Κάθεσαι και γράφεις κατεβατά μωρέ καλοκαιριάτικα…
Απλά ο Μίχας είναι άμπαλος και ψάχνει να κάνει μπαρουφολογικές ακροβασίες… #-o
Δες και στο ειδήσεις από την Ελλάδα ένα σχετικό σχόλιο μου. 
Να κάνει ό,τι θέλει αφήνοντας τον Χέγκελ και τη φιλοσoφία απ’ έξω.
Επίσης έχει 20 βαθμούς και βροχή εδώ, δεν το λες και καλοκαίρι. Αυτά είναι για εσάς τους τεμπέληδες στα νότια. Άσε που με έχει επηρεάσει η νασιοναλμανσαφτ και εργάζομαι πυρετωδώς.
Σε εχει κάψει το διδακτορικό εσένα κει πάνω
Πού να αρχίσω να το γράφω κιόλας 
:hippy:
Xαχα, μετά θα πας και για μπύρες με τον Kreatorhell; :lol:
Μιά και έχεις ξεμείνει εκεί πάνω γράψε (στα αθλητικά θρεντς, όχι εδώ) καμία ιστορία από το πως/που είδες το ματς της Παρασκευής και τι έπαιζε.
enick, μια άσχετη απορία. γιατί δεν δημοσιεύεις την κριτική σου (και) στις σελίδες που δημοσιεύονται τα κείμενα που σχολιάζεις;
Σκέφτομαι μολις ξεμπερδέψω με εξεταστικές,από φιλοσοφία να πιάσω τον Κοσμά τον Ψυχοπαιδή.Έχω ακούσει τα καλύτερα,πραγματικά τα καλύτερα όμως,και από ανθρώπους που εκ πρώτης όψεως δεν ταυτίζονται μαζί του στην θεωρηση των πραγματων,οι οποίο όμως δεν παουν να είναι σοβαρότατοι.
Αλλα ειλικρινά μιλάμε για μεγάλο φάσμα,από αναρχικους μεχρι νεοφιλελεύθερους.
Έχω διαβάσει ένα κειμενάκι του με τίτλο “Θεος και Επανάσταση Κατα τον Καντ” που περισσότερο ήταν ενα εισαγωγικό σημείωμα σε ένα αφιέρωμα που θα έκανε για τον φιλόσοφο,όμως δυστυχώς πεθανε.
Γερμανοθρεμμενος εννοείται:p,από όσο ξερω αποτελεί κορυφη των διανοουμένων στον χώρο του και θα ήθελα να το ξεκινήσω σοβαρά σιγά σιγά.
Τι θα λέγατε για αρχη;Εχει διαβασει κανείς;(λογικα ο δασκαλος ο eNick) αλλα κανει διακοπούλες τωρα ο γερμαναρας
Το “Ιστορία και Μέθοδος” είναι το πιο ευρύ και εισαγωγικό, μαρξ-βεμπερ-σμιτ και γενικά γερμανικά πράγματα.
Από τα υπόλοιπα ίσως σε ενδιαφέρουν και κάποια μικρότερα βιβλία για την πολιτική φιλοσοφία των δύο ζεύγων Πλάτωνα - Αριστοτέλη, Καντ - Χεγκελ. Και γενικά υπάρχουν αρκετά άρθρα του για διάφορα φιλοσοφικά-κοινωνιολογικά ζητήματα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους.
Κατά τ’ άλλα πολλά μπορούν να ειπωθούν για το έργο του και το ρόλο του στα ελληνικά ακαδημαϊκά πράγματα. Να ερχόσουν Chaplin’s χθες να τα λέγαμε από κοντά.
Αυτό πονεσε,μαθαυριο θα μαι αλλα θα εχεις φύγει:(
[B]Franz Brentano - Η Αναγέννηση (σκδ. Γκοβόστης)[/B]
Ο Brentano ήταν ένας εκ των γνωστότερων Δάσκαλων/ φιλοσόφων-ψυχολόγων του 19ου αιώνα. Έπεσα εντελώς τυχαία σε αυτό το βιβλίο, το οποίο απ’ό,τι μπορώ να δω είναι ουσιαστικά ιστορικό-κοινωνιολογικό. Ανατέμνει την εποχή της Αναγέννησης σε όλες τις οικονομικές, πνευματικές, τεχνολογικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές της συνιστώσες και πώς αυτές συν/διαπλέκονται.
Το καταπληκτικό δεν είναι μόνο η λεπτομέρεια με την οποία χτίζει την Ιστορία, σαν κέντημα, αλλά και η καταπληκτική, ρέουσα ζωντανή γλώσσα που χρησιμοποιεί, δίνοντας την εντύπωση (κριτικής) αφήγησης περισσότερο παρά κοινωνιολογικού δοκιμίου ή ιστορικου εγχειριδίου.
Το κείμενο είναι γραμμένο ενάμιση αιώνα πριν, και ανιχνεύει τις ρίζες και τις διακλαδώσεις που διαμόρφωσαν τη νεωτερικότητα με τρόπο ώστε αν το ακολουθήσεις λίγο πιο πέρα να μπορείς αβίαστα να φτάσεις μέχρι και σήμερα.
