Αν δε σε τρομάζει η προοπτική να διαβάσεις φιλοσοφία στα αγγλικά, το “Philosophy: The Power of Ideas” των Brooke Noel Moore & Kenneth Bruder είναι η καλύτερη εισαγωγή που έχω διαβάσει για το είδος…
Απο κει και πέρα υπάρχουν ουκ ολίγοι τίτλοι εισαγωγής στον χώρο και στα ελληνικά, αλλά πάει καιρός απο την τελευταία φορά που διάβασα κάτι νέο για να σου προτείνω.
Χμ, ακόμα ένας διατεθειμένος να χώσει το χέρι του βαθιά στο βάζο με το γλυκό…φιλοσοφία, η γαματότερη Μαστουρομαρμελάδα της ανθρωπότητας.
Κάθε γέυση σε πάει κι αλλού, better taste em all. 
Εγώ ακόμα δάχτυλα γλύφω! Γλαδ που σ άρεσε και θες να συνεχίσεις!
Το βιβλίο που προτείνει ο έλλανορ μπαίνει στα υπόψιν, δεν το γνωρίζω! Εγώ θα πρότεινα ή ‘‘Κόσμο της Σοφίας’’ από jostein gaarder (η ιστορία της φιλοσοφίας, από τη γέννηση ως τον αιώνα μας, μέσα από ένα mindfuck μυθιστόρημα)…ή ένα περίεργο πράμα που έχω τσεκάρει τώρα τελευταία, το ‘‘Αυτό δεν είναι ένα βιβλίο’’ (στην τελική, είναι ένα βιβλίο που σε χώνει στις κυριότερες φιλοσοφικές θεωρίες και στον ‘‘φιλοσοφικό τρόπο’’ γενικά μέσα από riddles, puzzles και άλλα τέτοια όμορφα πράματα). Είμαι φαν του Μαθαίνουμε Παίζοντας. 
Kοίτα, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο στα αγγλικά και δεν ξέρω αν θα είναι η κατάλληλη αρχή αυτό το βιβλίο. Δηλαδή αν είναι σε κάθε σελίδα να να αναζητώ 30 λέξεις στο λεξικό χάθηκα. Λέω να όμως να το δοκιμάσω καθώς θα είναι και ευκαιρία να βελτιώσω τα αγγλικά μου.
Και μιας και έχω αρχίσει να ψάχνομαι με τον διαλεκτικό υλισμό θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει ένα παράδειγμα θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης ;
Θελω να παρω την “απολογια Σωκρατους” αλλα δε ξερω ποια εκδοση να προτιμησω.
Καποιος?
Δες τη θέση σαν μία ιδέα με κάποιες αδυναμίες,άρα αφού υπάρχουν αδυναμίες θα μπορεί να αναπτυχθεί κριτική πάνω σε αυτές και να γινει και αυτή με τη σειράς της θέση = ( αντίθεση) και έπειτα από τη διαλεκτικότητα αυτών των δύο (η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη,αλλά ταυτόχρονα συγκρούονται,δηλαδή η μάχη των αντιθέτων) προκύπτει μία νέα ιδέα,ποιοτικά ανώτερη και απο τις δύο που κρατάει τα καλύτερα στοιχεία τους.Τώρα με πιο σαφές παράδειγμα δεν μου έρχεται στο μυαλό.Αλλά επειδή ασχολείσαι με μαρξισμο,πιστεύω το “για το μαρξ και το μαρξισμό” του λένιν είναι ένα καλό βιβλιαράκι για αρχή (με αυτό έχω καταπιαστεί για να ανακεφαλαιώσω τις έννοιες).Αρκετά συμπυκνωμένο,αλλά σου δίνει τα βασικά στα οποία μπορείς να εντρυφήσεις με διάφορα άλλα βιβλία
Αυτό διαβάζω :lol:
Έχω ένα παράδειγμα στο νου μου αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό:
Έστω ένα φυτό το οποίο αναπτύσσεται σε δέντρο.
Η θέση είναι η αρχική κατάσταση του φυτού.
Περνάει μέσα από μία αντίφαση λόγω του φωτός ,του νερού κτλ. και φτάνει στο σημείο να γίνει δέντρο.
Η ποσότητα λοιπόν αλλάζει(καταλαμβάνει μεγαλύτερο χώρο) και έχουμε μια νέα ποιότητα(δέντρο).
