Λίγο βιαστικό αυτό αλλά η αλήθεια είναι ότι ψάχνω, όλο και πιο ακραία πράγματα, να ακούω τελευταία.
Στο μπλακ ήμουν τουρίστας μέχρι πρότινος και αυτά τα 2 άλμπουμ, στέκονται ως εξαιρετικές αφορμές να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με το είδος, γιατί, όπως φαίνεται, υπάρχει πολύ ζουμί.
Sepultura - Kairos
Sent from my X10mini using Tapatalk
[CENTER][COLOR=“DarkRed”][SIZE=“4”][B]WE WILL ALWAYS BE SO MUCH MORE HUMAN THAN WE WISH TO BE…
[/B][/SIZE][/COLOR]
[B]
I remember all those years, running through the freedom
What became of the child I used to be?
I remember all those tears, melting my own face and now
It has become the one I thought was yours[/B]
[/CENTER]
μα το θεό, όλη μέρα…τι σκατά δίσκοι υπάρχουν…? δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιοι δίσκοι…ΠΟΤΕ.!
[B][CENTER]Time after time
I am wasting my time
Living in a past where I was strong
But now I am gone
I leave no shadow when I’m alone
I’ll stay forever in my dreams where you are near
[/CENTER]
[/B]
[CENTER]
[B]“Please let me be yours please never leave
Please stay here close to me
All love we shared where is it now?
Please let me be better than I was
Please don’t give up on us
The thought of leaving you - I don’t know how”
[/B][/CENTER]
Μετα απο ενα διαλειμμα και λιωσιμο δισκογραφιας των Iron Maiden, συνεχιζω το λιωσιμο δισκογραφιας των Judas Priest. 
Και ανυπομονω για την Τριτη.
Λιώνω Bloodiest από τότε που το πήρα στα χέρια μου.
Έχω να νιώσω τέτοιο κόλλημα από το kveldssanger ή από τους προσωπικούς των vontill, kelly…
Τόσο μεστή, ζεστή, μουσική που τρυπάει κάθε αντίσταση του εγκεφάλου και καρφώνεται εκεί επίμονα.
Και ιδιαίτερο για ένα επιπρόσθετο λόγο: Όχι μόνο δεν προχωράω κανένα κομμάτι αλλά με το που τελειώσει το obituary έχει ήδη μπει το repeat all, και ακούγετε το αρχικό riff fallen σαν να μην τελείωσε ποτέ ο δίσκος. Και πάλι από την αρχή.
Τέλειο…
[B]ΑΓΡΙΟ ΛΙΩΣΙΜΟ ΟΜΩΣ[/B]
Έχω πάθει ζημία, βασικά ότι είπε και ο συντάκτης του hammer, όπου πάω σιγοτραγουδώ τα chorus από τα μισά κομμάτια τουλάχιστον. Ούτε με πλύση εγκεφάλου δεν θα είχα κολλήσει τόσο πολύ με αυτό τελευταία. Αν το ακούω και μετά το καλοκαίρι όσο το ακούω αυτές τις μέρες πάει για πολύ ψηλά στην λίστα με τα αγαπημένα της χρόνιας. Αν το ακούω τόσο μέχρι το τέλος της χρονιάς θα κάνω τατουάζ το εξώφυλλο. :lol:
Dap Dippin’ with…Sharon Jones & the Dap Kings/Daptone 2002
Deep funk της προηγούμενης δεκαετίας, ότι πρέπει για όποιον του αρέσει το R&B όπως διαμορφώθηκε και εξελίχθηκε τη χρυσή περίοδο από τα τέλη του 60 μέχρι τα μέσα του 70. Συνδυάζει τη γεμάτη soul/blues φωνή της Sharon Jones με τον επιτηδευμένα σκληρό ήχο στο μπάσο από τον Boscoe Mann που επιμελείται και την παραγωγή. Εντυπωσιακά διακριτική η παρουσία των χάλκινων και της κιθάρας. Με λίγα λόγια δυναμίτης…
Second love <3
Θα τον ξεθάψω κι εγώ τον δίσκο!
