Περίμενε να δεις τι σου ετοιμάζω σε λίγο καιρό
Καπου ειδα οτι εχει ignore feature εδω μεσα, παω να ψαξω
Μιας και είμαι για δουλειά στη Μυτιλήνη πετάχτηκα μια μονοήμερη στο Αϊβαλί στην πρώτη ευκαιρία που βρήκα.
Όχι τίποτα τρελό αλλά αν έχεις δουλέψει σερί τόσες μέρες όπου και να πας καλό φαίνεται. Κόστος διαδρομής πάνε-ελα 30 ευρώ. Πρώτη φορά Τουρκία και ίσως τελευταία, δε με ψήνει ποτέ για ταξίδι.
Τιμές Ελλάδας πάνω κάτω εκτός από τα προϊόντα και αγαθά που εμείς έχουμε φόρο στο φόρο στο φόρο.
Ενδεικτικα:
Τουρκικος καφές 2,5 ευρώ
Πιάτο με διάφορα μαγειρευτά 5 ευρώ
Μπύρα 500ml 5 !!! Ευρώ
Τουρκία δεν είναι το Αϊβαλί πάντως … Κωνσταντινούπολη μπορώ να πηγαίνω κάθε χρόνο νομίζω .
Ισχυει. Δεν εχω παει Αϊβαλι, αλλα πρεπει να ειναι σαν προαστειο της Μυτιληνης ξερωγω. Κριμα που ημουν φανταρος εκει, οποτε δεν καταφερα να περασω απεναντι. Η Κωνσταντινουπολη ειναι ευρωπαϊκη, αλλα τη λες Τουρκια. Αν αρχισεις να μπαινεις και σε Ανατολια, τα ξαναλεμε.
Έχει κανεις εμπειρία από Σκωτία, τι παίζει με διαμονές? Ξενοδοχεία ή ερμπιενμπι?
Θα πάω Εδιμβούργο σίγουρα, θα πάω και αλλού αλλά μήπως έχει κανείς καμιά ιδέα…
Εχω εγω, σκατα στο ερμπιενμπι
Θα συμφωνήσω γενικά αλλά άμα είναι να γλιτώσω κάτι, θα το προτιμήσω.
Ε ναι, καλως ή κακως γι’ αυτο παραμενει ζωντανο για να καταστρεφει τις γειτονιες.
Εδιμβουργο εχω να παω απο το 2002, νταξ δεν φανταζεσαι ποσο σε ζηλευω, μολις το ΣΚ συζητουσαμε πώς θα καταφερουμε να ξανακανουμε το ταξιδι. Δεν εχω τιπς να σου δωσω, αλλα αντε παρατα μας ανθρωπε μου νυχτιατικα.
Είχα μείνει σε αυτό - σε private room- πριν καμιά δεκαετία. Πολύ μικρό δωμάτιο, αλλά η τοποθεσία ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΤΑΝ, ακριβώς δίπλα στο κάστρο
φαγητό και mulled wine στο Doric. Super.
Αν βρεθεί κάποιος Παρίσι μέχρι το Σεπτέμβριο…
Ταξίδι νο3 τον τελευταίο χρόνο και Ρώμη λοιπόν, 3 βράδια και 4 γεμάτες μέρες:
Στην ουσία κατευθείαν, εάν σε κάποιον αρέσει το ταξίδι του να έχει να κάνει 99% με περπάτημα/περιπλάνηση και 1% αραλίκι, Ρώμη is the place to go καθώς είναι άκρως περπατήσιμη όλη απ’ άκρη σ’ άκρη και φυσικά η ίδια είναι σαν ένα μεγάλο υπαίθριο μουσείο.
Έπαθα πλάκα με το πως όλη η πόλη ήταν μια μίξη αρχαιοτήτων - Ιταλική αρχιτεκτονική των αρχών του αιώνα στο κέντρο της, ενώ βγαίνοντας εκτός του ιστορικού κέντρου ενσωμάτωνε και πιο σύγχρονα στοιχεία. Αθήνα μένω δίπλα Καλλιμάρμαρο και οκ αρκετά κοντά Ακρόπολη + πέριξ, όπου και βολτάρω αβέρτα και γουστάρω άπειρα το σκηνικό, όμως πλέον μου φαίνονται σχεδόν αστεία συγκρινόμενα με το τι βλέπει κανείς στην Ρώμη. Κάθε στροφή και μνημείο, κάθε δεύτερο σοκάκι και μια εντυπωσιακή πλατεία, ενώ τα landmarks της πόλης είναι άκρως επιβλητικά και εντυπωσιακά.
Μνεία σε Κολοσσαίο, καθώς δεν το περίμενα καθόλου -ανεβήκαμε τεσπά από έναν δρόμο που δεν φαινόταν στο βάθος και μόλις στρίψαμε και το είδα μπροστά μου έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου + μνεία σε Βατικανό - νομίζω το μουσείο του είναι το καλύτερο μουσείο που έχω επισκεφτεί ποτέ μου, έφαγα 4 ώρες μόνο δυστυχώς γιατί δεν έβγαινε ο χρόνος αλλά αν είχα μέρες θα είχα κλείσει διήμερο για πλάκα.
Σκάω μικρό και μέτριο φωτογραφικό υλικό από το κινητό + την αφεντιά μου σε Κολοσσαίο και “αυθόρμητη πόζα”:
Από περιοχές, όπως και δήποτε Trastevere -η καλύτερη και πιο όμορφη συνοικία της πόλης, με έντονο το μποέμ στοιχείο, σε ταξιδεύει σε εντελώς άλλη εποχή/αν ξαναπάω Ρώμη νομίζω θα κινηθώ αποκλειστικά εκεί, έχοντας πλέον γυρίσει σχεδόν τα πάντα.
Villa Borghese επίσης για τρελό αραλίκι κάτω από τα δέντρα + φοβερή ομορφιά σε ναό του Ασκληπιού, ενώ Βασιλική του Αγίου Πέτρου επίσης από τα πιο επιβλητικά πράγματα που μπορεί κανείς να αντικρύσει καθώς πλησιάζει Βατικανό. Από τα πιο γνωστά μέρη, όλα άξιζουν φουλ (piazza di Popolo, di Spania, η επίσης καθηλωτική Fontana di Trevi κτλ). Γενικά όρεξη και γερά πόδια να έχει κανείς και θα περάσει τέλεια.
Φαγητό φάγαμε πολύ καλά - όχι Τοσκάνη βέβαια, αλλά και πάλι τιμιότατα + παραδόξως πολύ φθηνά/τιμές Ελλάδας πάνω κάτω, ένα 60άρι το γεύμα δλδ δύο άτομα σε καλά μαγαζάκια με 2 κύρια πιάτα, μια σαλάτα, ένα ψιψιψόνι και ξύδια. Εγώ είμαι φύση μακαρονάς οπότε έπαιξε μόνο μακαρόνι (καρμπονάρα, με meat balls, κάζιο πέπε, με κόκκινη σάλτσα κτλ), 1 τζελάτο λόγω δοντιού και αρκετά πανίνι εδώ και εκεί - όλα μια χαρά, αρκεί κανείς να αφιερώσει λίγο χρόνο για να ψάξει τα μη τουριστικά μαγαζιά σε google κτλ (γιατί έφαγα και σε ένα τουριστικό μια πίτσα ένα πρωί (!) που γαμώ-πεινούσα και ήταν στη καλύτερη μέτριο.)
Highlight ο λαϊκός πλην τίμιος εστιάτορας - κλώνος του Super Mario, τελευταίου βραδιού σε γραφικό, λαϊκό εστιατόριο δίπλα σε σπίτι, όπου έτρεχε πανικόβλητος να εξυπηρετήσει τα πάντα + να μην χάσει δευτερόλεπτο από το Roma - Juventus -όπου πιάσαμε κουβέντα με κοινή γραμμή το μίσος μας για Juventus και Real (και γενικότερα όλα αυτά τα κωλοχανεία) και κέρασε τιραμισού στο 1-0 (ευτυχώς στο 1-1 είχαμε φύγει, γιατί λογικά θα το έσπασε το μαγαζί έτσι όπως έκανε)
Στα αρνητικά τώρα, οκ το νο1 είναι οι τουρίστες: έχει αδιανόητο κόσμο, Α-ΔΙ-Α-ΝΟ-Η-ΤΟ λέμε (και δεν πήγαμε καν σε peak season) σε σημείο που νιώθεις να πνίγεσαι. Προφανώς όλα τα μνημεία, landmarks κτλ έχαναν πολύ από την ομορφιά και τον χαρακτήρα τους λόγω του κακού χαμού που γινόταν σε κάθε τετραγωνικό μέτρο της παλιάς πόλης, ενώ οι ουρές για το οτιδήποτε ήταν σοκαριστικές.
Νο2 οι οδηγοί και γενικότερα η οδήγηση -και το λέει αυτός κάποιος από τη Κρήτη: ότι, μα ότι χειρότερο έχω ζήσει στους δρόμους. Λες και έχει όριο ταχύτητας το κέντρο της πόλης τα 100 και πάνε όλοι με τα 120. Σε σοκάκια, σε στενάκια, σε μικρούς δρόμους, σε αυτοκινητόδρομους κτλ, όλοι πάνε γαμιόντας + φωνάζουν και κάνουν σαν παλαβοί με το παραμικρό. Γενικά, πολύ προσοχή - ήθελα να νοικιάσω βέσπα για να το παίξω Γκρέγκορι Πεκ αλλά @@, με τίποτα και για κανένα λόγο.
Νο3 οκ, παίζει πολύ βρωμιά σε αρκετά σημεία της πόλης, ενώ το μετρό τους είναι το χειρότερο από όσα έχω ταξιδέψει εκτός Ελλάδος, μέσα στη μπίχλα, χάρλαλο και πολύ μικρό.
Δυστυχώς η κεράΛούπενα είχε διάστρεμμα και ήταν με μπαστούνι, οπότε έπρεπε να πάρουμε 2 φορές μετρό μια φάση -όμως γράφαμε διαρκώς 15 με 18 χιλιόμετρα ανά ημέρα, παρά τις δυσκολίες μετακίνησεις (γιατί αυτοί ήμαστε γενικά, ταξίδι χωρίς περιπλάνηση και μόνο για άραγμα δεν υπάρχει σαν concept). Δυστυχώς επίσης με το που προσγειώθηκα, μερικές ώρες μετά με έπιασε τρομερός πονόδοντος (που συνεχίζει ακόμα, πάω για απονεύρωση από βδομάδα ) και μου γάμησε γενικότερα (δεν κοιμήθηκα 2 πρώτες μέρες παρά λίγες ώρες σπαστά, πολλά χάπια, δεν έτρωγα ότι ήθελα και όσο ήθελα και πάνω από όλα αφόρητοι πόνοι διαρκώς).
Αν εξαιρέσουμε λοιπόν τις κακές συγκυρίες + μερικά αρνητικά που με ενόχλησαν, Ρώμη φανταστικό ταξιδάκι, φτηνό, κοντά και εύκολα. Θα ξαναπάω σίγουρα κάποια στιγμή κανένα τριήμερο, προτείνεται για τόσες μέρες - αρκεί κανείς να έχει βρει τον σωστό καιρό ώστε να μην γίνεται ο κακός χαμός και να το ευχαριστηθεί λίγο παραπάνω.
Θενκ γιου ε λοτ γκάιζ για τα tips και τις πληροφορίες, ως συνήθως
υγ. Αεροπλάνο κομπλέ, κλασσικά χεζμεντέν πριν μπω, μέσα ηρέμησα πολύ γρήγορα - βοήθησε και η μικρή διάρκεια πτήσης, μιάμιση ωρίτσα μόνο.
(ΑΝ ΚΑΙ εννοείται είχαμε και την “'Ωρα της Λουπινοπαράνοιας”: μια φάση γυρισμό, καθώς τσέκαρα κάθε επιβάτη που έμπαινε τουαλέτα -μην είναι κανένας τρομοκράτης - μπάνισα τύπο που έμοιαζε πολύ με τον Jeremy Irons στο DieHard3 εμφανισιακά και άρχισα να φτιάχνω ένα θεοπάλαβο σενάριο στο μυαλό μου για αεροπειρατεία κτλ.
Το είπα στη Λούπενα -μου είπε ότι οκ, είμαι ηλίθιος- ΑΛΛΑ δεν πτοήθηκα → πήγα στη διπλανή τουαλέτα -γιατί ο μαν αργούσε- και έστησα αυτί να δω πότε θα βγει ώστε να βγω από πίσω του.
Eίχε τρεις τουαλέτες στο αεροσκάφος, οι 2 άδειες και η 3η κλειδωμένη - από τον φίλο προφανώς.
Τάχα μου εγώ, για να αποκλείσω τη πιθανότητα ότι βγήκε στο ενδιάμεσο και κατά λάθος δεν τον είδα, ρωτάω αεροσυνοδό “δύο τουαλέτες έχει μόνο;” - ώστε να μου πει ότι η κλειδωμένη είναι πχ του cabin crew και να ηρεμήσω. Μου λέει όμως “όχι, τρεις” οπότε με ζώνουν τα φίδια ξανά και χώνομαι στη διπλανή επιτόπου.
Τελικά ο φίλος βγήκε όσο εγώ μπήκα σε μια τουαλέτα δίπλα και έστησα αυτί → δεν άκουσα κάτι, βγήκα και είδα την τουαλέτα του ακόμα κλειδωμένη -προφανώς είχε μπει άλλος επιβάτης στο ενδιάμεσο, κάτι που κατάλαβα πιο μετά- και πέρασα το τελευταίο τέταρτο πριν τη προσγείωση σε μια κατάσταση αμόκ - “τώρα θα βγει με ούζι και θα γίνει εδώ του Νακατόμι”, με τη Λούπενα να βρίσκεται σε μια κρίσιμη facepalm κατάσταση διαρκώς.
Αυτά, γλιτώσαμε τη σύλληψη για παρενόχληση, όλα καλά
α, δεν πήρα το ζάναξ μου στον γυρισμό, ίσως όλο αυτό να μην είχε ξεκινήσει ποτέ εναλλακτικά - έχω δουλίτσα ακόμα για πτήση εκτός Ευρώπης)
Πλέον ο στόχος του μέλλοντος είναι Ιαπωνία, πήγαν μια φίλη και ο ξάδερφός μου τώρα, με έχουν γ@μήσει στις φωτόζ και τσ στόριζ που οκ, δεν πάει άλλο, ΠΡΕΠΕΙ να βρω τρόπο να πάω → μαξ την μεθεπόμενη χρονιά, να το οργανώσω καλά + να έχει γίνει η απαραίτητη ψυχολογική δουλίτσα
Μαλλον καταλαβε οτι τον υποψιαστηκες και ακυρωσε την αεροπειρατεια.Σιγουρα αυτο εγινε!
ωραίος ρε συ Λουπεν! χαίρομαι πολύ τους ανθρώπους που γράφουν review για το ταξίδι τους (κάποια στιγμή ίσως γράψω κι εγώ για Στοκχόλμη που πήγα πριν 10 μέρες)! και μπράβο που ξεπερνάς το φόβο με τα αεροπλάνα!
ιδιαίτερη πόλη η Ρώμη, γιατί έχει αυτήν την ομορφιά, είναι ζωντανό μουσείο. εμένα δεν είναι το στοιχείο μου, αλλά πρέπει να κάνω κάποια στιγμή το χατίρι στο κορίτσι. προς το παρόν έκλεισα πριν λίγω λεπτών για Μιλάνο, να δούμε Fontaines και ρομαντζάδα επίσης θεωρώ πως δεν θα με τρελάνει, αλλά διά της ατόπου εκεί κατέληξα. Από Ιταλία θα θελα φουλ γύρα στην Τοσκάνη, και επίσης να πάω νότια (Νάπολι και Σικελία κλπ)
Ωραία η Ρώμη αλλά έχω την εντύπωση ότι η Φλωρεντία είναι ακόμα πιο μπουκωμένη από αξιοθέατα.
Τοσκάνη έχω κάνει road trip προ 4ετίας για κανένα 8ήμερο (Φλωρεντία, Σιένα, Κιάντι + αρκετά χωριουδάκια) οπότε όταν έρθει η ώρα ρίξτε ένα heads up - θα δώσω πολύ λεπτομέρεια για τα πάντα
(επίσης Φλωρεντία>Ρώμη)
Από αυτά που διαβάζω, αν πάω με το κορίτσι Ρώμη μάλλον θα ξεχάσουμε να γυρίσουμε πίσω. Φοβερό combo τα μνημεία και το ιστορικό κομμάτι που προωθείται από την πόλη με το ιταλικό φαγητό.
Εγώ, σαν ενήλικας, έχω επισκεφτεί Παλέρμο και μου άρεσε πολύ. Μου πάνε τα μεσογειακά vibes γενικά και βρήκα την ατμόσφαιρα στην πόλη πολύ ελκυστική. Ωραίες αγορές, ενδιαφέροντα μουσεία και σημαντικά μνημεία, δρόμοι για να περπατήσεις, σούπερ φαγητό (duh!) και μερικά πολύ γαμάτα μπαράκια. Θυμάμαι και μια κοντινή μονοήμερη στην Cefalu που ήταν μούρλια. Όποιος θέλει ινφο για εκεί κάτω, να μου πει για να ρίξω προτάσεις. Είχα πάει pro covid, δεν ξέρω πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση, αλλά όλο και κάτι θα έχω να προτείνω.
Ρώμη
Είχα πάει το 2016… ένα υπαίθριο μουσείο, μια ομορφιά. Έτσι θα έπρεπε να είναι η Αθήνα (λέμε τώρα)
Θυμάμαι ότι έφαγα την καλύτερη πίτσα στη ζωή μου στο Dar Poeta στο Τραστέβερε