ε καλά δεν τα έκρυψα και ποτέ…
4 Likes
Χαχα καλά κάνεις. Καμιά φορά γίνομαι χοντροκομμένη. 
1 Like
μπα… μην αγχώνεσαι. το χαβαλέ μας κάνουμε.
1 Like
Ζήλεψα και λίγο που ζεις στο Λονδίνο. 
Εγώ ούτε καν στην Αθήνα ζω. 
Ααααχ Αμοργούλα!! Αν δεν ήμουν τόσο εξαρτημένος από συναυλίες θα πήγαινα εύκολα
Η απάντηση μου ήταν με βάση το ότι ρώτησες αν είναι η καλύτερη πόλη στον κόσμο, αυτά τα ξέρω για Λονδίνο (και ναι , στη Νέα Υόρκη είναι όλα αυτά επί 2 ξέρω γω).
Απλά δεν δίνω και τεράστιο value σε αυτά προσωπικά. Όσο μεγαλώνω ειδικά, καταλαβαίνω ότι τα πάντα είναι καλύτερα με μέτρο . Τι να τα κάνω τα άπειρα θέατρα και σινεμά και εστιατόρια κτλ, όταν και πρακτικά και οικονομικά (αλλά και με βάση το πόση όρεξη έχω) θα θέλω να πηγαίνω το πολύ μία φορά κάθε 2 εβδομάδες σε τέτοιου τύπου έξοδο στην καλύτερη? Οπότε η λύση είναι να μένεις στα περίχωρα μιας τέτοιας πόλης κι όχι στο κέντρο. Ή πολύ απλά να μένεις σε μια πιο μικρή πόλη και να πηγαίνεις στην μεγαλούπολη 1 φορά το μήνα.
Άρα το “καλύτερη πόλη” έχει πολλές μεταβλητές, εκ των οποίων αυτά που έγραψες είναι ουσιαστικά μόνο μία (η διασκέδαση). Υπάρχουν και οι μεταβλητές της προσωπικής άνεσης (θέλω να μένω σε σπίτι ή σε διαμέρισμα?), του χώρου, του κατά πόσο έχει καλά σχολεία για τα παιδιά εκεί που ζεις, του καιρού, της ακρίβειας, της φύσης, κτλ.
4 Likes
μην ζηλεύεις. όπως έγραψα και πιο πάνω, χάνει το λούστρο του πολύ γρήγορα. στην τελική το μόνο που μένει είναι οι επαγγελματικές ευκαιρίες, πολύ σημαντικό προφανώς, αλλά δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι πιστεύουν.
2 Likes
Γαμαει η tate 
Άνετα πήγαινα ξανά αύριο για να τα δω όλα απ την αρχή. Βέβαια αυτή τη στιγμή είμαι Νάπολη, οπότε οκ, δεν είμαι και στα κατεργα
Βερολίνο με διαφορά.
Για κόσμο δεν ξέρω, αλλά για Ευρώπη σίγουρα όχι.
1 Like
Πέμπτη ημέρα διακοπών στο Λονδίνο, είχε ήδη αρχίσει να με πνίγει. Σαν εμπειρία, μοναδική, σαν εικόνες επίσης. Αλλά είναι στα μάτια μου ένα γιγάντιο τέρας, περισσότερο από μια απέραντη παιδική χαρά. Φυσικά, έχει και από τα δύο, όπως και από πολλά ακόμα. Αλλά όταν νιώθω οριακά ότι η Αθήνα είναι too much πολλές φορές, καταλαβαίνω ότι το κριτήριό μου αφορά εμένα και μόνο, οπότε γούστα είναι αυτά. Πολύ δυνατή επιλογή το Βερολίνο, αλλά θα πάω με Βαρκελώνη για τα τάπας και τα βερμούτ στις πλατείες, αλλά και -κυρίως- για τους πολύ πιο χαλαρούς ρυθμούς που μου έδειξε να έχει στις εξαιρετικά αξιόπιστου δείγματος 5 ημέρες διακοπών που ήμουν εκεί.
