Ίσως επειδή με το ΠΑΝ εννοούσαν οι αρχαίοι το καθετί… δηλαδή διάβασέ το ως “σε καθετί το μέτρο είναι το καλύτερο”, ε; 
Πάντως ας μας πει την άποψή του κάποιος φιλόλογος (αν υπάρχει στο φόρουμ), αλλά θα ρωτήσω κι εγώ κάποιους γνωστούς μου επί του θέματος.
Συγγνώμη Greywind που δεν σου απάντησα αμέσως στην ερώτησή σου αλλά ο χρόνος με πιέζει για να απαντώ όπως θα ήθελα δηλ. αναλυτικά. Σε πρώτη φάση να ξέρεις ότι τ’ αμύγδαλα έχουν πολύ ασβέστιο και το απορροφάει οργανισμός καλύτερα απ’ ότι το ασβέστιο του γάλακτος. Μετά ξέρω ότι έχουν τα λαχανικά με σκούρο πράσινο χρώμα κυρίως το πρόκολο.
Guys πρέπει να βρω λίγο χρόνο για να συγκεντρώσω άρθρα που γράφουν αναλυτικά κάποια πράγματα γιατί και’ γω δεν τα ξέρω απ’έξω. Καταλαβαίνω ότι έχετε απορίες όπως είχα και’γω μέχρι πρότινος.
Bρε στρέητ κατ, ξέρω πως σε έχουμε πιάσει όλοι από τα μαλλιά κτλ κτλ, αλλά βρες μου μια έρευνα που να τα λέει όλα αυτά. Για να αρχίσω διατροφή με αμύγδαλα, όχι τίποτ’άλλο.
Stray Cat τη λένε ρε τη κοπέλα, όχι straight cat 
:lol:
Σώπα
Το στρέη κατ δεν έχει πλάκα
Και να είναι δημοσιευμένα σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, και όχι στο “άστρα και όραμα” ή “οικολογία και ζωή” (στην τύχη είπα το όνομα). Μας ταΐζουν που μας ταΐζουν σ…τά, μην πάμε και σε άλλα άκρα.
Στο link που έδωσα παραπάνω λύνονται αρκετές από τις απορίες (αν όχι όλες). Αν ψάξεις γενικώς στο site της ALF θα βρεις πολλά άρθρα σχετικά με το vegan τρόπο ζωής.
Αν δε βαριέσαι να ψάξεις στο site αυτό υπάρχουν άρθρα που αναφέρονται ση γνώμη γιατρών, διαιτολόγων, του American Dietetic Association και του U.S. Department of Agriculture για το vegan τρόπο ζωής. Ανοιχτά μυαλά θέλει απλώς να τα διαβάσεις, και αν θες επιλέγεις αυτό το lifestyle, αν δε θες όχι. Από εκεί και πέρα posts περί ‘‘γελόιων και επικίνδυνων sites’’ είναι για γέλια. Καλό θα ήταν να διαβάζουμε και τίποτα και όχι επειδή κάτι μας φαίνεται καινόύριο και παράξενο να το απορρίπτουμε χωρίς καν να μπούμε στον κόπο να το ερυενήσουμε πρώτα.
Nop, επιστημονικό σάητ θέλω. Άμα είναι σου δίνω κι εγώ λινκ για την Ένωση Ελλήνων Κυνηγών και πατσίζουμε.
Δηλαδή αν κάποια άρθρα είναι copy paste από ιατρικά sites στο site της ALF χάνουν την εγκυρότητα τους;
Kαι που το ξέρω γω το αν είναι κόπυ πέηστ ή όχι?
Εσύ προτιμάς τα αντεγραμμένα σιντί από τα αυθεντικά?
Ξέρω 'γω, όταν η πληροφορία είναι η ίδια, δε με νοιάζει που τη βρίσκω.
Τυχαία π.χ. βρήκα αυτό:
http://www.eatright.org/cps/rde/xchg/ada/hs.xsl/governance_5105_ENU_HTML.htm
Dear St_Anger καταρχήν ηρέμησε…αλλά τι λέω! με τέτοιο όνομα…
Το θέμα με τις αγελάδες και το αν είναι γελοίο ή όχι το έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα post.
Οι τύποι αυτού του site (που πολύ εύστοχα πόσταρε ο Leper Jesus) δεν είναι καθόλου γελοίοι και επικίνδυνοι. Δεν καταλαβαίνω γιατί μπαίνεις σε μια διαδικασία να ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ένα site (ή ότι μπορεί κάθε φορα να είναι αυτό) χαρακτηρίζοντάς το στη συνέχεια ως επικίνδυνο, προπαγανδιστικό, γελοίο κλπ.
