Θρησκείες και παιδομάζωμα

Ένα θέμα που με ταλαιπωρεί εδώ και καιρό. Αναφέρομαι στις απόψεις που επιβάλλουν με το ζόρι -πολλές φορές- οι γονείς στα παιδιά τους και τα αποτελέσματα που ακολουθούν.

Θα μιλήσω με παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ.

Είχα ένα γνωστό, πολύ καλό παιδί μιλάγαμε αρκετά. Μερικά χρόνια μετά τη γνωριμία μας παρατήρησα μια αλλαγή στη συμπεριφορά του. Μου αποκάλυψε πως ήταν Πεντηκοστιανός, εγώ δεν ασχολούμαι με θρησκείες οπότε δεν έδωσα βάση. Σιγά σιγά παρατήρησα πως προσπαθούσε να με πλησιάσει λέγοντας μου πολλές φορές να πάω μαζί του σε συναντήσεις, να δω πως είναι. Θορυβήθηκα από την κίνηση του αυτή καθώς φάνηκε πως ήθελε να με προσηλυτίσει. Το απέφυγα με διάφορους τρόπους και του είπα ότι δε θέλω. Πλέον μιλάμε ακόμα αλλά όχι τόσο πολύ.

Άλλο παράδειγμα, ένας άλλος γνωστός μου είχε ένα φίλο μάρτυρα του Ιεχωβά και μαζί με 2 άλλα παιδιά κάνανε πολύ παρέα. Σε κάποια φάση το παιδί που ήταν μάρτυρας του Ιεχωβά άρχισε να απομακρύνεται, ξέκοψε σιγά σιγά καθώς οι γονείς του και ο περίγυρος του γενικότερα του έλεγαν να κάνει παρέα με άλλους μάρτυρες, να συμμετέχει στα δικά τους κλπ

Τα διάφορα σχολεία στα οποία φοιτούν αποκλειστικά άτομα μιας θρησκείας, καθολικά σχολεία, σχολεία για μουσουλμάνους κλπ. Τεράστια βλακεία αν αναλογιστεί κανείς ότι ένας μουσουλμάνος και ένας καθολικός θα μπορούσαν να παίζουν και να μιλάνε στην ίδια αυλή.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα και τα συναντάμε στη καθημερινότητα. Από γονείς που σέρνουν τα παιδιά τους με το ζόρι στην εκκλησία και την επιστράτευση μικρών παιδιών καμικάζι, μέχρι τη δημιουργία νεαρών υπνωτισμένων πιστών που αποσκοπούν στο προσηλυτισμό νέων πιστών και γονείς που εκβιάζουν τα παιδιά τους με βλακείες του στυλ “αν δε πας να εξομολογηθείς θα μείνεις τιμωρία 2 βδομάδες”.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το πόσο πιστεύει κάποιος ή με το αν υπάρχει Θεός αλλά με όλο τον παραλογισμό που επικρατεί και φθείρει τα μυαλά και τις ψυχές μικρών παιδιών, που στη τελική είναι ανήμπορα γιατί μέχρι κάποια ηλικία δεν ψάχνονται, δε διαβάζουν και δέχονται ότι τους λένε οι άλλοι.

Συμφωνω μαζι σου αλλα δεν χρειαζοταν να το πας τοσο μακρια !

σκεψου μονο οτι μας βαφτιζουν χωρις να μας ρωτουν και ξεκιναμε θρησκευτικα στο σχολειο οταν ειμαστε
7-8 χρονων…

…και τα οποία σταματάνε μόνο όταν τελειώνουμε το σχολείο!

Πάντως εμένα οι γονείς ακόμα δεν έχουν χωνέψει πως οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις διανθίζονται από παγανιστικές και άλλες αντιλήψεις και πως όταν πάω στην εκκλησία είναι για το ξεκάρφωμα…

Το θέμα με τη βάφτιση ισχύει αλλά πιστεύω πως γίνεται κυρίως γιατί σε αντίθετη περίπτωση οι γονείς θα σχολιαστούν και θα κριθούν από τους γύρω τους, κολλημένα μυαλά βλέπεις.

