Καλύτερες κυκλοφορίες 2025

Κυκλοφορίες
#1

Και πολύ άργησε βασικά.

Ξεκινάω με αυτό το τρομερό άλμπουμ που βγήκε σήμερα. Μελωδικό punk με pop-punk χαρακτηριστικά.

Εδώ και δυο κουβέντες.

3 Likes
#2

Ρε συ αυτό είναι πολύ καλό!

2 Likes
#3

Μας συστήθηκαν κιόλας, με δυο, τρεις κουβέντες που μας είπαν.

4 Likes
#4

Ξεπεράσαμε το 1/4 της χρονιάς, κάποια άλμπουμ ξεχώρισαν ήδη για μένα.

Tower - Let There Be Dark Το female-fronted heavy metal που θέλουμε. Φωνάρα, hooks, κολλητικά leads. Δεν του λείπει τίποτα.

Deafheaven - Lonely People With Power Ξεκίνησα διστακτικά μιας και στο Infinite Granite τους έχασα. Τολμώ να πω πως το New Bermuda (και οχι το Sunbather) ήταν η αγαπημένη μου κυκλοφορία από δαύτους. Στη συνέχεια κάθε δίσκος τους με έπιανε και λίγο λιγότερο. Μέχρι σήμερα. Τα πρώτα δείγματα ήταν εξαιρετικά, η μέτρια σχετικά βαθμολογία του Pitchfork ένας ακόμα καλύτερος οιωνός. Εδώ έπιασαν το μήτο από το 2015 αλλά παράλληλα σχημάτισαν ένα ρήγμα στο χρόνο φέρνοντας τη Νορβηγία των mid 90s λίγο πιο κοντά στις ακτές της βόρεας Καλιφόρνια. Ο πιο βαρύς δίσκος τους εδώ και μια δεκαετία, αλλά παράλληλα με αρκετές και χρήσιμες δόσεις shoegaze, εμπνευσμένα ιντερλούδια που δίνουν το χώρο στο δίσκο (ή μηπως στον ακροατή; ) να αναπνεύσει και κυρίως προυπαντίζουν το μανιασμένο χάος που ακολουθεί. Μέχρι φυσικά να έρθει το σχεδόν απογυμνωμένο Incidental III με τα λιτά synth να λειτουργούν σαν χαλί στην απαγγελία του Paul Banks να οδηγήσει στο θριαμβευτικό φινάλε (που ίσως ήδη ξεκινάει από το δεύτερο μισό του Body Behaviour) με το Winona και The Marvelous Orange Tree–τις καλύτερες, ίσως, στιγμές της καριέρας τους.

Imperial Triumphant - Goldstar Έβαλαν μια τάξη στο χάος και έδωσαν ένα δίσκο λιγότερο στριφνό από τους προηγούμενους (που δεν με κέρδιζαν ακριβώς γι’ αυτό το λόγο), πιο προσβάσιμο και–εν τέλει–καλύτερο. Α, το Hotel Sphinx είναι το καλύτερο κομμάτι τους.

Havurkuunu - Tavastland O ήχος που περιμένεις από μια μπάντα που ο βασικός της συνθέτης λέγεται (Stefan) Sorghammer.

Από εκεί και πέρα μου αρέσουν πολύ οι Christian Mistress με το Children of the Earth, αλλά όχι όσο μου άρεσαν πριν 10 χρόνια. Sounds like a me problem. Οι Dream Theater είναι η καλύτερη έκδοση του εαυτού τους, αλλά ο LaBrie σταθερά η χειρότερη, οπότε απλή αναφορά. Οι Shepherds of Cassini είναι πολύ καλό άκουσμα αλλά πολύ Tool για να θεωρηθεί “καλύτερο” οποιασδήποτε χρονιάς μετά το 1993. Kαι όταν δεν ακούγονται αρκετά Tool ακούγονται αρκετά Mastodon. Παραδόξως μου είπε πραγματάκια το νέο Cradle Of Filth και μάλλον θα του δώσω κι άλλες ακροάσεις.
Eξαιρετικοί Naxatras επίσης δεν τους έδωσα αρκετές ακροάσεις ως τώρα αλλά είναι σοβαροί υποψήφιοι για τα κορυφαία της χρονιάς.

