Φιλοσοφία

Άλλες Τέχνες
#241

Α και εμένα μ’αρέσουν αυτά,στην διάσταση της Πολιτικής Φιλοσοφίας.Και από την στιγμή που τα μελετάς από αυτήν την διάσταση,μόνο να κερδίσεις έχεις,θαρρώ.
Ήδη έχω συλλέξει ένα υλικό,όπου σαν άλλος George Harrison,θα σας το παρουσιάσω,έτσι για τροφή για σκέψη.
Αφορά την Μεσαιωνική Ισλαμική Πολιτική Φιλοσοφία.

[I]“As far as the governance of cities is concerned,[B]Plato has explained it in the Republic.[/B]He explained what is meant by the right governance of cities and the source of the wrongness that adheres to it.To trouble oneself with the task of dealing with something that has been adequately dealt with before is superfluous,a result of ignorance,or a sign of evil intent”

Ibn Bajjah -[B] The Governance of the Solitary[/B]

Σημειώστε την αναφορά για τον Πλάτωνα,δεν είναι καθόλου τυχαία.Άσκησε μεγάλη επιρροή.

“Religion is opinions and actions,determined and restricted with stipulation and prescribed for a community by their supreme(ra’is awwal).who seeks to obtain through their practicing it a specific purpose with respect to them or by means of them”

Jurisprudence about th practical matters of religion(…)is a part of political science and subordinate to practical philosophy.And Jurisprudence about (theoretical or)scientific matters of religion(…)is a part of theoretical philosophy and subordinate to it,whereas theoretical science is the source"
[/I]
Al-Farabi - [B]The Book Of Religion[/B]

Kαι ένα ακόμα,προς το παρόν

[I]“One should know that among human it is possible to find individuals who posses very highly developed(natural)dispositions and great perfection;their souls are prepared so that they can receive intellectual form.Then,this human intellect is joined to the Active Intellect,and(the Active Intellect) emanates on these (individuals) a noble emanation.These men are the prophets;this is what prophecy is,and this is the matter with which it is concerned”[/I]

            Maimonides - [B]Commentary on The Mishnah[/B](6th Principle Of Faith)

Βέβαια υπάρχουν και οι πιο “ριζοσπάστες” φιλόσοφοι που γενικά είναι λίγο πιο…αλλά δεν έχω ρίξει κάποια ματιά εκεί,δεν έτυχε

#242

O Almighty είναι μεγαλύτερος απατεώνας απ’ όλους, και αυτό φάνηκε μια ακόμα φορά, καθώς δε προσπάθησε να τονίσει πως δεν είναι “ο”, αλλά “η”!!! Κάτι που επιμελώς απέκρυβε μήνες παραμονής της μες στο φόρουμ, συγχύζοντας όλους εμάς τους υπολοίπους ως προς την αληθή φύση της ταυτότητας της…

Almighty, δε μυγιάζομαι πάντως, ξέρεις πως αστειευόμενος τα έγραψα αυτά, ίσως και κολακευμένος (απο τον ρόλο του απατεώνα).

[SPOILER] αν και αρχίζω τώρα να ταυτίζομαι περισσότερο με τον ρόλο του προφήτη που αναφέρει και ο Floydized στο ποστ του, παρά με εκείνον του απατεώνα. [B]Προφήτης[/B], ναι, ωραίο ακούγεται![/SPOILER]

Κατα τ’ άλλα να συμφωνήσω μαζί σου ρεντις νατ, η μελέτη των θρησκειών απο πολιτική και κοινωνική άποψη (αλλά και απο φιλοσοφική, πέρα απο δογματισμούς) είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, όπως και η σύγκριση (τα κοινά και οι διαφορές) των διάφορων θρησκειών του κόσμου, καθώς και η συσχέτιση τους με τις μυθολογίες των λαών…

Έχει ενδιαφέρον πως οι μεγάλες μονοθειστικές θρησκείες προσπάθησαν να αντλήσουν στοιχεία απο την φιλοσοφία των αρχαίων για να εδραιωθούν και να καθιερωθούν… Και το πως ενσωμάτωσαν ουσιαστικά τη φιλοσοφία, τόσο του Πλάτωνα, όσο και του Αριστοτέλη, στα κλειστά θρησκευτικά τους συστήματα.

