‘‘Καταγωγή της Ανισότητας’’? Με ψήνει, θα το τσεκάρω!
Αυτή των ειδών θα ενδιαφέρει πιο πολύ ένα φιλαράκι μου~
Σαδισμό Ντε Σαντ δεν έχω προλάβει να τσεκάρω ακόμα…έχω δει όμως το Salo του Pazolini…
Και μολονότι φαίνεται οφτόπικ, η θέση του είναι τόσο εδώ όσο και στο κινηματογραφικο θρεντ! Όσοι το έχουν δει, θα καταλάβουν…
Εμένα γενικά ο κινηματογράφος μου φαίνεται φιλοσοφία - κάθε ταινία και μια θεωρία!!
Το Logicomix ήταν το πρώτο που τσέκαρα…το έχω κοιτάξει twice, αλλά έπεται και μια τρίτη, μαζί με το υπόμνημα - που πέρα από το στόρι, έχει αναλυτικά τα βασικά ονόματα και τις θεωρίες…
Κ επίσης αποδεικνύει πόσο γαμάτο είναι το κόμιξ ως διδακτικό μέσο!! Γαλλία-Γερμανία διδάσκουν με κομικ το ολοκαύτωμα στα σχολεια…(στην Ελλάδα φυσικα ούτε λόγος)
Είμαι τέως σκακίστρια, πολύ τέως…αλλά θα χαρώ να ξαναθυμηθώ!
Ο Sade και η Γαλλική Επανάσταση, ο Sade και η αθεϊα, η ουσία του σαδισμού, ο Ορθός Λόγος.
Στον εξαιρετικό πρόλογο του Γκινοσάτη υπάρχει αναφορά στα σχόλια του R.Barthes για το Σαλό του Pasolini, και για τον τρόπο με τον οποιό ταύτισε στην ταινία του το σαδισμό με το φασισμό (δεν είναι της ώρας η ανάλυση των προθέσεων του Παζολίνι, αλλά τέλος πάντων αυτό “είδε” ο Barthes)
To μόνο κείμενο του deSade που μπορεί να διαβαστεί ανεκτά κατ’εμέ είναι το “Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ”, στο οποίο μπορεί κανείς να δει σημάδια του νεωτερικού υποκειμένου ακριβώς όπως το ξέρουμε σήμερα. Κατα τ’άλλα έχει μία εξαιρετικά ψυχρή, αποστασιοποιημένη γλώσσα, ό,τι όργιο και να περιγράφει, που είναι τελικά σχεδόν απωθητική. Πολύ πιο απωθητική από το περιεχόμενό της.
Παραθέτω αγαπημένο μου απόσπασμα του Klossowski (σσ. 73-74) ως προς αυτο:
[I]
…ο deSade δεν επιδιώκει απ’ουδενί να διαγνώσει την προέλευση της διαστροφής σε σχέση με τους κανόνες, ούτε τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι κανόνες εκφυλίζονται μέσα στο άτομο. Απεναντιας, συλλαμβάνει, ευθύς εξ’αρχής, τη διαστροφή ως ένα δεδομένο (ιδιοσυστατικό ή γενετικό) φαινόμενο που, όπως όλες οι εκδηλώσεις της φύσης, έτσι και αυτό πρέπει να εξηγηθεί ορθολογικά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εισάγει την ορθολογικά δομημένη γλώσσα στη διαστροφή (και στη δομή της διαστροφής, copyright almighty), η οποία, σε σχέση με αυτήν τη γλώσσα - είναι μία δομή που προφανώς στερείται λογικής.
Αυτός ο κώδικας, μεταφραζόμενος εις το εξής σε λέξεις, θα υποστεί ιδιαζόντως τις συνέπειες της διαστροφικής χειρονομίας, πάνω στην οποία θα δομηθεί και ο ίδιος, όπως επίσης η λογική γλώσσα θα δομήσει εκ νέου αυτήν τη χειρονομία και θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο ο Sade θα την εκφέρει μέσω γραφής. Από τη μία πλευρά αυτό που η λογική γλώσσα (langage logique), ιδωμένη ως η γλώσσα του ορθού λόγου, καταλήγει να ενσωματώσει στην κωδικοποιημένη χειρονομία του διεστραμμένου είναι ο αθεϊσμός, ως μία “πράξη της λογικής” και δη της “κοινής λογικής”. Από την άλλη πλευρά, αυτό που η κωδικοποιημένη διαστροφική χειρονομία εισάγει στη γλώσσα της “κοινης λογικής” είναι η μη-γλώσσα της τερατωδίας, η οποία υποβόσκει κάτω από αυτόν τον κώδικα. Εδώ, προκύπτει ένα είδος όσμωσης της ορθολογικής γλώσσας (langage rationnel) των κανόνων και της ανωμαλίας που μόνο ο Sade θα μπορούσε να πραγματοποιήσει…"
[/I]
εΝίκε θα σε stalk-άρω ακόμα και στα αθλητικά. wait and see…:twisted:
να ρωτήσω κάτι άσχετο, που παρόλα αυτά είναι και σχετικό: ποια ταινία του bunuel θεωρείτε ότι μπορεί να αναλυθεί πιο ορθολογικά σύμφωνα με τη φιλοσοφία του σαντ?
