Ωραίοι και τίμιοι Ρώσοι φασίστες. Απλά για να τα λέμε όλα, ε;
Σε άλλα νέα από την επικαιρότητα κι επειδή προβλέπεται κι από τον καιρό,
Δεν το γνωριζα αυτο.Αλλα πραγματικα δεν βρηκα τπτ που να το υποδηλωνει αυτο,ουτε συμβολα,ουτε εικονες εκτος αν παιζει κατι στους στιχους που δεν καταλαβαινα ετσι και αλλιως.Μπορεις να μου πεις απο που ομως το γνωριζεις αυτο?Απο προηγουμενες δουλειες τους?Ειδα οτι στο Metal Archives εχει σαν στιχουργικο θεμα ΚΑΙ το Aryan Supremacy αρα εχεις δικιο.Παντως πρεπει να παραδεχτω οτι εχω ξαναπολαυσει μουσικη απο φασιστες και κομμουνιστες,απο Σατανιστες και απο Χριστιανους,απο καλους χαρακτηρες αλλα και κακους και συνηθως δεν το αναφερω γιατι μου ειναι παντελως αδιαφορο
Έχουν συμμετοχές σε συλλογές της ελληνικής Totenkopf Propaganda, και αν κοιτάξεις και λίγο προσεκτικά τίτλους από προηγούμενα albums τους δε θέλει και πολύ φαντασία. Είδα κι ένα εξώφυλλο τους με ένα στοχάδι ίσαμε το φεγγάρι. Τέλος πάντων, αν και διαφωνώ 400% με την απολιτίκ προσέγγιση του στυλ “η μουσική να ‘ν’ καλή”, μάλλον δεν είναι αυτό το τόπικ.
αυτος ειναι καφες. Down το Purple EP για οσους δεν εγνωριζουν
Angmar πλάκα κάνεις τώρα. Από τα χειρότερα πράγματα που άκουσα τελευταία.
Καθολου, απλα θελει τις ακροασεις του. Δεν ειναι ολα τα κομματια επη, αν και ακομα δεν εχω κατασταλλαξει, οσο περναν οι ακροασεις το γουσταρω ολο και περισσοτερο. Misfortune Teller παντως σκετο χυσιμο, εκει που μου ξυνιζαν τα High On Fire και Sabbath σημεια τωρα ενταξει ε.
Δεν ψήθηκα καθόλου με την οκάλτ ντουμ μοδούλα, οπότε πήγε κάλαθο.
Everdome - Afterbirth:):!:
Αν μέσα στην αποξένωση του Parallels(τι “ποιου Parallels”; ) υπάρχει μια ανθρώπινη ζεστασιά, τότε στο To Dimension Logic των Vauxdvihl ισχύει το εκ διαμέτρου αντίθετο. Χωρίς να είναι υπερβολικά δύσκολοι στο σχετικά εξοικειωμένο με τον ήχο αυτί, παρά τα αρκετά τεχνικά περάσματα που συναντάμε, παρασύρουν τον ακροατή σε μία προσγειωμένη, μηχανική, μουντή ατμόσφαιρα που διαρκεί για όλο το, 40 περίπου λεπτών, μουσικό του ταξίδι.
Οι παραπάνω τεχνικοί και ατμοσφαιρικοί χειμώνες διακόπτονται σε αρκετά σημεία από μελωδικές φωνητικές ανοίξεις, που δεν ξεφεύγουν όμως από το κλίμα του δίσκου, αφού και τότε νιώθεις ότι ακούς την -εξαιρετική- φωνή να φτάνει στα αυτιά σου μέσα από κάποιον παγωμένο, αχανή διάδρομο-και παρ’ όλα αυτά ανάγουν τα κομμάτια σε άλλο επίπεδο. Στίχοι πολλές κλάσεις πάνω απ’ τους συνηθισμένους σου στίχους, γεμάτοι από φιλοσοφικά/υπαρξιακά ερωτήματα (θα βοηθούσε ΠΟΛΥ αν μπορούσαμε να τους βρούμε όλους, αν τους έχει κάποιος ας κάνει το καλό) και συνθετικά αρτιότατοι, συνδυάζοντας αρκετά διαφορετικά στυλ χωρίς να ξεφεύγουν απ’ το ηχητικό πλαίσιο του δίσκου. Άλλωστε κομμάτια σαν το ομώνυμο του δίσκου(ειδικά αυτό το τελευταίο δίλεπτο, πωπωπω), το In Search of Forever και το Comedy of Errors δεν γράφονται κάθε μέρα.
