Το ανησυχητικό είναι ότι δεν παίρνει τη διάσταση που πρέπει και δεν έχει την αντίδραση που πρέπει. Με λίγα λόγια κάποιοι συμφωνούν. Αν είναι φτωχός ο έγχρωμος ε?
3 Likes
Γιατί να υπάρχει διαφορά? Σε οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να έχει γίνει αυτό.
Νομίζω πως η λογική των θεατών εκείνη την στιγμή είναι πως δε θα το τραβήξει μέχρι το τέλος ο θύτης. Πιστεύω αν κάποιος ήξερε ότι θα τον σκοτώσει θα έμπαινε στη μέση. Ανάλογα και την περίπτωση, δεν μπορείς να ξέρεις τι τρέλα έχει ο άλλος στο κεφάλι του. Ευτυχώς δεν έχω βρεθεί ποτέ στην ζωή μου μπροστά σε τέτοιο περιστατικό βίας, αλλά έχω σκεφτεί ότι με την τρέλα που κουβαλάνε μερικοί, και εκεί που ζω φυσικά, που ξέρω αν θα καταλήξω κι εγώ νεκρός από καμία σφαίρα ή κάνα μαχαίρι αν μπω στη μέση?
3 Likes
Είναι να απορεί κανείς (ή και όχι) για τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής. Πόσο εύκολα αφαιρείται, χωρίς σκέψη, χωρίς τύψεις 
. Για την μπάλα, για λεφτά, για το πάρκινγκ, για τις θρησκείες για για για… Κάποτε τα βλέπαμε σε τάχα μου υποανάπτυκτες χώρες (Βιρμανία π.χ) και κουναγαμε το κεφάλι από στεναχώρια αλλά είναι -το λιγότερο- ντροπή να συμβαίνουν στον λεγόμενο “πολιτισμένο” (?) κόσμο.
3 Likes
Απολυτα σωστο (οπως και το υπολοιπο μνμ), αλλα αυτο πιθανολογω οτι ηταν στο μυαλο ολων εκεινη τη στιγμη. Η καταγραφη με κινητο (θελω να πιστευω οτι) ειναι ο,τι κοντινοτερο στο “να υπαρχουν αποδειξεις για τον καριολη” και οχι “θα παρει πολλα λαικ αυτο, ζητω το white bear”.
Ευκολο να το λες οταν δεν εισαι εκει, αλλα νομιζω οτι σε τετοια περιπτωση θα σκαναρα γρηγορα τριγυρω για καποιο ξυλο, σιδερο, κατι που να μου επιτρεπει να εχω ενα ειδος “οπλου” πριν πεσω πανω στον τυπο. Οχι οτι σωζει αν ειναι ο Ζαμπιδης, αλλα εχεις παντα μια ελπιδα.
Καλα τα ειπα τωρα στη θεωρια, στην πραξη μπορει να τραβουσα με κινητο. Δεν ξερω, αληθεια.
Υπαρχουν στιγμες που σκεφτομαι αν ολες οι μλκς που ακουγαμε παλια, εχουν καμια βαση. “Φταιει η τηλεοραση”, “φταινε τα βιντεοπαιχνιδια”… Αληθεια, ποσο ευκολο ειναι να δεις την απολυτη και ωμη βια στα δελτια ειδησεων; Τα ορια πλεον ειναι ελαχιστα στο τι βλεπεις και τι οχι.
Προχθες μιλουσα με αγαπημενη φιλη για το τι ΔΕΝ μπορουμε να κανουμε πια, που παλια το καναμε. Οχι επειδη δεν θελουμε, αλλα επειδη κινδυνευουμε με ασχημη περιπετεια που βαζει σε κινδυνο την οικογενεια μας και τη ζωη μας ακομη. “Σορι μπος, δεν θα ερθω στη δουλεια για λιγο καιρο, επειδη με συνελαβαν/ειμαι στο νοσοκομειο/μου παιρνουν δακτυλικα αποτυπωματα/δεν πιανει το κινητο στο υπογειο της ΓΑΔΑ/θα με ειδες στις ειδησεις”. Δεν ακουγεται λογικο.
Και αυτο ειναι στην ουσια η εξηγηση του “με καταπιε το συστημα”. Πορειες, φασαριες, αντιδραση με “παραδοσιακους τροπους” ανηκουν στο παρελθον. Τουλαχιστον κανουμε αλλα. Προσπαθουμε με awareness, με βοήθεια σε οσους εχουν αναγκη. Δεν είναι το ίδιο, όμως πλέον θυμάμαι τον νεαρο εαυτό μου να αναρωτιεται “γιατι δεν βγαινει ο κοσμος στον δρομο” και τωρα αντιλαμβανομαι οτι ολα γινονται με “ηλικιακες ομαδες” ξερωγω. Μπραβο στους ενηλικες που ακομη αντεχουν να το κανουν, με ολο το ρισκο που παιρνουν.