Τα θρησκευτικά τα θεωρώ απαραίτητα αλλά μόνο όταν διδάσκονται με σκοπό να αποκτήσουν όλοι οι μαθητές σφαιρική άποψη γύρω απ’ όλες τις θρησκείες και όχι ως μέσο προπαγάνδας υπέρ του χριστιανισμού.

Jadesword και πάλι έχεις μπει στο τρυπάκι όμως. Απ’ ότι καταλαβαίνω βέβαια όχι τόσο όσο κάποια παιδιά όπως αυτά που ανέφερε ο dead.
Αυτό με την βάπτιση ισχύει που λέει ο dead αλλά η αρχική ιδέα είναι ο προσυλητισμός, αυτή είναι η φιλοσοφία. Το που έχουμε φτάσει σήμερα είναι άλλο θέμα. Άνθρωποι που όλα περιστρέφονται γύρω από την θρησκεία τους γίνονται άβουλα, τα εκμεταλεύονται και έχουν ένα μυαλό τόσο δα. Καλό είναι να τα μαθαίνουμε όλα γιατί είναι πολύ λεπτό θέμα. Είναι από που θα στηριχτεί ο άλλος, δεν είναι αστείο. Αλλά αυτό ακριβώς εκμεταλεύεται ο κόσμος για να δημιουργεί όμαδες, στρατούς, πείτε το όπως θέλετε. Δεν είναι τυχαίο που όσο προχωράμε σαν πολιτισμός (σε γενικές γραμμές) απομακρυνόμαστε από τις θρησκείες.

Θα δεχτώ πως οι μεταμοντέρνες κοινωνίες απομακρύνονται από τη θρησκεία (αν και η ένσταση μου είναι πως δε νομίζω πως κάτι τέτοιο θα είναι μόνιμο), αλλά θέτω ένα ερώτημα προς συζήτηση με βάση αυτό που έκανα quote.

Είσαι βέβαιη πως απομακρυνόμαστε από τις θρησκείες ή μήπως τις αντικαθιστούμε με διαφορετικούς θεσμούς αλλά με παρόμοια αποτελέσματα;

Θα πω τη γνωμη μου αυριο.

Λατρευω ποστς Dead :slight_smile:

Από τις θρησκείες απομακρυνόμαστε σίγουρα και αυτό είναι το θέμα μου. Τι θεσμούς εννοείς όμως;

O dead άρχισε καλά, αλλά στην πορεία δυστυχώς το ψιλοέχασε.

Οχι αδερφέ. Τί πάει να πεί “όλες τις θρησκείες στο σχολείο για να διαμορφώνουν τα παιδιά σφαιρική άποψη”. ΚΑΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Γιατί καμία δεν έχει σχέση με την επιστήμη ούτως ή άλλως. Δοξασίες από δω, δοξασίες και από κει.

Και επίσης όχι στα ημίμετρα τύπου προαιρετική διδασκαλία. ΨΑΛΙΔΙ λέμε.

Όσο για το θέμα της βάπτισης, ισχύει ότι η ατομική επιλογή δεν κάνει τίποτα. Πρέπει να καταργηθεί κάθε σύνδεση της τελετής με τη μελλοντική ζωή του ατόμου (βλ. προβλήματα στο ληξιαρχείο αν κάποιος είναι αβάπτιστος, ισχύουν ακόμα, σωστά;), ως πρώτο βήμα για τη συνολική κατάργηση του “μυστηρίου”.

Θα μου πεις, ποιό κράτος θα το τολμήσει; Αυτό που δεν τόλμησε να καταργήσει την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες; Εδώ ούτε το δικαίωμα στην καύση των νεκρών δεν τολμούν να θεσμοθετήσουν.

μιας και πιασατε τις θρησκειες

να αναφερω απλως οτι πριν απο λιγο ειδα ρεπορταζ

για την απονομη χρυσου δισκου του Γαιτανου μεσα στην εκκλησια!!!

