Ποσο ασχημο ειναι να βλεπεις μουσικους να ειναι κολλημενοι σε ο,τι νιωθουν οτι γνωριζουν καλα; Να μπερδευουν το τι τους αρεσει με το τι ειναι ειναι καλο θεωρωντας οτι ο,τι δεν τους αρεσει δεν αξιζει τπτ μουσικα!
Πειτε την γνωμη σας! Μπορει το κολλημα τους στη μουσικη να υποδημωνει και γενικοτερα κατι για τον χαρακτηρα τους;…Για λετε…! 
:-s
Παράδειγμα;
Aτομο που παιζει 10-11 χρονια τυμπανα και ειναι 28-29 χρονων λεει οτι το κομματι πρεπει να τελειωνει οταν φτασει το πολυ στο 5ο-6ο λεπτο! Λεει επισης οτι τα instrumental δεν ειναι καν κομματια…ειναι μαλακιες! Η τεχνικη σβηνει το συναισθημα και αλλα τετοιου στυλ!
Αλλο παλικαρι ειναι ελιτιστης! Ο,τι ειναι μεταλ δεν αξιζει, μονο τζαζ αξιζει, ολα τα αλλα ειναι για τον πολυ κοσμο (τον χαζο και πολυ χαμηλου μουσικου,και οχι μονο, επιπεδου)!
Τα περισσότερα απόσα λες πιο πολύ μου κολλάνε για τους οπαδούς παρά για τους μουσικούς πάντως μιας και οι μουσικοί συνήθως είτε δεν έχουν τέτοια κολλήματα είτε για διάφορους λόγους δεν το πολυεκφράζουν(αν και σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις σε αυτό που λέω).
E και οι μουσικοι οπαδοι καποιου genre ειναι φιλε Darth.
Eγω πχ ήμουν/είμαι “κολλημένος” με το οτι “οποιο κομματι δεν περιέχει έγχορδο, δεν ειναι μουσικη στ’αυτια μου” και πραγματα τυπου RnB, HipHop και τα συναφη δεν με αγκιζουν και με πονοκεφαλιαζουν.
Αλλα τα κολληματα αυτα ειναι συνηθες φαινομενο (κυριως στον χόρο της ροκ/μεταλ σκηνης) που οπως σωστα ανεφερες θεωρουμαστε ελιτιστές. 
Σίγουρα δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό των μουσικών. Απλά ο μουσικός, λόγω της ‘ιδιότητάς’ του, έχει τον τρόπο να σου ζαλίσει τον έρωτα με τις ελιτίστικες απόψεις του (όταν είναι κολλημένος).
Σε φάση: “Έλα μωρέ, τι να μας πουν αυτά τα κλαπατζίμπαλα? Αν δεν είναι το κομμάτι σε κλίμακα κσι φαλτσόρε, με κούρδισμα στα 3,72 ημιτόνια ύφεσης, και με μέτρο στα 37/62,9 (και όλο εις το τετράγωνο), απλά δεν είναι μουσική!”
Τι να του απαντήσεις εκεί? Απλά τον αφήνεις στο παραλήρημά του…
Αυτό δεν είναι κόλημα, είναι η πραγματικότητα για μένα, αρκει να προσθέσεις το δεν μου αρέσει αντί του “δεν είναι μουσική”
Θυμάμαι διάφορες ατάκες μουσικών σε αυτό το στυλ
τις μπούρδες του Akerfelt για τη rap στη τρίτη τους αθηναική συναυλία (ένας απο τους καλούς λόγους που έφαγε μπινελίκια εκείνο το βράδυ)
για Manowar καλύτερα να μη μιλήσουμε 
θυμάμαι μια συνέντευξη των Freedom Call στην οποία και λέγαν ότι η electro είναι ψιλοψεύτικο είδος μιάς και οπαδοί-συγκροτήματα δεν έχουν πραγματική σχέση (wait, what? wtf?)
