Η μεγάλη επιστροφή μετά από κάνα 2 μη εντυπωσιακούς δίσκους? Για να δούμε.
Το πρώτο δείγμα πάντως δεν είναι μη εντυπωσιακό. Από τα καλύτερα της τραγούδια το Disease, και αναδεικνύει όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία για τα οποία έκανε τεράστιο μπαμ η Gaga πριν 15 χρόνια.
Αυτό το aggressive παθιασμένο synth dance είναι ακριβώς το στυλ που της ταιριάζει νομίζω , και ελπίζω και όλος ο υπόλοιπος δίσκος (αν υπάρξει?) να κινείται στα ίδια επίπεδα.
ΥΓ. Έδωσα μια ευκαιρία ξανά στο Chromatica και μπορώ να πω ότι σίγουρα το είχα αδικήσει. Έχει μέσα πολλές και πολύ καλές στιγμές, αλλά δεν σου πετάει και τα μυαλά στο μπλέντερ όπως τα Fame Monster, Bad Romance και Artpop.
Σας υποσχέθηκα Ενα γαμηστερό Ντεθ άλμπουμ…
And so it is !
ΑΟΤΥ ορ Γουάτ ???
Εχω θέμα με το Τεχνικό Ντεθ με μελωδικές κιθάρες , ΘΕΜΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ και ίσως για αυτό μου φαίνεται τόσο γαμηστερό… Πως το ακούτε εσείς χωρίς το “προβλημά” αυτό? Θα ήθελα να μάθω αν παραμορφώνω την αξία του τόσο πολυ με τα θετικά bias που έχω για τον συγκεκριμένο ήχο.
(δεν έψαξα πολύ αν κάποιος αλλος το χει ποστάρει πιο πριν )
Η αρκετα γνωστη στο Hollywood Vera Farmiga, αποφασισε στα 50 της οτι περαν των υποκριτικων της ικανοτητων μπορει καλλιστα να ειναι και τραγουδιστρια σε atmo-metal μπαντα.
Εγω στηριζω παντως, το τραγουδι απο τη μεση και μετα ειναι πολυ καλο, και τα φωνητικα ανω του μετριου για ενα ειδος που μπορει καλλιστα να πει κανεις οτι ειναι κορεσμενο.
Εκτός από το ενδιαφέρον σε αρκετά σημεία του φετινό banshee που ήταν μάλιστα 80 λεπτά (αν και αν ήταν το μισό θα ήταν σίγουρα καλύτερο) βγάζει κι ένα EP 30 λεπτά η Abriction, το οποίο στέκεται καλύτερα μάλιστα (ίσως και λόγω σωστότερης διάρκειας, γίνομαι λίγο κακός ε?).
Ανακάλυψη της τελευταίας βδομάδας αυτή η μπάντα μετά από ένα άρθρο του Φράγκου στο ΡοκΧαρντ. Εξαιρετικά τα 3 κομμάτια έχω ακούσει, παίζουν την Κυριακή εδώ στο Όσλο κ μάλλον θα πάω να τους δω.
)
