Όλοι από κάπου ξεκινάνε μωρέ,σημασία έχει να ψάχνεσαι,δεν μπορείς να περιμένεις από κάποιον να ακούσει Conception και μετά Queensryche,κάποια πράγματα θέλουν “σκάψιμο”,οι Queensryche αναφέρονται παντού.
Έχεις φωτό για το Hendrix?
Για μένα, το καλύτερο για να κλείσω την μέρα μου είναι να ακούσω κάτι από 80’s!!
εδιτ: Ήθελα να το ποστάρω στο “δίσκο με τον οποίο κλείνετε την μέρα σας” αλλά καταλάθος το πόσταρα εδώ οπότε κάντε σαν να μην υπάρχει! 
Ω ειδα την αναφορα για το trenscendance και το parallel minds και ενθουσιάστηκα.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται για ακόμη μια φορά να πρήξω τον κόσμο με το πάθος μου για το πρώτο, αλλα έχω να παρατηρήσω πως (όσο είχα κινητό που επαιρνε εμπιτρια) το να ξυπνάω με ξυπνητήρι την πιο επική μελωδία του κόσμου και το στίχο she awakes from a dreams to a silent room where shadows speak of memories, ε, έδινε άλλη διάσταση στη μέρα μου. Όσο για τα μότο που βγαίνουν από τις στιχάρες του κάθε κομματιου εκεί μέσα… Όπως και να χει είναι αυτό που προαναφέρθηκε, ένα δώρο στο ανθρώπινο είδος χωρίς αδυναμίες. (Και το πιστεύω για πραγματικά πολύ λίγους δίσκους αυτό)
Για το δεύτερο τώρα, εκτός από το φωνάρα του Khan που αγαπάμε, θα μπορούσα να ακούω το silent crying όλη μέρα κι έξω να βρέχει και να μην νιώθω καν πως περνούν οι ώρες…
Ον τόπικ, πεθαίνω με ουλβερ τώρα τελευταια, και όσο πιο πολύ κολλάω, τόσο πιο πολύ σκαρφαλώνουν στους αγαπημένους μου. Έχω παρουσιάσει αμφιβολίες για το αν η μουσική τους προέρχεται από τη διασταση στην οποία κατοικούμε, ενώ δεν κατανοώ πως δεν έχουν βγάλει κάτι το λιγότερο του τέλειου εδώ και αρκετά χρόνια.
Χωρίς πλάκα, το ξεκινάω από αύριο. 
Ντάξει, τώρα να πω ότι από την συνδιαλλαγή με ΠάνοΑστεροΓκέιζερ κι έπειτα έχω κολλήσει πάλι με Parallel Minds και In Your Multitude είναι περιττό. Η βασική μελωδία του ομώνυμου από το Parallel Minds είναι ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ. Δεν υπάρχει άλλη λέξη.
το “ούλβερ” είναι uber βλαχια τωρα που το ξαναειδα, αλλα ας όψεται.
Καλα μη νομιζεις κι εγω απο τα γνωστα ξεκινησα…Maiden & Metallica αλλα και εκει με άκυρο αλμπουμ (το πρωτο τραγουδι Μεταλλικα που ακουσα ηταν το Fade To Black & μετα το Frantic, ενω απο Μεηντεν το πρωτο μου σιντι ηταν το ΑMOLAD :p…δισκαρος btw)
Του Χεντριξ δεν το εχω σε φωτογραφια αλλα βρηκα το εξωφυλλο στον γουγλη…here you go
Επειδη Ουλβερ δεν εχω ακουσει, για ΟΛΑ τα υπολοιπα που εγραψες κερδιζεις μια θεση στην καρδια μου και στον παραδεισο 
Εγω το ακουγα χτες βραδυ σε φαση που διαβαζα φυσικη κατευθ. τι να λεμε τωρα ο δισκος δεν αφηνει τιποτα ορθιο!!!
8OΓαμεί!
