Για αυτον τον τζακσον ετσι οπως ειχε καταντησει τα τελευταια χρονια και που πεθανε απλα μου δημιουργηθηκε μια ουδετερη αισθηση,ναι μεν λυπηθηκα αλλα δεν τρελαθηκα. Αν πεθαινε ο γνωστος τζακσον ετσι οπως τον ειχαμε γνωρισει ολοι και χωρις να εχει κανει ολα αυτα τα περιεργα πραγματα που εκανε ειτε με την εμφανιση του ειτε γενικα,τοτε ναι θα δικαιολογουσα κατα καποιο τροπο και ολη τη μανουρα που γινεται τοσο καιρο.
Τωρα η εταιρια ψαχνει απεγνωσμενα να βρει τον “διαδοχο” που θα παρει την θεση στις συναυλιες που θα εκανε ο τζακσον,παρακαλανε τους ζεπελιν και δεν ξερω κ εγω ποια αλλα μεγαλα συγκροτηματα γιατι θα εχουν τρελη χασουρα.
Eνταξει μπορει να μην ηταν στα πανω του τα τελευταια χρονια αυτο ομως δεν αναιρει την αξεπεραστη καριερα που με τοσο κοπο εχτισε ολη του τη ζωη απο τα 5 του και το γεγονος οτι βρεθηκαν καποιοι να εκμεταλλευτουν την αμυθητη περιουσια του προφασιζομενοι δηθεν παιδεραστιες κι αλλες μλκς το μονο που καταφεραν ηταν να τον πληγωσουν ακομα πιο πολυ καθως ηταν ενας ευαισθητος και μοναχικος καλλιτεχνης που εκανε αμετρητες φιλανθρωπιες βοηθωντας τα παιδια ολου του κοσμου.Φυσικα ετσι παντα γινεται με τους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ τους πολεμουν, τους φθονουν με μονο χαρα να τους βλεπουν να πεφτουν…ευτυχως ο MICHAEL JACKSON ειναι πλεον πολυ ψηλα και δεν μπορουν να τον αγγιξουν πια τα ορνεα.
Πολυ ωραίο το θεμα του Τζακσον. Πολλες αναμνήσεις απο την παιδική ηλικία, πολλες στιγμες που έχουμε ζήσει, ωραία χρόνια γενικότερα. Η μονη ένσταση μου αφορά το τελευταίο κομμάτι. Δεν έχει σημασία αν ήταν και ποσο ροκ. Ήταν ο Μαικλ Τζακσον, τέλος…
Δε διαφωνώ καθόλου με αυτό που λες. Το κομμάτι αυτό απλά και μόνο προστέθηκε λόγω του ροκ χαρακτήρα του site. Τελικά πιό πολύ απο όλους στεναχωρέθηκε το παιδί μέσα μου με τον θάνατο του MJ, λόγω των αναμνήσεων που λες, και αυτό το παιδί ήταν που έγραψε αυτό το αφιέρωμα και το πρόσφερε στο σαιτ (εξ’ ου και η έμφαση στα καλά του τζάκσον, όχι στα άσχημα).
Και εγω ειχα μια κρυφη ελπιδα τωρα που ο Slash ηταν ελευθερος απο τους VR καθως ειναι σε αναζητηση τραγουδιστη οτι θα εμφανιζοταν μαζι με τον Michael Jackson ατο O2 Arena ή στον επερχομενο δισκο του…
Πάντως χτες στον ANT1 είχε συνέντευξη του MJ στιν οποία μίλησε για την παιδική του ηλικία κα πόσο άσχημη ήταν(ο πατέρας του χτυπούσε και αυτόν και τα αδέρφια του,τον κορόιδευε για το πόσο άσχημο ήταν το δέρμα του και η μύτη του),για τις πλαστικές του(υποστήριζε ότι δεν έχει κάνει άλλες πλαστικές πέρα από 2 στη μύτη του),μίλησε για τη Neverland (και είχε κάποια ωραία πλάνα από τους χώρους του κτηρίου),αναφέρθηκε στα τα παιδιά του και τέλος μίλησε για το σάνδαλο που είχε ξεσπάσει για την κακοποίηση παιδιών στη Neverland.Ήταν πραγματικά μια πολύ ωραία συνέντευξη που έδειξε διάφορες πτυχές της ζωής του MJ…
Άμα συγκρίνεις φωτογραφίες εποχής Jackson 5(ναι είναι ακόμα παιδί αλλά έχει στανταρ σχήμα προσώπου) και φωτογραφίες από το 1998 και μετά(ίσως και νωρίτερα) θα δεις μεγάλη διαφορά…
Με το μπαρντόν δηλαδή, αλλά ο τίτλος «Martin Bashir confessed he lied in “Living with Michael Jackson”» είναι παραπλανητικότατος. Δεν αποδέχεται οποιοδήποτε δήθεν ψέμα ο άνθρωπος και πιστεύω πως η στάση του στις συνεντεύξεις ήταν ορθολογιστική και αντικειμενική. Είχε πει ανθρώπινα και σταράτα αυτό που θα λέγαμε όλοι, νομίζω.
Το αφιέρωμά μας είναι πολύ όμορφο (και μπράβο στον Αλέξανδρο) και έχω την αίσθηση ότι το γεγονός ότι επικεντρώθηκε ξεχωριστά στο «rock προφίλ» του Michael Jackson είναι ο καταλληλότερος τρόπος να παρέχει στον αναγνώστη (που τεκμαίρεται ροκάς) συγκεντρωμένες πληροφορίες που ίσως τον ενδιαφέρουν περισσότερο. Από την άλλη πλευρά, θα έλεγα ότι δεν αμελεί καμία άλλη πτυχή της ιστορίας.
Προσωπικά, αρέσκομαι περισσότερο στις τιμές που αποδίδονται διακριτικά και όσο ο τιμώμενος είναι ζωντανός. Για αυτό το λόγο, παραθέτω τον όμορφο φόρο τιμής του Chris Isaak: http://www.youtube.com/watch?v=6TzA0hBinyg
Πάντως τώρα που είδα κάτι αφιερώματα στο σταρ(δηλαδή 3-4 δελτία στην σειρά για τον μάικλ τσάξον) μου φαίνεται ότι πράγματι είχε την “κατάλληλη” ζωή για να χαρακτηριστεί μύθος.Δηλαδή μία παράξενη ζωή,τίγκα στα ναρκωτικά,χωρίς φίλους,μυθική ζωή,απίστευτο ταλέντο στον χορό,μυστήρια ζωή(περίεργα παιδικά χρόνια κλπ),ζώντας μία ζωή που την ζούνε πολύ λίγοι άνθρωποι.Γενικά όλα αυτά δεν τα κάνουνε παρά μόνο θρύλοι
