Γιατρός, ο οποίος πραγματοποιούσε αμβλώσεις σε γυναίκες με προχωρημένη εγκυμοσύνη, δολοφονήθηκε την Κυριακή την ώρα που έμπαινε σε εκκλησία στο Κάνσας των ΗΠΑ, μετέδωσαν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Ένας άνδρας πυροβόλησε θανάσιμα τον 67χρονο Τζορτζ Τάιλερ, την ώρα που έμπαινε σε εκκλησία Λουθηριανών για να παρακολουθήσει τη λειτουργία της Κυριακής, σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Wichita Eagle.
Ο Τζ.Τάιλερ αποτελούσε «μαύρο πρόβατο» για τις οργανώσεις που τάσσονται κατά των αμβλώσεων, είχε πέσει και στο παρελθόν θύμα επιθέσεων.
Σύμφωνα με αξιωματούχο της Ουιτσιτά, συνελήφθη ένας ύποπτος για τη δολοφονία του Τζ.Τάιλερ.
Σοκαρισμένος από το γεγονός δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα.
«Είμαι σοκαρισμένος και προσβεβλημένος από τη δολοφονία του δόκτορα Τζορτζ Τάιλερ και πιστεύω ότι τις διαφορές μας ως Αμερικανοί για δύσκολα θέματα όπως είναι οι εκτρώσεις, δε μπορεί να τις λύνουμε με απεχθείς πράξεις βίας» τόνισε ο Ομπάμα.
Ο Τζ.Τάιλερ ήταν ένας από τους πολύ λίγους γιατρούς στις ΗΠΑ που πραγματοποιούν αμβλώσεις σε γυναίκες με προχωρημένη εγκυμοσύνη και βρισκόταν συχνά στο στόχαστρο των οργανώσεων κατά των αμβλώσεων, οι οποίες διοργάνωναν μαζικές διαδηλώσεις μπροστά από την κλινική του στην πόλη του Κάνσας Ουιτσιτά.
Αεροσκάφος τύπου Airbus 330-200 της εταιρείας Air France που μετέφερε 216 επιβάτες και 12μελές πλήρωμα και εκτελούσε την πτήση AF 447 από το Ρίο ντε Τζανέιρο στο Παρίσι κατέπεσε στον Ατλαντικό, σύμφωνα με την εταιρεία. Σε εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση της Βραζιλίας και της Γαλλίας για την ανεύρεση του αεροσκάφους. Σύμφωνα με την Air France, στο αεροσκάφος επέβαιναν 126 άνδρες, 82 γυναίκες και 8 παιδιά. Από τα θύματα, τα 60 ήταν Γάλλοι.
“Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αεροσκάφος συνετρίβη στον ωκεανό” φέρεται να δήλωσε εκπρόσωπος της Air France, που όσον αφορά τα αίτια του δυστυχήματος άφησε όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Νεώτερη ανακοίνωση της Air France αναφέρει ότι το αεροπλάνο έπεσε σε καταιγίδα περίπου 2 ώρες μετά την απογείωσή του και ότι αυτόματο σύστημα ενημέρωσης του αεροσκάφους με μήνυμά του προς τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας ανέφερε βλάβη στα ηλεκτρικά συστήματα.
Στο αεροπλάνο, που εκτελούσε την πτήση AF 447 από το Ρίο ντε Τζανέιρο με προορισμό το Παρίσι, επέβαιναν 228 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του 12μελούς πληρώματος. Eίχε απογειωθεί από το αεροδρόμιο της πόλης του Ρίο λίγο μετά τα μεσάνυχτα ώρα Γκρίνουιτς (3 το πρωί ώρα Ελλάδας). Οι πρώτες έρευνες εστιάζονται στη θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται 350 χλμ. βορειοανατολικά της Βραζιλίας, ενώ από την πλευρά της η Πολεμική Αεροπορία της Βραζιλίας ανακοίνωσε πως η τελευταία φορά που το στίγμα του αεροπλάνου εμφανίστηκε στα ραντάρ της ήταν στη 1.30 τα ξημερώματα ώρα Γκρίνουιτς (4.30 ώρα Ελλάδας).
“Οι Υπηρεσίες Πολιτικής Αεροπορίας της Βραζιλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και των αφρικανικών κρατών επιχείρησαν να επικοινωνήσουν με το αεροπλάνο χωρίς όμως επιτυχία” προσθέτει η Air France.
