Η δολοφονική επίθεση εναντίον αστυνομικού των ΜΑΤ ήταν τόσο αναμενόμενη όσο και η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ένα μήνα πριν.
Η δεύτερη οφειλόταν στην ασυδοσία με την οποία είχαν οπλίσει την Αστυνομία οι τσαρλατανισμοί του κ. Πολυδωρα αλλά και η οργανωτική διάλυση του Σώματος, ανάλογη με τη πλήρη διάλυση που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση στο κράτος και την κοινωνία. Αυτή που έγινε σήμερα ξημερώματα είχε ήδη προαναγγείλει η εξαιρετικά ύποπτη επίθεση με σφαίρες εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στου Ζωγράφου, 15 μέρες πριν.
Το τοπίο στη χώρα είχε αλλάξει δραματικά τον τελευταίο μήνα. Μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, η αστυνομία και η κυβέρνηση έχασαν πλήρως τον έλεγχο των γεγονότων. Το κύρος των Σωμάτων Ασφαλείας, η αποδοχή τους από την κοινωνία είχε φτάσει στο ναδίρ ακόμη και για στοιχειώδεις αστυνομικές πράξεις όπως η επιβολή κλήσεων για τροχαίες παραβάσεις.
Στα γήπεδα, ακόμη και χθες, φίλαθλοι δέρνουν αστυνομικούς. Το ίδιο έγινε και την προηγούμενη εβδομάδα στον Πειραιά, στη συγκέντρωση συμπαράστασης στη συνδικαλίστρια Κατερίνα Κούνεβα. Χρειαζόταν οπωσδήποτε ένας μάρτυρας από την άλλη πλευρά για να ισορροπήσουν τα πράγματα και να δοθεί μια απάντηση στα υπαρξιακά αδιέξοδα της αστυνομίας.
Σε πολιτικό επίπεδο, ο ορίζοντας ήταν και παραμένει πολύ σκούρος για την κυβέρνηση. Οι κινητοποιήσεις που αναγγέλθηκαν από ομάδες νέων ακόμη και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς υπενθύμισαν ότι η αναταραχή στην Εκπαίδευση θα συνεχισθεί και το 2009. Ο πρωθυπουργός δεν έχει στα χέρια του παρά ένα επικοινωνιακό χαρτί που θα καεί πολύ γρήγορα: τον επερχόμενο ανασχηματισμό.
Γιατί αντίθετα με ότι προσπαθούν να μας πείσουν τα ΜΜΕ που καταναλώνουν χιλιάδες δένδρα και τηλεοπτικές ώρες πιθανολογώντας για πρόσωπα και ριζικές αλλαγές, ο ανασχηματισμός δεν πρόκειται να αλλάξει στο παραμικρό την πολιτική μιας εκφυλισμένης κυβέρνησης που βρωμάει απ’ το κεφάλι. Για να φέρει με το μέρος της την κοινωνία και να δαμάσει την εκπαιδευτική αναταραχή επικαλούμενη την ταξη, η κυβέρνηση χρειαζόταν και αυτή ένα θύμα από την άλλη πλευρά.
Ολα τα προηγούμενα δεν σημαίνουν ότι ήταν η κυβέρνηση που έστησε την χθεσινή δολοφονική επίθεση: ίσως σε ορισμένους θα άρεσε η ιδέα, αλλά είναι πλήρως ανίκανοι να την οργανώσουν και να την υλοποιήσουν. Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ελέγχονται, γιατί αγνόησαν επιδεικτικά τις καταγγελίες, τις φωτογραφίες και τα βίντεο με τους κουκουλοφόρους-συνεργάτες της αστυνομίας που έδρασαν τα σκοτεινά βράδια του Δεκέμβρη. Προφανώς, δεν έχουν κάνει τίποτα και για την διευλεύκανση της υποθεσης με τους πυροβολισμούς στου Ζωγράφου.
Η μεγαλύτερη ευθύνη της κυβέρνησης είναι όμως ότι χάνοντας τον έλεγχο και διαλύοντας το όλο σύστημα, έχει προσφέρει πλούσιο έδαφος για τη δράση παρακρατικών ομάδων. Ακόμη και αυτή η τόσο αμαρτωλή ΕΥΠ με το μόνο που ασχολείται τα τελευταία χρόνια είναι η συγκάλυψη της υπόθεσης απαγωγής των Πακιστανών και του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών που συνεχίζονται. Το παρακράτος αναπτύσσεται, όταν το κράτος και η πολιτική εξουσία ασθενούν.
Η σημερινή δολοφονική επίθεση εναντίον ανδρών των ΜΑΤ βάζει τη χώρα σε μια πολυ επικίνδυνη τροχιά. Ξεκινάει έναν κύκλο αίματος που πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει. Στο άρθρο προβλέψεων για το 2009 ως «Χρονιά του παρακράτους» που δημοσιεύτηκε στο Tvxs στις 2 Ιανουαρίου είχα τονίσει ότι όσοι θέλουν και πρέπει να διαμαρτυρηθούν για τα χάλια της εκπαίδευσης και την πορεία του τόπου οφείλουν να βγάλουν τις κουκούλες, όποιοι τις φορούν. Το δημοκρατικό παιχνίδι παίζεται με ανοιχτά χαρτιά, πολύ περισσότερο μετά από όσα συνέβησαν σήμερα.
Υπάρχει όμως κάτι που ξεφεύγει από τις αρμοδιότητες των νέων διαδηλωτών. Οτι το πρόβλημα με τη δράση του παρακράτους και την πορεία της χώρας είναι κυρίως πολιτικό. Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο και είναι επικύνδινη. Δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η επόμενη θα τα καταφέρει, πολύ περισσότερο όταν η κοινωνική και οικονομική κρίση θα πολλαπλασιαστούν το 2009. Αλλά η σημερινή πρέπει να φύγει πριν είναι πολυ αργά. Και για την χώρα αλλά και για την ίδια.
