Δηλάδη υπάρχει κάτι (που πιθανώς δεν το είχες σε εκτίμηση εσύ παλιότερα, αλλά ούτε και τώρα) που το ακούει κάποιος (πιτσιρικάς ή όχι), όπου θα “έλεγε να του την πεις”?
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ
το να εκφρασεις το προσωπικο σου γουστο σχετικα με τη μουσικη που ακους/ακουγες μου φαινεται υγειες.τα γουστα αλλαζουν οσο αλλαζουν τα παντα σε μας τους ιδιους και μενουν ιδια οσο ιδια μενει και η ψυχη μας.
το να εκφερεις ομως αποψη και δη απαξιωτικη για ενα συγκροτημα προυποθετει γνωση του ειδους τουλαχιστον, και αντικειμενικοτητα στην κριση,η οποια πρεπει να αιτιολογειται με κοινως αποδεκτα επιχειρηματα.
καθε αλλη απαξιωτικη αναφορα σε καλλιτεχνες/συγκροτηματα κρινεται απο τον γραφοντα ως ψυχολογικα υποπτη για τις προθεσεις του ατομου που την εκφραζει και του δημιουργουν ενστικτωδη αποφυγη συνομιλιας μαζι του, με απωτερο σκοπο τη διατηρηση της ψυχικης του ισοροπιας.
το γεγονος οτι το ατομο, που φτυνει, καποτε εγλυφε τον καλλιτεχνη δε νομιζω οτι το διαφοροποιει απο το ατομο που μονο λασπολογει.πισω κι απο τους δυο κρυβεται ο φοβος και η χαμηλη αυτοεκτιμηση τα οποια εκφραζονται με επιθετκο και αμυντικο τροπο αντιστοιχα.
ταδε εφη Dr acidfuzzer
ναι ρε γαμωτο και εγω αυτο σκεφτομαι
Σοβαρα τωρα μερικα πραγματα θα πρεπε να ναι αυτονοητα και με το να συζητας συνεχεια καποια στιγμη θα αρχιζουν να ακουγονται αστεια. Δηλαδη για ποιο λογο να την πεις σε οποιονδηποτε ανεξαρτητου ηλικιας και ακουσματων (αλλο ο χαβαλες). Και αυτο που λεει η jade δεν νομιζω οτι ισχυει. Δεν υπαρχει καμια κλιμακα καλυτεροτητας των ακουσματων που πρεπει να πας απο την μια στην αλλη αν θες να εισαι “σοβαρος ακροατης”. Και γω στο μυαλο μου θεωρω καποιους μουσικους πιο αξιολογους απο καποιους αλλους αυτο ομως δεν εχει καμια σχεση με τα γουστα. Αυτα λιγο πολυ τα πιστευαμε πιτσιρικαδες και τα χω ακουσει απο πολλους μεταλλαδες. Αυτες βασικα ειναι οι “εφηβικες ασθενειες” που λεει και ο tasos και συνηθως αυτες ξεπερνας με την ηλικια αλλα αυτες οι νοοτροπιες δεν ταυτιζονται με συγκεκριμενα ακουσματα.
Για παραδειγμα νταξ εχω δει ατομα που ακουν κλασσικουρες και οτι ακουγαν στην εφηβεια και να ναι πολυ πιο λογικοι σε θεματα που χουν να κανουν με την μουσικη απο αλλους που χουν αλλαξει γουστα και εχουν “ψαχτει”.
εδιτ: και αυτο που ειπε ο Dr.
Λάθος χρήση φράσης. Σε αυτό κόλλησες απο όλα τα υπόλοιπα?
Και ναι αν κάτι δεν μου άρεζε ούτε πριν ούτε τώρα εννοείται πως δεν θα την πω σε κανέναν, αλλά πιστεύω ότι μια υγιής συζήτηση γύρω απο το θέμα είναι καλή…
Απαιχθες να φτυνεις εκει που εγλειφες, αλλα πιστεψτε με να γλυφεις εκει που εφτυνες (η οριτζιναλ εκφραση αυτο λεει αλλωστε) ειναι ακομα χειροτερο! Και δυο παραδειγματα: γιουχαρουμε Nevermore/SOAD με το που πατανε Ελλαδα, κι αργοτερα οχι μονο προσκυναμε αλλα ζηταμε και τα πρωτεια. Οταν φτυνεις εκει που εγλυφες και το αντιστροφο, εισαι ξερολας, κατι που ειδικευομαστε εμεις ως λαος. Εξω τα πραγματα ειναι λιγο πιο ηπια, χωρις να υπαρχουν κι εκει υπερβολες. Το ζητημα ειναι η σφαιρικη αντιμετωπιση των πραγματων και η κατανοηση της ιστορικα αντικειμενικης πραγματικοτητας, που ειναι θεμα παιδειας πρωτιστως…
Ναι μου έκατσε στο ματι αυτή η φράση, και απλώς ήθελα να μου την ξεκαθαρίσεις. Συνήθως όταν περιγράφουμε την μία πλευρά του νομίσματος, εκούσια ή ακούσια αποδεχόμαστε την ύπαρξη και της άλλης πλευράς. Συνεπώς, όταν λες ότι δεν θα την πω σε κάποιον που ακούει τον (αυτοαποκαλούμενο) έλλην Πινκ Φλόυντ (Β Παπ) γιατί τον άκουγα και εγώ μικρός, αφήνεις να εννοηθεί ότι αν αυτός άκουγε πχ Sex Pistols που εσύ πιθανώς δεν χώνεψες ποτέ (τυχαίο το παράδειγμα), ίσως και να του την έλεγες. Αλλά οκ νο πρόμπλεμ, το ξεκαθάρισες σαφώς.