Ήδη απο τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού (όταν ήταν μεγαλύτερη, δια μέσω των νεοπλατωνικών, όπως ο Πλωτίνος, η επιρροή του Πλάτωνα), είχε γίνει μια απόπειρα ένταξης του έργου του Πλάτωνα στην χριστιανική σκέψη (ο Άγιος Αυγουστίνος ήταν ο κατεξοχήν φιλόσοφος-θεολόγος, που το επιχείρησε)… Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα πάλι, η κυρίαρχη φιλοσοφική/θεολογική μορφή ήταν ο Θωμάς ο Ακινάτης και πλέον η βασική πηγή επιρροής ήταν ο Αριστοτέλης… Η συστηματική φιλοσοφία και κοσμογονία του Αριστοτέλη ήταν η πλέον κατάλληλη για να ενταχτεί στο κλειστό μεσαιωνικό δόγμα της εποχής…

…Αλλά πριν τον Θωμά τον Ακινάτη, πριν την δυτική θεολογική σκέψη του ύστερου (πριν την Αναγέννηση) Μεσαίωνα, είχαμε τους Άραβες. Οι οποίοι και διέσωσαν ουσιαστικά τα έργα του Αριστοτέλη απο τη λήθη της εποχής, ήταν οι πρώτοι θεολόγοι/φιλόσοφοι που τα μελέτησαν και αποπειράθηκαν να τα εντάξουν στο πλαίσιο της θρησκείας τους… στο ισλάμ.

…Μέχρι που ήρθε η Αναγέννηση στη Δύση και ο κόσμος ανακάλυψε πάλι, σχεδόν 1000 χρόνια μετά… τον Πλάτωνα. Ο οποίος απο “σύμμαχος” της θεολογικής σκέψης των εποχών του Αγίου Αυγουστίνου μετετράπη στον κατεξοχήν φιλόσοφο του ουμανισμού της εποχής της Αναγέννησης… Είναι παράξενες πραγματικά οι στροφές που κάνει η ιστορία και ο τρόπος που επανερμηνεύει τους στοχαστές της, απο εποχή σε εποχη και απο λαό σε λαό…

#243

Πάντως ο κύριος καθηγητής μας είπε πως στον Χριστιανισμό πιο πολύ άσκησε επιρροή ο Αριστοτέλης,ενώ ο Πλάτωνας δεν πολύ αναφερόταν και το αντίθετο γινόταν στην άλλη όχθη…Υπήρχαν και αντικειμενικοί λόγοι αλλά πιθανώς και σκόπιμοι λόγοι.

#244

Και τα τεκμήρια του κυρίου καθηγητή…? Εμένα πάντως μου φέρνει πιο πολύ σε χριστιανισμό ο Πλάτων παρά ο Αρίστος…

#245

Κάτι έδρες σε Yale,Male,Whale πώς το λένε αυτό το ΑΕΙ μωρέ,στον τομέα της Πολιτικής Φιλοσοφίας και εργάζεται πάνω στον συγκεκριμένο χώρο…
Ήταν στα αγγλικά η διάλεξη και δεν κρατούσα σημειώσεις(αφού δεν το έδινα σαν μάθημα,ΧΑ!) και δεν μπορώ να παραθέσω συγκεκριμένα κάτι,ότι κράτησα από αυτά που έλεγε,έχω όμως βιβλιογραφία8)

#246

Ή ο καθηγητής δεν ήξερε τι έλεγε, ή εννοούσε κάτι διαφορετικό. Και αυτά τα Yale και Male (και φυσικά FE-male, xexe) δε μου λένε κάτι (με εξαίρεση το τελευταίο, χμ), τη στιγμή που αυτά που λέμε εδώ είναι στοιχειώδη ιστορία ιδεών. Η επιρροή τόσο της πλατωνικής όσο και της αριστοτελικής σκέψης στον χριστιανισμό είναι πολύ μεγάλη - απλά, απέχει η επιρροή της μίας απο την άλλη κάτι αιώνες. Ο Πλάτωνας ήταν στις αρχές, ο Αριστοτέλης πολύ αργότερα.