Καλύπτομαι από τα παραπάνω λεγόμενα του Γράκχου. Ολοκληρωτική κατάργηση του μαθήματος της θρησκείας στα σχολεία. Ο καθένας να είναι ελεύθερος να επιλέξει ό,τι επιθυμεί, αθεϊα η θρησκεία. Και στην τελική, ποιος εγγυάται ότι οι ταγμενοι σε μία θρησκεία καθηγητές μπορούν να σε διδάξουν τις βασικές αρχές όλων των υπόλοιπων?

Και συνεχίζοντας τον ειρμό των προηγούμενων ποστ, να θέσω ένα ερώτημα? Εφόσον τα παιδιά πρέπει να παίρνουν ένα όνομα, είναι ο μόνος τρόπος η βάπτιση?

Όχι. Υπάρχει και η ονοματοδοσία στο ληξιαρχείο. Μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρουμε γι’ αυτή:

  1. Η δήλωση ονοματοδοσίας τέκνου είναι προαιρετική, αλλά αμετάκλητη από τη στιγμή που θα διενεργηθεί και δηλώνεται προ της βαπτίσεως του παιδιού. Καταχωρείται στη ληξιαρχική πράξη γέννησης.
  2. Η ονοματοδοσία γίνεται με τη δήλωση και των δύο γονέων ή μόνο του ενός, ο οποίος όμως απαραίτητα πρέπει να φέρει μαζί του έγγραφη εξουσιοδότηση του άλλου, θεωρημένη νόμιμα για το γνήσιο της υπογραφής.
  3. Στην έγγραφη εξουσιοδότηση θα πρέπει να αναφέρεται το κύριο όνομα που επιθυμούν να δώσουν οι γονείς στο παιδί τους.

Αν αποτέλεσματα εννοείς το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, τη στενομυαλιά, τη χαλιναγώγηση, την απάθεια, τότε έχω να πω ότι όλα αυτά δε πρόκειται ποτέ να σταματήσουν να υπάρχουν. Τουλάχιστον όχι για όσο μακριά μπορεί να δει το μέλλον ο ανθρώπινος νους.

Όντως απομακρυνόμαστε από τις θρησκείες σαν κοινωνίες επειδή δεν τις χρειαζόμαστε πια σαν μέσο κοινωνικοποίησης, ενώτητας ή ακόμα και επανάστασης. Ή μήπως τις χρειαζόμαστε; Οι ρυθμοί στα πάντα εξελίσσονται τόσο ιλιγγιωδώς γρήγορα πια που -όπως και με όλα τα υπόλοιπα- θα μάθουμε την πραγματικότητα από τα αρνητικά της αποτελέσματα όταν θα είναι πια αργλα.

Κακός ο προσηλυτισμός δεν αντιλέγω. Όμως και η αντίδραση σε αυτό που μας επιβάλλουν πολλές φορές είναι επίσης επιβολή. Από τον εαυτό μας στον εαυτό μας.

Το θέμα είναι να προσαρμόζουμε τα πιστεύω στις ανάγκες μας ούτως ώστε να αισθανόμαστε καλά με την προσωπικότητα και την όλη ύπαρξή μας ως άτομα.

Οι Θρησκειες ειναι ενα πολυ λεπτο θεμα, οπου τα συμφεροντα με τα διδαγματα ισορροπουν μαζι σε τεντωμενο σκοινι.

Στο επομενο κομματι θα ασχοληθω μονο με καποια συγκεκριμενα παραδειγματα θρησκειων οπως Χριστιανισμος, Ισλαμισμος και γενικα με τις ‘κυριοτερες’.

Οι προαναφερομενες θρησκειες εκαναν την εμφανιση τους σε περιοδους οπου ο απλος λαος(η πλειοψηφια δηλαδη) ηταν αμορφωτος και δεν ειχε την δυνατοτητα εκπαιδευσης για διαφορους λογους.Ενας αμορφωτος ανθρωπος εκεινης της περιοδου ηταν πιο ‘απολιτιστος’(μην ξεχναμε το ηθος που [δεν] υπηρχε στο παρελθον -φονοι,βιασμοι,κλεψια κλπ- ), πραγμα που σημαινε την αναγκη για μορφωση του ανθρωπου αυτου για το καλο της κοινωνιας αλλα και του ιδιου.
Δεδομενου ομως τις μη δυνατοτητας μορφωσης, η υπαρξη μιας θρησκειας που θα ενστερνιζοταν ο λαος στην συνειδηση του με καποιους ηθικους κανονες, θα βοηθαγε αρκετα την κατασταση, και σε συνδιασμο με το οτι ο αμορφωτος ανθρωπος ειναι πιο ευαλωτος σε προπαγανδες(οπως ειναι -εν μερει- οι θρησκειες), η ηθικη συνείδηση θα ηταν πλεον εφικτή.

Πχ.

Στον Ισλαμισμο απαγορευεται ως γνωστον το χοιρινο.Τωρα φαινεται παραλογο, τοτε ομως, το χοιρινο ηταν η αιτια για πολλες αρρωστιες.Ο κοινος ανθρωπος δε μπορουσε να το ξερει αυτο, οποτε ο μορφωμενος ο οποιος το ηξερε, οταν ‘οριζε’ την θρησκεια, συμπεριελαβε και αυτο στους ‘κανονες’.Με λιγα λογια προσεχε τον συνανθρωπο του.Επειδη ομως το αμορφωτο ατομο δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι το απαγορευει, εκει αρχιζει το παραμυθι περι κολασης και αμαρτιας.Του εξηγει με παραμυθια γιατι με την λογικη δεν θα καταλαβει τιποτα.Οπως και οι γονεις με τα μικρα παιδια τους.

Με ολο το παραπανω θελω να δειξω οτι οι θρησκειες ειναι απλα ενα εργαλειο.Σαν σκοπο υπαρξης ειναι αναγκαια η υπαρξη τους, για τους λογους που προαναφερθηκαν.

Γιατι ομως σημερα οι θρησκειες κατακρινονται τοσο?

Επειδη ο ανθρωπος ειναι ΖΩΟ.Αντι να προοδευει με την επιστημη, καθετε και ζει στον πνευματικο του μεσαιωνα.Τα διδαγματα του Χριστιανισμου ειναι να εισαι καλος ανθρωπος, οχι να προσευχεσαι για να εχεις μια καλη θεση στον παραδεισο.Οχι να σκοτωνεις τον αλλον επειδη δεν πιστευει στον θεο σου.Οχι να φιλας τις εικονες και μετα να να εισαι σπαταλος, ανηθικος, απανθρωπος.

Υπαρχουν 2 κατηγοριες ανθρωπων.

Αυτοι που πιστευουν στα της θρησκειας και οχι της ουσιας.Αυτοι οι ανθρωποι ειναι σαν να τους λες οτι το παραμυθι της κοκκινοσκουφιτσας του νηπιου ειναι ψευτικο, και αυτοι να συνεχιζουν να το πιστευουν.Και αντι να μαθουν τα διδαγματα απο το παραμυθι, περιμενουν να δουν εναν πραγματικο λυκο ή κοκκινοσκουφιτσα μπροστα τους.

Η 2η κατηγορια ειναι αυτοι που το χουν πιασει το νοημα.Αλλα επειδη ο ανθρωπος ειναι λαμογιο, εκμεταλευονται την προηγουμενη ομαδα.Σου λεει αφου γουσταρουν να πιστευουν σε ιστοριες, ας τους χρησιμοποιησω να ζησω εγω καλα.

Γιαυτο οι θρησκειες βγαζουν μια αρνητικη εικονα προς τα εξω.Δε φταινε αυτες.Φταινε Αυτοι που ειναι απο πισω.

Και να μην υπηρχαν θρησκειες, θα υπηρχε ενας αλλος ‘μηχανισμος’ που θα ηλεγχε την αμορφωτη μαζα, με προφαση το καλο του κοινου, με σαφη καταληξη ομως τα συμφεροντα των λιγων.

Αυτα, σορυ για το πολυ χυμα στις σκεψεις ποστ, μπορει να ναι ασυνδετα καποια απο αυτα που εγραψα, απλα το 1ο πραγμα που μου ρθε οταν ειδα τον τιτλο του τοπικ ηταν αυτο.

ΥΓ. Αλλο θρησκεια, αλλο εκκλησια

Έχω πολύ κακή άποψη για τις θρησκείες και πιστεύω πως είναι ένα απ’ τα χειρότερα πράματα που έχουν συμβεί στον άνθρωπο. Αυτό όμως δε σημαίνει πως όλοι πρέπει να έχουν την ίδια άποψη. Η λογική μου στη διδασκαλία των θρησκευτικών, είναι να διδάσκονται για να γνωρίσουν τα παιδιά όλες τις θρησκείες και να επιλέξουν αν θα ακολουθήσουν κάποια. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως πρέπει να υπάρξουν και κάποιες προϋποθέσεις:

-Αρχικά υποθέτουμε πως από αύριο παύουν να υπάρχουν οι διάφορες προκαταλήψεις, οι γονείς δε βαπτίζουν τα παιδιά τους και τα αφήνουν να ψαχτούν μόνα τους και να ακολουθήσουν όποια θρησκεία θέλουν. Ξεχνάμε ότι ξέραμε δηλαδή.
-Θρησκευτικά μόνο στις τελευταίες τάξεις του λυκείου, εκεί όπου τα παιδιά μπορούν να πάρουν κάποιες αποφάσεις μόνα τους.
-Αντικειμενική διδασκαλία από τα κατάλληλα άτομα. Σκοπός της διδασκαλίας η πνευματική καλλιέργεια των παιδιών, όχι το παιδομάζωμα. Γενικά όχι πλύση εγκεφάλου, όχι προσηλυτισμός. Ένα ελεύθερο μάθημα, αυτό μόνο.

Από εκεί και πέρα, ο άνθρωπος φυσικά και δε θα εξαρτάται από ένα μάθημα στο σχολείο. Όσο ψαχτεί κι όσο διαβάσει μόνος του…


Όσον αφορά αυτά που αναφέρθηκαν πριν, δε ξέρω αν απομακρυνόμαστε από τις θρησκείες μια και βλέπω πολλά άτομα να πιστεύουν τυφλά. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή απ’ ότι πριν από 30 χρόνια πχ. Πρέπει όμως και αυτοί που δε πιστεύουν, να μη ντρέπονται να πουν τη γνώμη τους.

Όχι Μάνο, η αντίδραση σ’ αυτά που μας επιβάλλουν δε μπορεί να είναι επιβολή από τον εαυτό. Δε μιλάμε για κάποιες αντικειμενικές ανάγκες. Μιλάμε για την περιπτωση ενός μηχανισμού διαίρεσης, εκφοβισμού, και εξαπάτησης των ανθρώπων. Η θρησκεία δεν ποντάρει στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ανθρώπου, δεν αφήνει περιθώριο σε ορισμένους ανάλογα με τις ανάγκες τους. Έχει δημιουργηθεί για να υποτάσσει συλλογικά.

Η επιβολή από τον ένα στον ένα (στον εαυτό μας) λέγεται κι επιλογή ρε συ:wink:

Καταρχήν μπράβο για το καλό ποστ σου8)

Κατά δεύτερον, να συγκεκριμενοποιούμε ποιοι είναι από πίσω. Είναι οι λίγοι που κυβερνάνε/εξουσιάζουν, μην ξεχνιόμαστε. Επίσης η θρησκεία είναι ολόκληρη (διεστραμμένη) θεώρηση για τον κόσμο, που σημαίνει ότι και οι πολλοί να ήταν από πίσω, πάλι δε θα ήταν σίγουρο ότι θα ήταν η σωστή.

Με λίγα λόγια προσαρμόζουμε τα πιστεύω μας με βάση τις ανάγκες μας? Είμαι ο μόνος που το βρίσκει αυτό λίγο υποκριτικό?