6 Likes
πλησιάζουν οι μέρες για το Λονδίνο. μερικές ερωτήσεις:
- πάω να κλείσω εισιτήρια με τρένο από το Στανστεντ για κέντρο. δε δίνει επιλογή για συγκεκριμένο δρομολόγιο. να υποθέσω είναι ανοιχτό και μπαίνω σε όποιο τρένο θέλω;
- λόγω του περιορισμένου χρόνου σκέφτηκα να φτιάξω το πρόγραμμα ως εξής:
- 1η μέρα: (υπολογίζω στις 12 το μεσημέρι να έχω αφήσει πράγματα και να ξεκινάω) Μπάκινγκχαμ, Αββαείο Γουεστμινστερ, Μπιγκ Μπεν, μικρή βόλτα στο ποτάμι, και προς το Σοχο μετά. το απόγευμα είναι οι Idles στο Μπριξτον
- 2η μέρα: Πρωί πρωί στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ανέβασμα σε Κενσινγκτον, μετά Νοτινγκ Χιλλ και από εκεί μετρό για Tate’s και βλέπω τι θα περισσέψει σε χρόνο
- 3η μέρα: Βρετανικό μουσείο και καμιά βόλτα σε ό,τι περίσσεψε. κανα Χαιντ παρκ πχ (18:30 η πτήση, οπότε κάπου στις 14:30 με 15:00 υπολογίζω να πάρω τρένο για Στανστεντ)
πείτε γνώμες 
London Bridge δεν θα βάλεις κάπου; Η διαδρομη με το ποδι στις οχθες του Τάμεση από το ΤΑΤΕ στη γεφυρα ειναι πολυ ωραια (αν δεν εχει κωλοκαιρο). Εκτος αν ειναι η “μικρη βολτα στο ποταμι”. Ή αν αλλαξεις τη μικρη βολτα με τη διαδρομη που ανεφερα.
Camden ειναι ωραιο για βολτα, αλλα θελει καμποσο χρονο. Ισως πεταξεις εξω το Χαιντ Παρκ για να βαλεις κατι αλλο στο προγραμμα σου.
1 Like
καλά λες, θα το κάνω το Σάββατο μετά το Notting Hill. για να φτάσω στο Tate. κάπου εκεί και η London Bridge, ή την πρώτη μέρα. κάτι τέτοιο μπορεί να κάνω και την τελευταία μέρα, αν δεν έχω προλάβει, αντί του Hyde Park.
Camden σκέφτηκα να πάω για κανά ποτό το Σάββατο (
ή και Παρασκευή μετά το λάηβ. με μετρό θα κινηθώ έτσι και αλλιώς
Τα μουσεία σκέφτομαι να κάψω, κυρίως το Βρετανικό μουσείο, που τα βαριέμαι τα αρχαία. αλλά δεν ξέρω. πόσες ώρες λέτε να χρειαστεί να φάω στα μουσεία για ένα “γρήγορο πέρασμα”; πάνω από 2ωρο;
Σημαντική διόρθωση: Tower Bridge ήθελα να γράψω, όχι London Bridge. Είναι πιο μακριά, αλλά αυτή είναι η ωραία διαδρομή.
Ο χρόνος στα μουσεία είναι υποκειμενικός. Στο ΤΑΤΕ έμεινα περίπου 2,5 ώρες στο “γρήγορο” mode. Αν είχα περισσότερο χρόνο, θα έτρωγα τουλάχιστον 3,5. Εξαρτάται όμως τι σου αρέσει, πόσο όρεξη έχεις να σκεφτείς τι βλέπεις, αν θα διαβάσεις τις πινακίδες κλπ. Αν τα αρχαία δεν είναι το φόρτε σου, λογικά θα είσαι οκ στο fast track με ένα δίωρο. Εγώ με πίεση και δύο φορές έχω μείνει περίπου 2,5 ώρες.