Ti γαμάτη ερώτηση!
Από αυτές που έχω δει, και βάσει όσων έγραψα παραπλανω, ψηφίζω το “η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας”. Για το λόγο που “καταλόγισα” παραπάνω και στον Sade: η ταινία είναι μία εντελώς στεγνή “ορθολογικοποιημένη” αφήγηση μίας εντελώς μη ορθολογικής κατάστασης. Και επειδή όπως στο Sade υπάρχουν μονο σώματα/μηχανές/έπιπλα και όχι πρόσωπα, έτσι και οι ήρως της ταινίας, αρχίζουν να χάνουν την ουσία τους σιγά σιγά, αποδομούνται, και γίνονται καρικατούρες/πράγματα. Επιπλέον, εμπεριέχει την έννοια του “συλλογικού”, που είναι κυρίαρχη στον Sade. Oι υπόλοιπες “ερωτικές” ταινίες του, οσο κι αν παίζουν με τη διαστροφή, είτε αναφέρονται σε διαπροσωπικά παιχνίδια, είτε εμπεριέχουν την έννοια της επιλογής (αν και η “ωραία της ημέρας” έχει μέσα Sade-ικά χαρακτηριστικά, αν δεις την ηρωίδα ως θυτηθύμα και εξετάσεις λίγο το ποιος έχει εξουσία).
Τώρα, αν πιάσεις τα “θρησκευτικά” του έργα, κι εκεί μπόρείς να βρεις πολλές αναφορές, αλλά τότε θα πρέπει να γράψω κάτι και για την αθεϊα του Sade και δεν το’χω τώρα Γενικά δεν ξέρω πολλά για τον bunuel παρά μόνον ότι ήταν εξαιρετικά διανοούμενος και ήξερε πολύ καλά τι έκανε, με βαρείς συμβολισμούς σε κάθε ταινία, χίλιες μύριες επιρροές κλπ
χμ, ας μείνουμε στα της πρώτης παραγράφου. η αθεϊα του sade θεωρώ πως είναι σχετική. αρνούμενος τα πάντα και τον ίδιο το θεό, οδηγήθηκε στο να δίνει θεϊκές ιδιότητες αλλού. στη φύση για παράδειγμα. δύσκολο να μην πιστεύεςι σε ο,τιδήποτε τελικά… και εν πάσει περιπτώσει, ακόμη και με την άρνηση της γκιλοτίνας θεωρώ ότι φάσκει και αντιφάσκει. η γκιλοτίνα αρνείται τη ζωή, την οποία με βάση τα βιώματά του sade τα οποία τον είχαν οδηγήσει στην ύψιστη απάθεια, έπρεπε να αρνείται και ο ίδιος. τεσπα.
βασικά με αφορμή την κουβέντα στο thread, αποφάσισα να επιλέξω μια εργασία με άξονα τον sade, και είπα να το επεκτείνω συνδυάζοντας τη φιλοσοφία του με τον κινηματογράφο του bunuel. πάντα πίστευα πως υπήρχε ισχυρή σχέση αυτών των δύο. νομίζω ότι με έπεισες για το ποια ταινία θα επιλέξω να ασχοληθώ. άκρως ενδιαφέρουσα αυτή η ταύτιση της αποδόμησης των χαρακτήρων με το απρόσωπο του sade…
διάβαζα πάντως ένα έργο του sade για το πως διέφθειρε τη νεαρή ευγενία, και είναι πράγματι εντυπωσιακή η ικανότητά του να καταρρίπτει όλα τα συντηρητικά επιχειρήματα σαν τραπουλόχαρτα. η αναφορά του για παράδειγμα στη χρησιμότητα της αιμομιξίας, ή στο πως δεν υφίσταται αυτοδιάθεση του σώματός μας είναι μεγάλα ταμπού, αλλά ο τρόπος που ξεδιπλώνει τα επιχειρήματά του τα κάνει να φαίνονται τόσο μα τόσο λογικά… όταν η παράνοια και η ιδιοφυής ορθολογική σκέψη δεν απέχουν ελάχιστα, αλλα αποτελούν ένα και το αυτό.
