Ομολογώ πρώτη φορά βλέπω αυτές τις λέξεις. Uniparty υποθέτω είναι uni(versity) party;; …αυτό που άλλοι λένε laptop class, pmc κλπ;; political class τι είναι;;
Αν είναι έτσι τότε γιατί όχι Κόρμπιν και Σουλτάνα;;
Ομολογώ πρώτη φορά βλέπω αυτές τις λέξεις. Uniparty υποθέτω είναι uni(versity) party;; …αυτό που άλλοι λένε laptop class, pmc κλπ;; political class τι είναι;;
Αν είναι έτσι τότε γιατί όχι Κόρμπιν και Σουλτάνα;;
Political class:
Τα μεγάλα κόμματα (Εργατικούς και Συντηρητικούς), που μοιάζουν περισσότερο μεταξύ τους απ’ ό,τι με τον απλό πολίτη.
Βουλευτές, λόρδοι, think tanks, δημόσιες υπηρεσίες και θεσμοί που αναπαράγουν μια συγκεκριμένη κουλτούρα εξουσίας.
Γραφειοκράτες
Τα ΜΜΕ που προστατεύουν το κατεστημένο αφήγημα και συχνά σιωπούν τις εναλλακτικές φωνές.
Δηλαδή ένα μίγμα κομματικής ελίτ, κρατικών μηχανισμών και ΜΜΕ, που κυβερνά για τον εαυτό του, όχι για το λαό. Είναι αποκομμένο από τον απλό λαό.
Έχεις ένα political class που ασχολείται με μικρο-ρυθμίσεις της ζωής αντί με τα μεγάλα προβλήματα (κόστος ζωής, μετανάστευση, NHS κ.λπ.). Και αν τύχει να ασχοληθούν με τα μεγάλα προβλήματα, τα μέτρα που παίρνουν είναι θεωρητικά, ανακυκλώνονται, δεν ακουμπάνε τη ρίζα του προβλήματος και βλέπουν τα προβλήματα από απόσταση, με PowerPoint και reports, όχι όπως τα βιώνει ο μέσος άνθρωπος.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα reset της πολιτικής ζωής.
Uniparty,
δηλαδή μια ενιαία πολιτική ελίτ που εναλλάσσεται στην εξουσία χωρίς πραγματική διαφορά. Συντηρητικοί + Εργατικοί είναι το ίδιο, εναλλάσσονται στην εξουσία αλλά εφαρμόζουν την ίδια ατζέντα.
Εμείς έναν Ηγέτη χρειαζόμαστε και τον έχουμε τι Uniparty και τέτοια σκουληκιάρικα ![]()
Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς δηλαδή, όπου υπάρχει υποψία κάποιου αρχηγού της Χαμάς θα ρίχνουν και βόμβα? ,![]()
Βλεπεις καποιον να κανει κατι;
Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί μία εξελισσόμενη γενοκτονία, χωρίς κανένα κράτος να αντιδρά ουσιαστικά και δυναμικά. Δολοφονούνται και στοχοποιούνται συνεχώς παιδιά, προφανώς για να μην υπάρξει νέα γενιά Παλαιστινίων. Αντί να απομονωθεί το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ από τη διεθνή κοινότητα και να βομβαρδίζεται από διεθνείς δυνάμεις το Τελ Αβίβ κάθε μέρα μέχρι να σταματήσει η γενοκτονία, βλέπουμε μία εγκληματική ανοχή από τη “διεθνή κοινότητα”.
Απογοήτευση, θλίψη, οργή
Δλδ πλέον απλά ευχόμαστε να μην υπάρχει ηγέτης της Χαμάς στη γειτονιά μας γιατί θα έρθει συστημένη ρουκέτα
Εμείς είμαστε σύμμαχοι, δε θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο!
meanwhile, στην Ευρώπη…
Στο μεν πρώτο βίντεο, πέφτει άνθρωπος με το πρόσωπο στο έδαφος μπροστά σου κι εσύ το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να τραβηχτείς (μην πέσει και πάνω σου αδερφέ, να πάει σίγουρα πάνω στο δάπεδο) και να τον βγάλεις φωτογραφία. Επίσης, άκρως επιτυχημένος ο διπλανός, ο οποίος παθαίνει το μεγαλύτερο αμόκ και λες “θα σπεύσει για βοήθεια” κι εντέλει καταλήγει στο αρχικό του σημείο.
Στο δε δεύτερο βίντεο, τα λόγια είναι περιττά. Μία κοπέλα μαχαιρώνεται μπροστά στα μάτια τους, ο άλλος περπατάει με το μαχαίρι να στάζει αίμα σε όλο το βαγόνι και κάποιοι δεν γυρνάνε καν το βλέμμα.
σοκάρομαι με τους ανθρώπους που ακόμα σοκάρονται με το γνωστοτατο (?) Bystander Apathy Experiment.
Χοντρικά ειναι υπερσυνηθες να μην επεμβαινει κανεις, οταν υπαρχει πολυς κοσμος. Γι’ αυτο ειχα διαβασει μια αναλυση που ελεγε οτι αν στην πεσουν στον δρομο, καλυτερα απο το να φωναζεις γενικως “βοηθεια”, ειναι να λοκαρεις ενα και να πεις “ε εσυ, με το καπελο και το κοκκινο μπουφαν, ελα να με βοηθησεις” - ειναι πιο πιθανο να επεμβει καποιος αν νιωσει την προσωπικη ευθυνη σε σχεση με τη συλλογικη διαχυση της ευθύνης.
PLUS - αν περναει διπλα σου ενας δολοφονος με μαχαιρι, ε μαλλον σκεφτεσαι και τα παιδια σου καπως, εικαζω
Τραγικό το δεύτερο βίντεο. Αλλά δεν είδαμε σελέμπριτις να βγαίνουν και να ξεσπάνε, ούτε πολιτικούς να γονατίζουν.
Στο πρώτο εντάξει δεν έγινε κάτι. Λιποθύμησε μια χαρτογιακάς υπουργός, σωριάστηκε… τώρα μια χαρά είναι. Της έπεσε το ζάχαρο.
Σε άλλα νέα οι Γάλλοι ξεσηκώθηκαν. Ο μόνος λαός στην ΕΕ που ξεσηκώνεται όταν τον γ@μάνε. Οι Έλληνες βγαίνουν για μια μέρα και μετά πολυθρόνα ή για μπίρες. Μόνο Δεκέμβρη του 2008 έβγαιναν κάθε μέρα.
Μακρόν φάε σκατά, Vive la révolution!
Death penalty ![]()
ρε συ, αυτο το επιχειρημα που γράφεις κάθε δεύτερο ποστ, ακουγεται καλά μέσα στο μυαλό σου ;
αλήθεια το θεωρείς έξυπνο ; Υπάρχει 1 σελεμπριτυ στον κόσμο, που αντι ξερωγω να ζει τη ζωή του, να σκανάρει καθημερινά το ιντερνετ, για να δηλώσει τον αποτροπιασμό του, μην τυχών και τον ξεφωνίσεις;
Το ξέρεις ότι η απάντηση σε αυτο το ψευτοθέμα που θέτεις συνέχεια, ειναι “τραβα πόσταρε/φωναξε/κανε σαματα” εσυ που ανησυχείς τόσο ε ; Γιατι στην πραγματικότητα αμφιβάλλω αν σε κόφτει τόσο η ουκρανη στο λεωφορείο.
Ο στοχος παντα ειναι να μειώσεις/ετε/ουν τους ανθρωπους που όντως στεναχωριούνται για κάποια θέματα.
Ειναι αδυνατον για τον οποιοδηποτε να ειναι μονιμως θυμωμενος με τα πάντα.
Δεν υπαρχει κανενας αλλος, ουτε πολιτικος, ουτε σελεμπριτι ![]()
Δεν υπάρχει το βίντεο πλέον να ξέρω για τι ακριβώς μιλάτε όμως…
μπορώ να επιβεβαιώσω πως το ‘βοήθεια’ δεν πιάνει. Μου είχε τύχει κάτι και φώναζα βοήθεια ενώ δεκάδες περνούσαν ~κοντά μου και …τίποτα. Μόνος μου με δικές μου κινήσεις επιβίωσα.
Στην Ελλάδα είπαμε ‘όχι’ όταν έλεγε όλο το σύμπαν πως αν δεν πούμε ‘ναι’ θα φτιαχτεί νέα κατηγορία φτωχής και ρημαγμένης χώρας για εμάς.
Αν οι Γάλλοι σε αυτή τη φάση κάνουν κινητοποιήσεις flash mobs λίγο περισσότερο… Κάτι μπορεί να λέει για αυτούς ως κοινωνικό σχηματισμό αλλά ε και;; Χωρίς οργάνωση δεν γίνεται τίποτα …και ακόμα φαίνεται πως την οργάνωση ο κόσμος τη θεωρεί ~Στάλιν.
Φωτογραφος ειναι.
Ναι, το κατάλαβα. Απλά, υπέθεσα για μια στιγμή ότι πρώτα και κύρια ήταν άνθρωπος. Και σε κάθε περίπτωση, αν ήταν σε κάποια απόσταση ίσως και να δεχομουν, αν το τραβήξουμε από τα μαλλιά, ότι “Έλα, μωρέ, τη δουλειά του κάνει”, αλλά όταν πέφτει μπροστά στα πόδια του και ψιλο-τραβιεται κιόλας…
Ναι και οχι. Ανθρωπος ειναι, αλλα δεν μπορεις να καταλαβεις τι σημαινει φωτογραφος. Η κινηση που κανει δεν ειναι απανθρωπη, ειναι ενστικτωδης. Ισως καπου καποτε σού εξηγησω, αλλα αν θελεις κανε τσεκ και δες ποσα ψυχολογικα εχουν πολλοι φωτογραφοι ακριβως απο αυτη την “αναγκη” της αποτυπωσης της στιγμης, σε σχεση με την πραγματικη ζωη. Πιο χαρακτηριστικη ισως ειναι η φωτο με το κοριτσακι που τα ορνια το πλησιαζουν για να το φανε, δεν μπορω να θυμηθω τωρα ακριβως πώς ειναι και φευγω σε 2’ απο το σπιτι ωστε να εχω χρονο να το ψαξω.
Οπως επισης και ο φωτογραφος που τραβηξε το κοριτσακι στην Χιροσιμα σε μια απο τις πιο διασημες φωτογραφιες ολων των εποχων, και ο ανθρωπος ειχε PTSD για το υπολοιπο της ζωης του. Παω στοιχημα πως υπαρχουν αμετρητοι αλλοι με παρομοια θεματα εχοντας φωτογραφησει/βιντεογραφησει τα διαφορα αποτελεσματα ενος πολεμου.
Ο φωτογραφος αυτοκτονησε 4 μηνες μετα την απονομη του Πουλιτζερ, εναμιση χρονο μετα την φωτογραφια.