Αγαπημένοι Συγγραφείς και Βιβλία του 20ου Αιώνα

__Ok θενκς! :slight_smile:

Mπεεεερπ

Αναφερθηκε ο Ναμποκοφ!Πολυ χαιρομαι!Εχω διαβασει το ‘‘προσκληση σε αποκεφαλισμο’’ και βεβαια ειχα πορωθει…Μαυρο χιουμορ και λεπτες δοσεις σουρεαλισμου σε φερνουν λιγο πανω απο τη γη…

Προσωπικα αγαπημενος ειναι ο Σταινμπεκ(γενικα μαλλον) με τα ‘‘Σταφυλια της οργης’’ αλλα και το ‘‘Δρομο με τις φαμπρικες’’ ή το ‘‘Χειμωνα της πικρας μας’’…

Απο Καμι διαβασα την ‘‘Πανουκλα’’ και θα θελα να συνεχισω με καποιο αλλο.

Ο μπυκοφσκι εγινε τον τελευταιο καιρο αγαπητος…Περασα μπολικες ωρες διασκεδαζοντας οταν διαβαζα,’‘ταχυδρομειο’’,’‘καθημερινες ιστοριες ερωτικης τρελας’’ κλπ

Θα επανελθω οταν θυμηθω και αλλα

Μπεερρρπ

Χμ Χμ…Gabriel Garcia Marquez,Franz Kafka και σίγουρα Αmos Oz.
Noμίζω πως οτιδήποτε έχουν γράψει αυτοί οι άνθρωποι είναι αριστούργημα :smiley:

Μερικά από τα παραπάνω είναι αγαπημένα. Επιτρέψτε μου να προσθέσω τα επίσης αγαπημένα “Για την πατριδα”(το πρικουελ) και “το καιρό του βουλγαροκτόνου”(το σικουελ) by Πηνελόπη Δέλτα.

Τσιφορος,καζαντζακης,παπαδιαμαντης,βερν και ξανασυνεχιζω αμα εχω αναλαμπη

Χωρις να θελω να θιξω ειλικρινα καποιον…αλλωστε ειναι ολοι τεραστιοι θεωρω οτι ο ΕΣΣΕ ηταν το δεντρο και οι υπολοιποι τα πολυκαρπα κλαδια του.

απο αυτους ο τολκιν

γενικα χμ ο πουλμαν

Oliver Sacks

Συμφωνω, και προσθετω Terry Goodkind!

Hμουν αναμεσα σε Tolkien kai Herman Hesse…
Αλλά τελικά ψήφησα Hesse… :dunno:

To poll αυτό είναι πολλαπλής ψήφου, μπορείς δλδ να ψηφίσεις πάνω απο έναν. :wink:

(αυτό ίσχυε πριν ψηφίσεις βασικά, τώρα είναι αργά :P)

Ωχ? δεν το ξερα… γμτ…#-o

Ζοζέ Σαραμάγκου…Περί Τυφλότητος, Μοναστήρι, Πέτρινη Σχεδία, κ.α.:!:

Tom Robbins για την αμάντα και το άρωμα του ονείρου κυρίως, γιατί έχει καταφέρει να επίνοήσει χαρακτήρες αυθεντικούς και επειδή σε πάει αλλού με μια και μόνο παρομοιωσή του.

Πολύ ωραίο θέμα, ειδικά αν θες να πάρεις ιδέες για βιβλία!!!
Δεν είμαι ιδιαίτερα ψαγμένη πάνω στο θέμα, ούτε έχω διαβάσει πολλά βιβλία (απλά πράγματα) …τώρα τελευταία το έχω ρίξει στην κλασική λογοτεχνία και συγκεκριμένα στον Β.Ουγκό (αυτός είναι του 19ου αιώνα όμως χεχε :wink:)

Από τους παραπάνω μόνο έναν ξέρω - ε, δηλαδή έχω διαβάσει - τον Μάρκεζ!!!
Έχω διαβάσει, λοιπόν, το [I]Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας[/I] …φανταστικό βιβλίο, το καλύτερο απ’όσα έχω διαβάσει έως τώρα…

Θα ήθελα ακόμη να διαβάσω το [I]Όνομα του Ρόδου[/I] του Ουμπέρτο Έκο …έχω ακούσει πολύ καλά λόγια (έχει γυριστεί και ταινία;; δε θυμάμαι καλά).

Από του πολλ δεν έχω διαβάσει κανέναν :expressionless: Μόλις τελειώσω όμως αυτό που διαβάζω τώρα, μπορεί να αρχίσω το [I]Ντέμιαν[/I] του Έρμαν Έσσε (που μου πρότεινε ένας συμφορουμίτης). Μπορεί να αγοράσω και το [I]Σιντάρτα[/I] του ίδιου…πάνω στο οποίο έπεσε το μάτι μου, ενώ έψαχνα διάφορα κλασικά βιβλία.
Και όταν τα διαβάσω κάποια στιγμή :stuck_out_tongue: , θα γράψω τις εντυπώσεις μου!!! Τέλος , θέλω να διαβάσω το [I]Ο Φτωχούλης του Θεού[/I] του Ν. Καζαντζάκη …από τον τίτλο και μόνο…

απο τη λιστα ο καμυ.
το καλυτερο που εχω διαβασει ειναι το ταξιδι στο τελος της νυχτας του σελιν
κατα τ’αλλα μπαροουζ μπουκοφσκι και καφκα

Το ξέρω, δεν είπα το αντίθετο. Δεν ήταν “γκρίνια” αυτό που έγραψα, επισήμανση ήταν, περισσότερο για να δείξω ότι ο 20ος αιώνας ήταν πλούσιος λογοτεχνικά, έτσι για να γουστάρουμε 8).

[SPOILER]Ωραίος ο Ντέμιαν αλλά με είχε ξενερώσει απίστευτα προς το τέλος. Δεν θυμάμαι το λόγο γιατί με είχε ξενερώσει τόσο που το ξέχασα αμέσως :p. [/SPOILER]
Διάβασέ τον και μετά πιάσε Λύκο της Στέπας να νιώσεις.

Έχω ακούσει από πολλούς έμπιστους βιβλιοφάγους ότι το ταξίδι στο τέλος της νύχτας γαμάει και πρέπει να τσεκάρω σύντομα.
Η τριάδα που αναφέρεις τα σπάει!

Ωχ! Χεχε καλά θα τον διαβάσω και θα σου πω τις εντυπώσεις μου. Πάντως που το ξεφύλλισα λίγο έχει να κάνει με τις θεωρητικές/φιλοσοφικές αναζητήσεις κάποιου νέου, που αναζητά τον εαυτό του! Σώθηκα…αν καταλάβω τίποτα! :stuck_out_tongue:

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ ΤheWitchfinder! Το βρήκα το βιβλίο…φαίνεται ενδιαφέρουσα η υπόθεση! Μοιάζει καπως με του [I]Ντέμιαν![/I] Θα το διαβάσω!

αμα γουσταρεις κυνισμο και μαυριλα θα σαρεσει σιγουρα.

για τον εσσε,καλος ειναι αλλα αμα διαβασεις μερικα φαινονται ψιλοιδια στο τελος.
πιο πολυ μαρεσε το σινταρτα παντως αν και αυτα με ανατολιτικες φιλοσοφιες μου τη δινουν