Το site αυτό είναι από την οργάνωση Animal Liberation Front που επίσης υπάρχει πρόσφατη αναφορά στις προηγούμενες σελίδες με sites τους που λένε ξεκάθαρα ποιοί είναι, το έργο τους, την ιστορία τους. Δεν είναι τίποτα τυχαίοι. Αν διάβαζες γι’ αυτούς θα άλλαζες γνώμη, δεν είναι κατινούλες του π.χ Άστρα και Όραμα και νομίζω ότι είσαι σε θέση να το καταλάβεις αυτό. Το ότι δεν τους ξέρεις εσύ δεν σημαίνει ότι είναι καραγκιόζηδες και ακριβώς επειδή δεν ξέρεις ποιοί είναι δεν μπορείς να τους χαρακτηρίζεις ανεύθυνους ή οτιδήποτε τέτοιο. Οπότε είναι τελείως ΑΚΥΡΟ αυτό που λες ότι είναι άγνωστοι, ότι κάνουν προπαγάνδα και ότι το site τους είναι διαφημιστικό#-o#-o Ειδικά αυτό πως σου ήρθε;
Καταλαβαίνω ότι το θέμα του veganισμού ξενίζει ακόμη πολλούς ανθρώπους στην χώρα μας αλλά σαν τρόπος διατροφής είναι εδώ και δεκαετίες απόλυτα αποδεκτός (και με το πέρασμα των χρόνων όλο και περισσότερο) και σε καμιά περίπτωση επικίνδυνος. Από’ κει και πέρα είναι θέμα καθαρά επιλογής.
Μεταλλαγμένη σόγια:-k Ναι είναι καλύτερη από το υπέρ μεταλλαγμένο κρέας με τις ασθένειές του. Απ’ ότι κατάλαβα το θέμα με τις τρελές αγελάδες έχει ξεχαστεί !! Εγώ το ξαναθυμήθηκα γιατί παρουσιάστηκαν πάλι κρούσματα και αυτό το αναφέρω επειδή την ασθένεια αυτή την ξέρουμε όλοι. Πόσα δεν μας έχουν πει και ούτε πρόκειται να πουν ποτέ. Δεν τους συμφέρει βλέπετε…
σ.σ. δεν είναι πάντα μεταλλαγμένη η σόγια. Αν παίρνει κανείς συσκευασμένη τότε it’s ok. Όχι χύμα όμως.
Ξαναποστάρω Link του ντοκιμαντέρ Earthlings. Εμένα μου έλυσε πολλές απορίες. Έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, είναι από τα γνωστότερα ντοκιμαντέρ δηλ. αποτελεί σημείο αναφοράς. Σε καμία περίπτωση προπαγανδιστικό, επικίνδυνο κλπ. Όσοι το έχουν δει ΟΛΟΙ έχουν πάθει πλάκα. Λέει πολλές αλήθειες. Εγώ επειδή δεν αντέχω τόση αλήθεια το είδα χωρίς ήχο και πολλές φορές έχει σκληρές εικόνες αλλά πέρα από αυτό δείχνει ΟΛΗ την πορεία των πραγμάτων για να καταλήξει στις συνέπειες που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Το Earthlings, σε αφήγηση του Joaquin Phoenix και σε μουσική του Moby, είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταδεικνύει την πλήρη οικονομική εξάρτηση του ανθρώπινου είδους από τα ζώα που εκτρέφονται για κατοικίδια, φαγητό, ένδυση, διασκέδαση και επιστημονική έρευνα. Με τη χρήση κρυφών καμερών και υλικού που δεν είχε δημοσιευθεί ως τώρα, το Earthlings καταγράφει τις καθημερινές πρακτικές των μεγαλύτερων βιομηχανιών παγκοσμίως, όλες εκ των οποίων βασίζονται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση ζώων για τα κέρδη τους. Δυνατό, ενημερωτικό,αντιφατικό και προκλητικό, το Earthlings είναι μακράν το πιο κατανοητό ντοκιμαντέρ που έχει γυριστεί σχετικά με την στενή σχέση φύσης, ζώων και ανθρώπινου οικονομικού συμφέροντος.
http://veg-tv.info/Earthlings
Πάρε να’χεις:p
Κρέας και καρκίνος του παχέος εντέρου και του παγκρέατος
Σε πρόσφατη επιδημιολογική έρευνα στις ΗΠΑ (2005) εξετάστηκαν 149,000 άτομα ηλικίας 50 έως 74 ετών σε είκοσι μία πολιτείες, οι οποίοι έδωσαν πληροφορίες για την εκ μέρους τους κατανάλωση κρέατος την περίοδο 1982-1993. Η έρευνα κατέγραψε 1,667 περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου (συμπεριλαμβανομένου του ορθού). Η υψηλή κατανάλωση κόκκινου κρέατος συσχετίστηκε με μεγαλύτερο κίνδυνο, κατά 70%, για καρκίνο του παχέος εντέρου. Αντίθετα, μακροχρόνια κατανάλωση κοτόπουλου και ψαριών έδειξε αρνητική συσχέτιση. Σε μεγάλη αναδρομική επιδημιολογική έρευνα (2005) σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, υπό τον καθηγητή Δημήτρη Τριχόπουλο) εξετάστηκαν δεδομένα για 478,040 άντρες και γυναίκες κατά την περίοδο 1992-1998. Συλλέχθηκαν πληροφορίες για τη διατροφή και τον τρόπο ζωής (κάπνισμα, φυσική άσκηση, παχυσαρκία, κατανάλωση αλκοολούχων ποτών κ.λπ.) και τεκμηριώθηκαν 1,329 περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου. Ο κίνδυνος για τον εν λόγω τύπο καρκίνου ήταν θετικά συσχετισμένος με υψηλή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και επεξεργασμένων προϊόντων κρέατος (λόγου χάρη, λουκάνικα). Ο κίνδυνος ήταν ιδιαίτερα υψηλός (+80%) για κατανάλωση άνω των 160 γρ. ανά ημέρα τέτοιων τροφών, ενώ για κατανάλωση ψαριών (άνω των 80 γρ. ανά ημέρα) ο κίνδυνος ήταν αρνητικά συσχετισμένος (-30%). Όσον αφορά την κατανάλωση κοτόπουλου, οι ερευνητές δεν βρήκαν δεδομένα για μείωση ή αύξηση του κινδύνου.
Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι ο πλέον θανατηφόρος, και διάγνωση σε προχωρημένο στάδιο δεν επιδέχεται χημειοθεραπεία. Ως σημαντικότεροι παράγοντες καρκίνου του παγκρέατος θεωρούνται το κάπνισμα, η ηλικία και οι διατροφικές συνήθειες. Κατανάλωση κρέατος, αβγών και γαλακτοκομικών προϊόντων έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο, ιδιαίτερα ως προς το κορεσμένο ζωικό λίπος, τη χοληστερόλη και άλλα συστατικά του κρέατος. Ομοίως, το ψήσιμο του κρέατος σε κάρβουνα ή το τηγάνισμα θεωρείται επίσης ότι οδηγούν σε καρκίνο του παγκρέατος, λόγω σχηματισμού καρκινογόνων ουσιών κατά την διαδικασία. Σε πρόσφατη επιδημιολογική έρευνα στις ΗΠΑ (2005) που διήρκεσε 7 χρόνια, με 190,545 άτομα και με διάγνωση 482 περιπτώσεων καρκίνου του παγκρέατος, βρέθηκε στατιστικά σημαντικός κίνδυνος για κατανάλωση κόκκινου κρέατος και επεξεργασμένων προϊόντων του. Ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος κατά 68% για επεξεργασμένο κόκκινο κρέας και κατά 50% για χοιρινό και βοδινό κρέας. Δεν υπήρξε συσχέτιση με την κατανάλωση κατόπουλου, ψαριών, γαλακτοκομικών προϊόντων και αβγών.
Διατροφή και καρκίνος του στομάχου
Τα περιστατικά καρκίνου του στομάχου, σε αντίθεση με την κοινή αντίληψη ως προς την διατροφή του σύγχρονου ανθρώπου, έχουν μειωθεί σημαντικά στις ανεπτυγμένες χώρες, σε σχέση με παλιότερες εποχές (κατά την περίοδο 1930-1990 στις ΗΠΑ, ο δείκτης προτυπωμένης θνησιμότητας ανά 100,000 άντρες μειώθηκε από 40 σε 5). Παρόμοια πτωτική τάση εμφανίζεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στην Ελλάδα και σε όλες τις ηλικιακές ομάδες (στην Ελλάδα, οι δείκτες προτυπωμένης θνησιμότητας για πληθυσμό 100,000 είναι περίπου 10 και 5,3 για άντρες και γυναίκες, αντίστοιχα). Στους άντρες, ο καρκίνος του στομάχου εμφανίζεται συχνότερα (κατά 20%) σε αγροτικές περιοχές. Η αιτιολογία του σχετίζεται κυρίως με διατροφικούς παράγοντες, και ιδιαίτερα με την κατανάλωση αλατισμένων, καπνιστών και τηγανισμένων φαγητών. Στις παλιότερες εποχές, η ανυπαρξία ψυγείων και σύγχρονων συσκευασιών και συντηρητικών ώθησε τους πληθυσμούς σε αλατισμένα και καπνιστά κρέατα, ψημένα αλλαντικά και άλλα προϊόντα με αλάτι και ξίδι (λόγου χάρη, τουρσιά). Επίσης, μύκητες και άλλες μικροβιακές μολύνσεις κακοσυντηρημένων τροφίμων συνέβαλαν σε εξαιρετικό βαθμό σε αυξημένα περιστατικά καρκίνου του στομάχου. Τέλος, η υψηλότερη κατανάλωση φρέσκων φρούτων, λαχανικών και φρουτοχυμών που συντηρούνται στο ψυγείο έχει προστατευτική δράση. Κλασικό παράδειγμα ως προς τα υψηλά ποσοστά καρκίνου του στομάχου αποτελούν ορισμένες ορεινές περιοχές της Κίνας, όπου οι κάτοικοι τρέφονται κυρίως με αλατισμένα και καπνιστά τρόφιμα. Ο κίνδυνος για καρκίνο του στομάχου είναι εξαιρετικά υψηλός και οφείλεται κυρίως στα μέταλλα τα οποία περιέχονται (αν και σε μικρές συγκεντρώσεις) στα αλατισμένα τρόφιμα.
