Η Ελληνική Αστυνομία εκσυγχρονίζει πλέον το οπλοστάσιό της. Τώρα απλά ψεκάζει τους συμμετέχοντες των «οχλοκρατικών συναθροίσεων» με μια διαδικασία που φέρνει στο νου διαφήμιση για κατσαριδοκτόνο. Κάθε διμοιρία των Ειδικών Δυνάμεων έχει και την «φυσούνα» της, όπως λέγεται το νέο όπλο.
Παρά την πασιφανώς ευφημιστική ονομασία τους (δακρυγόνα), τα χημικά αέρια που χρησημοποιούνται ως μέσα καταστολής δεν είναι παρα μια κάπως πιο ήπια εκδοχή ορισμένων απ?τα θανατηφόρα χημικά όπλα, η χρήση των οποίων σε πολεμικές συρράξεις απαγορέυεται αυστηρά απ? το Διεθνές Δίκαιο…
Η φρίκη του Ά παγκοσμίου πολέμου υποχρέωσε τη διεθνή κοινότητα να σκεφτεί τρόπους αντιμετώπισης αυτών των νέων όπλων που σκόρπισαν το θάνατο στα ευρωπαϊκά πεδία των μαχών. Με το πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης του 1925, θεσμοθετήθηκε η πρώτη διεθνής απαγόρευση των χημικών όπλων. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Γενεύης απαγορεύεται απόλυτα οποιαδήποτε χρήση χημικών αερίων ή άλλων χημικών ή βιολογικών όπλων στην διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων, ενδεχόμενη δε παραβίαση αυτού του κανόνα συνιστά έγκλημα πολέμου.
Το 1969 αποφασίστηκε απ? τον Ο.Η.Ε. και η υπαγωγή των δακρυγόνων ουσιών (CS,CN,CR,OC) στην κατηγορία αυτών των απαγορευμένων όπλων. Παρά τις αλλεπάληλες αποφάσεις για κατάργηση και απαγόρευση των δακρυγόνων, άπειρες φορές χρησημοποιήθηκαν κατά κόρον με αποτέλεσμα να το θεωρούμε ως μια «συνηθισμένη, καθημερινή και απλή τακτική» των Δυνάμεων της Τάξης.
ΔΟΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ο οποιοσδήποτε υφίσταται τον ψεκασμό αυτομάτως μπαίνει σε κίνδυνο αντίστοιχο με το οποιοδήποτε πειραματόζωο. Οι χημικές ουσίες που περιέχουν οι αστυνομικές φυσούνες, είτε μεμονομένες, είτε σε ανάμιξη, προκαλούν σοβαρότατες και μακροχρόνιες επιδράσεις. Οι κυριότερες χημικές ενώσεις που περιέχουν τα δακρυγόνα είναι :
-CN (Chloroacetophenone) Είναι η πιο συνηθισμένη χημική ουσία. Παρασκευάστηκε πρώτη φορά το 1871 απ? τον Γερμανό χημικό Γκρέμπε. Πρωτοχρησημοποιήθηκε απο τον αμερικανικό στρατό στα τέλη του Ά Παγκοσμίου πολέμου. Οι χημικές ιδιότητες της ένωσης αυτής είναι κατάλληλες για πολεμική χρήση: είναι στερεό σε θερμοκρασία δωματίου και εξατμίζεται μόνο με την θερμότητα της έκρηξης.
-CS (Orthochlorobenzalmalononitrile) Δημιουργήθηκε απο δυο Βρετανούς το 1928. Η παραγωγή του ως χημικού όπλου ξεκίνησε την δεκαετία του ΄50 στην εταιρεία C.D.E.E. στο Πόρτον της Αγγλίας. Η πρώτη εφαρμογή έγινε απο τα βρετανικά στρατεύματα στην Κύπρο το 1961 και έπειτα στην Β.Ιρλανδία. Αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό το CN , όταν παρατηρήθηκε οτι το CN προκαλεί κάποιο εθισμό σ? αυτούς που το υφίστανται και έτσι μειώνεται η επίδρασή του. Προκαλεί έντονο ερεθισμό στα μάτια και τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δημιουργείται έντονο κάψιμο, πόνος και φλεγμονή. Οδηγεί σε ανικανότητα αντίδρασης, προκαλεί πανικό, το άτομο δεν είναι ικανό ούτε να εισπνεύσει, ούτε να εκπνεύσει.
-CR (Dibenz-1,4-oxazepin) Αναπτύχθηκε απ? την ίδια Αγγλική εταιρεία το 1962. Κρατείτε μεγάλη μυστικότητα για τις ακριβείς ιδιότητές του, λέγεται όμως πως είναι αποτελεσματικότερο απο το CN και το CS.
-OC (Oleoresin Capsimum) Παρασκευάστηκε το 1930. Πρωτοχρησημοποιήθηκε απο την αστυνομία των Η.Π.Α. τη δεκαετία του ΄70. Μετά το 1989 χρησημοποιείται μαζικά απο το F.B.I. Η άμεση επίδρασή του ειναι ανεξέλεγκτος βήχας και έντονο πνίξιμο. Τα βλέφαρα ανοιγοκλείνουν με σπασμούς. Προκαλεί σοβαρό κάψιμο στα μάτια και τα δάκρυα που πέφτουν εξαπλώνουν τον πόνο και το τσούξιμο σε όλο το εκτεθειμένο δέρμα. Η δράση του είναι ταχύτατη (3-15δευτερόλεπτα) και οι άμεσες συνέπειές της διαρκούν 20-30λεπτα.
-CN/CS, CN/OC, CS/OC. Η ανάμιξη των παραπάνων «δημοφιλών» χημικών όπλων επιτείνει την δηλητηριώδη δράση τους.
Το πιο δηλητηριώδη χημικό απο τα παραπάνω είναι το CS. Νεότερες έρευνες και εργαστηριακά πειράματα κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι τα αποτελέσματα της ουσίας αυτής είναι πιο επικίνδυνα και πολύπλοκα. Σε υψηλές συγκεντρώσεις προκαλούνται μόνιμες βλάβες στους οφθαλμούς, ιδιαίτερα στον κερατοειδή. Αν το δακρυγόνο έρθει σε άμεση επαφή με τους ιστούς , προκαλείται βαριά βλάβη και νέκρωση στον κερατοειδή χιτώνα , ακόμα και απώλεια των οφθαλμών. Επίσης βλάβες στην επιδερμίδα, ερύθυμα, οίδημα, βαρια αλλεργική φλεγμονή, εγκαύματα, ζαλάδα και ασφυξία. Διατάραξη των χρωμοσωμάτων, γεννετική μετάλλαξη και αύξηση του αριθμού των ανώμαλων χρωμοσωμάτων. Οι κίνδυνοι σωρευτικής έκθεσης αυξάνονται εξαιτίας του εθισμού στο CS.
Μια ομάδα πανεπιστημιακών του Χάρβαρντ, το 1989, επισήμανε οτι η πιθανότητα η κυανιούχα ρίζα της σύνθεσης του CS να εξελιχθεί σε κυάνιο, μολύνοντας τους ανθρώπινους ιστούς, παραμένει «αντικείμενο διαφωνίας». Ιδιαίτερα ανησυχητικές έκριναν τις πληροφορίες απο την Παλαιστίνη, οτι η χρήση CS συνδέεται με αύξηση στις αποβολές και γεννήσεις νεκρών παιδιών. Μια άλλη λεπτομέρεια αφορά την αθροιστική του ιδιότητα. Οι ποσότητες του δηλητηρίου που δέχεται ο οργανισμός μας διατηρούνται στο χρόνο και προστίθενται η μια στην άλλη με ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που οδήγησε στην απαγόρευση του φυτοφαρμάκου DDT.
Μια έκθεση του 2000 του Ευρωκοινοβουλίου αναφέρει : «Σε υψηλά επίπεδα έκθεσης, τοξικολογικές μελέτες σχετικές με την εισπνοή, δείχνουν οτι το CS μπορεί να προκαλέσει χημική πνευμονία και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα (τα θύματα πεθαίνουν πνιγμένα στα ίδια τους τα πνευμονικά υγρά). Επίσης πολύωρη έκθεση οδηγεί σε δυσλειτουργία των αεροφόρων οδών.
Μελέτες στομαχικής τοξικολογίας επισημαίνουν την ευκολία με την οποία προκαλεί σοβαρή διατρητική γαστρεντερίτιδα. Έκθεση ακόμα και σε χαμηλή συγκέντρωση CS ανεβάζει την πίεση της κυκλοφορίας και υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος βλάβης στην υγεία ενηλίκων που βρίσκονται σε υπερένταση ή εχουν μη εντοπισμένο ανεύρισμα. Σε αρκετά υψηλά επίπεδα έχει συσχετιστεί με καρδιακή ανεπάρκεια, ζημιά στο συκώτι και θάνατο. CS απο βομβίδες έχει επίσης προκαλέσει οξέα μαζικά χημικά εγκαύματα.
Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις των χημικών είναι και οι περισσότερο επικίνδυνες : καρκινογενέσεις (κυρίως καρκίνος των πνευμόνων), τερατογενέσεις, γεννετικές μεταλλαγές, προβλήματα κληρονομικότητας και αναπαραγωγής, αναπνευστικές ασθένειες, σχηματισμός όγκων.
Στην διεθνή βιβλιογραφία, δίπλα στις μακροπρόθεσμες συνέπειες , αναφαίρονται και άμεσοι θάνατοι που έχουν προκληθεί απο την χρήση δακρυγόνων. Το 1965 κάτοικοι ενός βιετναμικού χωριού υπέστησαν επίθεση με δακρυγόνα απ? τους αμερικανούς πεζοναύτες. 35 πέθαναν και 7 τυφλώθηκαν. Επίσης ένα άτομο στο Αμβούργο το 1960, 3 άτομα το 1975 στις φυλακές της Ν.Υόρκης, ένας νεαρός διαδηλωτής στο Μπρόκντορφ της Γερμανίας το 1986, δυο Κορεάτες φοιτητές το 1987.
Στα προσφυγικά στρατόπεδα της κατεχόμενης Παλαιστίνης, μεταξυ Δεκεμβρίου ΄87 και Οκτωβρίου ΄88, 68 άτομα, στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά, βρήκαν το θάνατο απο εισπνοή υπερβολικής ποσότητας δακρυγόνων , απ? αυτά που έριχνε ο ισραηλινός στρατός για να καταστείλει την Ιντιφάντα. Αλλα και στη χώρα μας, δυο απ? τα θύματα του Πολυτεχνείου του 1973, αναφαίρονται ως θύματα απο την ίδια αιτία.
Η χρήση των «εκσυγχρονιστικών» ψεκαστηρίων (pepper spray), αποδεικνύεται εξίσου επικίνδυνη. Απο το 1992 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 60 τουλάχιστον θάνατοι συλληφθέντων στις Η.Π.Α. Ο πρώτος νεκρός απο «φυσούνα» καταγράφηκε στη Βρετανία το 1996.
Η πλέον εγκληματική πράξη απ? τις δυναμεις καταστολής του Κράτους είναι η χρήση χημικών-δακρυγόνων σε κλειστούς χώρους.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ
Η εκτόξευση της δακρυγόνου ουσίας δεν επηρρεάζεται απο την βροχή ή την θερμότητα, φτάνει δε σε απόσταση 20-30 μέτρα ανεξαρτήτως της φοράς του ανέμου, ακολούθως δε διαχέεται ανάλογα με την φορά και την ένταση αυτού , φθάνοντας σε απόσταση 100-200 μέτρων. Η περιοχή που δέχεται το πέρασμα της «φυσούνας» παραμένει απλησίαστη για πεντε-έξι τουλάχιστον ώρες μετά τον αρχικό ψεκασμό. Η πυκνή χρήση του CS μπορεί να μολύνει μια αστική περιοχή για περιόδους που κυμαίνονται απο λεπτά μέχρι μήνες. Η μικροσωματιδιακή χρήση του καταλήγει σε διατήρηση της ουσίας και ως εκ τούτου μπορεί να καταστήσει προβληματικό τον καθαρισμό απο την μόλυνση, ειδικά όταν πρόκειται για κλειστούς ή περιορισμένους χώρους.
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Δεν υπάρχει καμιά νομική βάση στον παράλογο ισχυρισμό οτι αυτό το όπλο που απαγορεύεται μεταξύ εμπόλεμων κρατών , είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε συγκρούσεις (διαδηλώσεις, εξεγέρσεις) στο εσωτερικό ενός κράτους. Τα δακρυγόνα και τα ασφυξιογόνα μέσα που χρησημοποιούν οι αστυνομικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, δεν είνα τίποτα άλλο παρα χημικά όπλα για εσωτερική χρήση, που θα ΄πρεπε να απαγορευτούν για τους ίδιους λόγους που απαγορεύονται τα πολεμικά χημικά όπλα. Εξαιρούνται απο την απαγόρευση, όχι γιατί είναι λιγότερο δραστικά, αλλα επειδή ο πόλεμος με τον «εξωτερικό εχθρό» έχει κανόνες, ενώ ο πόλεμος στο κοινωνικό-ταξικό πεδίο με τον «εσωτερικό εχθρό» μπορεί να είνα ανεξέλεγκτος
Αυτό που πραγματικά κάηκε είναι η οδός Τζόρτζ και η περιοχή γύρω απο το Πολυτεχνίο (που εκεί πράγματι μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη, κανονικότατα όμως). Πολλές ζημιές και στα λεωφορεία στη πανεπιστημίου όπως και στην ομόνοια αλλά σε καμία περίπτωση δεν ‘‘κάηκε η πόλη’’, ούτε γίναμε Ιράκ.
