+1
προσθετω και Crippling Alcoholism, το ειχα στο νου μου απο το single, στην πρωτη φουλ ακροαση δεν με κρατησε αλλα σημερα παιζει στο repeat
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα πόσο καλό είναι, είναι όμως σίγουρα κάτι διαφορετικό και πολύ έντονο, ειδικά αν δεις και τους στίχους.
Φοβερό το Slope, όντως έχει Peppers, έχει Primus, έχει FNM, έχει Turnstile, έχει hardcore. Full 90-ίλα και τρομερά catchy και εθιστικό. Έχει κολλήσει σαν τσίχλα στο playlist, kudos για την πρόταση!
Προβλεπω τα κατωθι για 3αδα προσωπικα - δε νομιζω να πεσουν ευκολα απο το τοπ 5 (και ας μην εχει βγει το SUMAC )
Αυτό είναι πράγματι ενδιαφέρον αλλά η έλλειψη συνοχής (διαρκεί και μία ώρα) και μέρος της προσέγγισης στα φωνητικά είναι περίπου deal breakers για κάτι παραπάνω από πλευράς μου.
Το Cindy Lee έχει ενδιαφέρον, αλλά 2 ώρες δίσκο ούτε με σφαίρες δεν μπορώ να ακούσω.
Κυκλοφόρησε και επίσημα σήμερα ο νέος δίσκος των Thou, “Umbilical”. Οπότε, ας κάνω επιτέλους ένα σύντομο σχόλιο, μέχρι την επίσημη παρουσίαση που θα επεκταθώ σε περισσότερα επιμέρους.
Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος δίσκος που έχει βγάλει ένα από τα πλέον πολυσχιδή, εντυπωσιακά και καθοριστικά underground metal σχήματα των τελευταίων 20 ετών.
Μπορώ με βεβαιότητα να πω, πως είναι ο πιο αρνητικός, ο πιο βίαιος, ο πιο πυκνός, αυτός που επιστρέφει στις ρίζες της ριζοσπαστικά πολιτικοποιημένης αφετηρίας τους, δίχως να παραγνωρίζει το πώς εξελίχθηκαν με όλα όσα έκαναν στην πορεία. Sludge, drone, punk, black, συνεργασίες (Emma Ruth Rundle & Mizmor say hi), διασκευές, πειραματικά EP, όλα εδώ.
Κάπως, είναι όμως και ένας από τους πιο άμεσους, τους πιο hardcore, αν όχι ο πιο.
Στιχουργικά οι Thou, που για ακόμη μια φορά βάζουν υψηλά τον πήχη, επιχειρούν μια δριμεία αυτοκριτική στο που βρίσκονται τώρα, στους συμβιβασμούς, τις αποτυχίες τους, στο πως πρόδοσαν λέει τον 25ρη εαυτό τους. Ένα υπαρξιακό παραλλήρημα κυνισμού, ωμού ρεαλισμού, που δεν φοβάται την έκθεση. Αλλά τα λένε οι ίδιοι καλύτερα αυτά.
Κάπως όμως, ένα τόσο σκοτεινό, αντι-διαλεκτικό, και εσωστρεφές άλμπουμ καταλήγει να ρημάζει πσυχούλες και μπορείς εύκολα να κρατηθείς από το έρεβος του, αφού δεν είναι πραγματικά μηδενιστικό. Ποτέ δεν ήταν αυτή η μπάντα.
Οι Thou έβγαλαν ένα από τα καλύτερα metal άλμπουμ της χρονιάς.
Και το έκαναν να φαίνεται εκνευριστικά εύκολο.
Κάθαρση.
Bonus, δύο συνεντεύξεις/άρθρα για το δίσκο, για να συνοδεύσουν τις ακροάσεις και να προσφέρουν μια ματιά στο τι διάολο σκέφτονταν.
Απο τις κορυφεες μπανταρες των τελευταιων χρονων, παιζουν μπαλα μονοι τους.
Θα χαωθουμε το ΣΚ με τη κυκλοφορια.
House of Ideas Ω ΘΕΟΙ
Νομιζω η τελευταια κυκλοφορια των Shellac ειναι απο τα πιο αριστουργηματικα swan song(album).
Δε μπορω να σταματησω να το ακουω, αλλα παραλληλα το γεγονος οτι δε προκειται να ξανα ακουσουμε νεα μουσικη απο τη μουσικη ιδιοφυια του Albini με στεναχωρεί απιστευτα.
Ωραία, μπήκε Ιούλιος, ένας απίστευτα εξοντωτικός Ιούνιος ανήκει στο παρελθόν, οπότε ας περάσω τον χρόνο μου τώρα με λίγο mid-year spam.
Εδώ, τα συλλογικά μας κατορθώματα:
Προσωπικά μιλώντας, αν τώρα έπρεπε να βγάλω 15δα, μάλλον θα πήγαινε κάπως έτσι (το λινκ απο κριτικες μας γιατί θεωρω πως κάθε δίσκος αξίζει το χώρο του - άσε που από τα κλικς δεν παιρνουμε σπανακοτυροπιτα )
Disclaimer #1: H σειρά λίγο αυθόρμητη.
Disclaimer #2: Δεν βάζω δίσκους που άκουσα από Ιούλιο και μετά.
Summary
1. Thou - Umbilical
2. Full Of Hell - Coagulated Bliss
3. Svdestada - Candela
4. Alkaline Trio - Blood, Hair & Eyeballs
5. One Step Closer - All We Embrace
6. Bad Breeding - Contempt
7. Chelsea Wolfe - She Reaches Out To…
8. Dodsrit - Nocturnal Will
9. Kriegshög - Love & Revenge
10. Selbst - Despodency Chord Progressions
11. Convulsing - Perdurance
12. Kvadrat - The Horrible Dissonance Of Oblivion
13. Frail Body - Artificial Bouquet
14. Alarm! - Alarm!
15. Darkthrone - It Beckons Us All…
Παραθέτω μόνο 30 honourable mentions, ναι αδικώ, αλλά ποόσα θα αδικηθούν θεωρητικά και Δεκέμβρη (είπα να μείνω σε λίγα συναφή με τη φάση μας ιδιώματα, κυρίως άλμπουμ που άκουσα πολύ - εξαιρούνται EPs/demos & πολλά εγχώρια που φέτος ζουν μεγάλες στιγμές και η κάθε κατηγορία θέλει ξεχωριστό post - κλικ για μπαντκαμπ):
Summary
- Sumac - The Healer
- Theophonos - Ashes In The Huron River
- Sheer Mag - Playing Favourites
- Whores. - War.
- Freeways - Dark Sky Sanctuary
- Lagrimas - A Life Of Destruction
- Necrot - Lifeless Birth
- Sprints - Letter To Self
- Midnight - Hellish Expectations
- Crypt Sermon - The Stygian Rose
- Encierro - Doomsday Still Bleeds Red
- Ὁπλίτης - Παραμαινομένη
- Senyawa - Vajranala
- Canal Irreal - Someone Else’s Dance
- Yard Act - Where’s My Utopia?
- Mdou Moctar - Funeral For Justice
- Ancst - Culture Of Brutality
- Hot Water Music - Vows
- Sect - Plagues Upon Plagues
- Ulcerate - Cutting The Throat Of God
- Inter Arma - New Heaven
- Julie Christmas - Ridiculous And Full Of Blood
- Spaced - This Is All We Ever Get
- Junta - Junta
- Heave Blood And Die - Burnout Codes
- The Chisel - What A Fucking Nightmare
- Spectres - Presence
- English Teacher - This Could Be Texas
- Haunted Plasma - I
- The Drin - Elude The Torch
Καλησπέρα, ας βάλω κι εγώ την αποψαρα μου για τα μέχρι δώθε της χρονιάς.
1) Dvne - Voidkind
2) Ihsahn - Ihsahn
3) Caligula’s Horse - Charcoal Grace
4) Alcest - Les Chants De L’ Aurore
5) For All We Know - By Design Or By Disaster
6) Khirki - Κυκεώνας
7) Beth Gibbons - Lives Outgrown
8) Eternal Storm - A Giant Bound To Fall
9) Sleepytime Gorilla Museum - Of The Last Human Being
10) White Dog - Double Dog Dare
11) Erra - Cure
12) Pallbearer - Mind Burns Alive
13) Dom Zty - Ku Pogrzebaniu Serc
14) One Step Closer - All You Embrace
15) Romuvos - Spirits
Χρωστάω να εκτιμήσω περισσότερο το δίσκο της Christmas, το Cryp Sermon, της Chealsea Wolfe και το Dodsrit, που πιθανόν να μπουν, ή και όχι, στη λίστα.
Για πες. Το εχω αφησει στην ακρη αυτο να το ακουσω όποτε, δεν το περιμενα σε λιστα.
Ρε γμτ δε μαρεσε καθόλου το Yard Act ενώ το πρώτο με είχε εκπλήξει ευχάριστα.
Ξέρεις τι; Προσωπικά μιλώντας πάντα, ένιωσα πως έχει επιρροές από Gorillaz (οκ εύκολο) και Madvillainy (madlib κλπ) στο συνθετικό κολλαζ και έτσι αυτή η μοντερνίλα, φάση 2005 βέβαια, μου έκανε μεγάλο κλικ. Πιστεύω αυτές οι αποκλίσεις είναι λίγο love or hate. 44 λεπτά να μην ήταν και θα το είχα πιο ψηλά.