Ενας χαμος φετος <3
Ειχε όλη την γκάμα ρε. Ωραιο τραγουδι το καινουριο και τρελη καλτιλα το video.
Ναι αλλα οι Sumac δεν κινδυνεύουν!
SUMAC, Thou και Shellac δε κουνιονται !
Θέλουμε δίσκο!!!
Νέος δίσκος έπειτα από επτά χρόνια, και τελευταίος τους λέει. Ουφ, κομματάρα τουλάχιστον, επανήλθε η ένταση.
Πολύ ευχάριστα νέα!
Ένα συγγνώμη αν το έχετε βάλει ήδη, αλλά έπρεπε να μπει.
Τίποτα από όσα έχω ακούσει την τελευταία δεκαετία από τους 40 Watt Sun δεν είναι όσο συγκλονιστικό όσο το Restless από το ντεμπούτο EP τους, αλλά παραμένουν μπανταρα με τραγούδια που βγάζουν συναίσθημα όσο λίγα άλλα.
Πόσο όμορφο κομμάτι. Και νέος δίσκος έρχεται.
Με μια πεταχτή ακρόαση αυτό εδώ είναι άκρως ενδιαφέρον. Δεν ξέρω πως θα το περιέγραφα, νομίζω η παρουσιάση του label τα λέει πολύ εύστοχα, καθώς εντοπίζω και western/americana πινελιές, σίγουρα surf rock, αλλά όλα αυτά περικυκλώνονται από μια υφέρπουσα (ή και όχι), 70ς ψυχεδέλεια, έχει και τα σολάκια του και τα χασίματά του δηλαδή. Έχει και Tommie Eriksson (Therion, Saturnalia Temple) για κερασάκι στην τούρτα.
On July 23rd in Europe, Invictus Productions is proud to present The Other Sun’s highly anticipated debut album, Daimon, Devil, Dawn, on CD and vinyl LP formats, both with 12-page booklets.
The Other Sun draw influence from surf rock, western score, and '70s rock. People have suggested they hear bits of Tito & Tarantula, Swans, Deep Purple, The Devil’s Blood, Virus (Norway), Dick Dale, and Ennio Morricone in their music. Daimon, Devil, Dawn is their debut album. Many of the lyrics are inspired by alchemical imagery as metaphors for the human condition. In particular, “Stalking the Stalker” was inspired by the poem “The Street” by Mexican author Octavio Paz.
The Other Sun was formed in Gothenburg, Sweden in 2018 by Fredrik Eytzinger. Their first EP, Horizon Between the Eyes, was released through Lapis Niger Productions in 2019.The current line-up consists of Fredrik Eytzinger (lyrics, vocals, guitars, bass), Árni Bergur Zoëga (vocals, guitars, bass, drums, keyboards), and Tommie Eriksson (session solo guitars).
The album cover and lyric transcript was made by fine artist David S. Herrerías. The booklet photos were shot by Gothenburg-based photographer Peter Gaudiano, with layout by Heresie Studio. Us release will be handled by The Ajna Offensive.
Πάρτε και bandcamp:
Μπορεί να κυκλοφόρησε νέο δίσκο η Nalyssa Green, αλλά και ο δεύτερος δίσκος της Sophie Lies είναι προ των πυλών και συγκεκριμένα αυτών του Οκτώβρη.
Δεύτερο άσμα από το δίσκο “Η άλλη Πλευρά της Συνήθειας”.
Δεν ξέρω αν περνάω φάση μερικής ξεκούρασης και αυτό βγαίνει στην όρεξή μου για μουσική, ή αν απλά η μουσική που βγαίνει είναι απλά τόσο γμμν καλή, αλλά αυτή την περίοδο νιώθω ότι βγαίνουν απίστευτες μουσικές! Με την ελπίδα να ανοίξει κάπως κι η δική σας όρεξη για όσα έρχονται, θέλω να κάνω ένα appreciation post σ’ όσα με συντροφεύουν αυτή τη στιγμή:
Το νέο Leprous νομίζω αξίζει θαυμασμό και προσοχή. Είναι ένας υπέροχος δίσκος, που έχει ένα καταπληκτικό σερί κομματιών (από το “I Hear the Sirens” ως και το “Starlight”). Παρ’ όλο που στην αρχή ήμουν σκεπτικός, εν τέλει έχω καταλήξει ότι η ετυμηγορία δεν θα μπορούσε παρά να είναι θετικότατη. Νομίζω ότι εδώ είναι ξανά σε πολύ focused επίπεδα, με το συνολικό tracklist να ακούγεται υφολογικά και ενορχηστρωτικά ομοιογενές, αλλά όχι ομοιόμορφο.
Σύντομα θα έχουμε και το νέο Mamaleek που είναι στρυφνό, σκοτεινό, πειραματικό, μα και τόσο απίστευτα πορωτικό και όμορφο. Μετά το “Diner Coffee” που μου έκανε αμέσως το κλικ, η ιδιαίτερη noise/experimental μουσική τους πρόταση συνεχίζει από το ίδιο σημείο στο “Vida Blue”, όπου διαπραγματεύονται με τον δικό τους τρόπο το ζήτημα της ζωής και του θανάτου, με άρωμα Baseball και στοιχειωμένης αμερικανικής κουλτούρας, διότι Mamaleek είσαι. Το τι ατμόσφαιρα υπάρχει σ’ αυτή τη δισκάρα δεν λέγεται…
Οι Meer ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το δεύτερο δίσκο τους, “Wheels Within Wheels”, και μιλάμε για την πιο “από το πουθενά” prog pop κυκλοφορία. Καλά, όταν λέμε pop δεν εννοούμε την μουσική με άρωμα τσιχλόφουσκας στο MTV, αλλά το progressive rock με επιρροές από ABBA που με πηγαίνει εμένα προσωπικά καρφί σε Rennaiscance και Curved Air. Παλαιικό και τόσο όσο, με πλούσιες ενορχηστρώσεις, τρομερές ιδέες, αφάνταστα κολλητικό, αλλά και με πλουραλισμό που βοηθάει να κατέβει η μία γεμάτη ώρα που διαρκεί.
Για το νέο Tigran Hamasyan έχουν ειπωθεί πολλά ήδη στο αντίστοιχο thread, μιλάμε για δίσκο χάσιμο, τι άλλο να πούμε. Αποστομωτικά παιξίματα, πανέμορφα μπασταρδέματα, τρομερή ιστορία, ένα παραμύθι πραγματικά.
Από την άλλη, σε περίπου ένα μήνα θα έχουμε το νέο Anciients, για τους οποίους είχα μάλλον απογοητευτεί με το πόσο εμφανείς είχαν τις επιρροές τους, κι ωστόσο ο νέος δίσκος είναι πραγματικά διασκεδαστικός. To “Beyond the Reach of the Sun” με έκανε να περάσω ένα τέλειο μεσημέρι μαγειρεύοντας, επειδή είναι αγνό prog metal με κάποιες death στιγμές (εντάξει, παιδιά των Opeth), με πορωτικά riffs και γενικά, ένα ποιοτικότατο αποτέλεσμα. Εκπλήσσομαι θετικότατα.