Συστατικά του κρέατος και καρκινογένεση
Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες προσπαθούν να διερευνήσουν τα συστατικά του κόκκινου κρέατος με πιθανές καρκινογόνες ιδιότητες. Ο πρώτος παράγοντας που έχει επισημανθεί εδώ και δεκαετίες είναι ο σίδηρος του κόκκινου κρέατος, ο οποίος περιέχεται στην αιμοσφαιρίνη και ιδιαίτερα στην προσθετική τους ομάδα, την αίμη. Ο σίδηρος αποτελεί βασικό και απαραίτητο για πολυάριθμες μεταβολικές διεργασίες μέταλλο των βιολογικών συστημάτων. Αλλά ιδιαίτερα ο δισθενής σίδηρος είναι εξαιρετικά δραστικός παρουσία οξειδωτικών ενώσεων (όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου) και παράγει δραστικές οξυγονούχες ελεύθερες ρίζες οι οποίες προκαλούν βλάβες στα βιομόρια. Για το λόγο αυτό, ο σίδηρος είναι δεσμευμένος στους βιολογικούς οργανισμούς υπό μορφή συμπλοκών και αποδίδεται «ελεύθερος» για μικρά χρονικά διαστήματα, όταν το απαιτήσουν οι ανάγκες του οργανισμού. Επιπλέον σίδηρος στον οργανισμό, λόγου χάρη ύστερα από κατανάλωση κόκκινου κρέατος που δεν μπορεί να αφομοιωθεί και να δεσμευτεί βιολογικά, κυκλοφορεί μέσα στο σώμα σε δραστική μορφή και μπορεί να οδηγήσει σε κυτταροτοξικότητα. Για το πρόβλημα αυτό έχουν γίνει πολυάριθμα πειράματα με πειραματόζωα και από όλες τις ενδείξεις προκύπτει υψηλή παραγωγή ελεύθερων ριζών υδροξυλίου, βλάβες στο κυτταρικό DNA και αυξημένος βαθμός καρκινογόνου δράσης στο παχύ έντερο. Τα πειράματα αυτά συμφωνούν με άλλες έρευνες οι οποίες δείχνουν ότι υπερσυγκέντρωση σιδήρου στον ανθρώπινο οργανισμό (σε περιπτώσεις ασθενειών) οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο καρκινογένεσης. Ακόμη και βιολογικά πειράματα με κυτταρικές καλλιέργειες παρουσία αιμοσφαιρίνης/αίμης έδειξαν αυξημένες βλάβες στο DNA. Αντίθετα, η πρόσληψη αντιοξειδωτικών ουσιών μέσω διατροφής μείωσε τη μεταλλαξιογόνο δράση.
Το επόμενο συστατικό του κρέατος που συγκέντρωσε την προσοχή των επιστημόνων ήταν το ζωικό λίπος το οποίο αποτελείται κυρίως από κορεσμένα λιπαρά οξέα (παλμιτικό, στεατικό), σε αντίθεση με τα μονο- και πολύ- ακόρεστα οξέα των φυτικών ελαίων και ψαριών. Παρά τις πολυάριθμες επιδημιολογικές έρευνες, ο συσχετισμός της κατανάλωσης ζωικού λίπους με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου ή άλλων τύπων καρκίνου (παγκρέατος, προστάτη, μαστού) δεν αποδείχθηκε θετικός. Ανασκόπηση του μεγάλου αριθμού των ερευνών αυτών μέσα από το διαδίκτυο δείχνει ότι η πιθανή συμμετοχή των ζωικών λιπών σε μηχανισμούς καρκινογένεσης «επισκιάζεται» από τη σημαντικά υψηλότερη καρκινογόνο δράση του κρέατος και άλλων διατροφικών παραγόντων. Ορισμένοι επιστήμονες προτείνουν διάφορους μηχανισμούς για τα κορεσμένα λιπαρά οξέα, όπως επίδραση στη σύνθεση των προσταγλανδινών και των λευκοτριενίων, συνεργιστική δράση των λιπιδικών υπεροξυλίων (ελεύθερες ρίζες) με το σίδηρο του κρέατος και διάφορους γενετικούς παράγοντες.
Το είδος μαγειρέματος του κρέατος και των προϊόντων κατεργασμένου κρέατος συνιστά μία άλλη πηγή καρκινογόνων ουσιών για τον άνθρωπο. Το τηγάνισμα ή ψήσιμο σε υψηλές θερμοκρασίες κρέατος και ψαριών έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή υψηλών ποσοτήτων ετεροκυκλικών αμινών (ΕΑ) και πολυκυκλικών αρωματικών ενώσεων (ΠΑΥ). Οι ενώσεις αυτές σχηματίζονται ανάλογα με τη θερμοκρασία και τη διάρκεια του ψησίματος και είναι αποτέλεσμα της διάσπασης αμινοξέων, κρεατίνης ή κρεατινίνης και σακχάρων του κρέατος. Οι ουσίες αυτές ανακαλύφθηκαν πριν από 30 χρόνια από τον Takashi Sugimura (Εθνικό Κέντρο για τον Καρκίνο, Τόκιο) και μελετήθηκαν εκτεταμένα λόγω της πιθανής συμβολής τους σε διάφορα είδη καρκίνου στον άνθρωπο. Μακροχρόνιες μελέτες σε πειραματόζωα και αναλύσεις μοριακής επιδημιολογίας με πρόσθετα του DNA (DNA-adducts) σε ανθρώπινους ιστούς κατέδειξαν την εξαιρετικά υψηλή καρκινογόνο και μεταλλαξιογόνο δράση των ΕΑ και ΠΑΥ. Η Διεθνής Οργάνωση για την Έρευνα του Καρκίνου (IARC) έχει κατατάξει τις περισσότερες ενώσεις των ΕΑ και ΠΑΥ στις καρκινογόνες γενικά και στις πιθανόν καρκινογόνες για τον άνθρωπο.
