Ναι! :lol:
«Κατάλαβα ότι η δική μου ζωή δεν θα μετρούσε ιδιαίτερα αν δεν ήμουν σε θέση να διασφαλίζω ότι θα είχατε κάθε ευκαιρία για να ευτυχήσετε […] Για αυτό, κορίτσια, ήμουν υποψήφιος για πρόεδρος»
Απο εκείνες τις φράσεις που ένας οποιοσδήποτε, καθημερινός γονέας μπορεί να πει στο παιδί του, που όλοι μπορούμε να ακούσουμε σε κάποια φάση ή έχουμε ήδη ακούσει… “Παιδί μου, θέλω να εξασφαλίσω το καλύτερο δυνατό για σένα… θέλω να πορευτείς με επιτυχία στη ζωή σου… επομένως λέω να γίνω πρόεδρος”!!! #-o:lol:
:-s
Αφού μόνο στην Ελλάδα η συγκεκριμένη χειρονομία έχει απαξιωτικό χαρακτήρα…:-k
χμ…τι να σου πω…γενικα οπου εχω διαβασει για την συγκεκριμενη αφισα, αναφερεται και στον απαξιωτικο της τονο εναντι των Ναζι. Εξαλλου ο John Heartfield φημιζεται για μια σειρα αντιναζιστικων εργων που δημιουργησε, ειδικοτερα στα χρονια που αρχισε η δυναμη του NSDAP να μεγαλωνει.
Tελικά στην τελετή ορκομωσίας θα παίξουν λέει και οι The Dead (δλδ οι επανενωμένοι Grateful Dead αλλά χωρίς τον Garcia δεν χρησιμοποιούν το πλήρες όνομα) 8O8)
[ Δρόμοι ]
Του Ρούσσου Βρανά
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Αυγούστου 2009[SIZE=“3”]Αδύναμο…[/SIZE]
… και αναξιόπιστο. Έτσι βλέπουν σήμερα τον πρόεδρο Ομπάμα κύκλοι της Ουάσιγκτον μετά την ξαφνική υποχώρησή του στο ζήτημα της ριζικής μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας. Λυγίζει με την πρώτη σπρωξιά, λένε οι αντίπαλοί του. Σήκωσε λευκή σημαία προτού καλά καλά αρχίσει η μάχη στο Κογκρέσο. Μας ενδιαφέρει; Ασφαλώς, αφού ό,τι συμβαίνει στην Αμερική δίνει τον τόνο για όσα θα συμβούν αργότερα στην Ευρώπη.[SIZE=“3”]Η αλήθεια…[/SIZE]
… είναι πως με αυτή την υποχώρηση, ο Ομπάμα χαρίζει στην ασφαλιστική βιομηχανία μια τεράστια νίκη, γράφει στο περιοδικό «Νέισον» ο Ουίλιαμ Γκράιντερ, κάποιος που ποτέ δεν κατηγορήθηκε για εχθρός του. Δίνει γην και ύδωρ στους συντηρητικούς για να εξασφαλίσει τη συναίνεσή τους. Όμως, η αδυναμία δεν οδηγεί στη συναίνεση. Οδηγεί σε περισσότερη αδυναμία. «Ο Μπαράκ Ομπάμα το προκάλεσε αυτό μόνος του, για να αποσείσει τη μομφή του σοσιαλιστή», γράφει ο Γκράιντερ. «Η αρχική του ιδέα ήταν να κάνει προσιτή την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους Αμερικανούς, από την παιδική μέχρι την τρίτη ηλικία, που είναι αποκλεισμένοι επειδή κοστίζει πανάκριβα κι επειδή οι ασφαλιστικές εταιρείες λυμαίνονται το σύστημα. Αντί γι΄ αυτό, ο Ομπάμα έκανε μια άθλια συναλλαγή με τη φαρμακευτική βιομηχανία, στην οποία υποσχέθηκε πως δεν θα χρησιμοποιήσει την κυβερνητική ισχύ για να μειώσει τις τιμές των φαρμάκων». Η ειρωνεία είναι πως ούτε ύστερα από αυτή την υποχώρηση έπαψαν οι συντηρητικοί να τον αποκαλούν σοσιαλιστή. Αδυναμία;…
