Death/black με κλασσικες ενορχηστρωσεις.Η κρυσταλλινη παραγωγη σε βοηθα αν ακουσεις καθαρα ακομη και το τελευταιο συνοδευτικο οργανο.Εξωφυλλο που σε προετοιμαζει για την ποιοτητα του δισκου στον συνθετικο τομεα και παρα την πληθωρα των οργανων που συνηθιζονται να χρησιμοποιουνται σε doom/death μπαντες,λειπει το μελαγχολικο στοιχειο.Ολη η μουσικη και οι στιχοι ειναι γραμμενοι απο τον Johnar Haaland.Μεγαλες συνθεσεις που απαιτουν τον χρονο τους απο τον ακροατη που με καθε ακουσμα του ‘‘φουσκωνει’’ μεσα του και οταν ‘‘σκασει’’ του χαριζει την απολαυση ενος επιτυχημενου μουσικου ταξιδιου.Οι στιχοι ειναι υπεροχοι και τα φωνητικα ποικιλα.Θα προτιμουσα λιγοτερα μπρουταλ φωνητικα αφου ‘‘το εχουν’’ με τα καθαρα και ετσι και αλλιως δεν πολυταιριαζουν με την μουσικη τους.Αν θελω death φωνητικα,θελω και death μουσικη υποκρουση(και βαζω Altar π.χ.).
Επιρροες απο Green Carnation,In THe Woods…,Vintersorg,Solefald,Borknagar.Οι λατρεις των παραπανω συγκροτηματων καταλαβαινετε για τι μουσικα συνολα μιλαμε.Μηδαμινα και ανυπαρκτα.Υμνοι σαν τα In the Midnight Hour,Det Rakner!,Their Spirits Ride with the Wind (που μιλαει για τους Ινδιανους αλλα οχι απο την οπτικη γωνια των Manowar στο Spirit Horse of the Cherokee αλλα οπως θα τα διηγοταν ενας συγχρονος Σαμανος),The Titan (που ειναι το πιο αναλαφρο κομματι,απογυμνωμενο απο τις βαριες ενορχηστρωσεις,το πιο Μεταλλικο τραγουδι με τις κιθαρες να παιρνουν το αιμα τους πισω σολαροντας μετα απο σολο κτλ.)Καθε τραγουδι εχει τον δικο του προορισμο,τον δικο του στοχο και διαφορετικα αποτελεσματα.Τα μελη των In Vain με την βοηθεια ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ τραγουδιστων οπως των Jan Kenneth Transeth και Kjell Nordhus και διαφορων οργανοπαιχτων(οργκαν,φλαουτο,βιολι,τσελο,τρομπετα,σαξοφωνο κτλ) προσφερουν πολλα περισσοτερα μεσω των ολοκληρωμενων χειρο-νοητοτεχνηματων #-o τους απο αυτα που θα δωσει ο ακροατης (χρονο,χρημα).
Δεν βρηκα κατι για τους Emperor ουτε για κανενα project του Ihsahn αρα…
O Ihsahn μετα την διαλυση των Emperor δημιουργησε αρκετα προντζεκτς που δυστυχως δεν ξεφευγουν απο την μετριοτητα.Σαν Ihsahn ομως εχει βρει τον δρομο του αφου και οι 3 κυκλοφοριες του,αξιζουν.Στον AngL(στην ευχαριστηρια λιστα σου υπαρχει το γυναικειο ονομα Angell) ο Ihsahn ακροβατει με τεραστια επιτυχια μεταξυ του προγκρεσσιβ(με την πολυτιμη βοηθεια του Rhythm Section των προγρεσσιβαδων Spiral Archtect) και του μπλακ.Κινηση ακρως αντιεμπορικη αφου τα ακραια φωνητικα και κατι ακραια μουσικα ξεσπασματα θα απομακρυνουν τους προγκστερς ενω η πολυπλοκοτητα της μουσικης τους και οι συνεχεις αλλαγες θα ξενερωσουν τους μπλακστερς.Μεση οδος οι Opeth,των οποιων οι επιρροες ειναι εμφανεστασες σε ολη την διαρκεια του δισκου και οχι μονο στο Unhealer που τραγουδα ο Mikael Akerfeldt.Για παραδειγμα το Threnody νομιζεις οτι ειναι χαμενο trck των Opeth με αλλα φωνητικα ενω το Monolith ειναι το αθροισμα των Emperor με Opeth και εννοειται και το προσωπικο στιγμα του Ihsahn.Και μιας και ανεφερα Emperor,ακουστε το malediction που ειναι η συνεχεια των IX Equilibrium/Prometheus των τελευταιων.