7 Likes
#5

Το Havurkuunu - Tavastland έχει στιγμές απόλυτης Bathory μαγείας

1 Like
#6

Probably. Εγώ ας πούμε τείνω να το θεωρήσω το κορυφαίο τους άλμπουμ!

(Και εύκολα το αγαπημένο μου φετινό άλμπουμ μέχρι στιγμής - αν και ομολογουμένως έχω να ακούσω αρκετά ακόμα)

2 Likes
#7

Μουσικά το θεωρώ ανώτερο από τους προκατόχους, αυτό που μου λείπει είναι να ακούσω την Christine σε φωνητικές μελωδίες που τη φέρνουν μπροστά (αν γίνομαι κατανοητός). Βλέπε Desert Rose.

Παρόλα αυτά είναι σίγουρα ο δίσκος που έχω ακούσει περισσότερο από κάθε άλλον.

1 Like
#8

I hear you. Είναι όντως ελαφρώς διαφορετική σε σχέση με τα προηγούμενα η θέση των φωνητικών ως προς τη μουσική και αυτό μπορεί να θεωρηθεί μειονέκτημα για κάποιους.

Σε ό,τι με αφορά, δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο, ίσα ίσα, σε κάθε φράση της Θεάς λιώνω πραγματικά. Είμαι ενθουσιασμένος με την επιστροφή των Christian Mistress όπως την έκαναν.

Btw τώρα ακούω πρώτη φορά το Havukruunu (το σκόπευα καιρό, παρατηρώντας τη γενική αποθέωση) και πραγματικά έχω ανατριχιάσει ε.

1 Like
#9

Άλμπουμ για εδώ, ξεκάθαρα.

Και εδώ η άποψη του Νίκου που τα λέει σωστά και όμορφα.

4 Likes
#10

Deafheaven, Lambrini girls, Daxx Riggs, DITZ μέχρι στιγμής τα αγαπημένα μου.

#11

Αφού φτάσαμε στα ~μέσα του έτους και βλέπω πως βγαίνουν σχετικές λίστες στο site:

~50 που ξεχωρίζουν για μένα μέχρι στιγμής το 2025. Χωρίς σειρά!

Ditz - Never Exhale.

George Colligan - live at the jazz standard. (jazz …με Jack Dejohnette στα drums!)

Steve Lehmann trio - the music of Anthony Braxton. (Braxton μεγάλη μορφή της avant-garde jazz)

Myra Melford - Myra Melford Splash. (Αυτοσχεδιαστικό piano trio)

Messa - The Spin.

Kenny Wheeler Legacy featuring the Royal Academy of Music Jazz Orchestra and Frost Jazz Orchestra (με Chris Potter, Norma Winstone και Evan Parker) - Some days are better than others: the lost scores. (Ξέθαψαν συνθέσεις του Kenny Wheeler για Big Band …μερικές περισσότερο free άλλες όχι τόσο.)

Andreas Schaerer - Anthem for no man’s land. (πειραματική Τζαζ με τα φωνητικά στο επίκεντρο)

The Dave Robbins Big Band - Happy Faces. (Archival από μετάδοση στο ραδιόφωνο, μιας fun για κάποιους ενδεχομένως βαρετής big band παλαιάς κοπής)

Pyre - This is how we lose fullness.

Joe Lovano, Marcin Wasilewski trio - Homage. (ECM Jazz… piano trio συνεργασία με σαξοφονίστα)

Adrianne Lenker - Live at revolution hall.

Mary Halvorson - About ghosts. (experimental κλπ τζαζ)

Lars Fredrik Froislie - game mester.

