'Οχι, δεν θα καταλάβεις αν δεν διαβάσεις και τον ίδιο. Τότε να μου πεις.
Και ο Leibniz και ο Spinoza πού ήταν μια γενιά μετά από αυτόν είχαν πολλά να του σούρουν, αλλά πριν το κάνουν έφαγαν τα μάτια τους να τον διαβάζουν.
Ο δεύτερος έγραψε ολόκληρη πραγματεία με τίτλο “Αρχές της Καρτεσιανής φιλοσοφίας”. http://goo.gl/vv0KQ
Ο Ντεκάρτ έγραψε το Compendium Musicae όταν ήταν 25 χρονών και το έκανε δώρο στον πρώτο του μέντορα, τον Isaak Beekman στην Ολλανδία. Μιλάει για τις ποιότητες τον ήχων, τη σχέση μήκους χορδής και τόνου και γενικότερα διακατέχεται από την τάση του να μαθηματικοποιεί και να γεωμετρικοποιεί τα πάντα που τον χαρακτήριζε στα πρώτα του χρόνια. Από πολλούς ιστορικούς της μουσικής θεωρείται κλασσικό και παραγνωρισμένο έργο και δυστυχές το γεγονός ότι δεν ασχολήθηκε περισσότερο με αυτό το ζήτημα.
Ίσως βρείτε κάτι εδώ http://imslp.org/wiki/Musicae_compendium_(Descartes,_René)
και εδώ http://www.jstor.org/pss/2708403 για όποιον έχει πρόσβαση από πανεπιστήμιο ή βιβλιοθήκη.
το ποστάρω εδώ γιατί περιμένω σοβαρή απάντηση: λέτε να υπάρχουν ‘‘απαγορευμένες’’ θέσεις στο σκάκι? εννοώ, πόσες πιθανότητες έχει η λευκή βασιλισσα λχ να βρεθει στο Ε7 ζωντανη?..
θα μπορούσε με λογική και απλά μαθηματικα πιθανοτήτων να υπολογιστεί ένα τέτοιο σχήμα?
γίνεται να ελέγξεις την έκβαση ενος σκακιστικου αγώνα μόνο με μαθηματικες πιθανοτητες??
Όχι, δεν υπάρχουν ‘απαγορευμένες’ θέσεις στο σκάκι, υπάρχουν αναρίθμητες θέσεις με την λευκή βασίλισα στο Ε7. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι εννοείς ακριβώς…
Η έκβαση ενός σκακιστικού αγώνα δεν μπορεί να ελεγθεί μόνο με μαθηματικές πιθανότητες. Αν σκεφτείς ότι η σκακιέρα αποτελείται από 64 τετράγωνα και από 16 κομμάτια ο κάθε παίχτης με εναλλάξ κινήσεις ο καθένας, ο αριθμός κινήσεων που προκύπτει για να καλύψει την κάθε πιθανή θέση τείνει προς το άπειρο και δεν είναι δυνατό να εξαντληθεί ακόμα κι αν αποκλείσεις κινήσεις που λόγω μη αποτελεσματικότητας δεν θα παίζονταν ποτέ από κάποιον ισχυρό παίχτη.
Γενικά η μαθηματικοποίηση του σκακιού είναι ένα συναρπαστικό ζήτημα.
Παίζει κ να μην με κατάλαβες! Δν εννοω ‘‘απαγορευμένες’’ απο τους κανόνες του παιχνιδιου αλλα πρακτικα απίθανες. Δν εχω παίξει πολλες παρτίδες, αλλα σπάνια εχω δει το βασιλια να φτάνει πολυ μακρυτερα απ την αρχικη του θεση μεχρι καποιος να τον φαει…οπότε πόσες πιθανοτητες θα ειχε να βρεθει στο απέναντι γωνιακο τετράγωνο ας πούμε??
θενκια για το θρεντ!
μην υπερεκτιμας το φιστίκι - δν ειναι ουτε τα μισα απ οσα φαινεται! φιλολογια σπουδάζει, αλλα το σχήμα μαθηματικα-φιλοσοφια-λογικη την ψήνει άπειρα!!