Και να φανταστεις οτι ενω ξερω 'γω ειναι limited edition στο Μοναστηρακι το ειχε πολυ πιο φτηνο απο το απλο εξωφυλλο (20? αυτο και σχεδον 40 το κλασικο)…και επειδη ηθελα οπωσδηποτε αυτον τον δισκο, αφου εκατσε το εξωφυλλακι αυτο, το τσιμπησα χωρις δευτερη σκεψη…αλλα ολα ειναι στα γαλλικα και δεν καταλαβαινω Χριστο…
Gammaray - Land Of The Free:):!:
Μολις κυκλοφορησαν καινουρια κυκλοφορια.Η αληθεια ειναι οτι πριν παρω το Kreuzfeuer ειχα να αγορασω κατι δικο τους απο το Herzblut και μαλλον θα ξαναργησω.Το θεμα με τους Subway To Sally ειναι οτι υστερουν στο να διατηρησουν το ενδιαφερον σου στο χρονο.Καταρχην η μπαντα παιζει σαν τους In Extremo,δηλαδη γερμανοφωνο φολκ/χεβι μεταλ με αναγεννησιακη ή μεσαιωνικη θεματολογια και παρουσιαση.Με την γλωσσα κανενα προβλημα,απο μονα τους τα Γερμανικα(Μερκελικα) ειναι ‘‘κοφτερη’’ γλωσσα.Απο την αλλη υαπρχει μια απιστευτη ποικιλια σε οργανα των παραπανω ή μη,εποχων.Bang Pipes,Flutes,Hurdy Gurdy,Trumpet Marine,Renaissance Lute,Oud,Greyer Leir,Violine,Viola etc.Μπολικο πραγμα θα λεγα.Απο την αλλη στο γενικοτερο υπαρχουν ξεσηκωματικοι ρυθμοι,καθαρα μουσικη για διασκεδαση,για να παιχτει κανενα τραγουδι τους σε μπαρ/κλαμπ μετα μπυρας στο χερι ή ανετα ταιριαστοι για συναυλιακες καταστασεις.Σαφως και υπαρχουν και πιο ηρεμες στιγμες(π.χ.So Fern, So Nah) αλλα το συνολο του δισκου ειναι για χορο ή πανηγυρικες ιστοριες.
Οι συνθεσεις ειναι δημιουργηματα αρκετων μελων αλλα θα σταθω στις συνθεσεις του Hampf που ειναι συναμα οι πιο ευθυμες αλλα και οι πιο σκληρες,πιασαρικες,επιτυχημενες.Καλυτερα κομματια του δισκου τα Die Jagd beginnt και Versteckt που εχουν και αυτον το αναγεννησιακο τονο οι κιθαρες.Στο Komm in meinen Schlaf ακουγονται και γυναικεια φωνητικα απο καποια Ria(αδιαφορα) αλλα θυμιζει εντονα στην αρχη του τους Blackmore’s Night.Συνολικα,περνας καλα κατα την ακροαση αλλα τις περισσοτερες φορες αυτο δεν ειναι απο μονο του αρκετο.
Υ.Γ.Ποσο,μα ποσο Γκεουλας φαινεται ο τραγουδιστης.Ειδικα αυτη η φωτο με τα τριανταφυλλα,ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΗ8O
[B]Frantic - Conception[/B] 1971 (φοβερό heavy psych rock με τρομερές κιθάρες, συναντάμε επιρροές στους AC/DC/Lynyrd Skynyrd… !!!)
[B]Broselmaschine - Broselmaschine[/B] 1971 (folk/folk rock με κάτι από Bob Dylan/Nick Drake και κάτι από kraut στον αέρα. Εξαιρετικό)
[B]Spirogyra - St. Radigunds[/B] 1971
[B]Spirogyra - Bells, Boots And Shambles[/B] 1973
(κι εδώ folk/folk rock με μπόλικο βιολί, ΤΕΛΕΙΕΣ διπλές φωνές, φλάουτα, πιάνα και γενικώς ομορφιές)
Χίλια θενκς, dargaard! Αξίζει με τα χίλια! Ομώνυμο και Evil Lurks ειδικά κομματάρες!