Στο σημείο που διάβαζα πώς η ανακάλυψη της Αμερικής οδήγησε σε πληθωριστική κρίση την Ισπανία και τη Γαλλία, πώς δημιουργήθηκαν οι πρώτοι τραπεζικοί και χρηματιστηριακοί μηχανισμοί και πώς η νέα κατάσταση προσδιόρισε εντός ελάχιστων χρόνων νέες ταξικές σχέσεις, σκεφτόμουν παλαιότερες συζητήσεις με τον Flοydized 
[B][SIZE=“5”]Για το πόντιουμ ρε Γαμώτο[/SIZE][/B]
[SPOILER]
[B]Arthur Schopenhauer
[I]Εριστική Διαλεκτική
ή
Η Τέχνη του να Έχεις Πάντα Δίκιο[/I]
(εκδ. Printa)[/B]
Τόσο στις καθημερινές συναναστροφές τους, όσο και στο δημόσιο λόγο, οι άνθρωποι φιλονικούν. Και, επειδή αυτό είναι κάτι που αφορά στη φύση τους, δεν μπορούν να το αποποιηθούν, ούτε να το παρακάμψουν. Δεν τους μένει, επομένως, παρά να αφουγκραστούν την εριστική φύση τους, να την αποδεχθούν και ν’αναπτύξουν τις τεχνικές εκείνες που θα τους βοηθούν να υπερισχύσουν σε κάθε αντιπαράθεση.
(…)
Θα πρέπει να διαχωρίσουμε με ξεκάθαρο τρόπο την εύρεση της αντικειμενικής αλήθειας από την τέχνη της κατίσχυσης των προτάσεων υπό την επίφαση της αλήθεια: η δεύτερη [η οποία επί του παρόντος μας ενδιαφέρει] αποτελεί το σκοπό της διαλεκτικής.
(…)
Η αληθής έννοια της διαλεκτικής είναι αυτή που εκθέσαμε: πνευματική ξιφασκία για να επιβληθούμε ως δίκαιοι σε μία αντιπαράθεση. Επομένως, η διαλεκτική δεν είναι παρά μία συστηματοποιημένη επιτομή και παρουσίαση εκείνων των έμφυτων στους ανθρώπους δεξιοτήτων, τις οποιες οι περισσότεροι ασκούν προκειμένου να επικρατήσουν σε έναν λεκτικό αγώνα [ανεξάρτητα του αν έχουν ή όχι το δίκιο με το μέρος τους]
Σε περίπου 100 σελίδες ο Σοπενχάουερ παρουσιάζει 38 “τεχνάσματα” εν είδει εγχειριδίου, με σύντομη παρουσίαση για κάθε τεχνική και παραδείγματα, για το πώς να επικρατήσετε σε μία λεκτική διαμάχη! Σύντομο, πολύ απλά γραμμένο, με κύρια αναφορά (αναμενόμενα) τον Αριστοτέλη. Το πιο ωραίο με τούτο το βιβλιαράκι για μένα είναι το ύφος του - άκρα σοβαρότητα στα όρια του σκωπτικού 8)[/SPOILER]
Χαχαχα, εν ολίγοις, σημασία έχει ο τρόπος, όχι το περιεχόμενο. Ενδιαφέρον βιβλιαράκι, ωραία πρόταση Almighty. :PP Δεν ήξερα οτι ο Σόπεναουερ είχε και τέτοιες πτυχές!
Αλλά ρε γαμώτο. Πάντα θα υπάρχουν οι αφελείς ρομαντικοί που σε μια συζήτηση θα αναζητούν κάποια υπόνοια “αλήθειας”, πέρα από ρητορικά τεχνάσματα. Όπως εγώ για παράδειγμα, πφ.
Εμένα το καλύτερο αντεπιχείρημά μου ήταν πάντα το "Μα… ΟΧΙ!"
Μπορώ να αυτοϋπονομευτώ υποστηρίζοντας ότι αυτή τη στιγμή (15.21, αλλιώς, 3.21 μετά μεσημβρίας) έχει φως έξω.
Ο Βέμπερ στα κείμενα του περι θρησκείας και θρησκευτικής αρνησικοσμίας παίζει οταν τα έγραφε να σκεφτόταν ποσο γερό χαβαλε κάνει με τα μυαλά των ανθρώπων
Επίσης καριολη Καντ , μου χεις φαει την ζωη μου χεις φάει
Τι γαμάτη σύμπτωση, αυτό διαβάζω τελευταία 
Γιατί???
Έλα να γίνεται λίγο τζέρτζελο, που έχουμε αραχνιάσει!
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι απ’ό,τι ξέρω δεν ψηνόταν να τα εκδώσει αυτά τα ανίερα πράματα.
Δυστυχώς ο Βέμπερ δεν πρόλαβε να συμπεριλάβει και την Ορθοδοξία σε αυτό το βιβλίο κι έτσι χάσαμε την ευκαιρίας μιας διαχρονικής ανάλυσης - αποδόμησης που θα μπορούσε, ίσως, να μας ανοίξει τα μάτια.
Δηλώσεις ερωτικής απογοήτευσης, ειδικά για τον Καντ, ταιριάζουν καλύτερα στις παράωρες εξομολογήσεις.
να διακόψω τη συζήτηση κάνοντας μια ερωτησούλα. διάβασα τη φιλοσοφια για αρχαριους του ντενίς ουίσμαν και θέλω να συνεχίσω σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο.
να συνεχίσω με τον κόσμο της σοφίας ή θα μου πέσει πολύ βαρύ; έχω λίγες γνώσεις περί φιλοσοφίας, σχεδόν τις πολύ βασικές…
Μία χαρά είναι ο Κόσμος της Σοφίας, όρμα
Ερώτηση προς γνώστες.
Ποια έκδοση απο τις δύο παρακάτω του “Critique of Pure Reason” θα προτείνατε; Ή αν έχετε να προτείνετε κάποια άλλη.