και διάφορα τέτοια ωραία
Χμ, ενδιαφερον τοπικ…Εχω να παρατηρησω το εξης οσον αφορα το σχολιο του Darth: παλαιοτερα οι μουσικοι ηταν πιο κολλημενοι απ οτι σημερα, χωρις να φταινε οι ιδιοι απαραιτητα. Πχ δες μια συνεντευξη απο ροκ μουσικο στα 80ς και μια σημερινη. Εκει θα δεις οτι αναφερονται 5-10 επιροες, συνηθως απο το ιδιο ρευμα, που επηρεασαν τον καλλιτεχνη, ενω σημερα μια 20αρα στο νερο, απο διαφορετικες μουσικες τασεις. Ειναι λιγακι ενδεικτικο (με τις εξαιρεσεις του παντα)
Τρελο κολλημα που εχω εντοπισει εχει ενας ντραμερ που ξερω, που θεωρει οτι οι λευκοι δε μπορουν να groov-αρουν(κατα το …δεν μπορουν να πηδηξουν) :lol:. Ο ιδιος πιστευει οτι το ροκ (για metal ουτε κουβεντα) δεν ειναι groovy μουσικες. :!:
Προταση προς shortsman: edit thread με τιτλο ανοιχτομυαλοι/κολλημενοι μουσικοι, γιατι αυτα πρεπει να βλεπονται σαν ενα ολον. Οπως υπαρχουν κολλημενοι, υπαρχουν και αλλοι που διευρυνουν συνεχως τους μουσικους τους οριζοντες και γιατι η τεχνη χρειαζεται και τα δυο ειδη για να πηγαινει προς τα εμπρος.
Συμφωνω απολυτα με οσους λενε οτι αυτα τα κολληματα τα εχουν και οπαδοι πολυ εντονα! Ανοιξα το θρεντ ομως με αυτον τον τιτλο διοτι θεωρω οτι το να εισαι κολλημενος μουσικος ειναι πολυ χειροτερο απο το να εισαι μονο κολλημενος οπαδος!
Οσων αφορα την ελλειψη εγχορδων δεν θα συμφωνησω! Εχω ακουσει ατομα να βγαζουν τρομερη μουσικη με κρουστα, με βαρελια, καλαμακια και οποια αλλη μαλακια τους ερθει π.χ. Stomp!!!
Για το πρωτο τι να πω…το εχω ακουσει κι εγω απειρες φορες και εχει καταληξει inside joke της παρεας εδω πανω!
Θεος Red Rum 
Για το δευτερο εισαι σωστος… 
Ωραιο τοπικ που σηκωνει πολλη κουβεντα και απο μουσικους αλλα και απο ατομα που κανουν παρεα με μουσικους.Θα επανελθω καποια στιγμη να πω αποψη.
Προσωπικα περιμενω με ιδιαιτερη ανυπομονησια την γνωμη σου, αν και νιωθω οτι την γνωριζω! Αντε να δουμε…
H πρώτη περίπτωση που αναφέρεις παίζει να ακούει πανκ/indie, σωστά;
Από αυτόν τον χώρο συνήιως ακούς κάτι τέτοια “το πανκ σκότωσε τους δεινόσαυρους” κλπ.
Πρόσφατα μας τα έγραψε και εδώ ένας νέος χρήστης και στην συνέχεια αράιωσε…
Οι jazz ελιτιστές είναι τα αγαπημένα μου pets. :p:lol:
O ίδιος ο Miles Davis έχει σπάσει πολλή πλλάκα μαζί τους όταν με κυκλοφορίες σαν το Bitches Brew και το On the corner τους είχε εξαγριώσει.
OK, και που σταματάει η jazz; Δεν είναι λογικό πως ένα είδος που έχει σαν τόσο κύριο χαρακτηριστικό τον αυτοσχεδιασμό θα πρέπει να είναι και πιό “ανοιχτό”;
Συμφωνώ πως ο στενόμυαλος μουσικός είναι χειρότερη περίπτωση από τον στενόμυαλο ακροατή.