Η ανάπτυξη του είναι η αντίθεση.
Και το δέντρο η σύνθεση το οποίο με τη σειρά του μετατρέπεται σε θέση ή αντίθεση για κάτι άλλο.:blink:
Παίζει να είμαι και τελείως λάθος.
Πάω καμια βόλτα να πιω μια μπύρα να ξελαμπικάρω.
Ρε συ, είναι απλά τα πράγματα. Θέση: Το death metal είναι το καλύτερο μέταλ παρακλάδι, οι άλλοι είναι φλώροι. Αντίθεση: Το progressive metal είναι το καλύτερο και το ντεθ είναι μια βλακεία και μισή.
Σύνθεση:
[SPOILER]Οι Opeth. 
…Και έτσι το μέταλ προχωράει μπροστά. :PPPPP[/SPOILER]
Γενικά, με τη θέση υποστηρίζεις ένα πράγμα Α, η αντίθεση είναι εκεί που το Α μετατρέπεται στο αντίθετο του και αρνείται την προγενέστερη του κατάσταση, και με τη σύνθεση έχεις περάσει πλέον στο επόμενο στάδιο, όπου συμπεριλαμβάνεις στοιχεία και απο το Α και απο το Β… Μέχρι τον ερχομό του επόμενου τριαδικού σχήματος.
Κάπως έτσι κινείται η Ιστορία σύμφωνα με τον Χέγκελ (απο τον οποίο και πήρε ο Μαρξ μετά την ιδέα της διαλεκτικής κίνησης της ιστορίας). Εκεί που ο Χέγκελ τοποθέτησε την κίνηση του Πνεύματος μέσα στην Ιστορία (το Πνεύμα - άρα και η Ιδέα - μετατρέπεται στο αντίθετο του, σε Φύση, σε Ύλη, (θέση > αντίθεση) χάνοντας την αρχική του ελευθερία, για να επιτρέψει έτσι στην Ιστορία να κινηθεί προς τα μπρος, και με τη σειρά του το πνεύμα επιδιώκει να μετατραπεί πάλι σε Ιδέα και να ανακτήσει την χαμένη ελευθερία του, μόνο που τώρα η ελευθερία αυτή θα έχει αντλήσει απο όλη την εμπειρία του όσο ήταν φύση > σύνθεση), ο Μαρξ τοποθέτησε τις παραγωγικές δυνάμεις και την κίνηση τους μέσα στην Ιστορία.
Πάντως για αρχή προτείνω βιβλία εισαγωγής στη φιλοσοφία και όχι Λένιν, αν είναι να πάρεις ιδέες τόσο για τον διαλεκτικό υλισμό όσο (κυρίως) και για την φιλοσοφία πριν απ’ αυτόν. Και στον Λένιν πας μετά αν θες… Καλύτερα κατά τη γνώμη μου μια γενικότερη θεώρηση στην αρχή, που να σου παραθέτει μια συνολική, σφαιρική αντίληψη περί φιλοσοφίας, παρά ένα έργο ενός φιλοσόφου που λίγο, πολύ γράφει απο μια συγκεκριμένη και μόνο οπτική.
Το βιβλίο που πρότεινα είναι εξαιρετικά γλαφυρό και εύκολο στην κατανόηση… Είναι στα αγγλικά, ναι, αλλά είναι γραμμένο με τρόπο τέτοιο που πραγματικά προσφέρεται για ξεκίνημα… Έχει περίληψη στο τέλος κάθε κεφαλαίου, ξεχωριστά quotes, σκίτσα, είναι κορυφαίο!
Ο Κόσμος της Σοφίας που πρότεινε η κοκκινωπή πάνω είναι το σημείο 0 βασικά, το εφαλτήριο, η εισαγωγή για κάποιον που δεν έχει ιδέα και θέλει να κάνει μια καλή και μυθιστορηματική αρχή… Το συνιστώ, για αρχή είναι ό,τι πρέπει. Αλλά δε γίνεται να μείνεις σ’αυτό, είναι απλά το εφαλτήριο.
Ps - Ενδιαφέρον ακούγεται και το άλλο βιβλιο που πρότεινε η νατ, δεν το γνωρίζω.