Η εξαιρετικά υψηλή καρκινογόνος δράση των ετεροκυκλικών αμινών έχει συσχετιστεί με τον αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου και του παγκρέατος. Σε πολλές χώρες όπου γίνεται υψηλή κατανάλωση έτοιμου ψημένου κρέατος και κατεργασμένων προϊόντων κρέατος, τα επίπεδα συγκεντρώσεων των ΕΑ και ΠΑΥ ρυθμίζονται νομοθετικά. Μελέτες με διάφορα είδη κρέατος και ψήσιμο σε υψηλές θερμοκρασίες έδειξαν ότι οι ΕΑ σχηματίζονται με παρατεταμένο ψήσιμο και υψηλές θερμοκρασίες (άνω των 200ο C). Οι ειδικοί διατροφολόγοι προτείνουν τη μείωση των θερμοκρασιών ψησίματος του κρέατος και την αποφυγή επαφής των τεμαχίων κρέατος με θερμές επιφάνειες (όπως το τηγάνισμα, το ψήσιμο στα κάρβουνα ή σε ψησταριά). Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις ΕΑ και ΠΑΥ σχηματίζονται στην κρούστα των φαγητών, ιδιαίτερα στο καμένο τμήμα. Μελέτες έδειξαν ότι ιδιαίτερη φροντίδα πρέπει να λαμβάνεται για τα σταγονίδια του λίπους που, κατά το ψήσιμο, λιώνουν, έρχονται σε επαφή με υπέρθερμες επιφάνειες και πυρολύονται σε διάφορες καρκινογόνες ουσίες, συμπεριλαμβανομένων των ΕΑ. Τηγάνισμα με ζωικό λίπος, μαργαρίνη ή άλλα φυτικά έλαια επίσης παράγει υψηλές ποσότητες μεταλλαξιογόνων ουσιών για θερμοκρασίες άνω των 200ο C. Βράσιμο κρέατος σε νερό ή με ατμό (περίπου 100ο C) και ψήσιμο σε φούρνο μικροκυμάτων παράγει χαμηλές συγκεντρώσεις. Ο τύπος των σκευών μαγειρέματος (ανοξείδωτο ατσάλι, αλουμίνιο, τεφλόν, εναμέλ ή κεραμικό) δεν επηρεάζει την ποσότητα των ουσιών αυτών για τον ίδιο χρόνο μαγειρέματος.
Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες τεκμηρίωσαν με αναλυτικές μεθόδους την παρουσία μιας άλλης κατηγορίας καρκινογόνων ουσιών που σχετίζονται με την κατανάλωση κρέατος και επεξεργασμένων προϊόντων κρέατος (μπέϊκον, λουκάνικα, κ.λπ.), τις Ν-νιτρωδο-ενώσεις (N-nitroso-compounds). Οι ενώσεις αυτές σχηματίζονται ενδογενώς από αμίνες και αμίδια (τα οποία δημιουργούνται κατά την αποκαρβοξυλίωση των αμινοξέων από βακτήρια στο μεγάλο έντερο). Επίσης υψηλές ποσότητες Ν-νιτρωδο-ενώσεων περιέχονται στο επεξεργασμένο κρέας και τα προϊόντα του. Οι ενώσεις αυτές εντοπίζονται σε αυξημένες συγκεντρώσεις στα κόπρανα ατόμων που καταναλώνουν κρέας και επεξεργασμένα προϊόντα. Οι διάφορες έρευνες δείχνουν ότι η αυξημένη παρουσία των Ν-νιτρωδο-ενώσεων σχετίζεται με κατανάλωση κόκκινου κρέατος. Επειδή οι ουσίες αυτές έχουν ισχυρή γονοτοξική δράση, πιθανολογείται ότι πρέπει να συμβάλλουν στην καρκινογένεση του παχέος εντέρου και άλλων οργάνων του πεπτικού συστήματος. Τα νιτρικά και νιτρώδη άλατα σε μικρές ποσότητες χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία κρέατος για τη διατήρηση του φρέσκου κρέατος, του έντονου κόκκινου χρώματος και για την αποφυγή παθογόνων οργανισμών. Μελέτες έδειξαν ότι τα άλατα αυτά συμβάλλουν στην παραγωγή νιτρωδο-ενώσεων στο κρέας, αλλά το κατά πόσο οι μικρές ποσότητες που σχηματίζονται είναι βλαβερές για την υγεία του καταναλωτή δεν έχει επιβεβαιωθεί με επιδημιολογικές έρευνες.
Για περαιτέρω μελέτη: Shaman αφιερωμένες…
Willett W.C.,“Diet and cancer. An evolving picture”, Journal American Medicine Association, 2005, 293:233-234.
Chao A., κ.ά.,“Meat consumption and risk of colorectal cancer”, Journal American Medicine Association, 2005, 293:172-182.
Norst T., κ.ά., “Meat, fish, and colorectal cancer risk: The European prospective investigation into cancer and nutrition”, Journal National Cancer Institute, 2005, 97:906-916.
Nothing U., κ.ά.,“Meat and fat intake as risk factors for pancreatic cancer: the multiethnic cohort study”, Journal National Cancer Institute, 2005, 97:1458-1465.
Σπυρίδων Γεωργάκης, “Το κρέας και τα προϊόντα του”, Σύγχρονη Παιδεία, Θεσσαλονίκη, 2005.
Πηγή: Αθανάσιος Βαλαβανίδης, περιοδικό Scientific American ? Ελληνική Έκδοση - Τεύχος Ιούνιος 2006.