O τυπος που παιζει 10-11 χρονια ακουει punk/rock/metal και ο φιλος μου ο Jimmy Page γνωριζει πολυ καλα ποιος ειναι καθως ειναι κολλητοι! :lol:
Γενικα πλεον ζουμε σε μια εποχη ολα εχουν παιχτει! Ακομα και κομματι με κλανιες και ρεψιματα εχει γραφτει! Το μονο που μπορει να παει τα πραγματα μπροστα ειναι το να μπλεκεις μουσικα ειδη μεταξυ τους και να πειραματιζεσαι! Αν εισαι τοσο κολλημενος το μονο που μπορεις ειναι να αναμασας τα ιδια και τα ιδια!
Υπάρχουν πολλά που δεν έχουν παιχτεί ακόμα (ευτυχώς!) και έρχονται με το ανακάτεμα μεταξύ ειδών και εθνικών μουσικών παραδόσεων αλλά και με την “επιστροφή” σε πιό παλιά είδη από σύγχρονους μουσικούς.
Mε αυτό το τελευταίο θέλω να πώ πως αν ένας σύγχρονος μουσικός αποφασίσει να εξερευνήσει τα προπολεμικά blues ή τον Django θα το κανει αναπόφευκτα με τα σημερινά του “αυτιά” και αυτό -στις περισσότερες περιπτώσεις- οδηγεί σε αν μη τι άλλο ενδιαφέροντα πράγματα. 8)
Nαι το καταλαβαινω αυτο που λες! Σιγουρα ετσι ειναι τα πραγματα! Δεν λεω οτι δεν εχουν ενδιαφερον τα νεα πραγματα! Αν το ελεγα αυτο θα σταματουσα να παιρνω καινουρια αλμπουμς και μαλλον θα σταματουσα να παιζω μουσικη! Οταν ομως ψαχνεις κατι ουσιαστικα καινουριο τοτε πλεον μπορει να ερθει με την ενωση μουσικων ειδων, παραδοσεων κτλ οπως ειπα προηγουμενως! Εχω δει και εγω πραγματα παλιοτερα να παιζονται απο σημερινους καλλιτεχνες και το αποτελεσμα να ειναι εκθαμβωτικο! Ενα ενδεικτικο παραδειγμα ειναι οι Spiritual Beggars!
Οι μουσικοι ρεπει να ειναι οσο πιο ανοιχτομυαλοι μπορουν γιατι τους βοηθαει να γραφουν καλυτερη μουσικη.Στο DVD των Metallica ο Newsted ειχε πει το εξης σωστο.
“Πρεπει ν’ακους τη παλια μουσικη με την οποια μεγαλωσες και να την εμπλουτιζεις με στοιχεια απο τη μουσικη που παιζεται σημερα.Ολοι οι μουσικοι παλιοι και καινουριοι εχουν να δωσουν κατι σε ολους”.
αυτό σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι δόγμα, ε. μια χαρά μουσικούλα γράφουν κι οι στενόμυαλοι. μερικές φορές, ακριβώς επειδή είναι στενόμυαλοι.
Πολυ σωστο! Ασυνειδητα θα ελεγα οτι κανω περιπου το ιδιο πραγμα, αν και θα ελεγα οτι παντα οταν φτιανω μουσικη, παντα γερνει προς το παλιο, προφανως γιατι ειναι “χωνεμενο” καλυτερα και σε μεγαλο βαθος χρονου. Αν το δουμε διαχρονικα, αυτοι που εξισορροπουσαν καλυτερα αναμεσα σ αυτα τα δυο, ηταν κι αυτοι που συνηθως ηταν πρωτοποροι στην εποχη τους…
Συνεχιζω με κολληματαρες γνωστων μου παντα: μερικοι κιθαριστες με τους οποιους εχω παιξει κατα καιρους, οταν προσπαθουσα να κανω καναν απλο αυτοσχεδιασμο στο μπασο, μου ελεγαν: αστο αυτο, παιξε πιο απλα, μη μπερδευει το κομματι κλπ κλπ. Μετα απο λιγο βεβαια καταλαβαινα τι εννοουσαν, οποτε απο το εναρκτηριο λακτισμα ως το 90’ και τις καθυστερησεις ακομα κατεληγα να παιζω αλογακια (gallops). Ουτε η ΑΕΛαρα τοσο αλογο πια! :lol: