δεν ξερω αν υπαρχει προβλημα π ανοιγω για αυτον τοπικ σε ροκιν φορουμ…αποτι θυμαμαι ανοιξατε και για τον Ροκο…τεσπα…για μενα ειναι αν οχι ο μεγαλυτερος,απτους μεγαλυτερους καλλιτεχνες που εβγαλε ποτε η Ελλαδα…η μουσικη του με εκανε να “ξεκολλησω” απτην παρακμη γ μενα που ειχα φτασει να ακουω μονο μεταλ και να ψαξω την ελληνικη μας κληρονομια…Η φωνη του απιστευτη…με γαληνευει οποτε κ αν την ακουσω…εχει πολυ ομορφα κομματια,και εχει απαγγηλει ποιηματα οπως ο Ερωτοκριτος νομιζω…θα θελα να ακουσω την γνωμη σας πανω σε αυτον…
υ.γ. σχολια τυπου "ποιος Ξυλουρης ρε???cavalera for life δεν ειναι δεκτα…
Εγώ Παπαρδέλα συμφωνώ μαζί σου όσον αφορά και την διαφωνία που είχε ανοιχτεί στο τοπικ για τους πεθαμένους Έλληνες ρόκερ. Ο Ξυλούρης μπορεί να μην είναι ροκ ηχητικά αλλά στην ψυχή και στην καρδιά του ήταν πέρα για πέρα ροκ. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως το ροκ δεν είναι απλά ένα είδος μουσικής, είναι τρόπος ζωής. Όπως είπε και ο Πανούσης στο Μetal Hammer: “Έχω συνάντησει λαϊκούς τραγουδιστές που είναι πολύ πιο ροκ από άλλους που δηλώνουν ροκ. Έχω συναντήσει ανθρώπους που δηλώνουν αριστεροί και στον τρόπο ζωής του είναι πιο δεξιοί και από τους δεξιούς”. Έτσι είναι και ο Ξυλούρης. Δεν με ενδιαφέρει που εντάσεται η μουσική του αλλά ο άνθρωπος αυτός ήταν ροκ με όλη την σημασία της λέξης. Η “μπαλάντα του κυρ Μέντιου” θα έπρεπε να θεωρείται ευαγγέλιο για κάθε πανκιό που σέβεται τον εαυτό του.
"Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ’ αφήναν νηστικό
και μ’ αφήναν νηστικό
Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ
για τ’ αφέντη το φαί
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ’ άλλη θάλασσα άλλη γη
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς"
Πολλαπλές ανατριχίλες από το παραπάνω (επαναστατικό) κομμάτι…
μπραβο ρε παιδες,ωραιο τοπικ…θα αρχιζα τωρα ενα κατεβατο-ποταμο,για τον Ψαρονικο,μιας κι εγω ειμαι περηφανο τεκνο της Κρητης και συνεπως,μυημενος και θαυμαστης απο μικρος,αλλα αλλη στιγμη,μιας και ειμαι τωρα πτωμα…αλλα τι να πεις για τον Αρχαγγελο δλδ…ηταν ο Αρχαγγελος που ζηλεψε και πηρε ο Θεος κοντα του…ανθρωπινη αξιοπρεπεια,λεβεντια,δικαιοσυνη,ελευθερια,καλοσυνη ηταν λιγα απο τα πολλα που εξεφραζε μεσα απο τα τραγουδια του και την ζωη του γενικοτερα…δεν ξερω αν ειναι ‘‘ροκ’’ ή ‘‘λαικο’’ ή οτιδηποτε,ξερω πως ειναι απλα,πανανθρωπινη μουσικη,που δεν μπαινει κατω απο ταμπελες και παιρνει τα παντα στο περασμα της…
''Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού’ναι οι τόποι σας,
πού’ναι τα χειμαδιά σας;
Γκρεμνά’ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.’’
(πουναι να το δει και ο γρακχος αυτο το τοπικ,τι εχει να γινει…)
Tιμή και δόξα σε μία από τις τρεις τέσσερις μεγαλύτερες Ελληνικές φωνές, που και 30 χρόνια μετά το θάνατό της (αν πεθαίνει ποτέ μία φωνή) η χροιά της μας αγγίζει ακόμη ως τα τρίσβαθα της ψυχής μας…
Ο Ξυλούρης ήταν αναμφισβήτητα από τις σημαντικότερες φωνές που έβγαλε η Ελλάδα. Τεράστιο πάθος και διαχρονικοί ύμνοι. Και απ’ όσα έχω διαβάσει/ακούσει για αυτόν, πρέπει να ήταν άνθρωπος με αξιοζύλευτη προσωπικότητα.
Πραγματικα πολυ καλο thread. Παντα ακουγα τα τραγουδια του και ανατριχιαζα και τωρα διαβασα τα posts σας και ανατριχιασα με την αναγνωριση που εχει ακομα και σε ατομα που προτιμουν τελειως διαφορετικο ειδος μουσικης.
Μπραβο ρε μαγκες…
κ αυτο γιατι ο Ξυλουρης δεν ειναι ενας απλος καλος ελληνας καλλιτεχνης…οπως ειπαν κ πιο πριν…η μουσικη του ηταν Πανανθρωπινη…πραγματικος Αρχαγγελος…ειτε αυτο ειναι η καταπληκτικη φωνη του,ειτε οι στιχοι του,εναντια της χουντας κρυμμενοι παντα πισω απο απλα πραγματα της ζωης,ειτε η προσωπικοτητα του,που οποιος διαβασει για αυτον θα καταλαβει οτι οντως ηταν αξιοζηλευτη…και μην ξεχνατε οτι μιλησε για <Καφενειον “η Ελλας” οταν οι σημερινοι ‘επαναστατες’ ηταν ακομα πιτσιρικια τοτε…δεν καβαλησε ποτε το καλαμι,ασχετα με τη αναγνωρισιμοτητα του…και τραγουδησε απο μαντιναδες εως ποιηματα…αγγελος που τον πηρε κοντα τ ο θεος…
δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το ο,τι είναι ροκιν φόρουμ δεν σημαίνει οτι όλοι οι users είναι κολλημένοι καφρομεταλλαδες. Υπάρχουν κι εξαιρέσεις.
On topic.
Πραγματικά έχει πολύ ωραία φωνή, και δικια του χαρακτηριστική χροια. Είναι ένας απο αυτους για τους οποίους σκέφτομαι οτι ήθελα να γεννηθώ νωρίτερα για να τους δω. Είναι απο τους κορυφαίους της Ελληνικής μουσικο-ιστορίας…
επαναφερω αυτο το θρεντ με αφορμη καποιους στιχους του που βρηκα μα πραγματικο νοημα…hail ξυλουρη…
Πού να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φτάνουν οι κακοί σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.
Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ’ άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.
Συ θα’χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό
Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης
Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ’ την αλήθεια της σιωπής χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν
το κομματι λεγεται Πονοι της Παναγιας…
οι στιχοι ειναι του Κ.Βαρναλη…η εκτελεση του Ξυλουρη σε αυτο ομως ειναι !!!..επικη!
[SIZE=“4”][I][FONT=“Garamond”]Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό, χαράκι
Κάθεται εν’ αητός
Βρεγμένος, χιονισμένος ο καημένος
Και παρακαλεί τον ήλιο ν’ ανατείλει
“Ήλιε ανάτειλε, ήλιε ανάτειλε
Ήλιε λάμψε και δως μου
Για να λιώσουνε τα χιόνια απ’ τα φτερά μου
Και τα κρούσταλλα από τ’ ακράνυχά μου
Ήλιε ανάτειλε…”[/FONT][/SIZE][/I]