*Ο Αθανάσιος Βαλαβανίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τώρα μάλιστα. Κάποια στιγμή θα τα διαβάσω κιόλας γιατί τώρα βαργέμε :ρ
Btw, αυτό που σου ζήτησα ήταν μια πηγή για το θέμα με τα μύγδαλα και το γάλα, αλλά νταξ, αφού έκανες τον κόπο για το κρέας, σέημ σιτ
Κάτσε ντε περίμενε ένα ένα. Αν κατάλαβα και που θα τα βάλω σιγά μην τα διαβάσεις. Αλλά δεν πειράζε,ι μου έχουν ζητήσει κι άλλοι να διαβάσουν…οπότε…
Α. Τέτοια εντύπωση δίνω. :dunno:
Καλώς
Άργησα…δεν άργησα:D Τώρα δεν είπες ότι βαριέσαι…θα μας τρελάνεις;
Το ασβέστιο είναι ένα κύριο μέταλλο, απαραίτητο για υγιή οστά και δόντια. Υπάρχουν αρκετά μέταλλα που είναι γνωστά ως απαραίτητα για τον ανθρώπινο οργανισμό και πρέπει να λαμβάνονται μέσω της τροφής. Τα κύρια μέταλλα (ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορος, νάτριο, χλώριο, και κάλιο) χρειάζονται σε μεγαλύτερες ποσότητες ή είναι παρόντα σε μεγαλύτερες ποσότητες στον οργανισμό μας.
Vegan πηγές ασβεστίου
Πολύ καλές φυτικές πηγές ασβεστίου είναι το τόφου (αν έχει δημιουργηθεί με θειικό άλας ασβεστίου περιέχει 4 φορές περισσότερο ασβέστιο από ό,τι το αγελαδινό γάλα), τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, οι σπόροι και οι ξηροί καρποί. Το ασβέστιο στα πράσινα λαχανικά που δεν είναι πλούσια σε οξαλικό οξύ π.χ. η λαχανίδα, απορροφάται το ίδιο και καλύτερα από ό,τι το ασβέστιο από το αγελαδινό γάλα. Μερικά γάλατα σόγιας π.χ. Provamel, Plamil, Granovita είναι ενισχυμένα με ασβέστιο. Η κατανάλωση σκληρού νερού μπορεί να παρέχει 200mg ασβεστίου κάθε μέρα σε σχέση με το μαλακό νερό που δεν περιέχει καθόλου. Άλλες τροφές πλούσιες σε ασβέστιο είναι η μαύρη μελάσσα, τα φύκια, ο μαϊντανός, τα αποξηραμένα σύκα, και το νεροκάρδαμο.
Παραδείγματα τροφών που παρέχουν 100 mg ασβεστίου
Είδος τροφής
Μαύρη μελάσα 20g
Αποξηραμένα σύκα 40g
Αμύγδαλα 42g
Αλεύρι σόγιας 44g
Μαϊντανός 50g
Λαχανίδα 67g
Καρύδια Βραζιλίας 59g
Ψωμί ολικής άλεσης 185g
Πρωτεΐνη και Ασβέστιο
Μία δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνη, ειδικά αν αυτή προέρχεται από ζωικές τροφές, προκαλεί απώλεια ασβεστίου στο σώμα μας. Όσο η διατροφική πρόσληψη πρωτεΐνης αυξάνεται, η ουρική έκκριση ασβεστίου αυξάνεται επίσης, έτσι μία διατροφή πλούσια σε κρέας μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οστικής μάζας. Έρευνα που δημοσιεύθηκε το 1988 [1] συνέκρινε τις ποσότητες ασβεστίου που αποβάλλονταν μέσω των ούρων 15 ανθρώπων και βρήκε πως η διατροφή που στηρίζεται στις ζωικές πρωτεΐνες προκαλεί μεγαλύτερη απώλεια ασβεστίου από τα οστά μέσω των ούρων (150 mg/ημέρα) σε σχέση με τη διατροφή ολικής πρόσληψης της πρωτεΐνης από λαχανικά που έδειξε χαμηλότερες τιμές (103 mg/ημέρα). Αυτά τα ευρήματα δείχνουν πως οι δίαιτες που στηρίζονται στη φυτική πρωτεΐνη και όχι στη ζωική μπορούν στην πραγματικότητα να εμποδίσουν την απώλεια ασβεστίου από τα οστά και κατά συνέπεια να προστατεύσουν από την οστεοπόρωση. Σε μία άλλη μελέτη, ενήλικες με χαμηλή σε πρωτεΐνη διατροφή βρίσκονταν σε ισορροπία ασβεστίου ανεξάρτητα αν η πρόσληψη ασβεστίου τους ήταν 500mg, 800mg ή 1400mg κάθε μέρα. [2] Ενδιαφέρον έχει το γεγονός πως η Αμερικανική Ένωση Διατροφολόγων (American Dietetic Association), σε ανακοίνωσή της το 1993 σχετικά με τις χορτοφαγικές δίαιτες, υπογράμμισε πως η αύξηση των συνιστώμενων ποσοτήτων ασβεστίου στις ΗΠΑ έγινε ακριβώς για να αντισταθμίσει τις απώλειες ασβεστίου που προκαλούνται από την τυπικά υψηλή σε πρωτεΐνη διατροφή σε αυτή τη χώρα.