Γενικά, για όλα αυτά που ανέφερες αν κατάλαβα καλά, το πρόβλημα σου είναι το να κράζεις κάτι που άκουγες κάποτε. Ενώ αν απλώς σταματήσεις να το ακούς και να μην ασχολείσαι μαζί του είναι οκ. Ναι φυσιολογικότατη αντιμετώπιση. συμφωνώ καθώς δεν θεωρώ περίεργο το να αποκηρρύσει κάποιος την μουσική που κάποτε άκουγε, και που τώρα πιθανόν να μην τον εκφράζει.
Διαφωνώ με όλους. (πω, πω, πώς το ?παθα;)
- Αυτός που δεν δέχεται να γλύψει εκεί που έφτυσε φοράει παρωπίδες. Μόνο οι βλάκες δεν αλλάζουν γνώμη.
- Αυτός που κοροϊδεύει τα παλιά του ακούσματα, κατά τη γνώμη μου νομιμοποιείται να το κάνει και πιστεύω πως θα συμφωνήσετε αν θυμηθείτε ορισμένα από τα παλιά ακούσματά σας. Για τον εαυτό μου, θυμάμαι πολύ καλά τον Vanilla Ice και τους O.P.A.
- Όποιος δεν δέχεται να φτύσει εκεί που έγλυψε καταφεύγει απλά σε γραφικές δικαιολογίες και σε εκφράσεις όπως «ολόκληρη εποχή» και «καλτ».
- Στην πραγματικότητα ο προβληματισμός του thread έγκειται στην μαζοποιημένη αντίδραση στην μαζοποίηση και στο «γούστο κλισέ». Σκεφτείτε το.
Π.χ. Οι Τρύπες ή οι Nirvana υπήρξαν κύριο άκουσμα για τη συντριπτική πλειοψηφία μιας γενιάς. Πρόκειται για μαζοποίηση του γούστου. Με τον καιρό, παρουσιάζεται μια μαζοποιημένη αντίδραση.
Η γνώμη της μάζας δεν είναι κριτήριο για την ποιότητα της τέχνης, η δε αναστροφή της γνώμης της μάζας είναι απόδειξη αυτού.
Διαφωνώ κάθετα. 
- Γίνεσαι πολύ απόλυτος εδώ. Και λίγο οφ τόπικ. Το θέμα μας είναι το αντίστροφο από αυτό που λες.
- Δεν νομίζω οτι μίλισε κανείς γενικότερα για ΟΟΟΟΟΛΑ τα ακούσματα που είχαμε στη ζωή μας. Όλοι οι συνομιλητές θέτουν ως εναρκτήρια βάση την “είσοδο” στον κόσμο του rock.
Νομίζω είμαστε συνομήλικοι, οπότε τόσο εσύ, όσο και γω, τους ΟΠΑ και τον Ice τους γνωρίσαμε κάπου στην προεφηβεία νομίζω. Δεν νομίζω να συμπεριέλαβε κανείς και το “περνά-περνά η μέλισσα” που ακούγαμε στο νηπιαγωγείο στα “ακούσματα” που αφορούν το τόπικ μας… - Εδώ έχεις κάποιο δίκιο, αλλά και πάλι δεν νομίζω να εκθειάζει κανείς (ας μην το πάμε μουσικά) τον “Ιππότη της ασφάλτου” π.χ. επειδή είναι ένα “αριστούργημα της Τέχνης” ή κάτι τέτοιο, απλά κανιβαλίζει με το γεγονός ότι τον συντρόφευσε στα παιδικά του χρόνια.
- Εδώ συμφωνώ. (ναι συνέβη κι αυτό!)