Ον τόπικ

[SPOILER]ο λόγος που εγώ προσωπικά αντιπαθώ τις θρησκείες, είναι ότι ακριβώς επειδή κάθε μία απο αυτές είναι φτιαγμένη για να ικανοποιεί τις ανασφάλειες της εκάστοτε πλειοψηφίας, δεν έχω βρεί ούτε μία που να σέβεται στο ελάχιστο την οποιαδήποτε μειοψηφία (=οποιαδήποτε ευάλωτη κοινωνική ομάδα μπορεί να υπάρξει). Είτε μιλάμε για τις γυναίκες, είτε για τους ομοφυλόφιλους, τους αλλόθρησκους, κτλ.

Ακόμη και το Χριστιανισμό να αναφέρει κανείς, μπορώ ως αντεπειχήρημα να αναφέρω την ιστορία και τις πράξεις της συγκεκριμένης θρησκείας στην Ευρώπη (και όχι μόνο βέβαια). Και προσωπικός δε δέχομαι το επιχήρημα ότι αυτά ήταν λάθη ανθρώπων και όχι της θρησκείας γιατί για εμένα αυτά τα 2 είναι ένα πράγμα και δε μπορούν να διαχωριστού. Με λίγα λόγια, όπως δε μπορεί κανείς να κρίνει μια πολιτική ιδεολογία μόνο στο θεωριτικό κομμάτι αλλά την κρίνει και απο τους οπαδούς της και τις πράξεις τους, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε αυτή τη περίπτωση.

Όσο αφορά το μάθημα θρησκευτικών, νομίζω πως απο το λύκειο, στις τελευταίες τάξεις καλό θα ήταν να έχουν τα παιδιά τη δυνατότητα να μάθουν συγκεκριμένα πράγματα για τη κάθε θρησκεία, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά και ισόποσα, αλλά αμφιβάλω αν μπορούμε να δούμε αυτό το σενάριο να γίνεται πραγματικότητα, μιάς και αφού κάθε θρησκεία εκπροσωπεί τις αξίες ενός τόπου, η πλειοψηφία σε κάθε χώρα θα θέλει τις δικές τις αξίες να επιβληθούν πάνω σε αυτές των υπόλοιπων. Λυπηρό αλλά έτσι είναι …[/SPOILER]

Μα ρε συ δεν απαντάς στο κύριο ζήτημα που έβαλα. Τί έχει να προσφέρει η διδασκαλία των θρησκευτικών (γενικά, όχι αποκλειστικά σε σχέση με τη χριστιανική θρησκεία) στη μόρφωση και την πνευματική καλλιέργεια των παιδιών; Υπάρχει τίποτα το επιστημονικό σε οποιαδήποτε θρησκεία; Και τί διαφορά έχει αν τα παιδιά μαθαίνουν εκτός από την άμωμο σύλληψη με τον κρίνο, το νερό που έγινε κρασί/αίμα/τσίπουρο, κτλ. , και για τις χίλιες παρθένες του Αλλάχ που περιμένουν τους πολεμιστές του Ισλάμ στη μετέπειτα ζωή;

Γι’ αυτό λέω ότι το θέμα δεν είναι η υποτιθέμενη “αντικειμενικότητα” του “να μην αποκλείουμε καμία θρησκεία απ΄το παιχνίδι”. Το ζητούμενο είναι από μικρή ηλικία κιόλας ένας άνθρωπος να ασκείται κατά το δυνατόν στη διαλεκτική/υγιή σκέψη. Και εκεί δε χωράει καμία μεταφυσική, ό,τι ταμπέλα και να φέρει.

Υ.Γ.: Κι όμως Γιώργο, καλά τα λες. Ειδικά σχετικά με την αναγκαιότητα της θρησκείας για την άσκηση της εξουσίας (έτσι το λέω εγώ). Για να παραφράσω ένα γνωστό ρητό, “κι αν ακόμα δεν υπήρχαν θρησκείες, θα ήταν υποχρεωμένοι να τις εφεύρουν”.