σκακι της μαθαινε ο μπαμπας της καιρο πριν, αλλα πλεον σπανια παιζει…
στην ιδέα του γάμου, μονο με την εξωκοινωνικη εννοια!!
Για ριξε μια αναλυση εδω eNick, επειδη τον τελευταιο καιρο διαβαζω αρκετα “μετα-” (κα απο αυτους που θεωρουνται ως “διανοουμενοι” αλλα και απο αναλυσεις του αντιεξουσιαστικου χωρου), υπαρχει κατι συγκεκριμενο για το οποιο πρεπει να το αποφυγω? Γιατι με την λογικη που παραθετεις, θα πρεπει πρωτα να αρχισω να διαβαζω τους αρχαιους ελληνες και μετα ολα τα υπολοιπα (χρονικα δηλαδη το πως εξελισσεται η φιλοσοφικη σκεψη).
Εδω και μια βδομαδα περιπου εχω αρχισει το “O Μονοδιαστατος ανθρωπος”, οντως διαβαζεται ευκολα και μπορω να πω οτι (μεχρι στιγμης τουλαχιστον) συμφωνω σε πολλα απο αυτα που αναφερει.
Εν τέλει όντως σε κατάλαβα. Δεν υπάρχει πρακτικά απίθανη θέση στο σκάκι, μόνο αυτές που αποκλείονται από τους κανόνες του παιχνιδιού. Δηλαδή πχ να βρεις όλα τα λευκά πιόνια στην τελευταία κάθετο ή κάτι τέτοιο. Είναι κλασσικά προβλήματα που μας έβαζαν μικρά στην προπόνηση, μας έδιναν μια θέση και μας έλεγαν αν είναι δυνατό να έχει προκύψει ή όχι και εμείς έπρεπε να σκεφτούμε τις προηγούμενες θέσεις των κομματιών, έτσι εμπεδώναμε τους κανόνες.
Οπότε φυσικά και υπάρχουν παρτίδες με τον βασιλιά να γίνεται ματ (όχι να τρώγεται) στην άλλη γωνία, ειδικά σε αγώνες χαμηλού επιπέδου ή με μεγάλη διαφορά δυναμικότητας. Αλλά ακόμα και σε παιχνίδια παγκοσμίου πρωταθλήματος έχει τύχει παρτίδα με 5 βασίλισες ή κάτι παρόμοιο.
Είναι πολύ συναρπαστικό παιχνίδι το σκάκι, κι ας φαίνεται ψιλοφλώρικο
Φιλολογία το φυστίκι, όμορφα πράγματα!
Πάνω στο σχήμα (τι ωραία λέξη για να το περιγράψεις…) μαθηματικά-φιλοσοφία-λογική τι διαβάζεις; Είναι η διαστροφή μου να διαβάζω τέτοια πέρα από τα βασικά μου ενδιαφέροντα.
Ο γάμος έχει δικό του θρεντ, ας το μολύνουμε με λίγο φιλοσοφία και λίγο λογική (ή παραλογισμό)
Αυτό είναι ένα θέμα με όσους προέρχονται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο (ή έστω θέλουν να τον εξερευνήσουν) και διαβάζουν θεωρία πέρα από τους κλασικούς του αναρχισμού. Συναφείς πολιτικές θέσεις έχουν πάρει φιλόσοφοι του 20ου αιώνα όπως ο Foucault ή ο Deleuze που γενικά ανήκουν σε αυτά τα μετά-.
Η ένσταση μου δεν είναι να μην τους διαβάζει κανείς, αλλά να τους διαβάζει παράλληλα με τους κλασσικούς. Ο Deleuze πχ. έχει γράψει ένα τούβλο για τον Spinoza και άλλο ένα για τον Leibniz, ο Negri (ο συγγραφέας της “Αυτοκρατορίας” και του “Πλήθους”) έχει γράψει δύο βιβλία για Spinoza και ένα για Descartes.