1 Like
Tower, London, Millenium, τόσες γέφυρες έχει, θα βολευτώ με μία
2 Likes
Μπορείς να πας κι απ’το Stamford Bridge, τον τελευταίο 1.5 χρόνο έχουν βάλει και ένα τσίρκο που δίνει παραστάσεις 1-2 φορές τη βδομάδα
2 Likes
2 τετράγωνα πιο πάνω θα μένω
αν δω πως έχω χρόνο, πάντως θα θελα να πεταχτώ Highbury/Emirates έστω για μια φωτό απ’εξω, και ίσως και από Baker Street στο σπίτι του Σέρλοκ. αλλά χλωμό το κόβω να προλάβω
1 Like
Κοπενχάγη 4ήμερο την προηγούμενη εβδομάδα, πρώτη φορά τόσο βόρεια, πρώτη φορά και 3+ ώρες πτήση -καλό τεστ, γιατί έχω απώτερο σκοπό ταξίδι εκτός Ευρώπης σε μερικά χρόνια και νομίζω είμαι σε καλό δρόμο.
Τα διαδικαστικά της αεροπλανοφοβίας αρχικά: μισό xanax-άκι πριν πάω, μάλλον με έπιασε καλά γιατί η πτήση είχε αρκετές αναταράξεις -η Λούπενα δίπλα βέβαια μου έλεγε ότι αυτές δεν είναι τίποτα, αν και παραδέχθηκε ότι δεν ήταν και η πιο ομαλή πτήση που είχε μπει- και μου βγήκε ένας περίεργος συνδυασμός νεύρων/άγχους σε μια φάση (έβλεπα τον Τότορο στο tablet για να είμαι χαλαρός και σε ευχάριστο mood και αρκετές φορές το έκανα pause εκνευρισμένος, τύπου “τι θα γίνει τώρα με τα πάνω-κάτω”). Όμως οκ, πήγε σχετικά καλά θα πω.
Μισό xanax-άκι και στον γυρισμό, σε πτήση νυχτερινή κιόλας και με βροχή -που το φοβόμουν πάρα πολύ, τόσο που την τελευταία μέρα στην πόλη δεν την απόλαυσα γιατί ήμουν από το πρωί τέζα νεύρα/άγχος/ένταση. Εν τέλει η πτήση αποδείχθηκε η πιο ομαλή που έχω κάνει εδώ και ένα χρόνο (η 6η μου παρακαλώ), σαν να ήμουν σε λεωφορείο φάση. Το μόνο εκνευριστικό, ήταν κάτι γαμώχριστα 25χρονα από πίσω μου, τα οποία ήταν μέσα στη μαλακία και χτυπούσαν κάθισμα/φώναζαν/χτυπιόντουσαν, ενώ όταν φτάναμε Ελλάδα και χαμηλώναμε, για 30 λεπτά το ongoing αστείο ήταν “χο χο μαλάκες πέφτουμε ε, πέφτουμε, δεν ξέρω αν σας το 'πα αλλά πέφτουμε ε, χο χο χο”.
Δεν τους γνώρισα ούτε μίλησα γιατί έτσι όπως ήμουν θα γινόταν μαλαφούκι on air, αν διαβάζουν rockin όμως, γαμώ τις μανούλες σας και ότι άλλο σας πονάει.
Κοπενχάγη λοιπόν (ουφ) -σκάω και μερικές φοτόζ, δυστυχώς από το κινητό όλες και λίγο πεταχτές, γιατί τις καλές τις έχω στην κάμερα:
Σαν πόλη την βρήκα απλά φανταστική. Μικρή, χωρίς ανηφόρες/κατηφόρες, εύκολη στο περπάτημα και με φοβερή αρχιτεκτονική, με τεράστιο + τα διάφορα κανάλια/ποταμάκια που κατέληγαν στη Βόρεια Θάλασσα και τον τρόπο με τον οποίο έχουν γίνει όλα αυτά μέρος της πόλης και του lifestyle/με τις ωραίες γέφυρες να τα ενώνουν και πολλά μαγαζιά/μπυραρίες/καφετέριες/κτλ να υπάρχουν κοντά τους. Θα μου πεις κουμπάρε, αυτό είναι το Άμστερνταμ - θα πω εμφατικό όχι, καμία σχέση.
Το άλλο τεράστιο + είναι τα ποδήλατα και οι ποδηλατόδρομοι: καμία σχέση με Βερολίνο ή Ολλανδία που τα έχω ζήσει και εκεί, πιο elevated οδηγητική κουλτούρα εδώ και μεγάλο επιπλέον ατού, οι ποδηλατόδρομοι που δεν είναι πάνω στα πεζοδρόμια αλλά μεταξύ δρόμου-πεζοδρομίου, με τα περισσότερα να χωρίζονται από 2 μικρά σαμαράκια. Τοπ. Και ελάχιστα αυτοκίνητα εξαιτίας αυτού, μηδαμινή κίνηση στους δρόμους.
Παλάτια, εκκλησίες, ναοί, πυργίσκοι κτλ κτλ να μην τα πιάσω ένα ένα, όλα τους υπέροχα.
Φαγητό τώρα: ένα επίπεδο μάλλον πάνω, από οπουδήποτε αλλού έχω πάει - και βάζω και Φλωρεντία μέσα, το στάνταρντ μου σε κάτι τέτοια. Τοπική κουζίνα με φοβερές πρώτες ύλες, φοβερές ιδέες και παραδόξως καλές ποσότητες. Γαστρονομικός προορισμός/παράδεισος από τους λίγους, ήξερα για την παράδοση που έχει στην υψηλή γαστρονομία με τα 2/3 των εστιατορίων/φαγάδικων της πόλης να έχουν μισελέν κτλ, αλλά όχι έτσι!
Δεν είμαι του να πηγαίνω κάπου και να τρώω 3 ώρες τη μέρα σε εστιατόρια κτλ, περπατάω πολύ και προτιμώ στο χέρι ότι παίρνω -ή κάτι γρήγορο κάπου για να μην χάνω χρόνο από βόλτες ή άραγμα σε γρασίδια κτλ. Ότι λοιπόν έφαγα, ήταν φοβερής ποιότητας, με χόρταινε φουλ και δεν ένιωσα ποτέ ότι πεινάω μετά από 1-2 ώρες
Ενδεικτικά αναφέρω 2-3:
Gazoline Burger - ίσως το καλύτερο burger που έχω φάει εδώ και πολύ καιρό (χωρίς φιοριτουρες όμως και μαλακίες, ψωμί/τσένταρ/σως δικιά τους/εξαιρετικό κρέας + πατάτες)
DØP - το καλύτερο hot dog που έχω φάει ever, με ένα χόρτασα για αρκετές ώρες (!), παρότι φαινομενικά υπερφορτωμένο και ίσως όχι αυτό που περιμένει κανείς.
Btw και τα 2 παραπάνω μαγαζιά, από πρώην chefs του Noma
TorvehallerneKBH - ότι και να πω είναι λίγο, η καλύτερη αγορά που έχω πάει ποτέ μου, με προφανώς τους μισούς+ πάγκους/μαγαζιά από μισελενάτους chefs. Φοβερά και ολόφρεσκα υλικά, τρομεροί συνδυασμοί, γεύσεις από άλλο πλανήτη. Φάγαμε πολλά διαφορετικά πράγματα εδώ, πήγαμε 2 μέρες σερί.
Warpigs - μπυραρία στην εναλλακτική γειτονιά της πόλης με post punk/new wave setlist, όπου σερβίρουν καπνιστό κρέας, αλλαντικά, παϊδάκια κτλ + δική τους μπύρα. Τοπ μέρος - τοπ μπύρες - τοπ φαγητό.
Fiskerestaurant Hooked Kødbyen - ψαροταβέρνο-pub με φοβερές ιδέες και καλές ποσότητες/κυρίως όμως ολόφρεσκα προϊόντα, πήρα fish n chips σαν βλάχος και το ψάρι ήταν λες και ψαρεύτηκε προ ολίγου -καμία σχέση με Αγγλία κτλ.