Ας πω και γω κάποιες απόψεις. (δε κολλάνε σε κάποιον διάλογο)

Ο Max Weber έναν αιώνα πριν είχε μιλήσει για την “απομάγευση του κόσμου”, όπως αυτός εισερχόταν στην βιομηχανική μαζική κοινωνία του 20ου αιώνα. Οι θρησκείες σε μια τέτοια εξορθολογισμένη κοινωνία θα έπαιζαν όλο και μικρότερο ρόλο υποστήριζε.

Απο μία έννοια, κατά τον 20ο αιώνα είδαμε τις θρησκείες να χάνουν τη δύναμη επιρροής τους περισσότερο απο ποτέ, συγκρίνοντας τι σήμαινε η θρησκεία τόσο για τον μέσο άνθρωπο όσο και για τα κράτη/αυτοκρατορίες κλπ στο παρελθόν.

Ωστόσο. Αυτό δεν αφορά όλες τις χώρες κα όλους τους λαούς το ίδιο. Σε γενικές γραμμές ο λεγόμενος “δυτικός πολιτισμός”, με τις προόδους στις επιστήμες και την τεχνολογία απομακρύνθηκε πολύ περισσότερο απο τη θρησκεία σε σχέση με άλλους πολιτισμούς, που όχι μόνο δεν έχουν απομακρυνθεί, αλλά ζουν και αναπνέουν και σήμερα απο αυτήν, όπως το Ισλάμ.

Εξάλλου στις ίδιες τις χώρες του “δυτικού” τρόπου ζωής η θρησκεία κατέχει διαφορετικό ρόλο και επιρροή. Η χώρα μας γενικά είναι αρκετά θρησκόληπτη. Η Γαλλία απο την άλλη έχει προχωρήσει στον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους εδώ και 100 χρόνια. Διαχωρισμός που ακόμα δεν υφίσταται σε μας, με τις προσευχές στα σχολεία και τους στρατούς, τους αγιασμούς στη Βουλή, τα υποχρεωτικά θρησκευτικά, τα βαπτίσια κλπ.

Η χώρα μας είναι δύσκολο να απαλλαγεί απο τη θρησκεία, γιατί απλά αυτή συνιστά μεγαλύτερο μέρος της ταυτότητας του “Έλληνα”, σε σχέση με του Γάλλου για παράδειγμα. Ο μέσος Έλληνας σκέφτεται την ιστορία του, και το μυαλό του πάει στην επανάσταση του '21, τους ορθόδοξους που πολέμησαν τους Τούρκους (δεν ήταν μόνο ορθόδοξοι που πολέμησαν, αλλα εδώ λέμε τι σκέφτεται ο μέσος έλληνας), της Εκκλησία που συντηρούσε τον ελληνισμό στους αιώνες της κατοχής… για να μη πάω και στο Βυζάντιο δηλαδή. Όλα αυτά βέβαια ο μέσος Έλληνας τα σκέφτεται με έναν ανιστόρητο τρόπο, μπλέκοντας τα με την αρχαία Ελλάδα (με έναν εντελώς παράδοξο τρόπο), τέτοιο που να αναδεικνύει το έθνος και τη θρησκεία ως στοιχεία συνδετικά μεταξύ τους, ενώ στην ουσία η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Απο την άλλη, ο Γάλλος ας πούμε σκέφτεται την ιστορία του και πάει ο νους του στη Γαλλική Επανάσταση, που δεν ήταν λυτρωτική/απελευθρωτική όπως η ελληνική, αλλά κοινωνική/αστική, και που είχε προτάξει ανάμεσα σε άλλα το αίτημα για ανεξιθρησκεία. Η διαφορά είναι εμφανής πιστεύω.

