Καποιος χωρισε ή ιδεα μου?
Όχι, είμαστε χομπίστες καταθλιπτικοί. 
Και τώρα ένα cross thread post ανάμεσα στο παρόν και στις παράωρες εξομολογήσεις. Ή σε κάποιες εξομολογήσεις. Δε με πολυενδιαφέρει.
Λοιπόν, άκου τι έγινε στο Over του Hammill. Εντάξει, αυτός χώρισε με την Αλίκη. Έκανε κι ένα δίσκο ο χριστιανός, να πετάξει τον πόνο του στο ποτάμι (που λέει κι η PJ) να ξεδώσει - λέμε τώρα. Εγώ δεν ξέρω βέβαια κανέναν από τους δυο τους (τους ΤΡΕΙΣ τους) κι ούτε κι είμαι βέβαιος ότι όλη αυτή η ιστορία έγινε όντως στα αλήθεια.
Στο δικό μου το δωμάτιο πάντως, είδα τις φωτογραφίες να συνοφρυώονται και να παίρνουν εκφράσεις. Όχι, σοβαρά. Σαν κάτι θρησκόληπτα παπάρια που βλέπουν τα εικονίσματα να δακρύζουν. Βγαίνανε τα φαντάσματα από τους τοίχους ρε σου λέω - τινάζανε το σοβά από τους ώμους τους, ανοίγανε και μπύρες και με ξεσκίζανε με το πάσο τους και με κάτι λάμες ίσαμε 20 πόντους, ένα-ένα και τα υπόλοιπα σε στυλ “κόλλα το κι ερχόμαστε κι εμείς”. Και άντε να κάνεις και να φύγεις, που τα φαντάσματα περνάνε και τοίχους ενώ εσύ πάνω τους τρως τα μούτρα σου - πού να πας ρε; Έτσι έγινε που λες, ο Άγιος Πέτρος είχε αφήσει για λίγο εκείνο το θυρωρείο στο ρετιρέ και ξέσκιζε το πιάνο όσο πιο βίαια μπορούσε. Κι ότι μαγκωνόταν στα πλήκτρα ας τσακιζότανε. Σε προειδοποιήσαμε μαλάκα.
Ε κάποια στιγμή τελείωσε ο δίσκος, σηκώθηκα να πιω νερό κι έπεσα πάνω σε μια ξανθιά που έκανε yoga.
μαλάκα(οικειότητα) σαγαπω…
ο δίσκος ειναι κατηγορίας, [B][I]θεε μου ας χάσω κατι να μπορέσω να βυθιστώ μέσα του!![/I][/B]
ευτυχώς χάνουμε εύκολα…
Overkill - Horrorscope
μια χαρά είναι αυτού του είδους η οικειότητα.
[SPOILER]Stolen moments all I live for
But theft is no way to persuade you
To come with me.[/SPOILER]
Αυτή πάλι τα γαμάει όλα.
^^και συνεχίζοντας…
αυτό το yoga ενώ θα μπορούσε να ειναι εύκολα η αδύναμη στιγμή του δίσκου(μα yoga), ειναι μια υπερκοματαρα…
τι τύψεις, τι καημός, τι είναι αυτά ρε γαμωτο…
*τι ζημιές εχεις κάνει ρε deck…
Αυτό ερχόμουν να ποστάρω.
Deckard, μαλάκα μου (οικειότητα κι εσύ), μας τσάκισες. Καλά, όχι εσύ, ο Πετράν, αλλά λέμε τώρα.
Η Yoga είναι εκείνο το παράδειγμα τραγουδιού-παγίδα. Άκυρος τίτλος που μπροστά του κολλάει την παρένθεση, εσύ έχεις ήδη πιάσει το κλίμα του δίσκου και λες, αφελώς, “τελικά δεν τη γλύτωσε τη γραφικότητα και θα μας τα πρήξει τα αρχίδια με τη γκόμενα”, γιατί νομίζεις ότι θα τη δει supercheesy και “γύρνα πίσω θα πεθάνω/έχω αρχίσει και τα χάνω”.
Και στο τέλος σου πετάει τον καημό-μινιμαλιά και σε ισοπεδώνει με μια ειλικρίνεια σκέτο ξυράφι και ο νταλκάς πια δεν έχει σχεδόν τίποτα ποιητικό έτσι ώστε να σου φαίνεται μακρινό και ασφαλές. Όλο στον κώλο.
:lol::lol:
ρε μλκς στείλτε ένα mail στον Πέτρο και πείτε τα 
Και ζητήστε από τον DeKay το best of που έχει κάνει
[SPOILER]
ιν αδδίτον ένα άλλο ωραίο από πετράν http://www.youtube.com/watch?v=txklVDjuf1Y
[/SPOILER]
Tardive Dyskinesia ‘‘Distorting point of view’’
Για κάποιο λόγο τους Tardive τους απέφευγα μέχρι τώρα. Μάλλον επειδή διάβαζα συνέχεια για ‘‘Meshuggah επιρροές’’ και το ‘‘Chaosphere’’, για μένα, ήταν η πρώτη και τελευταία επαφή με αυτούς. Στο ‘‘Distorting point of view’’, πάντως, βρήκα κάτι που μου θύμισε περισσότερο mathcore και Converge π.χ., παρά αυτόν το ψυχρό ήχο, χωρίς δυναμικές του ‘‘Chaosphere’’. Γαμηστερά φωνητικά, riff που σου μένουν και ρυθμοί ‘‘σπαστικοί’’ αλλά και groove-άτοι. Βάλε και τις μελωδίες που χώνουν όποτε γουστάρουν και καταλαβαίνεις ότι εδώ έχει πολύ ψωμί.