Απορρόφηση ασβεστίου
Μόνο το 20-30% του ασβεστίου που λαμβάνεται μέσω των τυπικών διατροφών απορροφάται. Η απορρόφηση ασβεστίου μπορεί να μειωθεί γιατί ενώνεται με τις ίνες, το οξαλικό οξύ, και το φυτικό οξύ εντός του εντέρου. Οι vegan δίαιτες περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες αυτών των ουσιών. Οι ίνες δεν θεωρούνται πλέον εμπόδιο στην απορρόφηση του ασβεστίου από τις τροφές. Το φυτικό οξύ βρίσκεται στα δημητριακά, τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους και μπορεί να κάνει το ασβέστιο λιγότερο απορροφήσιμο. Ωστόσο, το σώμα μας προσαρμόζεται σε χαμηλότερα επίπεδα ασβεστίου και πλέον η Αμερικανική Ένωση Διατροφολόγων και το Βρετανικό Υπουργείο Υγείας υποστηρίζουν πως οι ίνες, το φυτικό οξύ και το οξαλικό οξύ δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην γενική απορρόφηση του ασβεστίου.
Αν και η λήψη ασβεστίου για τους ενήλικες vegan είναι χαμηλότερη από την προτεινόμενη, είναι πολύ κοντά στην Υπολογισμένη Μέση Απαίτηση. Δεν υπάρχουν αναφορές για ανεπάρκεια ασβεστίου σε ενήλικες vegan.
Η Υπολογισμένη Μέση Απαίτηση (Βρετανία) ενός θρεπτικού συστατικού στην διατροφή είναι ο υπολογισμός των μέσω αναγκών μιας ομάδας ανθρώπων. Αυτό σημαίνει πως οι μισοί άνθρωποι μπορεί να χρειάζονται περισσότερο ασβέστιο και οι άλλοι μισοί λιγότερο.
Οστεοπόρωση
Η οστεοπόρωση είναι η βασική αιτία των καταγμάτων στους ηλικιωμένους. Μία στις τέσσερεις γυναίκες στη Μ. Βρετανία προσβάλλεται από αυτή την ασθένεια. Η οστεοπόρωση καλύτερα προλαμβάνεται παρά θεραπεύεται. Η πρόληψη περιλαμβάνει την επαρκή πρόσληψη ασβεστίου κατά τη διάρκεια της ζωής, αλλά ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία και την εφηβεία, και τη μείωση όλων των παραγόντων που αυξάνουν τις πιθανότητες για οστεοπόρωση, πχ κάπνισμα, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και έλλειψη σωματικής άσκησης. Οι υψηλές σε πρωτεΐνη και αλάτι (χλωριούχο νάτριο) διατροφές αυξάνουν επίσης την απώλεια ασβεστίου από το σώμα και μπορεί να έχουν επίδραση στην οστεοπόρωση. Η γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση είναι πιο ευάλωτες στην οστεοπόρωση γιατί παράγουν λιγότερα οιστρογόνα, που προστατεύει τον σκελετό των νεαρών γυναικών.
Η πρόσληψη ασβεστίου μέσω των τροφών και ο ρόλος της στην πρόληψη της οστεοπόρωσης γνωρίζει πολλή δημοσιότητα αλλά η πραγματικότητα είναι πως η οστεοπόρωση είναι πιο συχνή στις δυτικοποιημένεςς χώρες όπου η πρόσληψη ασβεστίου και η κατανάλωση γαλακτοκομικών είναι υψηλότερη συγκρινόμενη με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Η οστεοπόρωση είναι συγκριτικά σπάνια σε κουλτούρες διατροφής της υπαίθρου, αν και η πρόσληψη ασβεστίου είναι πολύ χαμηλότερη. Παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η φυσική δραστηριότητα, η χαμηλή πρόσληψη πρωτεΐνης, η χαμηλή κατανάλωση αλκοόλ, και η αποφυγή του καπνίσματος, αποτελούν προστατευτικούς παράγοντες για τα άτομα αυτών των πληθυσμών.
Αγελαδινό γάλα και υγεία
Οι διαφημιστικές εκστρατείες για το αγελαδινό γάλα μπορούν να κάνουν τον καθένα να σκεφτεί ότι το γάλα είναι ένα απαραίτητο και φυσικό προϊόν για τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σκέφτονται να αυξήσουν την πρόσληψη ασβεστίου, πιάνουν κατευθείαν ένα μπουκάλι με γάλα ή μία φέτα τυρί. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μην χρησιμοποιεί κανείς τα γαλακτοκομικά ως πηγή θρεπτικών ουσιών.
Το πλήρες αγελαδινό γάλα είναι προσαρμοσμένο και κατάλληλο για τις διατροφικές ανάγκες του νεαρού μοσχαριού το οποίο διπλασιάζει το βάρος του σε 47 ημέρες, και μεγαλώνει για να φτάσει στα 140 κιλά σε ένα χρόνο. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που πίνει το γάλα άλλου είδους ζώου, και το μόνο είδος που συνεχίζει να πίνει γάλα πέρα από τη βρεφική ηλικία. Επιπλέον, περίπου το 90% του πληθυσμού των ενηλίκων στον πλανήτη (στη Μ. Βρετανία το ποσοστό είναι γύρω στο 25%) έχει έλλειψη του ενζύμου που χρειάζεται για να χωνευθεί το γάλα. Το ένζυμο λακτάση είναι παρόν στα βρέφη ώστε να μπορούν να χωνέψουν το γάλα της μητέρας τους, και τα επίπεδα μειώνονται σταδιακά μέχρι την ηλικία των πέντε ετών. Οι ενήλικες που έχουν έλλειψη του ενζύμου υποφέρουν από φούσκωμα, πόνους στο στομάχι, διάρροια και αέρια αν πιουν γάλα.