Μάντεψες λάθος, εγώ τη σχολή του χόρρορ την έχω βγάλει εδώ και κάποια χρονάκια. :roll:
Απλά παίζω με τον πόνο του υποθέτω.
Και μια που τόση κουβέντα έγινε για τον Σαντ τελευταία, ε, νομίζω ότι είμαι και τυπικά ον τόπικ. =Ρ
θα σου πω. 8)
και να σου πω κάτι ακόμα καλύτερο? είναι επιλογής!
βασικά βρήκα την εργασία αυτή καθαυτή αρκετά μονόχνωτη, και σε συνδυασμό με την κουβέντα που είχε αναπτυχθεί στο thread, είπα να την επεκτείνω λιγάκι εμπλουτίζοντάς την :country:
Ντάξει εσύ αγόρι μου είσαι ψυχοπαθής.
Τόσα ωραία μαθήματα υπάρχουν μωρέ!
Τί έγινε, μαζοχίστηκες με το κάψιμο του πρώτου έτους;
Ή μήπως βρίσκεις κάτι το απροσδιόριστα sludge στα μαθήματά της; =Ρ
Εσύ ξέρεις πολλά.
Την κλασσική μουσική δεν την έμαθα από το Μανιάτη, αλλά σίγουρα εμπλούτισα τις γνώσεις μου πάνω σ’ αυτήν χάρη σ’ αυτόν!
Άκουγα και την εκπομπή του στο Τρίτο!
Μπα, δεν είχα τέτοια τιμή, αλλά από μαζοχισμό πήγαινα και παρακολουθούσα μαθήματά στα ΜΜΕ Παντείου.
Κατά τ’ άλλα μάθε μπαλίτσα από το Δεμερτζή γενικά.
Και συμφωνώ ότι καλύτερα από τη διπλωματία η μετανεωτερικότητα.
Μετά από εκεί να σε δω τι θα κάνεις…
Τέτοιο spamming στο θρεντ φιλοσοφίας αξημέρωτα, θα φάμε πρωινό κράξιμο
είναι πολλές?
αλλά βασικά που τα πουλάς αυτά? είσαι ο δεμερτζής! :razz:
το μετά της μετανεωτερικότητας είναι η αδράνεια, η κατάθλιψη και η μηχανική πρακτική όλων των παθών μου που θα με οδηγήσει στην απόλυτη απάθεια.
γενικά πάντως ναι. μετανεωτερικότητα ftw, ειδικά όταν παρουσιάζεται από το πρίσμα της φιλοσοφίας.
@εΝικ
Ε ναι, η “δικιά μας” είναι η Μυρτώ Ρήγου. Όχι ότι δεν υπάρχει κάποια σύνδεση πάντως! [κουτσομπόλης] Είναι η γυναίκα του Βέλτσου [/κουτσομπόλης] Του οποίου το όνομα btw βλέπω πρώτη μούρη στο λινκ που ριξες και με διαπερνά ένα ρίγος. Αν το μάθημα της Ρήγου ήταν… έτσι όπως ήταν τέλος πάντων, δε θέλω να φαντάζομαι πώς θα ήταν του ανδρός της, ο οποίος πανθομολογουμένως είναι για ακόμα περισσότερα ναρκωτικά.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς ξέρεις τόσους καθηγητές των ΕΜΜΕ! Πρώτα είπες για το Μανιάτη, τώρα για το Δεμερτζή…
Τί συμβαίνει εδώ;
Μα η ιδεολογία, κάθε ιδεολογία, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) μέρος της φιλοσοφίας, όχι το αντίστροφο. Απλά το κακό είναι πως ο περισσότερος κόσμος έχει “ιδεολογίες” χωρίς να έχει το παραμικρό φιλοσοφικό υπόβαθρο μέσα του.
Στοχαστές όπως ο Μαρξ, ο Μπακούνιν, ο Λένιν κλπ, είναι και κοινωνικοί φιλόσοφοι, (ανάμεσα στα άλλα που είναι), μια συζήτηση για τον μαρξισμό πχ καταλαμβάνει περίοπτη θέση σε όλα τα εγχειρίδια φιλοσοφίας, επομένως συζητήσεις που σχολιάζεται το φιλοσοφικό/ιδεολογικό κομμάτι των θεωριών τους μια χαρά ταιριάζουν και σ’αυτό το θρεντ. Να μη πω περισσότερο.
