Εγώ λοιπόν για την τιμή του σμολ τοκ θα κάνω και μια αχρείαστη εισαγωγή 
– Καταρχάς προσπάθησα να είμαι αυστηρός και να βάλω μόνο πραγματικά αγαπημένα συγκροτήματα και όχι απλά “συγκροτήματα που γουστάρω / ακούω γενικά”, γιατί πιστεύω ότι έχει ένα πόιντ ο Κουίντομ ότι από ένα σημείο και μετά ξεχειλώνεται λίγο η έννοια …αλλά δεν πήγε και πολύ καλά αυτό. Αφού μέτρησα και είχαν βγει πάνω από πενήντα ξέρω γω, λέω νταξ δεν γίνεται και άρχισα να κόβω, κάποια στιγμή έφτασα σε ένα σημείο που απλά δεν γινόταν να κόψω περισσότερα. Και πάλι λοιπόν πολύ μακριά η λίστα, σίγουρα, αλλά θα μπορούσε να είναι ακόμα μακρύτερη. Οπότε κάτι κάναμε I guess.
– Επίσης, επειδή μ’ αρέσει γενικά οι λίστες μου να έχουν μια κάποια δομή, αλλά όχι απαραίτητα αυστηρή, απ’ την άλλη όμως θέλω να αρχίσω να εφαρμόζω στην πράξη και αυτό που λέω πλέον ότι όταν μιλάμε για αγαπημένες μπάντες σημασία έχει πόσο τις αγαπάς και πόσο καλά περνάς όταν τις ακούς και όχι τόσο σε ποια συγκεκριμένη θέση τις τοποθετείς σε μια λίστα (βασικά αυτό απαντάω εσχάτως σε φίλους μανιαμούνιες - που είναι και συμφορουμίτες - οι οποίοι επιμένουν να μου κάνουν ερωτήσεις τύπου “και ποια είναι η 16η αγαπημένη σου μπάντα; Και η 25η; Και η 38η;”), είπα να τις βάλω με χρονολογική σειρά. Τις μπάντες, όχι τα άλμπουμ. Τώρα εντάξει, αν ανάμεσα σε δύο μπάντες π.χ. έχω κάνει λάθος και έχω βάλει πρώτα αυτή που ιδρύθηκε κάποιους μήνες μετά την αμέσως επόμενη, μην κολλήσουμε εκεί. Στο περίπου είναι τέλος πάντων η σειρά.
– Εννοείται τέλος ότι δεν με απασχόλησε καθόλου η ιδέα περί κάποιας “ισορροπίας” μεταξύ διαφορετικών δεκαετιών / εποχών. Το ξέρω ότι κανείς δεν το ρώτησε / έθιξε, εκφράζω απλά μια σκέψη. Δεν θα είχε κάποια ουσία, favourite is favourite. Έτσι, όπως θα δείτε κυριαρχούν (συντριπτικά) τα 70s και τα 80s, γιατί προφανώς είναι οι καλύτερες δεκαετίες για τη μουσική που ακούμε οι περισσότεροι εδώ μέσα, τα 90s έχουν μια κάποια μικρή εκπροσώπηση, όπως και τα 60s, και οι τελευταίες δεκαετίες ελάχιστη, όχι φυσικά επειδή δεν ακούω πολλή μουσική από αυτές τις δεκαετίες, ακούω προφανώς, απλά συνειδητοποίησα ότι λίγα συγκροτήματα από όσα βγάζουν μουσική σ’ αυτό το διάστημα μπορώ να χαρακτηρίσω πραγματικά αγαπημένα.
Πάμε λοιπόν
The Dubliners - More of the Hard Stuff
The Beatles - Revolver
Jethro Tull - Minstrell in the Gallery
Deep Purple - In Rock
Led Zeppelin - III
Black Sabbath - Paranoid
King Crimson - In the Court of the Crimson King
Uriah Heep - Look at Yourself
Blue Oyster Cult - Secret Treaties
Genesis - Selling England by the Pound
Scorpions - Taken by Force
Thin Lizzy - Johnny the Fox
UFO - Lights Out
Queen - A Night at the Opera
Judas Priest - Painkiller
Rainbow - Rising
Rush - Farewell to Kings (εκτός από όταν είναι το Moving Pictures)
AC/DC - Powerage
Motorhead - Overkill
Accept - Restless and Wild
Saxon - Denim and Leather
Iron Maiden - Somewhere in Time
Manowar - Into Glory Ride
Queensryche - Operation: Mindcrime
Slayer - Reign in Blood
Savatage - Streets
Bathory - Twilight of the Gods
Trouble - S/T (1990)
Jag Panzer - Ample Destruction
Pentagram - Day of Reckoning
Megadeth - Rust in Peace
Voivod - Killing Technology
Helloween - Keeper of the Seven Keys Part 1
Fates Warning - A Pleasant Shade of Gray
Candlemass - Epicus Doomicus Metallicus
Coroner - Punishment for Decadence
Death - Individual Thought Patterns
Psychotic Waltz - Into the Everflow
Paradise Lost - Icon
Meshuggah - Nothing
Tool - Aenima (εκτός από όταν είναι το Lateralus)
Nevermore - Politics of Ecstasy
Arcturus - Aspera Hiems Symfonia
Converge - Jane Doe
The Dillinger Escape Plan - Calculating Infinity
The Mars Volta - De-loused in the Comatorium