Εγώ στη θέση σου θα προτιμούσα εκδόσεις που έχουν βγάλει πολλά άλλα αντίστοιχα και φαίνονται “σοβαρές”. Δε ξέρω να πω συγκεκριμένη όμως. Αν ξέρει ας πει κανένας άλλος.
Στο παράδειγμα σου χάνεις λίγο τη σύνθεση,αφού το φυτό και το δεντρο δεν συνθέτονται σε κάτι ποιοτικά ανώτερο.Ένα παράδειγμα που μου ήρθε τώρα στο μυαλό.
Γίνεται κάτι στην κοινωνία και αρχίζει να αναπτύσσεται το φοιτητικό κίνημα απαντώντας με καταλήψεις οι οποίες αυξάνονται εκθετικά και μετατρέπωνται σε άπειρη κωλυσιεργία της εκπαίδευσης.Επειδή αυτό (φαινομενικά και πρόσκαιρα αλλά όχι πραγματικα:p) θίγει κάποιους άλλους δημιουργείται ένας πόλος αντικατάληψης και αυτοί οι δύο είναι δεμένοι και αντίθετοι παράλληλα(δεμένοι αφού ο ένας δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς των άλλον(γι’αυτό βέβαια δεν είμαι σίγουρος αν ισχύεια πόλυτα γιατί κατάληψη υπαρχει χωρίς αντικατάληψη,αλλά αντικατάληψη δεν υπάρχει χωρίς κατάληψη.τέσπα ας το διασαφηνίσει κάποιος αν πράγματι ισχύει η θέση των αντιθέτων)).Επίσης,αφού δημιουργήθηκε η θέση και η αντίθεση,μέσα από τη σύγκρουση της προκύπτει μία νέα σύνθεση κλπ κλπ.Και αυτό περιέχει και τη θέση της άρνησης της άρνησης αφού είναι μία διαδικασία που επαναλαμβάνεται σε ανώτερο επίπεδο τώρα : θέση 1 - αντίθεση 1 => σύνθεση 1 = θέση 2 - αντίθεση 2 => σύνθεση 2 κλπ κλπ.
Αυτό που θα ήθελα και εγώ να ρωτήσω είναι πότε μία σχέση λέγεται διαλεκτική?Δηλαδή ποιες ιδιότητες ικανοποιεί.(μέχρι στιγμής έχω βρει την ενότητα των αντιθέτων η έστω υποψιάζομαι ότι αυτή είναι ένα συστατικό) και επίσης αν ο Μαρξ πίστευε στο τριαδικό αυτό σχήμα,θέση αντίθεση σύνθεση.
Όλα τα σχήματα των οποίων οι πόλοι είναι αντίθετοι και συμπληρωματικοί ταυτόχρονα είναι διαλεκτικά. Οτιδήποτε έχει το αντίθετο του και (εν μέρει) ορίζεται απο αυτό. Άντρας-Γυναίκα. Ντόπιος-Ξένος. Καλός-Κακός. κλπ κλπ. Το ένα δε γίνεται να υπάρχει χωρίς το άλλο.
Η διαλεκτική στη φιλοσοφία εμπεριέχει την ιδέα της κίνησης, είναι βασικό της στοιχείο. Στασιμότητα και διαλεκτική δεν πάνε μαζί. Γι’ αυτό και ο πρώτος απο τους δυτικούς φιλοσόφους που μίλησε για κίνηση και για πάλη των αντιθέτων ήταν ο Ηράκλειτος. (και στις ανατολικές φιλοσοφίες υπάρχει αξιόλογο ποσοστό διαλεκτικής).
Διαλεκτική πάλι με την σωκρατική/πλατωνική έννοια πάει ακόμα πιο μπροστά. Αφορά τις συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων και την ανταλλαγή επιχειρημάτων, πως η θέση του ενός οδηγεί σε μια αντίθετη θέση στον άλλο, και πως απο την αντίθεση αυτή προκύπτει η μετέπειτα σύνθεση των αντιθέσεων, και η γνώση.
Ο Χέγκελ ήταν αυτός που επανέφερε τη διαλεκτική και της έδωσε ολόκληρη μεταφυσική σχεδόν υπόσταση και την έκανε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και του Είναι ολόκληρου. “Κάθε τι είναι επειδή είναι αυτό που δεν είναι”, έλεγε, εννοώντας πως κάθετι εμπεριέχει μέσα την άρνηση του, και πως ορίζεται σε σχέση με το αντίθετο του.
