Απαντώ πρώτα στο 2 (και εκ μέρους του Βικ, ας μου το επιτρέψει). Το (2) δεν πιστεύω πως έχει επιτευχθεί γιατί ακόμα πολλά δεν εχουν εφαρμοστεί, παρά το ότι έχουν γραφτεί επίσημα. Με λίγα λόγια, όλοι θέλουμε το (1) και εφόσον επιτευχθεί τότε θα μπορούμε να κρίνουμε ποιος έχει δίκιο στο (2). Δε νομίζω όμως πως η συζήτηση τόση ώρα περιστρέφεται (τουλάχιστον με βάση τους διαλόγους με Βέγκα) γύρω από μικρές αλλαγές - βελτιώσεις στο υπάρχον πολίτευμα και στη σωστή εφαρμογή του, όσο στη ριζική αλλαγή του και τη μετατροπή του σε κάτι τελείως διαφορετικό, δίχως κοινές συνισταμένες.
Η συζήτηση είναι τεράστια (ούτε εγώ θέλω να το κάνω από φόρουμ), αλλά για να εξηγήσω τι εννοώ, για παράδειγμα εγώ πιστεύω πως πολλά δεινά θα διορθώνονταν, αν θα μπορούσε να βρεθεί ένας τρόπος να αποφευχθεί η ταύτιση νομοθετικής εξουσίας (δηλαδή τι ψηφίζει ο λαός για να ορίσει τις ιδέες και την πολιτική που αυτός επιθυμεί) με την εκτελεστική εξουσία (δηλαδή η εφαρμογή των νόμων και της πολιτικής που συνεπάγεται διαχείριση τεράστιων χρηματικών ποσών, και συνεχή έλεγχο από τις άλλες δύο εξουσίες, δηλαδή πλέον την σχεδόν καμία). Τέτοιου είδους διεκδικήσεις (σαν αυτές που αναφέρεις στο (1)) δε τις θεωρώ αλλαγή πολιτεύματος αλλά εξέλιξη του. Παιχνίδι λέξεων ίσως…
Η άσκηση της νομοθετικής εξουσίας είναι μια τεράστια ευθύνη, που εκτός από γνώσεις απαιτεί και συνεχή προσοχή και μελέτη των εκάστοτε συνθηκών. Για το ποιο απλό νομοσχέδιο, θα πρέπει να υπάρχει εις βάθων μελέτη των συνθηκών για να παρθεί η πιο σωστή λύση. Αυτό δε το καταφέρνουμε με 300. Λες να το καταφέρουμε με 8,000,000 εκ των οποίων τα 6,000,000 ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια το ίδιο κόμμα δίχως να κοιτάξουν τα πολιτικά προγράμματα?
Ποιο 42% ρε Isis (Make a new album ρε!!!)!
Η κυβερνηση (μη χεσω) εχει βγει με τον αστρονομικο αριθμο των 2.400.000 ψηφωω.
Λιγοτερο απο το 25% των κατοικων αυτης της χωρας.
Μην ξεχναμε οτι κοντα 1 εκατομμυριο μεταναστες δεν εχουν δικαιωμα ψηφου,οπως οτι γενικα
δεν εχουν δικαιωματα παρα μονο υποχρεωσεις.
Όντως είναι τεράστια η κουβέντα. Είμαι φανατικά υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, όπου είναι δυνατή και με σαφείς δικλείδες ασφαλείας. Πράγματι και εγώ θεωρώ ότι το internet μπορεί στο μέλλον να αποδειχθεί χρήσιμο μέσο, εφόσον ξεπεραστούν τα τεχνικά προβλήματα.
Ας με ειρωνεύεται ο φίλος Mandrake, τα παραδείγματά μου πιο πάνω είναι το έναυσμα της νομιμοποίησης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Δηλαδή μπορούμε να κάνουμε ένα δημοψήφισμα για να αποφασίσουμε, αν πρέπει ή όχι να θεσμοθετηθεί γάμος ομοφυλοφίλων, αλλά δεν μπορούμε να ψηφίσουμε έτσι τον προϋπολογισμό ή το πολεοδομικό ύψος στην τάδε περιοχή.