Ή πιο σωστά, η [B]επανερμηνεία[/B] των Πλάτωνα και Αριστοτέλη απο τους θεολόγους της εποχής (aka Αυγουστίνος/Ακινάτης και Άραβες), και όχι αυτούσια η σκέψη τους (που ανήκει σε μια άλλη, προγενέστερη ιστορική περίοδο χωρίς χριστιανισμούς και τέτοια).

Ίσως θεώρησε μεγαλύτερη την επιρροή του Αριστοτέλη γιατί την εποχή που υπήρχε η συγκεκριμένη επιρροή ο χριστιανισμός ήταν μια υπερδύναμη αιώνων και η Εκκλησία ο κατεξοχήν συνεκτικός δεσμός της κοινωνίας, σε αντίθεση με 8/9 αιώνες πριν, όταν ο χριστιανισμός ακόμα βρισκόταν στις απαρχές της εδραίωσης του και η επιρρή του νεοπλατωνισμού κυριαρχούσε… Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη είχε συμβάλει την εποχή του ύστερου μεσαίωνα στο όλο δογματικό “κλείσιμο” της θεολογικής και κοσμολογικής σκέψης, απο το οποίο μετά είχαμε την “απελευθέρωση” της Αναγέννησης.

Αλλά οι Άραβες, μέσω των οποίων πέρασε η φιλοσοφία του Αριστοτέλη στη Δύση, ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν μαζί του. Ο Αριστοτέλης ήταν ο κατεξοχήν φιλόσοφος που μελέτησαν Άραβες όπως ο Αβερρόης και ο Αβικέννας (με τα ελληνικά τους ονόματα), όχι ο Πλάτωνας.

#247

Κοίτα,θα ρωτήσω και θα σου απαντήσω,σοβαρά.Αυτό είπε ο άνθρωπος,αλλά στον τομέα της Πολιτικής Φιλοσοφίας ε,όχι γενικά σαν θρησκεία.
“The Political Though In Medieval Islamic Philosophy” ήταν η διάλεξη,ούτως ή άλλως και τα κειμενάκια που παρέθεσα για κάτι τέτοιο παραπέμπουν.
Μπορεί να πέφτω τόοοοοσο έξω,πολύ πιθανό.

#248

Για πιο εξειδικευμένα θέματα όπως η πολιτική φιλοσοφία, και ειδικά εκείνη του Ισλάμ, μάλλον κάτι ξέρει ο δάσκαλος τότε. Προσοχή όμως μη γενικεύουμε, γιατί γενικά σε θέματα φιλοσοφίας και θρησκείας η επιρροή του Αριστοτέλη στους Άραβες ήταν τεράστια, όπως και της νεοπλατωνικής σκέψης στον πρώιμο χριστιανισμό. :slight_smile:

#249

Μα σοφέ μου(προτιμώ το σοφός από το προφήτης-συνήθως οι προφήτες είναι γέροι και με γενειάδες,άσε που δεν εισακούονται και ποτέ παρά μόνο η δικαίωσή τους έρχεται μετά θάνατον όταν κραυγάζουν από κάπου ψηλά “ΣΑΣ ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΕΓΩΩΩΩΩΩ”-) δεν έκανα λόγο για θρησκεία μεμονωμένα αλλά για Πολιτική Φιλοσοφία,που ίσως είναι και η ουσία της “θρησκείας”…:slight_smile:

#250

Μα και γω γενικά έγραψα όσα έγραψα στην αρχή. Μετά όμως είπες:

Πάντως ο κύριος καθηγητής μας είπε πως στον Χριστιανισμό πιο πολύ άσκησε επιρροή ο Αριστοτέλης,ενώ ο Πλάτωνας δεν πολύ αναφερόταν και το αντίθετο γινόταν στην άλλη όχθη…Υπήρχαν και αντικειμενικοί λόγοι αλλά πιθανώς και σκόπιμοι λόγοι

Και σ’αυτό εστίασα μετά. Πρόσεχε με τις γενικεύσεις λοιπόν. :stuck_out_tongue:

H πολιτική φιλοσοφία ουσία της θρησκείας ε? Χμμμ. Μπα όχι, δε θέλω να σε ζορίσω με το να σου πω να επεκτείνεις αυτόν τον προβληματισμό, αρκετά για ένα βράδυ. :PP

Όσο αφορά το σοφός και το προφήτης, θεωρώ οτι ο προφήτης συνιστά τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον σοφό απο τη μία, και τον απατεώνα απο την άλλη, για τον οποίο κάναμε λόγο πίσω… Απ’ αυτή την άποψη απατεώνας και προφήτης αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, την περιουσία του οποίου ζυγίζει αιώνες τώρα η οργανωμένη θρησκεία.

#251

Πφφφφ είναι δεδομένο το πρόβλημα μου να προσαρμοστώ στην χαλαρή συζήτηση μέσω ίντερνετ δίχως να αφαιρεθώ ή να θεωρώ κάτι δεδομένο.Έτσι και τώρα θεώρησα δεδομένο ότι όταν έκανα λόγο για “χριστιανισμό” θα γινόταν κατανοητό το ότι το έλεγα όχι με την γενική του έννοια αλλά στα πλαίσια της Πολιτικής Φιλοσοφίας.Έσφαλλα,ξανά.

#252

Μην ποστάρεις κανένας κάτι εδώ μέσα, μαζευόμαστε όλοι οι γνωστοί απατεώνες χωρίς πολλά πολλά…
Βλέπω έχουμε και νέα θύματα… ε, μέλη ήθελα να πω :stuck_out_tongue:

Γενικά συμφωνώ με Ellanor και τα όσα ανέφερε για την πορεία του Πλατωνισμού και του Αριστοτελισμού στη Δύση μέσω του Αραβικού πολιτισμού. Αυτά για μερικούς που νομίζουν ότι ο μεγαλύτερος διανοούμενος αυτής της αυτοκρατορίας ήταν ο Peter O Toolε ως Λόρενς της Αραβίας. Για μια αντίθετη άποψη υπάρχει και το πρόσφατο "Ο Αριστοτέλης στο Μον-Σαιν-Μισέλ"
http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=143465
συνέντευξη του συγγραφέα: http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=274647

Όσο για τη συζήτηση περί του ποιος επηρέασε περισσότερο το Χριστιανισμό ή τη Δυτική κουλτούρα γενικότερα, ο Πλάτωνας ή ο Αριστοτέλης είναι της τάξης Iron Maiden ή Metallica, βυζιά ή κώλος (παίζει να το έχω ξαναπεί αυτό).

Τελείως χοντροκομμένα και σχηματικά, ο Πλατωνισμός επηρέασε περισσότερο την Ορθόδοξη εκδοχή του Χριστιανισμού, ενώ ο Αριστοτελισμός την Καθολική. Οποιαδήποτε καλή συντηρητική εισαγωγή στην ιστορία της φιλοσοφίας ή της θεολογίας αναφέρει και τους λόγους. Επαναλαμβάνω τον ellanor λέγοντας ότι άλλο Πλάτωνας και Αριστοτέλης και άλλο Πλατωνισμός και Αριστοτελισμός, μετά την απομάκρυνση από τούτη τη ζωή ουδεμία ευθύνη φέρουν για τις (παρ)ερμηνείες των διδαγμάτων τους.

