Εσύ ή εγώ; 
^ Αν ο Γράκχος είναι loser, εγώ που δεν τους έχω ακούσει ακόμη τί είμαι ? :oops:
On-topic: δισκογραφία CCR. Από τις πλέον αγαπημένες μπάντες εποχής Woodstock. Αυτός ο Fogerty είναι λατρείας.
Έβλεπα το κλασικό βιντεάκι για το Lookin’ Out My Back Door και ξεράθηκα με το δεύτερο comment:
[I]http://www.youtube.com/watch?v=RqZhM75aGMg[/I]
Τί σκέφτεται ρε ο κόσμος, λολ !
Ασχολίαστο το σχόλιο.
Ρε πόσο γαμάτες φάτσες έχουν στην αρχή του βίντεο όλοι.
Έχεις ακούσει το φετινό του?
Ρε είναι το πιο cool, αισιόδοξο, ξένοιαστο ροκ βίντεοκλιπ ever. Το χαμόγελό τους είναι μεταδοτικό !
Όχι δεν έχω ακούσει το φετινό του. Δεν έχω ακούσει τίποτα από τα προσωπικά του για να είμαι ακριβής :oops:
Για δώσε τα φώτα σου! Πάντως έβλεπα και [B]αυτό[/B] το πρόσφατο (σχετικά) live και ο κερατάς είναι αγέραστος!
κύριε υπνοβάτη, δεν σας έπιασα…
edit: Ναι, και η τελευταία φωτό μας βγάζει κάπου [I]εδώ[/I]. Τώρα πώς συνδέονται όλα αυτά, μόνο ο Χαρδαβέλλας ξέρει…
Κάτι θέλει να μας πει ο somnambulist, είμαι (σχεδόν) σίγουρος γι’ αυτό.
Ο τύπος που ποστάρει είναι ο ίδιος, κάποιος Tad Doyle απ’ ότι μαθαίνω. Την significance της τελευταίας φωτό ακόμα την επεξεργάζομαι.
Τι να πω ρε, εμένα λέτε γέροντα, άλλος μιλάει με γρίφους.
Thumbs up στον somnambulist που σπαμμάρει παντού την φάτσα του Tad.
Edit. πφ Γράγκχε περίμενε λίγο να ποστάρουμε παιδί μου, να δείξουμε ότι ξέρουμε.
[/SPOILER]Α ΟΚ, απλά μας δουλεύει, δεν τρέχει τίποτα.
Κι εκεί που νόμιζα ότι κρύβεται κάποιο βαθύτερο νόημα…
Βίβες.
Δεν ξέρω αν είχες προσέξει,είχα την τύχη να τον δω φέτος support στον Springsteen και είχα γράψει τα εξής.
Ανέβηκε και στον Boss και παίξανε μαζί το Promised Land του δεύτερου. Φανταστικός είναι live.:roll:
Λοιπόν το καλύτερό του album είναι το Centerfield του 85. Σημείωση, ποτέ δεν ξέφυγε ιδιαίτερα από το πρότυπο συνθέσεων δίλεπτων - τρίλεπτων κομματιών, ούτε από το γενικότερο στυλ που τον έκανε γνωστό με τους CCR.
Aπό εκεί και πέρα, επειδή μετά το live ήμουνα σε κατάλληλο mood έψαξα και άκουσα άλλα του άλμπουμ και προτείνω τα εξής:
John Fogerty (‘75) που έχει και το πασίγνωστο Rockin’ All Over the World που έγινε
και μεγάλη επιτυχία από τους Status Quo.
To Βlue Moon Swamp του 1997 (http://www.youtube.com/watch?v=spgipn3Q6z4) και το live της επόμενης χρονιάς Premonition που είναι πολύ ευχάριστο άκουσμα και έχει πολύ CCR μέσα.
Και τέλος το Revival του 2007 που έχει αρχίσει να γίνεται από τα πολύ αγαπημένα μου.
http://www.youtube.com/watch?v=rYaM7HTb2uI
http://www.youtube.com/watch?v=Ol37xPGwksw&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=3I81bWjUX4U
http://www.youtube.com/watch?v=bqgW3azVyr0&feature=related
Γενικά το τελέυταίο ακούγεται λίγο νοσταλγικό αλλά του βγαίνει αβίαστα, καθόλου επιτηδευμένα. Πολύ ωραίο.
<3<3 Είσαι μερακλής ρε άνθρωπε !
Όχι, δεν το είχα προσέξει. Είσαι τυχερός πουναπαρειηευχή!
Ωραία θα κατεβάσω κάποια στιγμή. Ευχαριστώ πολύ!
Swamp boogie rock !
Χαχ, το Rockin’ All Over the World είναι του Fogerty ?!! Δεν το ήξερα, ξενέρωσα. :(
Σιχαμερό άκουσμα από Status Quo…
edit: Ντάξει ναι, είναι Fogerty το στυλ, αλλά δυστυχώς δύσκολα θα μου ξεκολλήσει από το μυαλό η εκτέλεση των Status…
Μπα εμένα ούτε το Whatever You Want με συγκινεί.
Ωραίο είναι δεν μπορείς να πεις. Κλασσικό Fogerty ακούγεται.
Oι Status Quo…χμ… Μου αρέσουν, είναι κάπως γυαλισμένοι και γι’αυτό δε νομίζω πως θα γίνονταν ποτέ λατρείες μου. Ειδικά στα 80s το ξεφτύλισαν.
To Whatever You Want πάντως, το άλμπουμ, είναι καλό…
Απο Σεπτεμβρη ακουγα πληρη δισκογραφια των Morbid Angel για πρωτη φορα. Αν και δεν ειμαι φαν του death metal μιλαμε για πολυ καλη μπαντα.
Και αυτον τον καιρο λιωνω για πολλοστη φορα την δισκογραφια των Kreator που ειναι μεσα στις αγαπημενες μου μπαντες και αυτος ο ερωτας δεν σβηνει ποτε…
Απλα υποκλινομαι στο μεγαλειο τους…:bow2:
…όλοι μας:):!:
Σερφάροντας βαριεστημένος μέσα στο φόρουμ έπεσα στο θρεντ “καλύτερη σουηδική μπάντα”. Εκεί ο γράκχος εκθειάζει το συγκρότημα. κάτι μου έκανε κλικ σ’αυτό που έγραφε και ο δίσκος κατέβηκε με τη μία. Δεν έχει παίξει τίποτα άλλο απο τότε στο mp3 μου (με εξαίρεση ένα διάλειμμα από cathedral). riff-άρες, μελωδιάρες και μια απίστευτη ΦΩΝΑΡΑ (η ερμηνεία του στο punishment and ordeal cruelty είναι απλά κ-α-τ-α-π-λ-κ-τ-ι-κ-ή ). Η ατμόσφαιρα φουλ αποπνικτική (μου θυμίζει αρκετά τις ατμόσφαιρες των opeth) και γενικά πρόκειται για ότι καλύτερο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό.
Νιώθω μια γνήσια συγκίνηση αυτή τη στιγμή…
[SPOILER]Τον παραλληλισμό με τους… Opeth κάνω όμως πως δεν τον διάβασα [-X[/SPOILER]
μόνο και μόνο για την “στοιχειωμένη” ατμόσφαιρα που βγάζουν:p
Τι να πω, πραγματικά καμία απολύτως σχέση για μένα, αλλά οκ, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας με τους δικούς του συνειρμούς, νο προμπλέμο…