6 Likes
Μπορώ να καταλάβω (αλλά δεν μπορώ να είμαι σύμφωνος με) την προσέγγιση του jonkyr. Κι αυτό όχι γιατί είμαι κάνας παλικαράς, αλλά κυρίως γιατί πρέπει να πολεμήσουμε το τι θεωρείται “λογικό” τελικά (όπως αναφέρεις χαρακτηριστικά) και τι όχι. Κι όχι ν’ αφήνουμε τους “νέους” ή όσους γνωρίζουν πολεμικές τέχνες ή όσους κουβαλάνε μία αντίστοιχη “τρέλα” να καθαρίζουν τελικά για την πάρτη όλων μας. Δηλαδή καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ οποιονδήποτε ενστικτώδη φόβο μπορεί να έχει κανείς να θέσει σε κίνδυνο τον εαυτό του (και πρέπει επιτέλους ν’ αποδομήσουμε το να ντρεπόμαστε να λέμε ότι φοβόμαστε επειδή αυτή η κοινωνία μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε παλικάρια, ήρωες, ατρόμητοι ή οτιδήποτε άλλο), αλλά διαφωνώ το να θεωρητικοποιούμε αυτόν τον φόβο πάνω στις μακροχρόνιες συνέπειές του (σημαντικές, δεν αντιλέγω, σίγουρα όμως διαφορετικής βαρύτητας από άμεσες σωματικές βλάβες) που έχουν να κάνουν είτε με την επαγγελματική αποκατάσταση, είτε με το “προφίλ” που θέλουμε να χτίσουμε κοινωνικά κλπ. Διαφωνώ κυρίως γιατί αυτή η αντιμετώπιση τροφοδοτεί ακριβώς αυτόν τον διαχωρισμό ανάμεσα σε κάποιους “ήρωες” που αξίζουν τον θαυμασμό μας (ενώ κάνουν κάτι που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο) και σε όλους τους υπόλοιπους, αλλά κυρίως γιατί αν επεκταθεί (όπως κάνει ο jonkyr μιλώντας γενικά για συμμετοχή σε πορείες π.χ.) χτίζει κοινωνικές νόρμες, πρότυπα συμπεριφοράς κλπ. που δεν είναι ενστικτώδη (π.χ. όπως είπα “φοβάμαι μπρος στη θέα ενός μαχαιριού”), αλλά επίκτητα. Δηλαδή τι “αντιστοιχεί” σε κάθε ηλικιακή ομάδα, σε κάθε φύλο κλπ. κλπ.
Τέλος πάντων, αυτά τα λίγα και έχοντας στο νου φυσικά ότι αντιλαμβάνομαι την ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά μεταξύ όσων είπε ο jonkyr ή ο Quintom και μίας άποψης που λέει “κοιτάζω τη δουλίτσα μου και νιώθω καλά μ’ αυτό”. Δηλαδή υποθέτω ότι όλοι μας εδώ θα θέλαμε να εμπλακούμε με κάποιον τρόπο σε τέτοιες καταστάσεις. Έστω το πιο απλό (και ασφαλές), φωνάζοντας κι εγκαλώντας κόσμο ώστε όλοι/ες μαζί να εμπλακούμε. Και φυσικά νομίζω ότι τα όρια του καθενός και οι υπερβάσεις που κάνει, καλώς ή κακώς, εξαρτώνται από την περίπτωση. Αν βλέπαμε έναν σωματώδη τρελό να πλακώνει στα μπουκέτα ένα δίχρονο παιδί, μάλλον και με γυμνά χέρια θα ορμούσε ο οποιοσδήποτε. Χωρίς να εννοώ μ’ αυτό ότι ο δύστυχος μαύρος του video ήταν άξιος να πεθάνει έτσι σαν το σκυλί φυσικά -καταλαβαίνετε πώς το εννοώ. Δυστυχώς, αν θυμάστε και με την περίπτωση της μικρής τσιγγανοπούλας που σφήνωσε στην πύλη του εργοστασίου, μάλλον κάποιοι ακόμα και σε μία τέτοια θέα μένουν ασυγκίνητοι.
Αφήνω και δύο πράγματα που μου αρέσουν και άπτονται της συζήτησης. Το γνωρίζω ότι είναι λίγο “φτηνό” να παίρνεις μέρος σε ουσιώδεις συζητήσεις μέσω απλών παραθεμάτων (που λόγω ύφους, δυστυχώς υπολείπονται στιβαρής επιχειρηματολογίας), αλλά τα θυμήθηκα και είπα να τα μοιραστώ:
Το ένα είναι ένα κομμάτι από τους Ζωή Τάχα (αν σας θυμίσει κάτι το μουσικό στυλ και η φωνή, ναι, υπάρχει σχέση με τους παλιούς Ωχρά Σπειροχαίτη). Υπάρχουν και οι στίχοι στο link.