[B]heir apparent-one small voice
conception-flow
hammers of misfortune-τα παντα ολα
in the woods-omnio[/B]
Μονο απο το ονομα ξερεις τι να περιμενεις.Θρας,με φρεσκο ηχο αλλα παλιας κοπης(χωρις Παντεροειδη καταλοιπα στον ηχο του και καλα μοντερνου θρας ηχου:twisted:).Και παντα κοιτοντας αμεσα την Αμερικανικη Σχολη και οχι την Ευρωπαικη.Τα παλικαρια εχουν λιωσει ολα τα thrash anthems,τα εχουν αλεσει με τα μουσικα τους οργανα και φιλτραροντας τα μεσα απο το δικο τους μουσικο πρισμα μας παραδισουν τη δικια τους μουσικοπτικη γωνια για το πως θα επρεπε να ηχει και να παιζεται το προαναφερθεν ειδος.Ατελειωτα σολος οπως προσταζει και επιβαλλει το ιερο παρελθον ωστε να ολοκληρωθει η επιτυχια του στοχου τους.Ο δισκος κινηται σε υψηλες ταχυτητες,ισως και για να καλυψει την σχετικη απλοτητα των συνθεσεων.Ετσι ομως το αγαπουν και οι περισσοτεροι.Αλλιως υπαρχουν και μπαντες οπως οι Coroner,Mekong Delta,Voivod etc.Δεν ενδικνυεται για ακροασεις μεσα σε λεωφορεια,μετρο κτλ γιατι ειναι πιθανο να γρονθοκοπησεις κανεναν.Σε ωθει προς μια βιαια κινητικοτητα,ο εγκεφαλος ζεσταινεται,τα πνευμονια σου φουσκωνουν.Δραση και αντιδραση.Και οποιον παρει ο Χαρος.Εγω το ακουγα ενω εβαφα το σπιτι μου και μου ερχοταν να πηδηξω απο την σκαλα κανοντας Stairdiving,χαχα.Τα δυο τραγουδια που μου προκαλεσαν εξαψη περισσοτερο ειναι τα Another Disease και το The Evil Within.Παντως δυσκολα θα ξεχωριζα ενα τραγουδι τους σε ενα κλαμπακι.Θα σκεφτομουν οτι κατι μου θυμιζει αλλα δεν θα το βρισκα.Δυστυχως απο πρωτοτυπια,τπτ.Βασικα φαινεται και το νεαρο της ηληκιας τους(και δεν μιλαω για τις φωτογραφιες τους).Απο που??Ταχυτητα,αγνοτητα(χωρις τεχνικα ‘‘κλεψιματα’’,ανωριμος ηχος(με την καλη εννοια),παθος,ενταση,σταρχιδισμος της μη πρωτοτυπιας τους(παιζουμε γιατι γουσταρουμε,δεν ψαχνουμε το αγιο δισκοποτηρο).Για να καταλαβετε,το πρωτο πραγμα που ευχαριστουν σαν μπαντα,ειναι…η πιτσα(και μετα τον μπαμπα και την μαμα τους).Μεχρι και διασκευη στο Teenage Mutant Ninja Turtles(Χελωνονιτζακια) εχουν κανει.Τρελα.Συνολικα,χωρις να ειναι κατι το ιδιαιτερο ή διαφορετικο,ειναι ενα κομματι της νεας Θρας φουρνιας και μαλιστα απο τα καλυτερα.Σεβαστηκαν,τους σεβομαι.
Επειδή με κέρδισαν με το πρώτο τραγούδι
Α ρε Πολωνία!
και επειδή έπεται το live τους
THEIR ORDERS ARE CLEAR! CRUSH’EM TO WIN THE WAR:metal:
άν εξαιρέσουμε το νέο Krux, αυτά τα οποία ξανανέφερα στις καλύτερες κυκλοφορίες:
Cloak Of Altering - The Night Comes Illuminated With Death
side project-κρυφό διαμάντι του Mories των Gnaw Their Tongues
Smohalla - Resilience
η δισκάρα της χρονιάς, άλλη μία έκπληξη από τη γαλλία, απλά ακούστε www.youtube.com/watch?v=X0gpCALABqg
The Browning - Burn This World
electro-deathcore/deathtronica κυρίως γι’αυτό το κομμάτι http://www.youtube.com/watch?v=EX7Ml1jFnrM
Απο τη στιγμη που κυκλοφορησαν :
Απλα επη.
[B]Selfish - Cause Pain[/B]
Eφαγε ξέθαμμα πριν από λίγες μέρες κι από τότε δεν έχει πάψει να παίζει πραγματικά. Το ευρωπαικό japcore σε μία από τις κορυφαίες στιγμές του. Τόση χαρά, τόσο κοπάνημα, τόση αλητεία, ελάχιστοι δίσκοι προσφέρουν ταυτόχρονα.
Ειδικά το παρακάτω κομμάτι, θα θελα να το χα γραψει εγω και να γυριζα ολα τα καταγωγια παιζοντας το:
Annihilator discography:):!:
Θα συμφωνήσω! Ειδικά το δεύτερο είναι απο τα καλύτερα της χρονιάς