Εγω θα συμφωνησω με τον dr acidfuzzer."
mr.Hydefuzzer
-:drunk:"
To θέμα δεν είναι να γλύψεις εκεί που έφτυνες. Το θέμα είναι να μη φτύσεις εξαρχής, όπως πολλοί κάνουν ελαφρά τη καρδία. Εκεί είναι το θέμα παιδείας 
Όσο για τα άλλα, διαφωνώ κάθετα. Και Britney Spears να άκουγες στα 15 δεν υπάρχει κανένας λόγος να τη φτήνεις. Η μουσική της σου άρεσε σε μια δεδομένη περίοδο της ζωής σου. Μπορεί να είναι λόγω της ηλικίας σου. Μπορεί να είναι λόγω της άγνοιάς σου. Μπορεί να είναι λόγω του περιβάλλοντος. Δεν έχει καμία σημασία. Η μουσική της εξυπηρέτησε το σκοπό της. Πολύ περισσότερο από κάτι που μπορεί να σέβεσαι σήμερα ως ανώτερη μουσική, αλλά ποτέ δε σε έκανε να αισθανθείς τίποτα.
Το καλό με τη μουσική είναι ότι δεν είναι επιστήμη. Είναι τέχνη. Το κακό με την τέχνη είναι η προσπάθεια να την κάνουμε αντικειμενική.
Συμφωνώ σε αυτά πάνω.
Γιατί πέραν αυτών νομίζω είδες κάπως μονόπλευρα το θέμα. Δεν αναφερόμαστε σε ΟΛΑ τα ακούσματα που είχαμε αλλά σε μια μερίδα αυτών, τα οποία και μπορεί να αποκυρήξουμε μόνο και μόνο γιατί θεωρούμε πως “πέρασε η εποχή που τ’ άκουγα”. Προσοχή. Το να “περάσει η εποχή” που τα ακούμε είναι κάτι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΟ. Και θεμιτό ίσως.
Όπως έγραψα πίσω, θεωρώ καλό προσωπικά να προχωράμε παραπέρα. Άλλο παραπέρα όμως, άλλο “μπροστά”. Σα να προβαίνουμε στoν εξής λαναθασμένο λογισμό: α) οι Maiden αντιπροσωπεύουν ένα παλιό στάδιο των ακουσμάτων μου ----> β) έχω ξεπεράσει τους Maiden, τώρα ακούω άλλα πράγματα ----> οι Maiden είναι ξεπερασμένοι και όσοι τους ακούνε πέρα απο μια ηλικία είναι γραφικοί.
Ενώ λοιπόν τα α) και β) πάνω είναι θεμιτά για μένα, το γ) δεν είναι. Η αξία ενός συγκροτήματος δεν υπολογίζεται μόνο απο το πόσο το έχεις τυχόν συνδέσει με την εφηβεία σου, τα παλιά, ή τέλος πάντων ποιά η σχέση του με το παρελθόν σου. Σα να λέμε πως το παρελθόν ήταν εκείνο που προσέδιδε αξία στο συγκρότημα (και το γεγονός πως το άκουγαν “όλοι”, ήταν της μόδας ή του οιρμού), και πως απο τη στιγμή που το παρελθόν πέρασε, η αξία του έχει χαθεί πια ως συγκρότημα αυτό καθαυτό.
Μπορεί να άκουγες Led Zeppelin στα 18 και τώρα να ακούς εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το να λες “άκουγα επειδή ήμουν μικρός” απλά φανερώνει τα κριτήρια με τα οποία επιλέγεις τα ακούσματα σου (στην προκειμένη, τα κριτήρια σχετίζονται απόλυτα με τη μάζα και τις προτιμήσεις της). Το να λες όμως "οι Zeppelin είναι χάλια μπάντα επειδή άκουγα όταν ήμουν μικρός, ενώ τώρα “ωρίμασα”, είναι κάτι άλλο. Προβαίνεις σε μια αξιολογική κρίση εδώ για το ίδιο το συγκρότημα, την οποία όμως συνδέεις με το γεγονός πως κάποτε άκουγες, και τώρα δεν ακούς. Αυτό είναι και το νόημα του θρεντ.
Δεν υπάρχει κάποια δαρβινική εξελιξιμότητα όταν μιλάμε για μουσική, ή μάλλον, δεν υπάρχει στον απόλυτο βαθμό (γιατί κάποια έννοια “προόδου” υπάρχει, αν και περιορισμένη). Το παλιό και το νέο συχνά έρχονται να συναντήσουν ξανά το ένα το άλλο κατά τη διάρκεια της ζωής. Και το τελικό, απόλυτο κριτήριο, πέρα απο μάζες και μόδες, είναι το υποκειμενικό γούστο.
Για να μην τα ξαναγράφω, με κάλυψε ο Vega.