Οπότε ο κύριος καθηγητής από το Yale, επειδή μάλλον την ορθοδοξία την έχει γραμμένη γιατί ο δυτικός κόσμος ασχολείται με καθολικισμό, προτεσταντισμό και τα παρακλάδια τους, γενικεύει λέγοντας αυτά που είπε σα να μην υπήρξε ποτέ Βυζαντινή εκκλησιαστική (και μη) φιλοσοφία.
Αυτό δεν είναι ίδιον μόνο των Αμερικανών, υπάρχει μεγάλη άγνοια γενικά για το πώς συνεχίστηκε η ιστορία των ιδεών σε αυτό που ο κόσμος ονομάζει συνήθως Αγία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εμείς Βυζάντιο.

Όπως είπε και η Almighty για τον φονταμενταλισμό, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς όταν βάζει και τη διάσταση της θρησκείας στον ορίζοντά του είναι να διαβάζει κυρίως ιστορία παράλληλα με τις φιλοσοφικές και πολιτικές αναλύσεις για να πλαισιώσει τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει. Αλλιώς οι γενικεύσεις θα κυριαρχήσουν.

Ο Schmitt πάντως που διαβάζεις υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο…

#253

Ωραία λοιπόν. Κάποια στιγμή όταν μάθεις περισσότερα απ’τον συγκεκριμένο καθηγητή σου, θα ήθελα να μας μεταφέρεις και δω ποιά ήταν τελικά η σύνδεση της πολιτικής σκέψης του Αριστοτέλη με τον χριστιανισμό.

Αν με ρώταγε κανείς ποιά η επιρροή του Αριστοτέλη στον χριστιανισμό γενικά, θα του έλεγα για την σύνδεση λόγου και πίστης που επιχείρησαν οι φιλόσοφοι της εποχής, καθώς και για τη σύνδεση πίστης και γνώσης, για το πως εννοούσε ο Αριστοτέλης την έννοια του θεού, για το κλειστό κοσμολογικό σύστημα του που εναρμονιζόταν με το εξίσου κλειστό θεολογικό σύστημα της εποχής… αλλά για πολιτική δεν θα ήξερα τι να πω. Πραγματικά δεν γνωρίζω πως μπορεί η αριστοτελική σκέψη να επηρέασε την (φεουδαρχική/βασιλική/θεοκρατική) μεσαιωνική κοινωνία της εποχής και την πολιτική φιλοσοφία της. Θα με ενδιέφερε να μάθω όμως.

#254

Κάτσε στάκα και εσύ λίγο,αμέσως να τον βγάλεις off τον άνθρωπα.Έκανα σαφές το θέμα που αναφέρθηκε.Θα πάρω πάντως συντόμως πληροφορίες να σας γράψω.8)

Πάντως τον φιλαράκο σου τον Schmitt,τον ξεκίνησα όπως είχα γράψει αλλά με αυτά και με εκείνα(τρεξίματα,συμμαζέματα καθώς έρχεται Πάσχα και πρέπει να ταξιδέψω,άρα μαζεμένες υποχρεώσεις)τον έχω αφήσει,δυστυχώς:(
Αν θες γράφεις κάτι,μιας και τον έφερε η κουβέντα,σχετικά με το τι νομίζει αυτός για την θρησκεία και την Πολιτική Φιλοσοφία;Είναι πιο καλό από το να λέμε τι είπε ο καθηγητής που έτυχε να έρθει από το Αμέρικα και που τον άκουσα μόνο εγώ:roll::roll:

Α Ellanor,ναι θα ρωτήσω όπως είπα παραπάνω.Δεν είναι από την Ελλάδα αλλά θα συνεργάζεται με το τμήμα μου οπότε θα τον βλέπω συχνά-πυκνά.

#255

Ναι, να μας πεις αν ξέρει από ορθοδοξία και τις νεοπλατωνικές τις καταβολές. Επίσης να μας πει αν έχει ακούσει το Crack The Skye από Mastodon. Αλλιώς να του πεις να ξανάρθει το Σεπτέμβρη διαβασμένος.

