κάτι που έχουν ξαναπαίξει. Κάποτε είχα κι άλλες μπάντες σε αυτήν την περίοπτη θέση, αλλά δυστυχώς με απογοήτευσαν
Ευτυχώς οι Λεπρούς είναι πολύ μικροί σε ηλικία για να αρχίσουν να έχουν Αλτζχαημερ από τώρα και να “επιστρέφουν στις ρίζες τους”
Το ένα πολύ exciting πράμα από μια πιο χεβι κατεύθυνση είναι το τι παπάδες έχουμε να ακούσουμε από τον υπερθεο τον Baard.
Ενδιαφέρον άκουσμα, heavy metal με doom χροιά sabbathίζουσα από αυτά που με βιασύνη θα χαρακτήριζες και stoner (αλλά όχι, heavy metal είναι). Ωραίες ριφάτες κιθάρες, απαραίτητο συστατικό, καλή φωνή και αργοσυρτες μελωδικές γραμμές που το μεγαλώνουν. Όταν το ακούσω κι άλλες φορές (δύο μέχρι στιγμής) θα επανέλθω με περισσότερα σχόλια.
ΥΓ: Ωραίο εξώφυλλο.