… Ή κάτι άλλο. Υπάρχει και μια άλλη, πολύ πιο κυνική ερμηνεία γι΄ αυτή στάση του Ομπάμα: πως αυτό ήθελε από την αρχή, πως παρά τα ωραία λόγια ποτέ δεν είχε την πρόθεση να βάλει χέρι στη βιομηχανία της υγείας, πως αυτό που σκόπευε ήταν να κάνει μόνο δευτερεύουσες και ανώδυνες αλλαγές και να τις πουλήσει σαν «μεγάλη νίκη» και πως αυτό θα φανεί με τον καιρό, όταν ο λαός θα διαπιστώσει πως στην πραγματικότητα δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικό. Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς κυνικός για να βρει πειστήρια για όλα αυτά στη γενικότερη στάση του Ομπάμα. Η αντίδρασή του στην οικονομική κρίση αποκάλυψε τη σαφή πρόθεσή του να αποκαταστήσει την ισχύ της Γουόλ Στριτ και όχι να την αλλάξει. Η πολεμική στρατηγική του στο Αφγανιστάν παγιδεύτηκε μέσα στην εξέγερση των Ταλιμπάν. Αυτή η παγίδα μπορεί να κλείσει οριστικά, όταν οι στρατηγοί τού ανακοινώσουν ότι χρειάζονται και άλλα στρατεύματα. Και η πολιτική του στην υγεία υπαγορεύτηκε από την επιθυμία του να αποκρούσει κάθε κατηγορία πως «κοινωνικοποιεί» την περίθαλψη, όπως έκαναν κάποτε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.[SIZE=“3”]Με όλα αυτά…[/SIZE]
… δεν είναι άδικο να υποψιάζονται ακόμη τον Ομπάμα για σοσιαλιστή; Το ίδιο άδικο όσο κι αν θα υποψιαζόμασταν σήμερα για σοσιαλιστικές τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Nταξ, το άρθρο είναι γραμμένο από κάποιον που προφανώς έχει αποφασίσει από την αρχή να μην γουστάρει τον Ομπάμα.
Είχα γράψει πριν μερικούς μήνες άποψη για τους πρώτους μήνες του Ομπάμα, σου υπόσχομαι μόλις βρώ λίγο χρόνο (γιατί βρίσκομαι σε διακοπές) να “ανανεώσω” τα σχόλια μου γράφοντας και κάποια πραγματάκια παραπάνω για το περιβόητο Healthcare Reform γιατί το συγκεκριμένο άρθρο είναι παραπλανητικό για να μην πώ διαστρεβλωτικό.
Δεν ήξερα που να το ποστάρω, όχι ότι έχει και τεράστια σημασία απλά να το αναφέρουμε.
από tvxs.gr
Στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα απονεμήθηκε το φετινό βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, για «τις εξαιρετικές προσπάθειές του να ενδυναμώσει τη διεθνή διπλωματία και τη συνεργασία μεταξύ των λαών».
«Η επιτροπή αποδίδει μεγάλη σημασία στο όραμα και στις προσπάθειες του Ομπάμα για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα», δήλωσε ο πρόεδρος της νορβηγικής επιτροπής Τούρμπιον Γιόγκλαντ.
Φέτος, οι υποψήφιοι για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης έφτασαν τους 205, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του θεσμού.
Ο παραλήπτης του βραβείου, τον οποίο επιλέγει 5μελής επιτροπή, λαμβάνει επίσης ένα χρυσό μετάλλιο, ένα δίπλωμα και δέκα εκατομμύρια σουηδικά κρόνερ (1.4 εκατ. δολάρια). Το βραβείο θα απονεμηθεί στο Όσλο στις 10 Δεκεμβρίου.
Now playing: Epica - Burn to a Cinder
via FoxyTunes
Μακρια απο μενα οι κλασσικες ελληνικες αυθορμητες αντιαμερικανικες αντιδρασεις…
αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση μου φαινεται λιγο νωρις με θητεια λιγων μηνων να του δοθει το νομπελ ειρηνης…:-k
βεβαια δεν γνωριζω τα πραγματα, οποτε δεν παιρνω καθαρη θεση, απλα μου φαινεται λιγο υπερβολικο…
Απο τώρα νόμπελ ειρήνης. Πόσο βιτρίνα πια. :lol:
καλα τα λεει
Σωστός ο Earendil (με το γαμάτο αβαταρ 
)
Ναι, είναι σίγουρα μία υπερβολικά πρόωρη βράβευση. Αν βέβαια δούμε λίγο βαθύτερα, είναι ένα μήνυμα διεθνούς στήριξης του Ομπάμα και της εξωτερικής πολιτικής του της απεμπλοκής από το Ιράκ, του κλεισίματος του Γκουαντάναμο κλπ. σε μία περίοδο που αρχίζει να αντιμετωπίζει αμφισβήτηση στο εσωτερικό των ΗΠΑ για εσωτερικά τους θέματα.
Το μη χείρον βέλτιστον.
Mην είσαι τόσο βέβαιος.