Για να πουν αυτά που λένε έχουν λιώσει παντελόνια σε βιβλιοθήκες διαβάζοντας κλασσικούς φιλοσόφους, κάτι το οποίο δεν συνηθίζεται πλέον. Οκ, συναρπαστικά πράγματα τα σύγχρονα, αλλά αν έλκουν όλη την ορολογία και τη σχέση μεταξύ των εννοιών από τα κλασσικά δεν μπορείς να καταλάβεις και την ανατροπή τους.
Γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο πρέπει να αποφύγεις, είναι βασικό να γνωρίζει κανείς ιστορία γενικά και πολιτική ιστορία ειδικά και να έχει γνώσεις πάνω στην ιστορία των ιδεών.
Για παράδειγμα, ο Μαρκούζε που λες ότι συμφωνείς μαζί του στο βιβλίο που διαβάζεις, αναφέρεται συνεχώς στον Καντ και τον Χέγκελ. Ας πούμε ότι δεν ασχολήθηκες ποτέ μαζί τους, δεν σπούδαζες φιλοσοφία κλπ. Αν δεν έχεις την παραμικρή ιδέα, δεν κατανοείς τα σχήματα τα οποία χρησιμοποιεί και τα μισά που γράφει σου φαίνονται κινέζικα. Αν δεν ξέρεις τη σχέση του με τον Μαρξ (και τι υποστήριζε ο Μαρξ πάνω κάτω), καθώς και τη σχέση του με τα καθεστώτα της εποχής που έγραφε, θα χάσεις και το πολιτικό του νόημα, άσχετα αν θα πιάσεις κάποια πράγματα έστω και συνθηματικά.
Το να πιάσει κανείς την ιστορία της σκέψης από τον Θαλή τον Μιλήσιο και να προχωράει γραμμικά δεν είναι εφικτό. Δεν μας φτάνουν 10 ζωές να γίνει αυτό. Παράλληλα και όσο προλαβαίνεις και πάντα ανάλογα με τα ενδιαφέροντά σου. Αλλά πάντοτε πλαισιωμένα, ποτέ αυτόνομα διαβάσματα λες και έπεσαν από τον ουρανό. Ποιος το λέει, γιατί το λέει, πότε το έγραψε, σε ποιο πλαίσιο, ποιους διάβαζε, σε ποιους απευθυνόταν. Βασικά ζητήματα που πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψιν.
Συμφωνω οτι ειναι βασικο να γνωριζει κανεις την ιστορια των ιδεων, αλλα οπως σωστα λες αργοτερα, μια ζωη την εχουμε και τι να πρωτοδιαβασει κανεις. Ειδικα αν καποιος δεν εχει καιρο που διαβαζει τετοια πραγματα.
Επισης συμφωνω σε αυτο που λες περι πλαισιωμενου διαβασματος. Προτου διαβασω κατι φροντιζω να μαθω τι ρολο βαρουσε ο συγγραφεας, ποτε γραφτηκε κλπ. Μπορει να γινει και το αντιστροφο ομως στο παραδειγμα περι Μαρκουζε και Καντ Χεγκελ. Διαβαζοντας κανεις πρωτα Μαρκουζε, μπορει να δει 2-3 πραγματα και υστερα διαβαζοντας Καντ και Χεγκελ να αντιληφθει τις οποιες βασεις ή αντιφασεις του λογου του Μαρκουζε με τον λογο των 2 φιλοσοφων.
Φουκω εχω αρχισει να διαβαζω, σκεφτομαι να πιασω τωρα Ντελεζ Γκουατταρι. Παραλληλα διαβαζω κειμενα και εντυπα του “χωρου” βασισμενα σε αυτους ή περι αυτων.
Είναι κλασσικές αναγνώσεις του χώρου, δύο ανέφερα κι έπεσα μέσα
Ντελεζ Γκουατταρι έχουν μεταφραστεί αρκετά μικρά κείμενά από εκδόσεις του χώρου, τα οποία όμως έχουν αναφορές στις βασικές φιλοσοφικές τους θέσεις που με τη σειρά τους προϋποθέτουν κάποιες γνώσεις φιλοσοφίας και πάει λέγοντας. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι αυτό που λέω και στον εαυτό μου, σκάσε και κολύμπα!