Fatma Said - Lieder. (Εκπληκτική Αιγύπτια Σοπράνο)

Okonski - Entrance Music. (meditative jazz, piano trio)

Jason Isbell - Foxes in the Snow.

Art Pepper - Geneva 1980. (archival live jazz)

Béla Bartók & György Ligeti performed by Marmen Quartet - String Quartets Nos 1 & 2 / String Quartet No. 4.

Chess Smith - Clone row. (Experimental κλπ τζαζ)

Erlend Apneseth - Song over stov. (Νορβηγός δεξιοτέχνης του παραδοσιακού οργάνου hardingfele κάνει τα δικά του)

SUMAC and Moor Mother - The Film.

Dmitri Shostakovich performed by Boston Symphony Orchestra & Yuja Wang under Andris Nelsons - The Piano Concertos; Solo Works.

Elliot Galvin (με guest: Shabaka Hutchings) - The ruin. (κατάθλα σκέτη …μια ατμόσφαιρα σαν να ακούς godspeed you black emperor αλλά στο πιο τζαζ)

Freddie Hubbard - On Fire: live from Blue marocco. (archival live jazz)

Little Barrie - Electric War.

Hannah Cohen - Earthstar Mountain. (alternative singer/songwriter?)

The Hemphill Stringtet plays the music of Jullius Hemphill. (αφιέρωμα σε συνθέτη της τζαζ, παιγμένο από κουαρτέτο εγχόρδων)

Alex Paxton - Delicious. (πειραματική νεο-κλασσική χαρούμενη μουσική)

Shai Maestro - Solo: miniatures & tales. (jazz solo piano)

David Murray Quartet - birdly serenade.

Kawaguchi Masami 川口雅巳 / Mike Vest / Dave Sneddon - To Be True, Then The Loop Will Run Forever.

Artificial Go - Musical chairs.

Max Cooper - On being. (IDM)

Mei Semones - Animaru.

Daniel Ogren - Pine.

Sasha Berliner - Fantome. (jazz με βιμπράφωνο)

Annie & the Caldwells - Can’t Lose My (Soul).

Motorbike - Kick it over.

Billy Strings & Bryan Sutton - Live at the Legion.

Havukruunu - Tavastland.

Hesse kassel - La Brea.

Lisa Knapp & Gerry Diver - Hinterland.

Craig Finn - Always Been.

Isabel Schicketanz -Seelentrost.

Kid Spatula - Joozy. (IDM)

Oklou - Choke enough.

Clipping - Dead channel sky.

Eiko Ishibashi - Antigone.

Black Foxxes - The Haar.

Architects - The sky, the earth & all between.

9 Likes
#12

Με έχουν ψαρώσει κάποια που έχεις βάλει, πολύ ενδιαφέρουσα λίστα!

1 Like
#13

Ωραία, χαίρομαι που το ακούω …γιατί το φοβόμουν πως τζάμπα τα γράφω. Το νόημα βέβαια είναι να εμφανιστούν και άλλες λίστες μπας και βρω και εγώ κάτι στο οποίο δεν έδωσα σημασία. :stuck_out_tongue:

Πρόσθεσα κάποιες μικρο-περιγραφές για αυτά που δεν είναι τόσο στη θεματολογία του rocking, δηλαδή τα τζαζ κυρίως.

2 Likes
#14

Καλά έκανες, γιατί απ’ τα 50 επέλεξα κάποια που μου έκαναν εντύπωση κυρίως βάσει ονόματος, άρα πρακτικά στα τυφλά. Γράψε και για τα υπόλοιπα, εκτός κι αν ξργ είσαι απόλυτα σίγουρος ότι τα γνωρίζουμε (π.χ. Messa)

1 Like
#15

Λοιπόν, αρχικά, καλό μήνα, μόλις κλείσαμε ένα εξάμηνο στο κολαστήριο που λέγεται 2025.