Αρκεί να πάει κανείς πίσω στις σελίδες αυτού του θρεντ για να διαβάσει πως το 2008 σαφώς και προτιμούσα τον Obama. Κυρίως γιατί ήθελα να μπεί ένα τέλος στους πολέμους που οι τότε ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι ορκίζονταν να συνεχίσουν μέχρι την “νίκη” της οποίας ο ορισμός ήταν αρκετά συγκεχυμένος.
Επίσης, αντίθετα με πολλούς φίλους και ομοϊδεάτες στις ΗΠΑ που στο πρόσωπο του Ομπάμα βλέπουν τη μετενσάρκωση του Λένιν ή τον σατανά αυτοπροσώπως, προσωπικά τον βρίσκω συμπαθή ως άνθρωπο. Αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Ως πολιτικός κατάφερε να εμπνεύσει τους Αμερικάνους σε μία πολύ δύσκολη καμπή της ιστορίας τους και να γίνει ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της χώρας. Αυτό από μόνο του ήταν σημαντικό, έδωσε ένα μήνυμα στους φίλους αλλά και στους επικριτές της χώρας για το πως αυτή έχει εξελιχθεί και προοδεύσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ομπάμα κατάφερε να αποφύγει κάποιες μπανανόφλουδες στην εξωτερική πολιτική όπως το να αναλάβει πιό παρεμβατικό ρόλο στη λατινική Αμερική ή την μέση ανατολή, αλλά το κυριότερο, απέδειξε με τον χειρισμό του θέματος του Μπιν Λάντεν πως δεν χρειαζόταν μία δεκαετία πανάκριβου πολέμου, η καταπάτηση του συντάγματος και η οικοδόμηση ενός κράτους σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση για να καθαρίσεις έναν πουσταρά αρχιτρομοκράτη.
Επίσης, ο Obama δεν τα έχει πάει άσχημα σε θέματα προσωπικών ελευθεριών. Πέρα από την δεδομένη υποστήριξη κάθε δημοκρατικού στο δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση (έστω και με τον πολωμένο, κάφρικο τρόπο που αυτό γίνεται στις ΗΠΑ) την ώρα που οι ρεπουμπλικάνοι έχουν αυτο-παγιδευτεί πίσω από μία απόλυτη θέση και αναλώνονται στο να ψάχνουν το αν η εγκυμοσύνη μετά από βιασμό θα έπρεπε να αποτελεί εξαίρεση ή όχι #-o, ο Ομπάμα προχώρησε αναγνωρίζοντας στους gays το δικαίωμα να ορίζουν τις ζωές τους όπως θέλουν.
Μπορεί κανείς βέβαια πάντα να του προσάψει αμετροέπεια για το γεγονός πως ακόμα δεν έχει κλείσει το Guantanamo παρά τις αντίθετες εξαγγελίες και για το γεγονός πως στο Aφγανιστάν η εμπλοκή των ΗΠΑ συνεχίζεται…
Το πρόβλημα του Barry είναι η οικονομία. Και δυστυχώς και για αυτόν και για τις ΗΠΑ και για τον πλανήτη η οικονομία είναι τελικά πολύ σημαντικότερη για το μέλλον από το αν θα παντρεύονται οι gays κλπ.
Δυστυχώς ο Obama στην οικονομία ψάχνει λύσεις σε λάθος κατεύθυνση: Απομακρύνεται από τις αρχές του μικρού κράτους και του περιορισμένου ρόλου της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που γιγάντωσαν ιστορικά την Αμερικάνικη οικονομία και την έκαναν τη μεγαλύτερη του κόσμου. Ο Ομπάμα αναζητά λύσεις στο αποτυχημένο Ευρωπαϊκό μοντέλο που καταρέει!
Μπορεί κάποιες από τις πρωτοβουλίες του Ομπάμα (όπως το να υπάρχει δημόσια υγεία) να ξεκινούν από καλές προθέσεις. Δεν είναι δυνατό όμως για κάθε δολλάριο που ξοδεύει τα 40 cents πλέον να είναι δανεικά! Πως το είπε η Μέρκελ; Πως με χρέος πάνω από 80% του ΑΕΠ παύεις να εισαι ανεξάρτητη χώρα; Kαι αν έχει δίκιο η πουτάνα; Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αισίως φτάσει το 103%
Σε αυτή τη δεύτερη τετραετία θα τελειώσει το παραμύθι και το pr και ο Οbama θα βρεθεί αντιμέτωπος με την πραγματικότητα: Λεφτά δεν υπάρχουν ή there is no such thing as a free lunch όπως θα τον δίδασκε ο Friedman.
Kαι αυτό δεν αλλάζει και ας σε υποστηρίζει και η Scarlett Johansson και ο Warren Haynes!