Επειδή η ώρα είναι περασμένη και δηλώνω ότι έχω καταναλώσει υπερβολικά πολύ αλκοόλ το τριήμερο, (σε αντίθεση με μερικούς που βαφτίζουν τις ρακές στο μιναρέ “τρεξίματα και συμμαζέματα”) αντιγράφω στεγνά από το πρώτο λινκ που βρήκα εύκαιρο.

“Ο γερμανός συνταγματολόγος Καρλ Σμιτ δημοσίευσε το 1922 ένα μικρό δοκίμιο με τίτλο Πολιτική Θεολογία.Σε αυτό ο συντηρητικός αυτός καθηγητής διατυπώνει την θέση οτι όλες οι έννοιες της συγχρονης πολιτικής επιστήμης για το κράτος προέρχονται από την θεολογία.Προσοχή δεν αναφέρεται στην θρησκεία αλλα στην θεολογία ,στην διανοητική διερεύνιση των περι τον θεό.
Παραδείγματα η έννοια της κρατικής κυριαρχίας προέρχεται από την σύλληψη του παντοδύναμου θεού,η έννοια του κράτους εκτάτου ανάγκης από την έννοια του θαύματος κλπ.”

#256

[I][B]Herbert Marcuse[/B][/I]

http://www.greekbooks.gr/books/filosofia/monodiastatos-anthropos.product
http://www.greekbooks.gr/books/filosofia/eros-ke-politismos.product
http://www.greekbooks.gr/books/filosofia/logos-ke-epanastasi.product

#257

Ο Φρόυντ είχε πει πως το τίμημα για την εξάπλωση του πολιτισμού είναι η συνεχής καταπίεση των ανθρώπινων ορμών, που έχει ως συνέπεια της την νεύρωση. Πολιτισμένος άνθρωπος = νευρωτικός άνθρωπος. Ένα αναγκαίο κακό για τον Φρόυντ, που θεωρούσε αναπόφευκτη μια τέτοια εξέλιξη.

Ο Μαρκούζε είπε πως δεν είναι ο πολιτισμός γενικά, αλλά [U]ο δικός μας[/U], μηχανοποιημένος πολιτισμός της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αυτοματοποιημένης, μηχανιστικής εργασίας-ρουτίνας, που συντείνει στην καταπίεση. Ο πολιτισμός που έχει ως επίκεντρο του την συνεχή παραγωγή και το κέρδος είναι ο νευρωτικός, ο ανηδονικός/ανερωτικός πολιτισμός, όχι κάθε πολιτισμός γενικά.

Αυτό παραμένει ένα απο τα σημαντικότερα πράγματα που ειπώθηκαν απο κοινωνικό στοχαστή του 20ου αιώνα κατά τη γνώμη μου. (ο Μαρκούζε δεν ήταν ο μόνος που είπε κάτι τέτοιο, ήταν όμως εκείνος που έγραψε ολόκληρο βιβλίο γι’αυτό και μόνο - “Έρως και Πολιτισμός” - και φυσικά επηρέασε κόσμο και κοσμάκη της εποχής, τότε, την δεκαετία του '60).

#258

[B]Deleuze and music[/B] - chapter 5:
[I]Ronald Bogue - Violence in 3 shades of metal - death, doom and black [/I]8)

Είναι διαθέσιμο όλο το βιβλίο online
http://books.google.gr/books?id=MkpsrsmYPv0C&pg=PA115&lpg=PA115&dq=Deleuze+black+death+metal+music&source=bl&ots=-l-mLtlrTK&sig=jr0HbZB2Jk0QxT8sRmABgzXnnAo&hl=el&ei=FHKxTceiNIKChQeY9MDrCg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CBcQ6AEwAA#v=onepage&q=Deleuze%20black%20death%20metal%20music&f=false