Απο D&G εχει μεταφραστει ο “Αντι-Οιδιπους”, το οποιο δεν το λες μικρο εργο
Το σκασε και κολυμπα το ακολουθω ηδη
Απο το πανοπτικον ειχε πεσει στα χερια μου ενα τευχος. Απο Flesh Machine εχω διαβασει καποια πραγματα, μονο οτι υπαρχει στο ιντερνετ δυστυχως. Στην επομενη επισκεψη μου Αθηνα θα ξαναψαξω μπας και βρω τα εντυπα, μιας και την τελευταια φορα δεν βρηκα κατι.
Από Dolce & Gabbana εννοούσα το μικρό “Η κοινωνία της εξουσίας” με διάφορα κείμενάκια τους. Ο Αντι-οιδίποδας θέλει και λίγο Freud ως βάση, έως πολύ Freud…
Αν έχεις κάποιο λινκ για το V for Violence στείλε πλιζ.
Με τον Αντι-Οιδίπποδα έχω παλέψει χρόνια, πάνω από μία φορές. Σεμνύνομαι να πω πως την πρώτη φορά που το διάβασα δεν κατάλαβα τίποτα. Συνεπώς, δεν είναι τόσο οι γνώσεις Freud που προαπαιτεί. “Χειρίζεται” μία εντελώς ειδική ορολογία “ροές, τάσεις, εκροές, μηχανές επιθυμητικές και μη, παραγωγή/ προϊόν”.
Η ορολογία αυτή προέρχεται (και αυτό το καταλαβαίνω τώρα) απευθείας από Leibniz, Marx και Lacan. Ειδικά από τους δύο πρώτους. Eξ’ου και βασίζεται σε τεράστιο μέρος σε μαθηματικές λογικές για την κατανόησή του.
Για να “πιάσω” την (Leibniz-ιανή) ορολογία του[B] Deleuze[/B] (μόνου του) αυτή τη στιγμή διαβάζω το [B]“η πτύχωση - ο Λάιμπνιτς και το μπαρόκ” (εκδ. Πλέθρον)[/B], όπου ξεδιπλώνει σε μεγάλο βαθμό την ορολογία που χρησιμοποιείται στον Αντι-Οιδιποδα. Το άλλο το βλαμμένο κείμενο όχι μόνο προϋποθέτει να ξέρεις ήδη την ορολογία για να το καταλάβεις, αλλά είναι και γραμμένο επίτηδες προβοκατόρικα και ακαταλαβίστικα. Με πτυχώσεις, σαν επιθυμητική μηχανή αποτελούμενη από άπειρα, μικρά, αυτόνομα και μη μέρη, ναι
Να λοιπόν που αναγκάζομαι να βγάλω το καπέλο στον eNick, μιλάμε για ένα τεραστιότατο back to basics, πολύ πριν τον Freud.
Σιγά μη δεν πεταγόταν ο Φλουδαιζντ…
(σε πήραμε χαμπάρι και τα νιάνιαρα ρεεε!)
eNick, για το τι διαβάζω…όχι πολλά αυτό τον καιρό - εδώ και ένα χρόνο με τυραννάει (σαδιστικοτατα) η "Καταγωγή’’ του Ένγκελς…(οκ, κοροιδεψτε οσο θετε, μου φάνηκε δύσκολη). Και μεχρι να την ξαναπιάσω, έπεσα στον επίσης σαδιστικο Σταντάλ…
οπότε από λογικη φιλοσοφία έχω προλάβει ελάχιστα…λίγο Βιτγκενσταιν μόνο κι ελάχιστο Ράσελ (το παράδοξο). Αν εχεις κατι καλο να προτείνεις για συνέχεια, always welcome…!
Έχω καιρό να παίξω σκάκι, αλλά κάθε πρόκληση για παρτίδα, δεκτη!