Αργότερα ή γρηγορότερα, ο Obama θα αναγκαστεί να ψάξει για περικοπές, θα πρέπει να μειώσει το χρέος και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πιό σφιχτούς προϋπολογισμούς και ας μην συμφωνεί ο… George Clooney.
Για να το κάνει αυτό θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με τους ρεπουμπλικάνους στο κογκρέσσο και πιστέυω/ελπίζω πως είναι αρκετά ευφυής ώστε να το κάνει.
Θα πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη ενάντια στην πόλωση. Ας πάψουν οι ρεπουμπλικάνοι και ειδικά το Tea Party να θεωρούνται γραφικοί ή δεν ξέρω τι άλλο. Από εκεί μόνο θα βρέι ο Obama λύσεις και βοήθεια για τα προβλήματα των ΗΠΑ και όχι από το να αντιγράφει πολιτικές που έχουν ήδη αποτύχει αλλού.
Αν και δεν γνωρίζω απ’ αυτά, κι εγώ μόνο θετικά βλέπω αυτή τη νίκη, κυρίως για τους παραπάνω λόγους που πόσταρες. Είναι πραγματικά τραγικό να ακούς εν έτει 2012 να λένε “ότι μία εγκυμοσύνη που προκύπτει μετά από βιασμό είναι θέλημα Θεού”, στερώντας σου το δικαίωμα -το πιο απλό- να αποφασίζεις για το σώμα σου, και ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο “λεπτό” ζήτημα. Αυτό δε ήταν και ένα μήνυμα, αν δεν κάνω λάθος, που έστειλαν προεκλογικά. Κατόπιν τούτου πώς περίμεναν να νικήσουν; Είναι ολοφάνερο γιατί ο Ομπάμα (τον οποίο δε συμπαθώ ιδιαίτερα, προσωπικά) είχε τόση απήχηση στους νέους, τις γυναίκες, τους Λατίνους και τους Αφροαμερικανούς. Αυτές οι αντιλήψεις δεν είναι μόνο συντηρητικές και πεπαλαιωμένες, αλλά και “κούφιες” και χωρίς λογική. Επίσης, respect στην τελευταία πρόταση. Και τέλος, αν δεν απατώμαι, έχουν γίνει και ενέργειες σε κάποιες πολιτείες να καταργηθεί η θανατική ποινή;
Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει το ένα με το άλλο.
Θα έλεγα πως δεν ήσουν ο μόνος.
Silent, oι ρεπουμπλικάνοι υπήρξαν διαχρονικά ένα σπουδαίο κόμμα στις ΗΠΑ. Δυστυχώς τα τελευταία 15-20 χρόνια το κόμμα έχει ποδηγετηθεί από την λεγόμενη “θρησκευόμενη δεξιά” και προσπαθώντας να συσπειρώνουν αυτό το καθυστερημένο κοινό υιοθετούν θέσεις σαν αυτές που ακούστηκαν για τον βιασμό-θέλημα Θεού (που παρ’ όλα αυτά επιφέρει -και σωστά- βαρύτατες ποινές για τον θύτη!). Αυτές οι θέσεις αποξενώνουν τους ρεπουμπλικάνους (για συντομία GOP) από τους πιό μορφωμένους ψηφοφόρους, τις γυναίκες κλπ. και τους στέλνουν όλους δώρο στην αγκαλιά του κρατιστή Obama…
Ο Romney προσωπικά δεν έχει σχέση με αυτές τις θέσεις, απέφευγε την κουβέντα για τις εκτρώσεις, αλλά τον έκαψαν αυτοί που συνεχίζουν αυτόν τον χαβά…
Η θανατική ποινή έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει σε κάποιες πολιτείες (μεταξύ των οποίων και η Μασσαχουσέτη όπου ήταν κυβερνήτης ο Romney). Δεν γνωρίζω αν με την ευκαιρία των χθεσινών εκλογών κάπου ψήφισαν και για την κατάργηση της, δεν το είδα πουθενά και υποθέτω πως όχι γιατί λογικά το όποιο αποτέλεσμα θα προβαλλόταν.
Αλλά αν θέλεις την γνώμη μου δεν είναι κάτι που θα πρέπει να γίνει.
Είμαι υπέρ της θανατικής ποινής για τα εγκλήματα κατά της ζωής, απλά πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που αυτή τη στιγμή επιβάλλεται που είναι πολύ προβληματικός.
Διάβασε Νίκο όλο το ποστ μου, αν μη τι άλλο δεν είσαι από αυτούς που τσιγκουνεύονται την ανάγνωση και θα καταλάβεις γιατί λέω τελικά πως ο Ομπάμα δεν είναι απαραίτητα η προτιμότερη επιλογή για το 2012 κατ’ εμένα.