είχα σκεφτεί αυτό, ακριβώς, το ίδιο πράγμα, ακριβώς όμως, σε σχέση με το miss machine, κι έπεσα πάνω στο βιβλίο εντελώς τυχαία :stuck_out_tongue:
Mε τον ίδιον τον Deleuze δεν βγαίνει εύκολα άκρη, επειδή τούτα εδώ όμως είναι κείμενα άλλων κάτι πάει κι έρχεται! Τσεκάρετε γενικά τα περιεχόμενα, πιάνει όλη τη σύγχρονη μουσική κουλτούρα.
Παραπέμπω επίσης και στο εξαιρετικό 3ο κεφάλαιο (σλ 54), για να μη βγαίνω και εντελώς εκτός κλίματος, που έχει και κρι(η)τική θεωρία μέσα :smiley:
[I]Nick Nesbitt - Deleuze, Adorno and the Composition of Musical Multiplicit[/I]y

Και βάλτε να ακούσετε Dillinger Escape Plan - Μιss Machine (μαζί με το booklet να είναι κοντά σας όμως ε, το mp3 χαλάει όλη τη φιλοσοφία του πράματος), επιχειρώντας να διαβάσετε τον Αντι-Οιδίποδα των Deleuze/Guattari. Δεν ξέρω για το βιβλίο, αλλά θα καταλάβετε σίγουρα καλύτερα τους DEP \m/

#259

Ψιτ, εσύ η από πάνω

αντί να ασχολείσαι με ό,τι μετα- και post- πέφτει στα χέρια σου δεν ξεκινάς από κάτι πιο θεμελιώδες; Ντεκάρτ ας πούμε για να πω κάτι που μου πέρασε τυχαία από το μυαλό…
Κι αυτός έχει γράψει για μουσική.

Και βάλε να ακούσεις Bruce Dickinson - The Chemical Wedding (μαζί με το booklet να είναι κοντά σου όμως ε, το mp3 χαλάει όλη τη φιλοσοφία του πράματος)

Μας διαβάζουν και παιδιά…

Μαρκούζε λοιπόν, μεγάλη μπάλα.
Στα σχηματικά μεν, σωστά δε που είπε ο Ellanor να προσθέσω ότι ο πρωτότυπος τίτλος του “έρως και πολιτισμός” μετφράζεται επί λέξη “η δομή των ορμών και η κοινωνία” (Triebstruktur und Gesellschaft). Το μισό βιβλίο είναι μια σοβαρότατη ανάλυση των κοινωνιολογικών, ανθρωπολογικών και πολιτικών επιπτώσεων της δεύτερης τοπικής του Freud (ορμή του θανάτου), αλλά μετά κάπου το χάνει και περνάει σε ουτοπικές δηλώσεις όπως “να κατακτήσουμε το χρόνο”, “να νικήσουμε το θάνατο” και κάτι τέτοια ωραία ποιητικά που ήταν αρκετά για να εμπνεύσουν τον επαναστατικό οίστρο της γενιάς του '68, αλλά όχι και να συγκροτούν σοβαρή επιστημονική άποψη.

Από τα άλλα του βιβλία, “Ο Μονοδιάστατος άνθρωπος” είναι μια πολύ καλή αρχή καθώς διαβάζεται εύκολα, ευκολότερα από κάποια άλλα, πιο τεχνικά βιβλία του, και ανήκει στη χαλαρή σφαίρα της κοινωνικής κριτικής.

Ψηθείτε, τα λέει ωραία.

#260

^ καλά, δε θα καταλάβω μέσα στον επόμενο χρόνο τι σούρνει ο Leibniz στο δικό σου? Τότε θα σου πω. Βack to basics!

Μουσική έ? Το μπούστη. Πού το είπε και πώς μπορούμε να το βρούμε, αν βαριέσαι να πεις τι είπε?

Marcuse έχω περάσει αλλά δεν έχω αγγίξει, κάποια στιγμή θα έπρεπε…