Υποχρεωτικό και πατροπαράδοτο λοιπόν, mid-year post.

Καταλήξαμε σε τούτα τα metal, rock, alternative, άλμπουμ συλλογικά.

Τώρα, προσωπικά μιλώντας, πάμε για το

Aν έδινα τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, 15δα, θα ήταν αυτή, δίχως πολλή σκέψη ούτε για την κατάταξη, αφού δεν μου έχει πει πολλά γενικά μέχρι τώρα η χρονιά (link για κριτική και ιδίωμα στην παρένθεση, σε περίπτωση που):

Αν έπρεπε τώρα να αναφέρω δίσκους που άκουσα πάνω από 10 φορες και τους θεωρω ενδεικτικούς της φάσης μου φέτος, σε σημείο όπου εκτιμώ άλλους περισσότερο άλλους λιγότερο για διαφορετικούς λόγους, ώστε να τους πρότεινα και σε σχετικά αυτιά πάνω σε μια μουσικοκουβέντα, αυτοί θα ήταν τα νέα άλμπουμ των (η σειρά συνειρμική, άμα το ξεχνάω, μάλλον δεν το κρατάω):

Summary

Laura Agnusdei (avant-garde jazz), Caustic Wound (death/grind), Anxious (emo punk rock), Neptunian Maximalism (jazz/drone metal), Exterior Palnet (dissonant black metal), Σίσσυ Δουτσίου (experimental/spoken word), Chepang (immigrindcore), PUP (punk rock), Mizmor & Hell (ambient/blackened sludge), Stress Test (crossover hc), Cross Bringer (post-black metal – από τα καλά), Yazz Ahmed (jazz), Body Maintenance (post-punk), Hekate (post/synth-punk), V.V.I.A (electronic/darkwave/industrial), Emma Goldman (screamo), Can Kicker (anarcho-punk), Manual de Combate (experimental/jazz-punk), Bombardement (d-beat), Motorbike (garage punk/power-pop), Capitalist (crust punk), …But The Shadows Have Foes (blackened crust), Damon Locks (jazz/spoken word/experimental), Eiko Ishibashi (experimental), Final Dose (black metal/punk), Artificial Go (weird/post-punk), Sharon Van Etten & The Attachment Theory (indie rock), Dax Riggs (blues/shoegaze), Beton Arme (oi! punk), Uuliata Digir (experimental black metal) Iron Lung (powerviolence), Sodom, Ghost, Sacrifice, Combust (crossover hardcore)

Τέλος, επειδή έτσι, και δίχως να έχω καταλήξει για τα νέα Public Enemy και McKinley Dixon, βάζω και μια 10δα hip-hop άλμπουμ που έλιωσα μέχρι τώρα:

Summary
  1. Wu-Tang Clan & Mathematics – Black Samson, The Bastard Swordsman
  2. John Glacier – Like A Ribbon
  3. MIKE – Showbiz!
  4. PremRock – Did Yoy Enjoy Your Time Here?
  5. Clipping. – Dead Channel Sky
  6. Pink Siifu - Black’!Antique
  7. Ghais Guevara - Goyard Ibn Said
  8. Celestaphone & Dealers Of God – Cult Subterranea
  9. Fatboi Sharif & Driveby – Let Me Out
  10. Saba & No I.D. - From the Private Collection of Saba and No ID

Για να δουμε το Δεκέμβρη πόσο συνεπείς θα είμαστε :stuck_out_tongue:

9 Likes
#16

& the Attachment Theory, αλλά εκτιμούμε το shout out!

#17

Πω, σκέφτομαι τώρα την εισαγωγή στην κριτική σου και γελάω.

#18

???

(it’s a complete sentence)

#19

Ότι το έγραψα λες και ήταν πανκ μπάντα, μπομπο :stuck_out_tongue:

1 Like
#20

Ααααα, ναι ναι, σωστός, τρου, τρου, 'σχύει

1 Like