Το είχε ξαναρωτήσει κάποιος χρήστης παλιότερα. Θα μπορούσε να είναι στο podium, ναι. Αλλά λόγω της φύσης των συζητήσεων και του σχολιασμού που γίνεται πάνω σε [B]βιβλία[/B] και [B]συγγραφείς[/B] κατά μεγάλο ποσοστό, ταιριάζει μια χαρά [U]και[/U] εδώ το θρεντ. Αφού το έχουμε συνηθίσει λοιπόν και κυλάει ομαλά, δε βρίσκω τον λόγο να το μεταφέρουμε αλλού.
Για να δώσω και ένα δίκιο στον forkboy πάντως, καλό είναι αν κάποιος θέλει να μιλήσει ειδικά για μια ιδεολογία (πχ για τον αναρχισμό) και γενικά να κάνει πολιτική συζήτηση, ίσως οι Ιδεολογικές Συζητήσεις να προσφέρονται περισσότερο. Χωράει και εδώ η πολιτική (υπάρχει και η κατηγορία της [B]πολιτικής φιλοσοφίας[/B] εξάλλου), απλά ίσως στο άλλο θρεντ να πάρει περισσότερες “ιδεολογικού τύπου” (:P) απαντήσεις. (κάτι κακό φυσικά, χαχα).
edit. Και για να το κάνω ακόμα πιο ξεκάθαρο. Αν πιάσουμε τη συζήτηση για τον ιστορικό υλισμό του Μαρξ και την διαλεκτική των παραγωγικών δυνάμεων, ο κατάλληλος χώρος είναι αυτός.
Αν πιάσουμε την συζήτηση για το αν είναι εφικτή σήμερα μια σοσιαλιστική επανάσταση, τι υποστηρίζουν οι αναρχικοί και τι οι μαρξιστές, ο κατάλληλος χώρος είναι οι Ιδεολογικές συζητήσεις. Διαλέχτε και πάρτε.
Χμ, καλά τα λέει ναι. Το θέμα που αναφέρει οτι "οι προτάσεις του Μαρξ [B]κοινωνικές μεταρρυθμίσεις[/B] αφορούσαν στην ουσία " ξέρω βέβαια πως θα ήταν αφορμή να αφορίσει κάποιος ορθόδοξος μαρξιστής τον Τσόμσκυ και το βίντεο (“ο Μαρξ ήταν πάντα υπέρ της επανάστασης!”), αλλά οκ, εγώ το βρήκα ενδιαφέρον.
Ο Τσόμσκυ γενικά μιλάει κυριώς απο την αναρχική οπτική, επομένως η κριτική στον μαρξισμό είναι αναμενόμενη. Προτείνω για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει κανένα βιβλίο του. Και ΟΧΙ μόνο του Τσόμσκυ. Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι κοινωνικοί αναλυτές, έχει ενδιαφέρον πως παρουσιάζει ο καθένας την όλη κατάσταση και η κριτική που ασκούνε (οι μεν στους δε συνήθως, με λίγους να είναι ικανοί να διατηρούν τις ισορροπίες - Ο Τσόμσκυ το καταφέρνει αρκετά πάντως, απο όσα έχω διαβάσει).
Γενικά, διάβασμα. Εκεί βρίσκονται οι απαντήσεις. Σε ένα βίντεο είναι εύκολο να σχηματιστούν παραπλανητικές απόψεις γιατί ο λόγος του ομιλητή είναι πολύ περιορισμένος, σε σχέση με τις σελίδες ενός βιβλίου. Βλέπω σχόλια στο βίντεο κάτω που μιλάνε για “σωστή” και “λάθος” ερμηνεία όσων είπε ο Τσόμσκυ. Ανεξάρτητα με το αν διαφωνώ ή συμφωνώ με το σχόλιο, υπάρχει πάντα κίνδυνος όταν προσπαθείς να ερμηνεύσεις κάτι που είπε κάποιος απο μια μεμονωμένη ατάκα του, ή ένα βίντεο ή κάτι σύντομο.
Όσο περισσότερο γνωρίζει κανείς τον στοχαστή και τις απόψεις του, τόσο πιο έγκυρες είναι και οι ερμηνείες που δίνει…
Next time Reddish Nut, μπορείς να δοκιμάσεις την τύχη σου και στο άλλο θρεντ, να δεις τι απαντήσεις θα πάρεις.
Γενικά δεν ξέρω πολλά για τον bunuel παρά μόνον ότι ήταν εξαιρετικά διανοούμενος και ήξερε πολύ καλά τι έκανε, με βαρείς συμβολισμούς σε κάθε ταινία, χίλιες μύριες επιρροές κλπ
Εσύ ξέρεις πολλά. 