Τελος μια αναφορα σε ενα απο τα καλυτερα του δισκου,το Elevator που διαρρεεται καθολη την διαρκει του ενα πνιγηρο συναισθημα στον ακροατη.Κατι μου λεει οτι το εξωφυλλο/οπισθωφυλλο του βιβλιαρακιου ειναι αποτελεσμα της ακροασης αυτου του κομματιου.
Εντελώς συμπτωματικά, κι εγώ αυτή την περίοδο ακούω πολύ τα 2 πρώτα άλμουμ των Misery Index, έχοντας ήδη αγαπήσει τα εξαιρετικά 2 τελευταία τους.
Πολύ ωραίοι και συνειδητοποιημένοι στίχοι, πορωτική μουσική, 2 τρομερά λαρύγγια, τι άλλο να ζητήσει κανείς.
Κυκλοφορησε την χρυση εποχη του progressive metal.Οι Ιταλοι παουεραδες μπορει πολλες φορες να προκαλουν γελιο αλλα στο χωρο του προγκ ανεκαθεω βγαζαν συκροτηματαρες(Garden Wall,Time Machine,Last Warning,Ashent,Zen,DGM κτλ).Οι Eldritch φερνουν αρκετα στην μεγαλη των Dream THeater σχολα χωρις να καταφευγουν σε ακραιοτητες αλλα να παιζουν για να ευχαριστησουν τον ακροατη και οχι να του επιδειχτουν.Η μεση του δισκου ειναι το καλυτερο χρονικο σημειο μιας και κανουν την εμφανιση τους Lord of an Empty Place με τις υπεροχες αλλαγες και τους πολυ ομορφους στιχους,την μπαλαντα Sometimes in Winter που θυμιζει Angra και εχει ενα touching σολο,το At the Restless Sea με την συνεχομενη επιρροη των D.T. αλλα και την ποιοτητα να τους ακολουθει και τον κιθαριστα να ξεσαλωνει, και το Salome’s Dance που συμπλρωνει το πανεμορφο κουαρτετο.
Στα αρνητικα θεωρω τα σπαστικκα fxs που χρησιμοποιει ο Smirnoff(μετεπειτα Death S.S.) και ειναι αρκετα σπαστικα και ακυρα(καμπανακια και π…λικια).Επισης η τραχια φωνη του Holler με ενοχλει καποιες φορες αλλα γενικοτερα οι δυνατοτητες του ειναι σε υψηλο επιπεδο.Η ψιχη της μπαντας ειναι οι κιθαρες αφου ο Simone κανει καταπληκτικη δουλεια.Αξιοσεβαστοι τυμπανιστης/μπασιστας-δειχνουν τα δοντια τους σε πολλα σημεια(π.χ Erase).Το εξωφυλλο ειναι πολυ ΠΡΟΓΚ και μπραβο στο Smirnoff για την δημιουργια του.Συνολο:Βλεπεις…Νικ…εε Inside Out,ειναι καλο!!!
Έχω κολλήσει σχεδόν χωρίς να το καταλάβω. Αν και ακούγοντας τα πρώτα κομμάτια ετοιμαζόμουν για απογοήτευση τελικά έχουμε κόλλημα. Φταίει που το έχω βάλει και στο mp3 και είναι κομμένο και ραμμένο για να το ακούς έξω βολτάροντας
Ομορφιές.
.jpg)
Ολοι την δισκογραφια της αρρωστειας μου 