Μην ξεχνάμε ότι άμεση δημοκρατία σημαίνει όχι μόνο δημοψηφίσματα, αλλά και γενική συζήτηση στην αγορά. Η μέθοδος του δημοψηφίσματος κρύβει και πολλούς κινδύνους, γιατί μπορεί η ερώτηση να είναι κατευθυνόμενη, να αντικατοπτρίζει ένα πρόσκαιρο αίσθημα κλπ. Μην ξεχνάμε ότι τα πολιτεύματα που κατά κόρον χρησιμοποιούν τη μέθοδο του δημοψηφίσματος ήταν απολυταρχικές δικτατορίες.
Πραγματικά έχω πολλά να πω και να συζητήσω για αυτό, αλλά αυτή τη στιγμή η κρίση μου μολύνεται από κάτι αυστραλούς.
Κοίτα να δεις, δε θυμάμαι επακριβώς τον εκλογικό νόμο, αλλά είναι λογικό να μη χρειάζεσαι 51% για να έχεις αυτοδυναμία στη βουλή. Οι έδρες είναι 300. Εκ τω πραγμάτων 4-5 έδρες θα έρθουν από τα λευκά και τα άκυρα (δε μπορείς να πεις πως τα λευκά και τα άκυρα μεταφράζονται σε κενές θέσεις στο κοινοβούλιο). Επιπλέον, το ίδιο γίνεται και με τα μικρά κόμματα που δε μπαίνουν στη βουλή (επίσης μερικές ακόμα έδρες που μοιράζονται σε όλους). Επίσης είναι προφανές πως δε μπορείς να πεις πως αυτές οι έδρες μοιράζονται σε όλους το ίδιο λες και είναι το ίδιο μία παράταξη με 41% με μία παράταξη με 3%. Πιθανόν, στη δικοματική μας κοινωνία, να ήταν καλύτερο να μην είναι τόσο “δίκαιο” και τα μικρά κόμματα της βουλής να κερδίζουν περισσότερες έδρες ή να δίνεται έδρα, άρα και βήμα στη βουλή, σε κάποια μικρή παράταξη που για λίγο δε μπήκε.
Όπως κι αν έχει όμως, το 51% του συνόλου των ελληνικών πολίτων, δε μπορεί να είναι το μίνιμουμ για νομοθετική αυτοδυναμία.
Κατ αρχάς να αφήσεις ήσυχη τη στίξη μου και να προσέξεις την λανθασμένη αύξηση που βάζεις στην προστακτική. «Επανάλαβε!»
Ή μάλλον μην επαναλάβεις, γιατί η μέθοδος «απάντα ακριβώς σε αυτό που σου ρωτάω» όταν σου εξηγώ γιατί η ερώτηση είναι φαύλη, δεν έχει νόημα και είναι μάλλον (άσε δεν το λέω).
Δεν πιστεύω στο τέλος της ιστορίας, πιστεύω στο τέλος ρυτιδιασμένων και ξεδοντιάρικων ιδεολογιών, δεν λέω πεθαμένων γιατί είστε πολλά τα βαμπίρ και όσο να ναι σας συμπαθώ, άτιμα. Δεν πιστεύω λοιπόν στο τέλος της ιστορίας, αλλά θεωρώ το σύστημά σου, όσο το καταλαβαίνω, οπισθοδρόμηση.
Για να θεωρείς ότι είναι δεδομένο ότι δεν θα το δεχτώ, κάτι θα τρέχει…
στο υπαρχον συστημα το πιο δημοκρατικο θα ηταν η απλη αναλογικη. Στις προηγουμενες εκλογες πηραν 75.000 ψηφους οι οικολογοι, 57.000 ο παπαθεμελης, ακομα και ο λεβεντης 20.000. Δεν μιλαμε για αμελητεα μεγεθη. Ολοι αυτοι οι χιλαδεςι που ψηφισαν τα προαναφερθεντα κομματα, δεν εχουν θεση στην διαμορφωση της πολιτικης?
“Βαμπίρ” είναι ο γερασμένος, ξεδοντιάρης, ξεμωραμένος καπιταλισμός, στην βάση του οποιου “εδράζεται” (κοινώς μας έχει μπαστακωθεί) η “δημοκρατία” που με τόσο σθένος και ζήλο υπερασπίζεσαι, αγαπητέ Vic.
