Ελπιζω και εύχομαι όλοι να έχετε πάει στην Κωνσταντινούπολη. Κι αν όχι, να το προγραμματίσετε. Χθες βράδυ επιστρέψαμε από σύντομο ταξίδι αναψυχής, περίπου 2,5 μέρες γεμάτες περπάτημα (47 χλμ σύνολο), διασκέδαση και όμορφες εικόνες. Η Κωνσταντινούπολη είναι όμορφη ακόμη κι όταν είναι γκρίζα και βρέχει, αλλά τουλάχιστον γλιτώσαμε τη βροχή που έπεφτε τη νύχτα. Είχαμε και φάσεις με ήλιο, οπότε όλα καλά.
Έχω πάει πέντε φορές από το 2005 ως σήμερα, έχω φίλους εκεί, οπότε δεν ήταν κάτι που πρωτογνώρισα, όμως ήμασταν παρέα με φίλη που δεν είχε ξαναπάει και κάναμε όσα περισσότερα μπορούσαμε στο χρονικό διάστημα που είχαμε, εξ’ ου και τα χλμ που κάναμε. Βασικά, δεν μπήκα για bragging, αλλά για να γράψω σε όσους δεν έχουν παει κάμποσο καιρό, όπως εγώ, πόσο έχει εκμοντερνιστεί. Θετικά και αρνητικά.
Χαλάσαμε 50-60 γιούρα μέσο όρο το άτομο (daily expenses) που σημαίνει “ελληνικές τιμές”, άρα για Τουρκία είναι ακριβά. Ακόμη και στα φτηνά εστιατόρια, ήταν τσιμπημένες προς ακριβές οι τιμές. Τελευταία φορά πήγα το 2018 και έκτοτε έχουν ξεφυτρώσει 543734 “ευρωπαϊκά” καφέ, με basque + san sebastian cheesacake, lemon pie, προφιτερόλ και δεν ξέρω τι άλλο, με τις ποικιλίες εσπρέσο να είναι πιο πολλές κι από τις μέδουσες του Βοσπόρου και του Κεράτειου (ήταν μεγάλες σαν πρόβατα btw).
Στο Καντικιόι (Χαλκηδόνα) άκουγα πιο συχνά αγγλικά παρά τούρκικα, κάτι λογικό αφού είναι φοιτητούπολη, αλλά καμία σχέση με μία δεκαετία πίσω. Το gentrification έχει διαλύσει συνοικίες, ειδικά στο Balat γύρω από το Φανάρι, όπου με μία δεκαετία διαφορά νόμιζα ότι ήμουν σε άλλη πόλη και γειτονιά. Υπάρχει, βέβαια, ακόμη η “φτωχογειτονιά” και η πολιτισμική ταυτότητα, αλλά μου φάνηκε σαν να χάνεται σταδιακά. Ακόμη κι οι πλανόδιοι που πουλάνε μύδια μού φάνηκαν λιγότεροι από παλιά και είχαν στάνταρ στέκια.
Ο Ερντογάν έχει φτιάξει φαραωνικά έργα (βλ μίζες). Άλλα είναι πολύ χρήσιμα (το μετρό γαμάει, πας παντού πια) ή το αεροδρόμιο όπου δεν έχω δει ξανά κάτι τέτοιο (θέλεις κανένα μισάωρο αν σου βγει μακριά η πύλη, ένα 20λεπτο από το μετρό ως το αεροδρόμιο και ανάποδα και τουλάχιστον μιάμιση ώρα για να φτάσεις στην πόλη με το εξελιγμένο σύστημα που έχουν πια εκεί) και άλλα που είναι εντυπωσιασμού (δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα έμοιαζαν οι ουρανοξύστες της ανατολικής πλευράς αν τους έβλεπα από κάτω).
All in all, περάσαμε πολύ ωραία, 7 χρόνια μετά την τελευταία επίσκεψη. Ωραίο φαγητό χάρη στις προτάσεις των φίλων. Διασκέδαση σε hard rock/metal μπαρ στη Χαλκηδόνα, παραλίγο να χάσουμε το πλοίο για την ευρωπαϊκή πλευρά και να ψάχνουμε πώς θα πάμε στο Marmaray. Αν προλαβαίναμε κιόλας, δεν ξέρω… Επισκεφθήκαμε το Istanbul Modern, άρα πλέον τα έχουμε δει όλα και πάνω από μία φορά τα περισσότερα από αυτά. Θα μας πάρει χρόνια να ξαναπάμε, εκτός αν ο τούρκος φίλος μάς καλέσει στον γάμο του, σε 1-2 χρόνια. Ελπίζω όχι, αλλά ελπίζω και ναι 
Μερικές (πολλές) φωτό με τυχαία σειρά:
Μπορεις αντι να πας να δεις την Ρεαλ να παιζει μπαλα, να αγορασεις μια φανελα της Μπαρτσα και να ποζαρεις παντου στους δρομους σαν τον Μεσσι οταν τους ξεφτιλισε για 17η φορα μεσα στο σπιτι τους:
