Σε μια εταιρεία είμαστε 10 υπάλληλοι και ο ιδιοκτήτης.
Έχουμε και οι δέκα υπάλληλοι την άποψη ότι για την διοίκηση της εταιρείας πρέπει να αποφασίζουμε από κοινού.
Βάσει αστικών νόμων, επιτρέπεται αυτό? 
Δεν πρόλαβα ακόμα να διαβάσω όλα τα προηγούμενα ποστς, αλλά με αφορμή κάτι τελευταίο που γράφτηκε θέλω να εκφράσω το εξής, που κατά την ταπεινή μου γνώμη (και ας διαφωνούν διάφοροι “δημοκράτες” ή οπαδοί του χρυσού αυγού… και λοιποί “αγωνιστές” του πολιτεύματος) είναι ορθά σε κάποιο βαθμό:
η δημόσια μη αποδοχή ή αμφισβήτηση του ολοκαυτώματος (και εγώ προσωπικά δεν αμφισβητώ ότι έγινε, αλλά αμφισβητώ την έκταση που διαφημίζεται, όμως αυτό είναι μια άλλη κουβέντα…) και μάλιστα τιμωρείται με φυλάκιση! Και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα…Υ.Γ.: Οι όποιοι χαρακτηρισμοί μου δεν αφορούν κανέναν προσωπικά εδώ μέσα, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
Οι χώρες δεν έχουν ιδιοκτήτη, ή μπορείς να θεωρήσεις πως έχουν μερικά εκατομμύρια ιδιοκτήτες/μετόχους με ίσα δικαιώματα ψήφων στη “συνέλευση”
Η πρώτη (Αμερικάνικη) είχε μία αρκετά διαμορφωμένη κοινωνική κατάσταση στις τότε αποικίες και ουσιαστικά είχε να κάνει με την απόσχιση από την “μητρόπολη”. Τα όποια ρίσκα ήταν σχετικά μετρημένα.
Η δέυτερη (Γαλλική) είχε το πρότυπο της Αμερικής και έγινε σε συνθήκες κοινωνικής απόγνωσης και πολιτικής καταπίεσης (απόλυτη μοναρχία) που δεν μπορούν να συγκριθούν με οποιασδήποτε σύγχρονης αναπτυγμένης χώρας, πόσο μάλλον της Ελλάδας.
Πρέπει και εγώ να φύγω, τα λέμε αργότερα.
δες τις φώτος του Metal laws… Νομίζω τα ντοκουμέντα με τα σπασμένα μάρμαρα υπάρχουν και είναι εκεί…
Το γνωρίζω και παρακαλώ να πάψετε να μου το λέτε, γιατί ο προηγούμενος που το έκανε άλλαξε τους όρους που χρησιμοποιούσα και εσύ δεν παρατηρείς ότι στην σύγχρονη Ελλάδα μόνο δημοκρατίες και δικτατορίες είχαμε, με μια τάση προς το δεύτερο.
α)Δεν έχω υπόψη μου βίαια κατάλυση δημοκρατικού πολιτεύματος που να μην κατέληξε σε δικτατορία. Αν θέλεις, βοήθησέ με.
β) Δεν ξέρω, αν όσοι από εδώ μέσα έχουν υποστηρίξει την κατάρρευση της δημοκρατίας το κάνουν για να μειωθούν οι ελευθερίες μας, γιατί αυτοί δεν μου περιγράφουν ακριβώς το πολίτευμα στο οποίο ελπίζουν. (και όταν λέω «ακριβώς», ζητάω επεξήγηση σχετικά με το πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις, ποιές ελευθερίες θα υπάρχουν, γιατί αυτό θα είναι καλύτερο από το παρόν σύστημα και πιθανόν παραδείγματα επιτυχημένης εφαρμογής του)
Συγγνώμη αν παράφρασα αυτά που έγραψες. Όντως δεν τα ξαναδιάβασα και απλά έγραψα αυτό που θυμόμουν. Πάντως, σε επιβεβαιώνω ότι, σχετικά με αυτό που έγραφες, ναι οι καταστηματάρχες έκαναν επισκευές σε χρόνο dt.
Ενδιαφέρουσα άποψη, αλλά δεν νομίζω ότι το 1821 περάσαμε σε «αστική δημοκρατία» και είναι πολύ αφοριστικό το να αποκλείουμε τον όρο «εθνική». Η δε βία της εποχής ήταν συμμετρική προς τον αντίπαλό της.
Επίσης ενδιαφέρον, αλλά η επταετία είναι «πολύ», ο Franco ήταν «περισσότερο» και ο Castro «είναι ακόμη».
Για το κατά πόσο είναι δημοκρατίες και οι δύο, στο 2.β) του από πάνω, αναρωτιέμαι.
Θα συμφωνήσω εν μέρει με ΣτΆνγκερ.
Υπάρχουν “δημοκρατίες” και “δημοκρατίες”.
Η Δημοκρατία με την εννοιολογική της έννοια, απλά δεν έχει υπάρξει ποτέ (ακόμα και στην Αρχαία Αθήνα -ό,τι κοντινότερο δηλαδή- η δουλεία ήταν θεσμοθετημένη).
Από κει και πέρα, “δημοκρατία” διατείνεται πως έχει και η Τουρκία, όπου ισχύει το “μπορείς να λές ό,τι θέλεις, φτάνει να μη μιλάς για τους Κούρδους, τους Αρμένιους, και να μην αμφισβητείς την ‘αγιότητα’ του Κεμάλ”, “δημοκρατία” υποτίθεται ότι έχουν και οι ΗΠΑ, που αν δεν έχεις κουμπούρι, κινδυνεύεις να μη φτάσεις τα 25…
Μήπως όμως έχουμε βγει οφφ-τόπικ? :-k
α) Επιμένω και θα επιμένω μέχρι να πάρω μία ξεκάθαρη απάντηση. Θέλω να αλλάξω το πολίτευμα προς κάτι καλύτερο. Ορισε το καλύτερο όπως θες εσύ, βάλε αγγελούδια και πολύχρωμα σύννεφα σε σχήματα καρδούλας, φτερωτούς ελέφαντες και παιδάκια να παίζουν ανέμελα. Μιιλάω όμως για ριζική ρήξη του πολιτεύματος, κατάλυση των υπάρχοντων θεσμών. Πως το κάνω θεσμικά; Μου λες ότι αν είναι πιο ελεύθερο γίνεται, αν όχι δε γίνεται. Ποιός το κρίνει αυτό, ειναι αυτόματη διαδικασία;
β) Έκανα έντιτ αλλά δε σε πρόλαβα. Προφανώς όχι “να πείσω με τη βία”, έγινε κακή σύνταξη λόγω copy paste. Εννοώ να αλλάξω το πολίτευμα με τη βία. Άρα λοιπόν αποδέχεσαι ότι και η βία νομιμοποιείται υπό τις συνθήκες που θέτεις (τα α. και β.). Ξαναευχαριστώ, εκεί ήθελα να καταλήξω. (Παραμένει πάντως το ερώτημα ποιος κρίνει πότε οπισθοδρομούμε και πότε εμπροσθοδρομούμε).
Υ.Γ. Ο κουμμουνισμός ένας είναι. Αν διαφέρει κάτι ειναι ο τρόπος με τον οποίο πιστεύει κάποιος ότι θα φτάσει σε αυτόν…
Υ.Γ.2 Ευχαριστιέμαι πολύ περισσότερο να λέω κουμμουνισμός αντί για κομμουνισμός, είναι εν γνώση μου, συμπαθάτε με…
2α). Δεν έχεις άδικο στο συλλογισμό σου, απλώς δημοκρατία και δικτατορία από ό,τι βλέπουμε είναι αρκετά υποκειμενικές έννοιες.
2β). Το πώς θα φτάσουμε στην κοινωνία αυτή που κάποιοι οραματιζόμαστε και πώς αυτή ακριβώς θα λειτουργεί σαφώς και δεν μπορούμε να το πούμε. Αλλιώς΄θα ήμασταν ήδη εκεί. Όπως είχε πει και ο Chomsky, αν δεν ‘‘πειραματιστούμε’’ και δεν προχωρήσουμε ακόμα και με λάθη, ποτέ δε φτάσουμε σε αυτήν την κοινωνία. Δεν υπάρχουν βήματα α, β, γ κλπ. Υπάρχει μία θέληση να φτάσεις εκεί, και προσπαθείς με κάποιον τρόπο να την υλοποιήσεις.
Εγώ σκέφτομαι το άλλο. Τη στιγμή που στις μέρες μας κάθε σπίτι έχει Ίντερνετ, γιατί είναι ανάγκη η δημοκρατία να είναι αντιπροσωπευτική?
μπορει να μου δωσει καποιος ενα ορισμο για “αστικη δημοκρατια” και για “λαικη δημοκρατια” ???ειναι 2 οροι που εχουν αναφερθει αρκετα…
Θεωρώ ότι η άποψη αυτή είναι επικίνδυνη και ανήκει σε μια γενιά που δεν γνώρισε δικτατορία.
Επίτρεψέ μου μια σοφιστεία… Θέλεις να δοκιμάσουμε, ως πείραμα, να ιδρύσουμε την “Λαϊκή Δημοκρατία του Vic Vega” στην οποία δεν θα υπάρχει Σύνταγμα και όλα θα γίνονται όπως τα λέω εγώ; Από την εικονική απάντησή σου, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν σαφέστατα βήματα και δικλίδες ασφαλείας απέναντι σε όποιον κατέχει την εξουσία. Το θέμα είναι ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα, πιστεύω, είναι εκείνα που επιτρέπουν και νομιμοποιούν τις σταδιακές αλλαγές προς τα «εκεί». (αν συνεννοούμαστε για το ποιό είναι το εκεί).
Άλλο θεωρητικό παράδειγμα:
Είμαστε, στον Πειραιά, μια παρέα από 10 νεοσμυρνιώτες και έναν πειραιώτη και αναρωτιόμαστε προς τα που είναι ο φούρνος. Να ψηφίσουμε;
Κι άλλο θεωρητικό παράδειγμα:
Είμαστε 10 άτομα, σε «ένα μικρό καράβι» και πρέπει να βρούμε «ποιός θα φαγωθεί» και έχουμε όλοι την άποψη ότι πρέπει να φαγωθείς εσύ…
Και ένα πρακτικό παράδειγμα:
Αν λοιπόν οι 11 της εταιρίας συναποφασίζουν, όταν η εταιρία ζημιώνεται ή δεν έχει κέρδη, θα πάνε και οι 11 νηστικοί στο σπίτι τους;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, απλά δεν είναι αυτή που θέλεις. Τί βαδίζει προς περισσότερη ελευθερία είναι συνήθως σαφές. Παίξε ένα επιμορφωτικό παιχνίδι. Διάβασε τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και σβήσε ότι δεν σου αρέσει. Ότι σβήνεις είναι ένα βήμα πίσω. Τέλος πάντων, επειδή οι φτερωτοί ελέφαντες μου φαίνονται ενδιαφέροντες, quote άρω τον εαυτό μου, μπας και μου εξηγήσεις…
Η αστική δημοκρατία, φιλε Αεκτζή, δεν είναι παρα η δικτατορία της αστικής τάξης πάνω στην εργατική και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα, που “φτιασιδώνεται” με το καθολικό δικαίωμα ψήφου και την (τυπική, η στην καλύτερη περίπτωση προσχηματική) ελευθερια του λόγου, για να νομίζει ο εργάτης ότι έχει δύναμη στα χερια του και ακούγεται η φωνή του, ενώ εκεί που πραγματικά κρίνεται η εξουσία, άρα και η δημοκρατία, δηλαδή στην παραγωγή, απλά είναι ΔΟΥΛΟΣ και νιώθει στο πετσί του τον δικτατορικό / αντιδημοκρατικό / ανελεύθερο χαρακτήρα της σημερινής κοινωνίας. Ποσο “ελεύθερο” είναι σήμερα το δικαίωμα στο οχτάωρο, έναν μισθό που ανταποκρίνεται στην καταβληθείσα εργασία, στην πλήρη ασφάλιση;
Λαϊκή δημοκρατία; Ένας πιο “light” ορος για την δικτατορία της εργατικής τάξης πάνω στην αστική. Η δικτατορία αυτή είναι απαραίτητος ορος και για να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημοκρατίας αυτοί που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, και (το βασικότερο) για να τον καρπώνονται οι ίδιοι, μέσα από την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (τις επιχειρήσεις, τη γη κτλ.)
ok thanx!!!
Αφού η απάντηση είναι ξεκάθαρη επανέλαβέ τη μου σε παρακαλώ γιατί δεν την έπιασα. Θυμίσου ότι πρέπει να απαντάει σε ένα “πώς;”.
Η διακύρηξη των δικαιωμάτων είναι μία θεωρία. Θα μπορούσα να σου πω κι εγώ πάρε την Αγία Γραφή και ό,τι σβήνεις είναι ένα βήμα πίσω. Αυτό μας οδηγεί ότι η Θεοκρατία είναι η καλύτερη δυνατή λύση; Και από που έβγαλες το συμπέρασμα ότι θέλω να σβήσω και όχι να προσθέσω; Ή απλά να εφαρμόσω αυτά που λέει με καλύτερο τρόπο μια που αποδεδειγμένα δεν τηρούνται πλήρως; Γιατί θεωρείς ότι το τέλος της ελευθερίας του ανθρώπου (με την έννοια της μέγιστης δυνατής ελευθερίας) ήρθε με το παρόν πολιτικό σύστημα; Κι άλλοι μίλησαν για το τέλος της Ιστορίας και διαψεύστηκαν…
Όσο για το πολίτευμα που επιθυμούμε δε θα καθήσω να αναλύσω τι εστί κομμουνισμός σε ένα φόρουμ και σίγουρα όχι στο συγκεκριμένο τόπικ. Το θέμα μας αν δεν κάνω λάθος είναι η βία και η βίαιη ανατροπή του κατεστημένου. Επιμένω ότι δεν ασχολούμε με το να σε πείσω ότι αυτό που προτείνω είναι καλύτερο. Θεωρώ δεδομένο ότι δε θα το δεχτείς.
Επίσης η φράση που quotάρεις έχει λανθασμένη χρήση κομμάτων και δυσκολεύομαι να την καταλάβω. 
Απλώς αναφέρομαι π.χ. στις ‘‘λαϊκές δημοκρατίες’’ της Ε.Σ.Σ.Δ. ή της Κίνας, οι οποίες για 'μένα είναι δικτατόρίες αλλά για πολλούς κομμουνιστές όχι.
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς αν απαντάς σε μένα. Απαντάς σε άλλο ‘‘2’’ μήπως;
Θα το εκτιμούσα αν μου απαντούσε κάποιος.
Η αντιπροσώπευση δε στηρίζεται,από τους υπέρμαχους αυτής, τόσο πολύ στη θεωρία του “πρακτικά αδύνατου” όσο στη θεωρία της “άγνοιας”. Ότι δηλαδή δεν μπορεί να αποφασίζεις εσύ κι εγώ για κάτι που μας αφορά μεν αλλά “δεν το γνωρίζουμε”. Παραδείγματα-σοφιστείες επ’ αυτού έδωσε ο Vic Vega προηγουμένως με το φούρνο κτλ
Αν κάνω λάθος ας με διορθωσει όποιος μπορεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ της.
Δεν εχει καθε σπιτι Ιντερνετ.Δεν ξερουν ολοι να χρησιμοποιουν υπολογιστες.
Εχεις δει δημοσκοπησεις στο Ιντερνετ ? Ψηφιζεις οσες φορες
θελεις.Επισης ειναι πολυ δυσκολο να ελεγχθει ολο αυτο.Δηλαδη καποιος που ξερεις μπορει να
ψηφισει 1000 φορες.Γενικα ειναι τεραστια κουβεντα.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι κι ανέφικτο. Σε καμιά 10ριά χρόνια αυτό θα εφαρμόζεται μια χαρά. Τώρα, για αυτό που είπε ο Μανδράκος, σάμπως αυτοί που είναι στη Βουλή είναι άξιοι εμπιστοσύνης? Αν η Δημοκρατία γινόταν άμεση, δεν θα μπορούσε κανείς να μείνει απληροφόρητοςγια το τι γίνεται, οι άνθρωποι θα ενημερώνονταν αναγκαστικά… Άσε που εγώ προτιμώ 1000 φορές να αποφασίζει για μένα ο καφεντζής του χωριού παρά ο -κάθε- Άδωνις.
Και, τέλος πάντων, δημοκρατία σημαίνει ότι αποφασίζουν όλοι.
Κανεις λαθος. Δημοκρατια , στην ελλαδα συγκεκριμενα, σημαινει οτι με 42% - αρα μειοψηφικα- ενα κομμα μπορει να κυβερνα. :lol::lol:
Σοβαρη ερωτηση τωρα. Το κομμα της ΝΔ εγινε κυβερνηση με το 42% των ψηφων. Ποσο δημοκρατικο ειναι το γεγονος οτι νομοθετουν ανθρωποι χωρις ουσιαστικα την τυπικη υποστηριξη του 51 % του εκλογικου σωματος, απο τη στιγμη που ειμαστε σε μια κοινοβουλευτικη δημοκρατια?
Το γεγονος οτι ψηφιστηκε τετοιος εκλογικος νομος, δεν αποτελει πραξικοπηματικη καταπατηση της υποτιθεμενης αρχης της πλειοψηφιας?