Και μετά ήρθε ο Μαρξ και μπλα μπλα, τα γνωστά. Εννοείται πίστευε στο σχήμα θέση-αντίθεση-σύνθεση, το είχε θέσει στη βάση της κίνησης της Ιστορίας (και στην αντίφαση μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων-παραγωγικών τάξεων, απο την οποία προέκυπτε μια νέα ποιότητα, εκείνη της επανάστασης).
Εκδόσεις Κάκτος, σειρά Αρχαία Ελληνική Γραμματεία “Οι Έλληνες”(κλικ). Την Απολογία δεν την έχω διαβάσει από αυτούς, αλλά θα είναι καλή δουλειά, έχουν μεταφράσει ό,τι υπάρχει ξερωγώ και όσα έχω από αυτή τη σειρά είναι κομπλέ. Καλές σημειώσεις κλπ. Παίζει να έχει και καμιά εισαγωγή από τον Διογένη τον Λαέρτιο που έγραψε τη βιογραφία των φιλοσόφων. Στην Πολιτεία και την Πρωτοπορία θα το βρεις φθηνότερα από τον εκδότη.
Ευχαριστω για την απαντηση αλλα τελικα το πηρα απο εκδοσεις Ζητρος.
Εχει μια τεραστια εισαγωγη, γεματη πληροφοριες, και τωρα ξεκιναω το μεταφρασμενο.
Ωραίες εκδόσεις! Και ο Κρίτων που έχει μαζί είναι ό,τι πρέπει για συνέχεια. Ο τύπος που έχει κάνει την εισαγωγή τον έχει λιώσει τον Πλάτωνα απ’ ότι κατάλαβα. Παίρνει θέση; είναι λίγο μυστήρια τα πράγματα ώρες ώρες στη φιλοσοφία επειδή όλοι έχουν άποψη κι ερμηνεία.
Παιρνει θεση, αλλα το ξεκαθαριζει πρωτα.
Δηλαδη αναλυει τις αντικρουομενες αποψεις/θεωριες, και μετα λεει “προσωπικα μπλα μπλα”
Σου δινει μια παρα πολυ καλη εικονα για το τι θα διαβασεις και το υποβαθρο για να το καταλαβεις.
Αφού υπάρχει το “προσωπικά”, μια χαρά. Περιμένουμε απόψεις όταν το διαβάσεις όλο!
Τελειωσα χθες την Απολογια.
Ενταξει, φανταστικος Σωκρατης.
Καταρχας, περιμενα να εχει δυσκολο <λογο>, αλλα καθε αλλο, χωρια που τις ιδεες του τις ξεδιπλωνε με εναν ομαλοτατο τροπο.
Στο 1ο μισο του βιβλιου, που αφορα την απολογια, διακρινεται σε επιχειρηματολογία και στην ουσια προβαλεται το ποσο εξυπνος ηταν αυτος ο ανθρωπος.
Στο 2ο μισο, στον Κριτωνα, απλα λαμπει το ηθος που ειχε, αρνουμενος να το σκασει απο την φυλακη, δεχομενος τον θανατο του, οχι σαν κατι απαραιτητα κακο.
φιλοσοφουμε και μετα μαλακιας:wink::thumbup:
ο σοπενχάουερ δεν το παραδέχτηκε ποτέ του και κοίτα πώς κατάντησε
Ανευ ακηδιας!!!:yes:
Λολ έχουμε πιάσει τους Γερμαναράδες στην σχολή και βαράμε κάτι 3ώρα και δεν καταλαβαίνω Παναγίες.
Όποιος μου πει για τίποτα Φρόϋντ και τέτοια,θα τον αρχίσω στο δούλεμα,συγκριτικά μου φαίνεται λες και είναι δημοτικό:)
Να βγει ο Δάσκαλος στο τηλέφωνο παρακαλώ πολύ
Α επίσης με την πολύ ενασχόληση με την φιλοσοφία βγαίνουν και κόμπλεξ,και γενικά κάθομαι και την βρίσκω με ξεκατινιάσματα διάφορων φιλοσόφων 
Ήταν ένα ουσιώδες ποστ πάνω στο θέμα
[SPOILER]
[/SPOILER]