Η πιο σημαντική σύνδεση μεταξύ γάλακτος και προβλημάτων υγείας είναι ίσως ο ρόλος που παίζουν τα γαλακτοκομικά στην αύξηση των καρδιακών παθήσεων. Υπερβολικά κορεσμένα λίπη στη διατροφή οδηγούν σε αρτηριοσκλήρυνση, όπου οι αρτηρίες γεμίζουν με χοληστερόλη και δεν μπορούν να επιτρέψουν την κυκλοφορία του αίματος στα ζωτικά όργανα. Η καρδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτη. Το γάλα και τα άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα ευθύνονται για περίπου την μισή ποσότητα κορεσμένων λιπών που καταναλώνονται από το μέσο άνθρωπο. Τα υπόλοιπα κορεσμένα λίπη προέρχονται από το κρέας. Η Μ. Βρετανία έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά καρδιακών παθήσεων στον κόσμο.
Ο Δρ. Benjamin Spock, ειδικός στη φροντίδα του παιδιού, ο οποίος κάποτε πρότεινε την κατανάλωση γάλακτος από τα παιδιά, έχει ταχθεί με αρκετούς γιατρούς που αμφισβητούν τη θρεπτική αξία του, και προειδοποιούν πως υπάρχει πιθανή σύνδεση με τον νεανικό διαβήτη και τις αλλεργίες. «Το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο γάλα για τα μωρά» , λέει ο Δρ. Spock, ο οποίος υποστηρίζεται από τον Δρ. Frank Oski, διευθυντή της παιδιατρικής κλινικής στο Πανεπιστήμιο John Hopkins και από τον Δρ. Neal Barnard, πρόεδρο της Επιτροπής Ιατρών για Υπεύθυνη Ιατρική (Physicians Committee for Responsible Medicine) που αριθμεί 6.000 μέλη). Ο Δρ. Oski δηλώνει πως το αγελαδινό γάλα είναι υπερεκτιμημένο ως πηγή ασβεστίου και συχνά είναι μολυσμένο με ίχνη αντιβιοτικών, μπορεί να προκαλέσει αλλεργίες και πεπτικά προβλήματα, ενώ έχει συνδεθεί με τον νεανικό διαβήτη. [3]
Συμπεράσματα
Οι vegans χρειάζεται να παίρνουν τουλάχιστον 500 mg ασβεστίου από τροφές πλούσιες σε ασβέστιο όπως το τόφου, τα ενισχυμένα γάλατα σόγιας και τα λαχανικά, ή τα συμπληρώματα. Μαζί με το ασβέστιο από άλλες λιγότερο συμπυκνωμένες πηγές, επιτυγχάνεται η συνολική πρόσληψη 700 mg μέχρι 1000 mg κάθε μέρα. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ότι μεγαλύτερη πρόσληψη από αυτή μπορεί να είναι ωφέλιμη.
Ωστόσο, η υγεία των οστών δεν έχει να κάνει μόνο με το ασβέστιο. Το γεγονός ότι ο κίνδυνος οστεοπόρωσης είναι υψηλός σε χώρες που καταναλώνουν σχετικά μεγάλα ποσά ασβεστίου/γαλακτοκομικών αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Συγκριτικές μελέτες σε άτομα των ανεπτυγμένων χωρών δείχνουν πως το όφελος μόνο από το ασβέστιο για τη μείωση του κινδύνου των καταγμάτων είναι μέτριο. Οι βιταμίνες D και Κ μπορεί να είναι πιό σημαντικές ενώ το κάλιο (φρούτα, λαχανικά, ρίζες, και φασόλια) μειώνει την απώλεια ασβεστίου και την απώλεια οστικής μάζας και το αλάτι αυξάνει και τα δύο. Η μέτρια, παρά χαμηλή ή υψηλή, πρόσληψη πρωτεΐνης είναι η καλύτερη λύση. Η φυσική δραστηριότητα παίζει ζωτικό ρόλο. Η καλύτερη προσέγγιση στην πρόληψη είναι αυτή που λαμβάνει όλους τους παραπάνω παράγοντες υπ? όψιν.
Περισσότερες λεπτομέρειες
Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη πρόσληψη ασβεστίου και τη vegan διατροφή διαβάστε το βιβλίο Plant Based Nutrition and Health του Stephen Walsh. Το βιβλίο αυτό είναι η πιο κατανοητή έρευνα σχετικά με τις επιστημονικές μελέτες πάνω στις vegan διατροφές. Είναι ιδανικό για vegans, για ανθρώπους που θέλουν να γίνουν vegan αλλά και για τους επαγγελματίες στον τομέα της υγείας.
ΠΗΓΕΣ
- Breslau, N.A., Brinkley, L., Hill, K.D. & Pak, C.Y.C. (1988). Relationship of animal-protein rich diet to kidney stone formation and calcium metabolism. J. Clin. End. 66:140-146.
- Linkswiler, H.M., Zemel, M.B., Hegsted, M. & Schuette, S. (1981). Protein-induced hypercalcuria. Fed. Proc. 40:880-883.
- Dr Spock sours on cow milk for babies,Toronto Star 30.9.92
Anyways, off-topic τέλος από μένα, συνεχίστε, εγώ απλά θα διαβάζω. Ή όχι.
Χμ, το ντοκυμαντέρ δεν το ήξερα, θα το τσεκάρω κάποτε.
εδώ βασίζονται στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και δεν διαμαρτύρεται κανείς, περιμένεις να διαμαρτυρηθούν για τα “ζωντανά”? #-o