[SIZE=“5”][B]Κ@ΥΛΕΣ!!![/B][/SIZE]
[B][SIZE=“3”][SIZE=“2”]ΜΟΝΟ[/SIZE][/SIZE][/B] Iron Maiden τελευταια…
[B][SIZE=“4”]UP THE IRONS…[/SIZE][/B]
Ντάξει, δύναμη. Άψογο ποστ.
Aυτο το δισκαρο.
WOLF (swe) - Ravenous
πολυ λεμε…
ουιιιιιιιιιιιιιιισκυ σαααααααααααικο χεεεεεεεεεεεεεεελλιονς !! repeat… repeat…repeat…ααααααααααααααααα 
δισκαρα!
[B]Tormentor[/B] ‘‘Anno domini’’
Α ρε, οι πρώτες ανατριχίλες του Μεγαλειώτατου. Μόνο σε μένα το ‘‘Elisabeth Bathory’’ μοιάζει εντελώς ξεχωριστό μέσα στο δίσκο;
[B]Godspeed You! Black Emperor[/B] ‘‘F # A # infinity’’
Αυτό το άκουσα πρώτη φορά. Καλό και το ‘‘Lift your skinny fists like antennas to heaven’’, αλλά με αυτό σου έρχεται να περιλουστείς με βενζίνη. Επίσης ήταν εντελώς creepy όταν στο πρώτο τραγούδι άκουσα στίχους από το ‘‘Passion’’ των Catharsis. Προφανώς οι Godspeed ήταν επιρροή τους και οι θεοί ‘‘δανείστηκαν’’ από εκεί.
[B]Βανδαλούπ[/B] ‘‘Νέα τάξη καθαρμάτων’’
Punk στα καλύτερα του γενικά, πέρα από όρια ‘‘ελληνικό’’ κλπ. Οι φωνητικές γραμμές είναι το κάτι άλλο, οι στίχοι είναι πανέξυπνοι, κάθε τραγούδι έχει γίνει ήδη κλασικό. Α, και το ‘‘Τρελός’’ είναι το καλύτερο τους κομμάτι. Και το ‘‘Βανδαλούπ’’. Και το ‘‘Τσιμεντένια Βαβυλώνα’’. Και το '‘Γενιά του ‘80’’. Όλα, ρε γαμώτο.
[B]Ανατέλλων Τρόμος[/B] ‘‘Ο παιδικός μας πόλεμος’’
Άλλη μεγάλη αγάπη αυτό. Από τα καλύτερα crust δείγματα της χώρας μας, αυτή η γαμημένη ΚΛΑΣΙΚΗ '90s ελληνική πολιτικοποιημένη σκηνή. Riff- άρες + έξυπνα πλήκτρα = κλασικούρες.
[B]Αδιέξοδο[/B] ‘‘38 χιλιοστά’’
Κι ένα παλιότερο, έτσι για τις μνήμες. Όταν ξεκινάει δίσκος με έναν τρελό να σκούζει ‘‘μίσος, μίσος, μίσος, μίσος!!!..’’ καταλαβαίνεις ότι εδώ κάτι υπάρχει. Με το που ακούς τους πρώτους στίχους, με το που ακούς το ‘‘Οικογένεια’’, με το που ακούς τον κιθαριστικό ήχο και τις φωνητικές κραυγές καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι PUNK. Ο ορισμός του, θα έλεγα. Σκατόψυχο, μηδενιστικό punk. Και στο τελευταίο, ομώνυμο κομμάτι γράφεται ιστορία. Α ρε, τι δίσκοι έβγαιναν κάποτε.
Παιζει να ειναι και το χειροτερο τραγουδι του δισκου:?
απλα δεν παιζει :lol:
Barclay James Harvest-Eyes Of The Universe
Ο πρωτος δισκος των BJH που απεκτησα και απο τι εδειξε το μελλον,με κερδισε,Σαφως πιο εμπορικο,απομακρυνετα απο το αρτ/προγκ ροκ των προηγουμεων δισκων.Το αποτελεσμα ομως παρεμεινε εξισου ενδιαφερον.Καταρχην ο δισκος χωριζεται σε συνθεσεις/στιχους ειτε του John Lees ειτε του Les Holroyd,ο πρωτος εχει συνθσει τις πιο σκληρες συνθεσεισ του δισκου ενω το αντιθερο ο δευτερος.Κατι σαν τους Mountain,ή τους Edge Of Sanity εποχης Infernal σαν μεταλ παραδειγμα.2 μεγαλες προσωπικοτητες μοιραζονται τον ιδιο δισκο.Οι ιδιοι που εχουν χωρισει τους BJH σε 2 μπαντες αυτην την στιγμη.Τεσπα.Ο δισκος ξεκινα με το Love On The Line,ηρεμες καταστασεις με την λυρικη φωνη του Holroyd και spacy κιθαροσολια.Το ντισκοεπηρεασμενο Alright Down Get Boogie του Lees ειναι απολυτα εθιστικο αφου την ωρα που τραγουδα ‘‘Night,boogie,light’’ τα synths σου καρφωνονται στο μυαλο και η κιθαρα (που σε καθ’ολη την διαρκεια του κομματιου σπερνει)σε αποτελειωνει.Συνεχιζει με grand piano και το αγαπημενο των 70 μουσικο οργανο mini moog στοThe Song (They Love To Sing) που αν και ασχετο στιχουργικα,με κανει και νιωθω ερωτευμενος.Νιωθω την μουσικη να πεταει και κομματια χρυσου να πεφτουν στη γη(κλεμμενο απο τους στιχους,χεχε).Αλλο θαυμασιο τραγουδι,το Sperratus
που με την συνοδεια yamaha cs80 και c3 hammond organ αλλα και κιθαρες που χωνουν (1979).Αναρωτιεμαι αν καποιο συγκροτημα σαν τους Titan Force ή Queensryche διασκευαζαν ενα τραγουδι σαν το Rock n’ Roll Lady.Οκει,η μαγεια του κομματιου βρισκεται στον ηχο του αλλα αν ο διασκευαστης του το σεβοτανε,θα του δινε τεραστια δυναμη.Ο δισκος τελειωνει με το Play To The World που σου σηκωνει ακομα και την τριχα του ποδιου σου αν για καποιο λογο την ωρα που το ακους εισαι στεναχωρημενος.