Natural Ηistory Museum από τα καλύτερα στον κόσμο, δικαιολόγησε τη φήμη του - μαζί με ότι κλασσικό αξιοθέατο της πόλης επισκέφτηκα, ενώ Cristiania μόνο δεν είδα πολύ -γιατί έβρεχε και μπήκαμε λίγο στα πεταχτά, όμως καλοκαιράκι νομίζω θα έπινα μια μπύρα εκεί και θα άραζα (να πω το στραβό μου, σε σημεία ήταν υπερβολικά βρώμικα, αν και το ρίχνω λίγο και στον πολύ κακό καιρό). Πάρκα, σοκάκια, παλιές γειτονιές κτλ, άλλο πράμα. Δεν μοιάζει με κεντρική Ευρώπη, έχει ίσως μια επιρροή αλλά έχει και κάτι το πολύ δικό της η πόλη, πολύ ξεχωριστό.
Speaking όμως για καιρό, αν προτιμήσει να πάει κανείς, ας πάει Άνοιξη/Καλοκαίρι. Πολύ κρύο (-4 τη πρώτη μέρα + χιόνι) και φοβεροί Βοριάδες, η πόλη ήταν πανέμορφη και έτσι όμως με καλό καιρό και τα δέντρα ανθισμένα θα είναι το κάτι άλλο (+ εννοείται όλο τον κόσμο που κολυμπάει στη θάλασσα και στα κανάλια)
Τέλος ο κόσμος αξίζει μια ειδική μνεία, καθότι δεν έχω συναντήσει πιο καλοσυνάτους, ευγενικούς και καλόχαρους ανθρώπους στη ζωή μου. Όλοι εξυπηρετικότατοι και ζεν, όλοι έξω για καφέδες όλη μέρα, μου έκανε φοβερή εντύπωση. Αυτοπροσδιορίζονται ως ο πιο χαρούμενος κόσμος στην Ευρώπη και δεν μπορώ να διαφωνήσω, τα καλά μάλλον την άρνησης της συνθήκης του Μάστριχ, από πολλές απόψεις.
Το μόνο “αρνητικό” -το οποίο πρέπει και να αναφέρω όμως- είναι ότι το πορτοφόλι σε ένα τέτοιο μέρος θα βελάξει -και το εννοώ, θα β ε λ ά ξ ε ι, ειδικά δε αν είσαι και σαν και του λόγου μου, που δεν έχω φίλτρο όταν πάω διακοπές. Οι τιμές είναι συγκλονιστικά υψηλές σε όλα, με παράδειγμα πχ 2 καφέδες + 2 σφολιάτες με κανέλα από το δικό τους αντίστοιχο Starbucks ->35 ευρώ. Φανταστείτε λοιπόν για φαγητό κτλ ή actual ψώνια τι έχει να γίνει. Προσωπικά, μου έφυγαν τα διπλάσια από όσα είχα δώσει Βερολίνο πριν 8 μήνες -και στα 2 μέρη από 4 μέρες.
Τέλος, ρουφήχτε και τη μάπα μου μια γιατί έτσι, day one με -4 και χιόνι όλη μέρα
Αυτά, να πάτε - ευχαριστώ και όλους όσους έδωσαν infos και πληροφορίες/οδηγίες για το παραμικρό, Πάσχα τώρα Ρώμη το επόμενο, ΚΑΛΑ ΝΑΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΠΑΜΕ ΜΠΑΛΕΣ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ !!
26 Likes
Ίσως το πιο ακριβό μέρος που έχω πάει μαζί με Όσλο. Και είχα πάει το 2012 ε, δηλαδή πριν 500 χρόνια.
Μπράβο ρε που πήγες και που πέρασες ωραία και διπλό μπράβο που ξεπερνάς τη φοβία με το αεροπλάνο 
5 Likes
κοπεγχάγη έχω πάει και ήταν ακριβά, όσλο όχι ακόμα αλλά ελπίζω κάποια στιγμή. αλλά το πιο ακριβό μέρος που έχω πατήσει το πόδι μου ήταν η ισλανδία. ακόμα βελάζει το πορτοφόλι μου μετά από 6-7 χρόνια, αλλά και εγώ γιατί δεν έχω δει πιο όμορφη χώρα.
6 Likes