Πάντως η απομάγευση του κόσμου υφίσταται και δεν υφίσταται. Ακόμα και στις προηγμένες δυτικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, πλάι στα προοδευτικά μυαλά υπάρχει πλειάδα συντηρητικών που ονειρεύονται επιστροφή σε παλιές σταθερές αξίες, με την οικογένεια και τη θρησκεία (τον προτεσταντισμό) να επικρατεί. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός έχει αναβιώσει, όχ μόνο στα μουσουλμανικά κράτη, αλλά και στα δυτικά. Μαζί με ένα σωρό μορφές σκοταδισμού.

Έχω την αίσθηση πως η δεκαετία του 60 υπήρξε η πιο απελευθερωτική απο θρησκευτική άποψη για τον κόαμο, όπως και εκείνη του 70, ενώ απο τα '90ς και μετά παρατηρούμε όλο και περισσότερα στοιχεία θρησκευτικής αναβίωσης στα δυτικά κράτη. Θα λεγε κανείς πως αυτό ίσως συνδέεται και με το “τέλος των ιδεολογιών” και το γενικότερο μπέρδεμα που είχε ξεσπάσει τότε. Και είναι λογικό. Όπου υπάρχει σύγχυση, όπου υπάρχει φόβος απώλειας της ταυτότητας, υπάρχει και επιστροφή στη θρησκεία. Δείτε τη σύγχρονη Ρωσία ας πούμε.

Επιστροφή στη θρησκεία υπάρχει και σε περιόδους έντονων κοινωνικών αναταραχών και γενικά σε δυσμενείς εποχές. Ο κόσμος αναζητά παρηγοριά, και η Εκκλησία ως θεσμός κάνει ό,τι μπορεί για να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες που της παρέχονται. Το Βατικανό και στις μέρες μας είναι δυνατό όσο ήταν πάντα θα λεγε κανείς.

Δε ξέρω αν είναι δυνατόν να ζήσουμε κάποτε σ’ έναν κόσμο χωρίς θρησκείες. Νομίζω πως όχι. Άλλο όμως αυτό, και άλλο η οργάνωση της θρησκείας σε επίσημο κρατικό θεσμό. Επίσης, μη ξεχάσουμε πως οι μορφές που έπαιρναν πάντοτε οι θρησκείες συνδέονταν με τις ιδιαίτερους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες (και συμφέροντα) που επικρατούσαν σε μια εποχή ή σε έναν τόπο. Ο άνθρωπος κατασκευάζει τη θρησκεία του με τρόπο που τον εξυπηρετεί (ή με τρόπο που εξυπηρετεί μια μερίδα ανθρώπων περισσότερο απο τους άλλους), αλλά νομίζω πάντα θα έχει ανάγκη να κατασκευάσει κάτι.

Τέλος, όσο και αν ο 20ος αιώνας είδε τις θρησκείες να απομακρύνονται απο τον κυρίαρχο ρόλο που είχαν κάποτε, ο άνθρωπος έψαξε να βρει νέες μορφές απαγκίστρωσης και προσήλωσης σε ιδέες και σύμβολα… Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Σόρρυ αν κούρασα, απλά έγραφα και δεν έλεγα να σταματήσω. :stuck_out_tongue:

Ε πολλά τα παραδείγματα αλλά δώσε μας και κανένα, να δούμε που το πάει ο ποιητής.:-k(αν και νιώθουμε)

Έλανορ, τα ποστ σου ποτέ δε κουράζουν όντας διαυγή και ορθότατα δομημένα, αλλά έχω να πω πως όταν έχουν πέσει σ’ ένα τόπικ και απαντούν ταυτόχρονα 5 άτομα, ένα preview δε βλάπτει ρε άνθρωπε…

Οσον αφορα το θεμα τον θρησκευτικων στα σχολεια, κατ εμε το καλυτερο θα ηταν να διδασκεται αντι για μαθημα θρησκευτικων, ενα μαθημα κοσμοθεωριας με κατευθύνσεις.

Εισαι αθεος?Θα κανεις το μπιγκ μπανγκ μπουμ

Εισαι Χριστιανος?Jesus is your man

κοκ.

Ετσι θα υπαρχει μια σφαιρικη εικονα και για τις 2 μεριες, αλλα και θα μαθεις με βαση αυτα που πιστευεις