Btw, σχετικά μ αυτό που ειπώθηκε παραπάνω…όντως γραμμικά δε βγαίνει κανένα αντικείμενο…το έχω δοκιμάσει με πολλά και το μόνο που κατάφερα ήταν να κάψω το κεφάλι μου μέχρι τη ρίζα…
Ε με βρήκατε μικρούλη και με πειράζετε…
Αλλά για να ξαναπεταχτώ και να πιαστώ από ένα προηγούμενο ποστ του eNick ο σωστός συνδυασμός θα ήταν να “παίζει σκάκι,να διαβάζει φιλοσοφία(με βάση την κλασική) και να σπουδάζει Αστροφυσικός”.Αχ αχ αχ…
Σας το είχα πει ότι έχω αρχίσει και διαβάζω κλασικούς,μμμμ;Πολύ μου αρέσουν!:roll:
Τώρα εδώ στο Δίστομο,κάνω άλλα πράγματα,σουβλίζω αρνιά κτλ και δεν έχω κάτσει να διαβάσω τίποτα.
Και σας χρωστάω και μία ερώτηση σε έναν καθηγητή.
και κατά τ άλλα, να είναι 123 κιλα, να μην ξυρίζει πόδια και να γουστάρει το γ.μ…έτσι για να χαλάσω τη φαντασιωση!! :twisted:
οκ, δεν ειχε πολυ σχέση με φιλοσοφία…εκτός αν το δούμε αισθητικα…τι ειναι το ωραιο/το σεξουαλικο/το καυλωτικο και πώς καθορίζεται?? ζντουπ
Ας πεταχτώ κι εγώ. Σε πρώτη φάση μας ενδιαφέρει η διαιώνιση του είδους και γι’ αυτό λέει διαλέγουμε ωραίο (=υγιη) σύντροφο. Σε δεύτερη φάση, ο κοινός χαρακτήρας. Έτσι το αντιλαμβάνομαι τουλάχιστο.
Για τον Αριστοτέλη που λέτε, διάβασα λίγο τους διαλόγους σας πιο πίσω κι έχω να συμπληρώσω ότι όταν άρχισε να μεταφράζεται ο Αριστοτέλης και να γίνεται γνωστή η σκέψη του και η μεθοδολογία του, οι θρησκευτικοί ηγέτες τον πάντρεψαν όσο μπόρεσαν με τον χριστιανισμό για να είναι προσιτός στα δικά τους πρότυπα. Επικράτησε η θεωρία ότι η επιστήμη και η φιλοσοφία υπηρετούν τον Θεό. Υπήρξαν διαφορές που διεγράφησαν ή παρερμηνεύτηκαν, αλλά γενικά τόσο ο Αριστοτέλης όσο και ο χριστιανισμός ήταν σίγουροι για τα λεγόμενα τους και είχαν όλες τις απαντήσεις. Επομένως ήταν βολικό να πασάρουν τον Αριστοτέλη σαν αυθεντία για φυσικά ζητήματα.
edit/ να ξεκαθαρίσω πως από δεύτερες πηγές έχω αντλήσει τις πληροφορίες.
Μου αρέσει που έσεις τα νέα παιδιά έχετε την τάση να ξεφτιλίζετε τη συζήτηση, αλλά η κατηγορική προστακτική σας επαναφέρει στο δρόμο της έρευνας
Παρακαλώ να επανέλθετε με ολοκληρωμένα ερωτήματα να ανάψει η κουβέντα, άνοιξη γαρ…
Είναι καλή η “Καταγωγή” και γενικά όλες οι καταγωγές, “… της ανισότητας” του Ρουσό, “… των ειδών” του Δαρβίνου κλπ.
Για σαδιστικό Σταντάλ ξέρεις που να απευθυνθείς, για σκέτο σαδισμό η ντε Σαντ είσαι στο σωστό μέρος
Όσον αφορά στη λογική και τη σχέση Ράσελ και των λοιπών περίεργων, μια πολύ καλή αρχή είναι το Logicomix, έχει και την πλάκα του και είναι και διδακτικό. Σε βάζει στο κλίμα, σε φέρνει σε μια πρώτη επαφή με πρόσωπα και έννοιες με ευχάριστο τρόπο και σε ελάχιστο χρόνο. Το χεις/χετε κοιτάξει;
Σκακιστές μου, λέτε να οργανώσουμε τίποτα ονλάιν να δούμε και τι ψάρια πιάνουν τα ψάρια;