Α, και κάτι τελευταίο σχετικό με το πάνω, με το οποίο όπως είπα συμφωνώ. Οκ, έχουμε την μαζοποίηση του γούστου (και οι Beatles ήταν έτσι βέβαια, και οι Maiden στα '80ς και τόσες μπάντες - μη φοβόμαστε τη μαζοποίηση του γούστου σώνει και καλά), και απο την άλλη έχουμε την “μαζοποιημένη αντίδραση” που λες, η οποία και έπεται.
Που είναι ο υποκειμενικός παράγοντας όμως σε όλα αυτά? Η προσωπική επιλογή του ατόμου? Πέρα απο μάζες. Εκείνη που ενδεχομένως θα τον ωθήσει να πει “άκουγα αυτό το συγκρότημα παλιά, αλλά εξακολουθεί να μου αρέσει, ακόμα και αν τα γούστα μου έχουν πάει πολύ παραπέρα”. Γιατί και αυτό αποτελεί μια μορφή προσωπικής “αντίδρασης” (όταν η κυρίαρχη τάση είναι να αποκηρύσσουμε κάτι μόνο και μόνο γιατί το ακούγαμε μικροί).
Επειδη και η ιδια η επιστημη καθημερινα ανατρεπει τα δικα της “δογματα”, μια λιγοτερο φανατικη υποστηριξη οποιασδηποτε αποψης θα λεγα οτι ειναι υγειεστερη και προτιμοτερη απο το τυφλο παθος και το φανατισμο.Μας βοηθα να απολαυσουμε χωρις το αγχος να παραδεχτουμε τα λαθη μας.
Ακριβώς!
Γι’ αυτό ας τρώμε μεγάλες μπουκιές πιτόγυρα κι ας αφήνουμε τις μεγάλες κουβέντες για τους άλλους 
Πιστεύω μάγκες / μάγκισσες ότι γενικά δεν πρέπει να φτύνεις εκεί που πριν ΄εγλυφες και το αντίθετο. Και αυτό να μην συμβαίνει μόνο στη μουσική , αλλά γενικα στη ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις πως αλλάζουν οι συνθήκες. Nα κρατάς και μια πισινή ρε παιδί μου.
Απλά για τη μουσική να μιλήσω, ότι όταν έχεις μέσα σου το rock μικρόβιο θα σου μείνει. Απλά μπορεί να μεταλλαχθεί. Μην φοβάστε αλλαγές απλά να είστε συνειδητοποιημένοι. “Τα πάντα ρει” (Τι είπα ο μεγάλος…!:Κατι έχει ο καφές που πιίνω…lol:)
Ωπ, ωραία κουβεντουλα έχετε δω. Διάβασα την πρώτη σελίδα και την τελευταία και πάνω κάτω λέτε τα ίδια πράγματα σε όλες να υποθέσω. Αυτό το παράπονο το 'χω κι εγώ, με φίλους συμβαίνει, πάτησαν τα 20-24, άκουσαν και 10 γκρουπ παραπάνω και σε συνδυασμό με το hype ξεχνάνε/απαρνιούνται αυτά που άκουγαν πριν λίγα χρόνια. Δεν το θεωρώ κακό απαραίτητα αυτό αλλά σίγουρα γελοίο.
Θεωρώ πως το να χλευάζεις κάτι που άκουγες παλιά και το άκουγες με μεγάλη ευχαρίστηση, είναι σαν να χλευάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Το ίδιο ισχύει και για το να κοροϊδεύεις πράγματα τα οποία έκανες στο παρελθόν κλπ.
Γι’αυτό λοιπόν παίζει και σήμερα να βάλω ν’ ακούσω bomfunk mcs και να γουστάρω με χίλια όταν ακούω το other emcee’s.
Δικό μου μειονέκτημα btw, είναι το οτι κάποιες φορές λόγω προκαταλείψεων είμαι αρνητικός απέναντι σε πράγματα που δεν έχω καν ακούσει, αλλά σιγά σιγά το ξεπερνάω =p
Scorpions…(οπως οι περισσοτεροι απο εμας πιστευω)
RHCP(οχι ακριβως φτυνω, αλλα δεν ακουω πια… τους θεωρω πολυ καλους ομως κ θα παω τρεχοντας αμα ερθουν)
κακως[-X να τους ξαναακουσεις οπωσδηποτε.κ γω scorpions στο γυμνασιο ημουν φανατικη αλλα τωρα δεν ξερω τι εχω παθει κ δεν μπορω να τους ακουσω οπως τους ακουγα(δηλαδη καθε μερα)…παντως τους παραδεχομαι8)
Θα μπορουσες να μας εξηγησεις γιατι πιστευεις οτι ‘‘οι περισσοτεροι’’ αλλα και εσυ ‘‘φτυνεις’’ ενα απο τα μεγαλυτερα hard rock/metal συγκροτηματα ολων των εποχων ?