[I]Are we down for the same cause
We don?t know what we stand for
When the moments start to crack
You do lose track where you head?s at
And I am unreachable[/I]
[B][I]Travel great distance in your mind[/I][/B]
…θα λιώσει το τελευταίο Cathedral:):!:
Φαίνεται αστείο αλλά αυτό μάλλον είναι το άλμπουμ ολόκληρου του καλοκαιριού!
Παίζει τουλάχιστον μία φορά τη μέρα από τότε που βγήκε και μου κολλήσαν αρκετά κομμάτια.
jazzrock/fusion και ξερο ψωμι
Dragged into Sunlight-Hatred for Mankind
Καποιες μερες η ψυχολογια σου βρισκεται στο ναδιρ.Σαν σημερα.Θελω να ακουσω κατι ενοχλητικο,κατι σαπιο,σκατοψυχο,θορυβωδες,αββυσικο.Εδω εμφανιζονται οι Dragged into Sunlight με το ειρωνικο/κυνικο τους ονομα.Αντιαισθητικοι οχι μονο στην μουσικη τους αλλα και στην εικαστικη τεχνη που τους συνοδευει (μεχρι και οι στιχοι ειναι σαν ορνιθοσκαλισματα),εχουν αυτοσκοπο να προκαλεσουν δυσφορια στον ακροατη.Την μουσικη τους την νιωθω σαν τη θαλασσα.Καποες στιγμες σε ξαγελα με την ηρεμια που την διακρινει και αξαφνα κυματα της προσπαθουν να σε πνιξουν.Δεν μου αρεσει η μουσικη τους,ευχομαι να τελειωσει ο δισκος.Αλλα ξερω οτι αυτος ηταν εξαρχης ο στοχος αυτου του ανιοσουργματος,πραγμα που με εξιταρει.Εχει τοσο αποπνικτικη ατμοσφαιρα, που πραγματικα ειχα ξεχασει οτι ακουω ‘‘μουσικη’’.Θα πρεπε να συνοδευεται με μια αεροστεγης σακουλα σαν δωρο.Σπανια ακουω τα ηχεια του ηχοσυστηματος μου να ‘‘ζοριζονται’’ τοσο πολυ να ανταπεξελθουν στον ηχο που πρεπει να προσδωσουν.Πολυ ογκος,τρεμουν τα παντα γυρω μου.Ειδκα απο των ηχων των κρουστων.Μονο τα σκισμενα φωνητικα μου ακουγονται σε αλλη συχνοτητα.Και ολα αυτα απο Αγγλια,που μπορει να μην εχει καμμια ιδιαιτερη σκηνη ή ορδες μεταλ οπαδων,αλλα εξακολουθουν να παραγων πρωτοποριακη μουσικη.
Τρομερός δίσκος το Ηatred for Mankind. Το πιο πρόσφατο που έχουν βγάλει δεν το έχω ακούσει, αλλά πρέπει.
Live ειναι εξ ισου καταιγιστικοι, δεν πρεπει να εχω ξαναδει τοσο νιχιλισμο μαζεμενο. Θα ελεγα πως ειναι το καλυτερο μπλακ μεταλ λαιβ που εχω δει, και γενικα ισως ο,τι πιο κοντινο στους Sun of Nothing, αν και εχουν επηρρεαστει πολυ και απο το σκηνικο στησιμο των Amenra.
Εχουν ερθει Ελλαδα ή τους εχεις δει εξωτερικο(σε ζηλευω οπως και να χει)?Κριμα που τους ‘‘γνωρισα’’ αργα (ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ).Ουτε εγω εχω ακουσει το δευτερο τους Axel και πιθανοτατα θα το κανω συντομα αν και διαβαζω για πιο sludge καταστασεις ενω προτιμω αυτην την αντιξοοτητα και αντιθεση που εχει ο πρωτος δισκος τους.Δισκος-φυσικο φαινομενο,δλδ δεν ξερεις ποτε θα σε ΓΑΜΗΣΕΙ
Εξω τους εχω δει, και ητο το λιγοτερο εντυπωσιακοι. Η συγκριση με Sun of Nothing δεν ειναι τυχαια, γενικα στο λαιβ κομματι ειναι κατι σα μακρινα ξαδερφια με τη διαφορα πως οι DIS βγαζουν πολυ περισσοτερη ενταση και νιχιλισμο. Μονο το στησιμο ειναι κατα πολυ διαφορετικο με πλατη γυρισμενη στο κοινο και λιτο φωτισμο που αναβοσβηνε.