Με βλέπω τον επόμενο καιρό να λιώνω τα άλλα δύο.
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ MARTIAN ΜΕ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ
Mordancy-Scars
Γερμανοι Power/Thrashers(πειτε το και speed).6αδα,με 2 κιθαριστες για την δυναμη αλλα και πληκτρα για την μελωδια.Περιεχει απο καθαροαιμα θρας χειμαρρους(Law and Order )μεχρι μπαλαντα (ναι,το Scars ειναι :p).Καποια σε πιο παλιομοδιτικο power(Dark Age of Reason) που κοιτα πιο πολυ Αμερικη παρα Ευρωπη ενω σε σημεια βρισκεις ιδιοτροπα προγκ στοιχεια με αλλοκοτες αλλαγες(In God We Rust ).Αν και ποικιλομορφο,ανετα σε κερδιζει.Δεν ξερω αν θα το θεωρω διαμαντακι στο μελλον,παντως δεν βρισκω τπτ ασχημο να του εκφερω εκτος του εξωφυλλου.ΓΑΜΑΤΟΙ!
Αμερικανίζον power διαβαζω, προγκρεσιβίλα διαβάζω, γενικά με ψήνει αρκετά η περιγραφή. Είναι στα υπ’ όψιν για τσεκάρισμα…
Joey Tafolla - Out Of the sun
Αυτό το “Zero Hour” έχει στοιχειώσει τα όνειρά μου…εξαιρετικά licks, δύσκολα όσον αφορά στην τεχνική, αλλα βαλμένα όπως ακριβώς πρέπει για να έχεις έναν ύμνο…
ΕΠΟΣ!!! ΔΙΣΚΑΡΑ!!!
Agatus-The Weaving Fates
Με την ευκαιρια του γεγονοτος οτι θα ειναι η μπαντα που θα προηγηθει στην συναυλια με τους Primordial …
Οι Agatus,οι αδερφοι Κοκιουση δλδ(αλλιως και Zemial),στο δευτερο τους δισκο(και τελευταιο) παιζουν Ελληνικο Μπλακ Μεταλ,με ολα τα εξωτικα χαρισματα,προφορα,μελωδιες,ελληνικους στιχους (σε σημεια),παραγωγη (πολυ καλυτερη απο το ντεμπουτο),χωρις τον πριμαριστο ηχο της Νορβηγιας.Θυμιζουν Rotting Christ πρωτιστως και Necromantia λιγοτερο,χωρις βεβαια να σημαινει οτι εχουν καποια συνθεση που κλεβει,απλα ο ηχος τους ειναι ετσι.Σταπερισσοτερα τραγουδια ειναι μαζεμενα πολλα απο τα παραπανω στοιχεια…Υπαρχουν και 2 κομματια,τα L’Arrivée de la Victoire και Epilogos που θυμιζουν μεσαιωνικες μουσικες,σαν Pazuzu ή Balckmores Night. Τα καλυτερα του δισκου ειναι το Faustian Call και η φυσικη συνεχεια του,το Προγονολατρία.Ελπιζω να τα παιξουν στην συναυλια.Μεγαλη συμπαθεια και το Era of Tiamat.Τεσπα,το θεμα ειναι ειναι αυτη η πολυμορφια η οποια θα απομακρυνει απο ενα ακουσμα τον κλασσικο Blackster.Αν και δεν νομιζω οτι τους ενδιαφερει και πολυ η σοφαροφανεια πολλων Black σχηματων και αυτο φαινεται και απο το τελευταιο ατιτλο κωλοβαρεμα που κανουν.Μονο γι αυτους που ακουνε Varathron,Necromantia και Rotting Christ.
Υ.Γ.Ασχετο αλλα ακουστε power τσιριδα που θα την ζηλευαν τα 3/4 τραγουδιστων Heavy/Power μπαντων στο Conqueror of Fear απο τον τραγουδιστη των Raven Black Night,κοντα στα 2:30
Προσωπικά, έχοντας ακούσει και τα δύο άλμπουμ τους, προτιμάω λίγο περισσότερο το πρώτο. Δεν ξέρω, οι μελωδίες εκεί μου κάθονται καλύτερα, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι αυτός εδώ είναι κακός δίσκος. Ίσα ίσα το αντίθετο.
Και γω προτιμω τον πρωτο.Ακουγεται λιγο πιο ‘‘Βορειος’’ αλλα και παλι οι επικες διαστασεις που εχει παρει το ντεμπουτο τους οφειλεται στην σπανιοτητα του παρα στο υλικο καθε αυτο.Εννοειται ομως οτι τα ‘‘χωνει’’ αγρια και πολυ καλυτερα απο κατι βαμμενα παιδακια της Σκανδιναβιας.
Ισχύει το τελευταίο που λες, δυστυχώς το hype στις μέρες μας έχει αναδείξει μέτριες μπάντες, και έχει θάψει πολύ καλές.
Ρε είναι πραγματικά απίστευτος δίσκος, απ’ αυτούς που δεν τους χορταίνεις με τίποτα, που θες να τους ακούς ξανά και ξανά. Ζήτω και πάλι ζήτω, γαμώ την πουτάνα μου μέσα.