Την τελευταία βδομάδα πέφτει πολύ Triarchy of the Lost Lovers (Rotting Christ), Nerve Damage (Tragedy), Lights From Paradise (Quest For Fire)
Άρχισε η Dream Theaterίτιδα:p 
:!:
εφαγα φλασια προχθες και απο τοτε παιζει ασταματητα
…γκρουπάρα…απίστευτος δίσκος:):!:
Soulfly - omen
Sent from my X10mini using Tapatalk
over and over and over, again…
Υπέροχος δίσκος πολύ ψαγμένος…κυκλοφορεί ακόμα σε cd?
[B]Malison Rougue[/B]
Κόλλημα, απλά. Γενικά φέτος καλό και ποιοτικό metal.
Τhe Boy - Ηλιοθεραπεία (2011)
Κάθε μέρα κολλάω και με διαφορετικό κομμάτι.
[FONT=“Comic Sans MS”][SIZE=“4”][CENTER]Και άμα δε φύγω από τη ζωή
Θα τρέξω στα ονειρά μου
Παίρνοντας μάτι από τη ρωγμή
που έχει ανοίξει η καρδιά μου
ΑΦΩΝΟ ΑΦΩΝΟ ΑΦΩΝΟ
όλα με αφήνουνε ΑΦΩΝΟ
Βγαίνω στους δρόμους των Αθηνών
Πώς λέγεται η καύλα στα αρχαία;
Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι πώς
Η Αθήνα είναι μια όμορφη νέα
ΑΜΟΡΦΟ ΑΜΟΡΦΟ ΑΜΟΡΦΟ
είναι το σπίτι μου ΑΜΟΡΦΟ
Να είμαι άγιος, να μαι κακός
Δεν δίνω λεφτά σε ζητιάνους
Κρύβω ένα διάβολο από το θέο
Σιχαίνομαι τις τσόντες με νάνους
ΑΔΙΚΟ ΑΔΙΚΟ ΑΔΙΚΟ
είναι το μάτι μου ΑΔΙΚΟ
Σίχαμα έγινε πια η στολή
που βάζω για να μη μ΄ αγγίζει
Ο κάθε γέρος που χει νεκρή ψωλή
σκοτώνει γιατί θέλει να ζήσει
Και Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
που χαμε δίπλα μας - ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που τανε όμορφος
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που μας ξέχωριζε
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που όλοι ξέρουμε
ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ[/CENTER][/SIZE][/FONT]
[B]panagiotis[/B] δώσε πληροφορίες για τους άσχετους…(για εμένα δηλαδή)…άκουσα ενα κομμάτι και μου άρεσε
To λοιπόν, με τους Mary and the Boy δεν έχω πολύ-ασχοληθεί. Αυτοί ήταν το πρώτο γκρουπ του Αλέξανδρου Βούλγαρη (γιος του γνωστού σκηνοθέτη). H μουσική κουβαλά έναν ηλεκτροπανκ χαρακτήρα με πρωταγωνιστή το πιάνο. Πέρισυ πάντως, κυκλοφορησε το πρώτο του άλμπουμ ως the boy. Δημιούργησε έναν ντόρο πάντως (ειδικά με το κομμάτι [U]Είμαι αυτός[/U], το οποίο είναι πράγματι πολύ καλό). Εμένα προσωπικά δεν με είχε εντυπωσιάσει το άλμπουμ σαν σύνολο διότι στα υπόλοιπα κομμάτια κυριαρχεί ένα υποτονικό ύφος. Μερικοί τον είπαν και πρωτοποριακό, αλλά όταν την δεκαετία του 80 υπήρχαν μπάντες σαν τους Χωρίς Περιδέραιο (και άλλοι) τότε μάλλον είναι άστοχος χαρακτηρισμός, παρ’ ότι γενικά ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια. Αντίθετα, το φετινό άλμπουμ με κέρδισε στο άψε σβήσε: είναι πιο άμεσο, χώνει πιο πολύ, γενικά πιο ρυθμικό, πιο γαμωσταυρίδικο, πιο κοντά στα γούστα μου γενικά.
!! nice.ευχαριστώ πολύ για το Info…θα τσεκάρω να δω τι παίζει.
*πολύ τέχνη έπεσε στην οικογένεια:p