Πολλές φορές, η χρυσή εποχή μερικών συγκροητμάτων ακλολουθείται από μια πειραματική περίοδο. Η οποία βέβαι δεν αποκλείεται να είναι εξίσου επιτυχημένη, αλλά απλώς είναι διαφορετική από τον ήχο που τους έκανε γνωστούς. Όπως και να χει άποψη μου είναι ότι κάθε υγιές γκρουπ οφείλει να πειραματίζεται. Η περιοδος αυτή ονομάζεται συνήθως από τους die hards ως “ξεπούλημα”, ή “φλωροποιήση” κλπ κλπ. Άλλους τους τρώει η μαρμάγκα και διαλύονται, ενώ άλλοι - πιο τυχεροί - καταφέρνουν να επιβιώσουν. έρχεται λοιπόν κάποια στιγμή που λένε (από μέσα τους): “καλός και ο πειραματισμός αλλά πεινάσαμε”. Αυτό συνήθως εξωτερικεύεται (στις συνεντεύξεις) ως “Η μεταβατική περίοδος του γκρουπ ήταν απαραίτητη για να φτάσουμε στο κατάλληλο σημείο ωριμότητας και έμπνευσης ώστε να γράψουμε τις κομματάρες που υπάρχουν στο νέο μας άλμπουμ που είναι επιστροφή στα παλιά”. Άλλοτε, αυτά τα πισωγυρίσματα είναι επιτυχημένα άλλοτε πάλι όχι. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν τέτοια άλμπουμς που ήδη έχουν γίνει κλασσικά, και ανήκουν στην λεγόμενη δεύτερη νεότητα του γκρουπ. Κυρίως από τις νεώτερες φουρνιές των οπαδών τους (που διαφορετικά δεν θα υπήρχαν).
Ύστερα από συνδυασμό δικών μου επιλογών και προτάσεων από συμφορουμίτες, βάζω και ένα πολλ. Πείτε - ψηφίστε. έχει βγει λίγο μπουρδουκλωμένο, αλλά δεν πειράζει.
Συμφωνώ 100000000000000% με το μάνο. Ένας από τους 10 πιο αγαπημένους μου δίσκους Ever(αν και ένας δίσκος που μεσολάβησε λίγο δύσκολο να θεωρηθεί περίοδος). Επίσης μήπως για Paradise Lost θα έπρεπε να βάλεις το In Requiem μιας και το Symbol Of Life δεν έχει τον κλασσικό Paradise Lost ήχο? Πιστεύω επίσης ότι θα έπρεπε να βάλεις και Testament.
Σηκώνει συζήτηση ποιό άλμπουμ των Lost ήταν πιο κοντά στον παλιό τους ήχο, μάλλον αυτό πάντως ήταν το In Requiem ή το Paradise Lost… Το Symbol Of Life αντίθετα θα λεγα πως ήταν το - τελευταίο ως τώρα - πρωτοποριακό τους άλμπουμ.
Επίσης απο Priest το πρώτο άλμπουμ που σκέφτηκα δεν είναι άλλο απο το Painkiller… Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ακούσει τα τελευταία τους!
Τείνω να ψηφίσω το Accident of Birth, θυμάμαι πόση αίσθηση είχε προκαλέσει όταν είχε βγει 10 (και) χρόνια πριν, σε μια εποχή που οι Maiden βρίσκονταν σε μια γενικότερη παρακμή και ο Bruce επέστρεψε θριαμβευτικά απο τους alternative πειραματισμούς του, με ένα όχι πρωτότυπο μεν, αλλά ομολογουμένως φοβερό δισκάκι.
Θυμήθηκα τώρα και τους Grave Gigger με το Tunes Of War, αλλά μάλλον εμπίπτουν (και αυτοί) στην κατηγορία των “συγκροτημάτων που αναγεννήθηκαν απο τις στάχτες τους” και όχι σε εκείνα που επέστρεψαν στον κλασικό τους ήχο…
Ramones ε? Μια που δεν έχω ακούσει τον δίσκο, ήταν comeback σε παλιά ηχητικά μονοπάτια το Too Tough To Die?
To Hall… είναι δισκάρα με τα όλα της και comeback με τα όλα του. Αν και τείνω πιο πολύ στον Bruce όπως είπα.
@Επίσης θα προσέθετα στο poll και το Innuendo των Queen! 8)
To Σymbol Of Life είναι το άλμπουμ που έβγαλαν οι Lost μετά την περίοδο του κραξίματός τους σε μη μεταλ μονοπάτια. οποόοτε είναι το άλμπουμ πο μπορεί να περιγραφεί ως το comeback τους. Τα επόμενα βέβαια είναι όντως πιο κοντά στα παλιά τους, αλλά το SOL είναι αυτό που σηματοδοτεί την επιστροφή τους.
@ Darthvader: οι Testament όντως… είναι παράλειψη!
@ ellanor: το Too tough to die είναι το πρώτο πανκ άλμπουμ των Ramones (με επιρροές από πιο βαριές μουσικές ταυτόχρονα) μετά από τα πιο ποπ ροκ άλμπουμς τους.
Aυτό θα έλεγα και εγώ αρχικά . Το Brave New world είναι απο τα καλύτερα come back ever. Φοβερος δίσκος και με το παλιο line up σε φόρμα. Ομως τελικά δεν αφορά αυτό το τοπικ γιατι οι Maiden δεν διαφοροποιήθηκαν ποτέ ιδιαίτερα απο τον ήχο τους…
Προσωπικά νομίζω πως το X-Factor ήταν υπέρ του δέοντος “ψαγμένο” (σίγουρα μουσικά κ’ συναισθηματικά ίσως) για την Harrisοπαρέα, αν και διατηρούσε το κλασσικό Maiden στυλ.
εντιτ: ξέχασα. Από το πολλ το αγαπημένο μου είναι σίγουρα το Hall of the Mountain King…
:lol: Σωστός, αλλά στο τελευταίο άλμπουμ ήρθαν πιο κοντά σ’αυτόν τον προσωπικό ήχο που επηρρέασε τόσους και τόσους… Το ακούς και λες με τη μία “Neurosis” ρε παιδί μου… :lol:
:καρδουλες: Υπερβαλλεις νομιζω.Αν και εγω με το Eye τους εμαθα.Το Given To The Rising ειναι εκπληκτικο!
Οσον αφορα το πολλ οτι ειπε και ο Μανος.Δεν γινεται να εχει Kreator το poll και να μην ψηφισω!
Και το Dickinson ειναι φοβερο αλλα δεν εχω ακουσει τα προηγουμενα οποτε δεν μπορω να ξερω.
Judas Priest - Angel Οf Retribution Kreator - Violent Revolution Bruce Dickinson - Accident Of Birth Paradise Lost - Symbol Of Life
και γνωρίζω μόνο σε αυτά την πειραματική περίοδό των συγκροτημάτων τους πριν αυτά.
Μου αρέσουν πολύ και οι 4 δίσκοι , το Accident Of Birth περισσότερο απ΄όλα.
Aλλά ψηφίζουμε το άλμπουμ που μας αρέσει περισσότερο απ’όλα ή αυτό που μας ικανοίησε με το come back στον ήχο που γουστάραμε? (νταξ είναι ηλίθιο να το λέω έτσι , καθώς δεν πρόλαβα κανένα album ,τέλος πάντων).
Στην 1η περίπτωση ψηφίζω Accident Of Birth και στην 2η Symbol Of Life.