συμφωνω οτι και αυτοι οι 57000 του παπαθεμελη και ολοι μας θα πρεπει να συμμετεχουμε στη διαμορφωση της πολιτικης αλλα το θεμα ειναι οτι στην ελλαδα με απλη αναλογικη δε θα εβγαινε ποτε κυβερνηση πλειοψηφιας και παντα θα επρεπε να γινονται συνεργασιες.πιστευεις οι ελληνες πολιτικοι εχουν την πολιτικη παιδεια να κανουν κυβερνηση συνεργασιας???παρε τους αρχηγους των 2 μεγαλων κομματων και σκεψου καραμανλης και παπανδρεου να προσπαθουν να συνεργαστουν…δε νομιζω να βγει κατι καλο για μας…:-k:-k
Θα το κανα και το σχολιακι για σενα αλλα πρωτον σε συμπαθω και δευτερον θα μου πουν οτι αποπρσανατολιζω την κουβεντα…
Η οποια παρεπιμπτοντως εχει ξεφυγει…
Α, ρε οι εχθροι της δημοκρατιας τι κανουμε?
Η λανθασμένη χρηση της προστακτικής είναι ο τρόπος που έχει περάσει η καθαρεύουσα στη λαϊκή γλώσσα και, αν και γραμματικά λάθος, την υπερασπίζομαι λόγω παράδοσης και εξέλιξης.
Δε μου εξηγείς ότι η ερώτηση είναι φαύλη, μου εξηγείς ότι εσύ δεν πιστεύεις στη εξέλιξη, ότι διαφωνείς με αυτά που εγώ πιστεύω, ότι μιλάω για οπισθοδρόμηση (ώρα είναι να ακούσουμε και ότι ιστορικά ο κομμουνισμός είναι προγενέστερος του καπιταλισμού) και άλλα τέτοια. Η μόνη απάντηση που έδωσες στο βασικό ερώτημα “πώς ανατρέπεται θεσμικά ένα πολίτευμα που απαγορέυει την ανατροπή του” ήταν “αν κινείται προς μεγαλύτερη ελευθερία, γίνεται” Έτσι γενικά.
Δε θα σχολιάσω τις “ρυτιδιασμένες και ξεδοντιάρες ιδεολογίες”. Η φράση σου είναι χαριτωμένα προκλητική και δε θα τσιμπήσω το δόλωμα. Θα σου πω απλά ότι οι ξεδοντιάρες ιδεολογίες δεν κατεβάζουν χιλιάδες κόσμου στους δρόμους, δεν εμπνέουν ακόμα εκατομύρια ανθρώπων, δεν γίνονται καραμέλα στο στόμα κάθε λαϊκιστή, δεν εξηγούν ακόμα αυτά που οι άλλες ιδεολογίες στέκουν ανήμπορες να κατανοήσουν. Τις προτιμώ ανά πάσα στιγμή από τις ιδεολογίες του χρήματος και της αυτορυθμιζόμενης αγοράς, αλλά πάλι αυτό έχει να κάνει πάντα με “τι θα αποφασίσεις: με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις”.
Όσο για το ότι κάτι τρέχει, αυτό είναι σίγουρο. Απλά να σε ανησυχεί ότι το σχόλιο αυτό ήταν προσωπικό και όχι γενικό. (δε θα πείσω εσένα, όχι δεν μπορώ να πείσω κανέναν )
Επειδή όμως χρησιμοποιείς όρους, κατά το δοκούν, επισημαίνω ότι είμαι εξίσου εναντίον του καπιταλισμού ή αυτού που όσοι έχουν συμφέρον λανθασμένα ονομάζουν «νεοφιλελευθερισμό». Οι φιλελεύθερες ιδέες μου έχουν ως κέντρο την υγεία της αγοράς ? δηλαδή όλων - και όχι την προάσπιση των συμφερόντων αποκλειστικά της μίας ή της άλλης κοινωνικής τάξης. Δεν θέλω τον λεβιάθαν του κράτους να στηρίζει ούτε το κεφάλαιο, ούτε τους εργάτες, ούτε το δημόσιο τομέα. Θέλω να μειωθεί στο ελάχιστο και το λίγο που θα μείνει να υπερασπίζει την ελεύθερη αγορά ? δηλαδή όλους. Η μόνη εγγύηση αυτού είναι η δημοκρατία και, ναι, με ζήλο και σθένος θα την υπερασπίζομαι.
Πάντως, είναι λίγο απατεωνιά να δίνεις τέτοιους πολωμένους ορισμούς στον original. Δεν ξέρω αν αναζητούσε κάτι παραπάνω, αλλά όταν δίνουμε ορισμούς οι οποίοι δεν είναι αποδεκτοί από όλους, πιο τίμιο είναι να ξεκινήσεις με «Σύμφωνα με τη θεωρία του…» ή «Κατά τη γνώμη μου…».
)