Το άλλο είναι ένα σύντομο παράθεμα από το βιβλίο “54” των Wu Ming:
Ο Πιέρε θυμόταν ότι όταν ήταν παιδί, κατά την περίοδο του ιταλικού φασισμού, ένα σούρουπο κάποιος μεθυσμένος εξυμνούσε με τραγούδια τον Στάλιν στην πλατεία του χωριού. Οι φασίστες τού όρμησαν, εφτά εναντίον ενός. Ο πατέρας του Πιέρε έτρεξε στο μπουλούκι και χτύπησε τον έναν, αλλά νικήθηκε κι έφαγε ξύλο, μέχρι που μάτωσε. Έτσι ο Πιέρε έμαθε να τους μισεί. Λίγες μέρες αργότερα, ο πατέρας του πήρε παράμερα αυτόν και τον αδελφό του και, με το μαυρισμένο του μάτι ακόμα μισόκλειστο, σκιαγράφησε την πιο κατηγορηματική και απόλυτη διδαχή της ζωής του. Τους διαπέρασε με τα μάτια του: «Ποτέ να μη στέκεστε αμέτοχοι και απλά να παρακολουθείτε».
6 Likes
Η δική μου προσέγγιση ήταν πιο πολύ κοντά στο “ειλικρινά δεν μπορώ να ξέρω τι θα έκανα και πως θα αντιδρούσα” οπότε προτιμώ να μην είμαι 100% αυστηρός με όσους δεν επενέβησαν.
Παρόλα αυτά για μένα το θύμα δεν έχει σημασία. Είτε είναι ένα 5χρονο είτε ένας μαύρος , είναι μια ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ζωή και μέσα μου μπορεί εκείνη την στιγμή να ένιωθα τέτοια οργή που να χωνομουν ούτως η άλλως. Ο δισταγμος που θα είχε ο οποιοσδήποτε από εμάς νομιζω έχει να κάνει με την αξιολόγηση του κινδύνου και όχι με το θύμα.
5 Likes
Μακριά από εμένα αυτό προφανώς. Πάντως ελπίζω να συμφωνούμε ότι δεν είναι όλοι ικανοί να τα κάνουν όλα, ε; Ούτε η οποιαδήποτε απόφαση πήρες στα 20 χρόνια σου θα ήταν ίδια στα 40 ή στα 60 σου, επειδή υπάρχει εμπειρία και άλλη οπτική γωνία. Παίζει ρόλο λοιπόν ο αυθορμητισμός του μπάχαλου (εκτός αν είσαι βαλτός, άλλο αυτό) στα 20 με την στρατηγική που καταστρώνεις 30 χρόνια μετά αν είχες χρονομηχανή.
Και:
Ακριβώς το ίδιο ξεκίνησα να γράφω. Απλώς πλάτιασα, το κατάλαβα και το έβαλα σε σπόιλερ. Πιθανολογω ότι θα την έπεφτα με ό,τι δυνάμεις είχα, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το ξέρω.
Ξεκάθαρα.
3 Likes
Άρχισαν τα όργανα
Σε σοβαρά διεθνή νέα (και δεν καταλαβαίνω γιατί το συγκεκριμένο πορτάλ το έβαλε στην κατηγορία GOFUN), το τέλος του πολέμου φαίνεται να είναι κοντά πια:
2 Likes
Έτσι όπως πάει το πράγμα, σε λίγο καιρό το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα ρίχνει πυραύλους στο λιμάνι του Πειραιά και τούμπαλιν. Κουμπί του Κιμ, φυλακα της λογικής, σώσε τον μάταιο τούτο κόσμο!
1 Like
Η λέξη Ανακυκλωση στα κινεζικά έχει μάλλον μια διαφορετική έννοια σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο
1 Like
Δίνει άλλη διάσταση στην λέξη άκαρδος
2 Likes
2 Likes
Φίλος μου
1 Like
Δεν ήξερα που να το βάλω, νομίζω ταιριάζει σε αυτό το νήμα περισσότερο. Μου φάνηκε ενδιαφέρον…
2 Likes
Έγινε ένας ψιλοχαμός γενικά, τον κατηγόρησαν αρκετοί οτι ενας σοβαρός επιστήμονας δεν τα κάνει αυτά κτλ.
Υπήρξαν πολλοί πάντως που πίστεψαν ότι είναι πραγματική η φώτο, ο συγκεκριμένος φυσικός θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός…
2 Likes
Δε διαφωνώ, θα μπορούσε να το έχει χειριστεί αρκετά καλύτερα.
Απλά ήθελε να αναδείξει το πόσο misinformation υπάρχει εκεί έξω, και σε αυτό καλά έκανε, αλλά έτσι όπως το έκανε μπορεί να σκάσει μπούμερανγκ, και όλοι οι ψεκασμενοι και οι ηλίθιοι να πάρουν πάτημα και να λένε ότι οι επιστήμονες τους κοροϊδεύουν.
3 Likes
Από την άλλη, οι ψεκασμένοι και οι ηλίθιοι πάντα θα βρίσκουν αφορμές να λένε τις μαλακίες τους.
1 Like
Μιλαμε για απιστευτα τραγικη κατασταση… Εμετος καθε 1 λεπτο σε αυτο το ντοκιμαντερ… Δειχνει τοσα πολλα για την κατασταση και την επιροη της θρησκειας στην USA…Αξιζει να το δειτε
7 Likes
Έχω γνωρίσει κόσμο.
Οπιο του λαού, τίποτα άλλο.
Δεν είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα στην Ελλάδα.
3 Likes