Ο δισκος κρυβει εσωτερικη δυναμη.Σε συγκριση φωνων ο Holroyd υπερτερει του Lees στα σημεια.Θα αρεσει σε λατρεις του ειδους και γενικοτερα χαρντ ροκ κσταστασεων και δυσκολο αλλα οχι απιθανο σε οπαδους των Necrogorgotistuary(δεν υπαρχουν,χιχι)
Black Dahlia Murder - Ritual:):!:
Ναι ρε νιρ, Γουλφ :thumbup:
Πες πόσο γαμάει το πρώτο ριφφ του δίσκου ε (βλ. Speed On)
Τρελή κομματάρα.
Lol wot
Ε, μα
Ον τόπικ, λιώνω Bathory και προφανώς χαίρομαι πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ γι’ αυτό.
Πρώτη σοβαρή επαφή με Blind Guardian(τους είχα πάρει στραβά τι να κάνομεν) με λιώσιμο στο Nightfall in Middle Earth πλας σκόρπια. Φακ γέα.
Επίσης, το γαμημένο το Control and Resistance, που επιτέλους το αφομοίωσα σχετικά, αν και μου έσπασε τα νεύρα. Άξιζε όμως.
μπα αυτο δε μαρεσει πολυ, ψιλομαπα…
[SPOILER]…και καλα ! :lol::lol:
κομματαρες μεν ! all hail caesar, το θεικο ομοτιτλο, το heavier than the earth ριφ του Voodoo…ολα ![/SPOILER]
ποια περιοδο ? τα προσκυναμε ολα ΕΚΤΟΣ απο το Under the Sign of the Black Mark προσωπικα…
[FONT=“Comic Sans MS”][SIZE=“4”]Pulp - Separations, 1992[/SIZE][/FONT]
νταξ, προτιμώ τα 80’ς τους, αλλά τρελή δισκαάαααρα λέμε!
τρελο λιωσιδι αυτα τα 2, ειχα καιρο να παρατεινω επιτηδες τις ακροασεις λογω ΗΔΟΝΗΣ!
Καθώς πλησιάζει το Party San, είπα να πιάσω δίσκους απ’ τις μπάντες που θα δω εκέι, για να έχω μια ιδέα. Τα εξής λοιπόν:
[B]Morgoth - Cursed
Witchburner - Blood of Witches
Desultory - Into Eternity
Skeletonwitch - Beyond the Permafrost[/B]
Οι Destroyer 666 δεν ξεχωρισαν ποτε απο την μαζα εξαιτιας της πολυπλοκοτητας της μουσικης τους ή την τεχνικα καταρτηση των μελων της μπαντας.Ξεχωρισαν λογω της πορωσης που χαριζουν απλοχερα μεσω του black/thrash τους.Σχετικα μικρα σε διαρκεια κομματια με μουσικη που ειναι βασισμενη στις κιθαρες και black φωνητικα που ευκολα καταλαβαινεις τι ξεστομιζουν(και τα καθαρα φωνητικα του Mersus σε κομματια σαν το A Sermon to the Dead ειναι τελεια) .Καποια κομματια ειναι γρηγορων ταχυτητων για να σπας οτι βρισκεις τριγυρω σου,καποια πιο αργα για να σπας απλα το λαιμο σου.Δεν ξεπατικωνουν αδιαντροπα thrash μπαντες και γενικοτερα ειναι αρκετα διακριτικοι στις επιρροες τους (΄νταξει,το Blood for Blood ειναι πολυ Slayerικο).Η πιο ταιριαστη επιλογη για την απολυτη διασκεδαση(και οσοι τους ειδαν και ζωντανα μπορουν να το επιβεβαιωσουν αυτο).Το μονο που μενει να ρωτησω ειναι:που στο διαολο ειναι το 10ατο τραγουδι (the truth)που αναγραφεται στο cd?
Πολύ ωραίος δίσκος το “Defiance”, αν και κατά τη γνώμη μου δε φτάνει τα πρώτα 2 τους άλμπουμ. Όσο γι’ αυτό το κομμάτι που λες, δεν το βλέπω να αναφέρεται πουθενά (λογικά εσύ θα το είδες στο οπισθόφυλλο του CD). Πιθανόν να ήτανε τυπογραφικό λάθος :-k