Το σημείο όπου εικάζεται ότι καταγράφηκε η τελευταία επικοινωνία με την αγνοούμενη πτήση AF 447
Σύμφωνα με πληροφορίες από διεθνή τηλεοπτικά μέσα, το έργο των σωστικών συνεργείων καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο, καθώς η ζώνη των ερευνών εκτείνεται σε ακτίνα 2.000 χιλιομέτρων. Στις έρευνες συμμετέχει και στρατιωτικό αεροσκάφος που απογειώθηκε από τη Σενεγάλη. Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ως πιθανή αιτία πτώσης του Airbus γενικευμένη βλάβη στα ηλεκτρονικά συστήματα του αεροσκάφους εξαιτίας χτυπήματος από κεραυνό.
Ωστόσο, ο γ.γ. του γαλλικού υπουργείου Μεταφορών, Ντομινίκ Μπισερό, υποστήριξε ότι είναι ακόμα πολύ νωρίς για να βγουν σαφής συμπεράσματα ως προς τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες κατέπεσε το μοιραίο Airbus και συνέστησε σύνεση και ψυχραιμία.
Εν τω μεταξύ, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, θα μεταβεί στις 17.45’ ώρα Ελλάδος στο αεροδρόμιο Charles De Gaulle, προκειμένου να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου με αφορμή το τραγικό συμβάν.
Σημειώνεται ότι ο πιλότος του μοιραίου αεροσκάφους είχε 11.000 ώρες πτήσης, από τις οποίες οι 1.700 ήταν σε αεροπλάνα Airbus A330 και A340.
To Airbus είχε πραγματοποιήσει πτήσεις συνολικής διάρκειας 18.870 ωρών και η τελευταία του συντήρηση είχε πραγματοποιηθεί στις 16 Απριλίου 2009. Το αεροπλάνο είχε ενταχθεί στο στόλο της Air France στις 18 Απριλίου 2005.
Πρόκειται για την πρώτη φορά που σημειώνεται δυστύχημα στο οποίο εμπλέκεται Airbus 330-200. Επίσης, είναι το πρώτο δυστύχημα της Air France μετά τη συντριβή του Concorde στις 25 Ιουλίου του 2000, κατά το οποίο 113 άτομα έχασαν τη ζωή τους.
Σημειωτέον πριν από περίπου δέκα μέρες στην ίδια περιοχή καταγράφηκε άλλο δυστύχημα μικρού αεροσκάφους κατά το οποίο έχασαν τη ζωή τους 14 άνθρωποι.
Κριμα.Απ οτι διαβασα και στο bbc πλεον θεωρουν δεδομενη την τραγωδια αφου θα εχουν τελειωσει τα καυσιμα ως τωρα.Αν και σχεδον απιθανο, μακαρι να εχομε διασωθεντες…
Δεν είμαι σίγουρος πως το εννοείς το σχόλιο σου, πάντως ο Ομπάμα κάνει συνεχόμενα λάθη “σώζοντας” τράπεζες και αυτοκινητοβιομηχανίες και σε μερικά χρόνια θα τα βρει μπροστά του.
Τόσο πολύ φοβάται το πολιτικό κόστος της ανεργίας; Που να μην είχε εκλεγεί μόλις πριν 7 μήνες… [-X
Δεν νομιζω ακριβως οτι αυτες οι κρατικες προσπαθειες διασωσης ιδιωτικων επιχειρησεων (οχι μονο στις ΗΠΑ αλλα και στην Ευρωπη) οφειλονται τοσο σε καποιο φοβο πχ της ανεργιας. Ειδικοτερα στις ΗΠΑ, ας κοιταξουμε τη σχεση μεταξυ πολιτικης κ κεφαλαιου. Aφενος η πλειοψηφια των γερουσιαστων προκειται για επιχειρηματιες αφετερου πρεπει να δουμε τον ρολο του ιδιωτικου κεφαλαιου στην εκλογη προεδρου στις ΗΠΑ. Οταν οι ιδιες επιχειρησεις ουσιαστικα ασκουν τη διακυβερνηση, ειναι αναμενομενο σε περιοδο οικονομικης κρισης να ζητησουν κρατικη βοηθεια.
Στη Ρόζα Λούξεμπουργκ ανήκει πιθανότατα η σορός που βρέθηκε πρόσφατα στο υπόγειο του Μουσείου Ιστορίας της Ιατρικής του Βερολίνου. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική εφημερίδα Del Spiegel, ο διευθυντής του Μουσείου, Μιχάλης Τσόκος, υποστήριξε ότι μόλις βρέθηκε η σορός διεξήχθησαν οι απαραίτητες εξετάσεις και διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για μια γυναίκα ηλικίας 40 με 50 ετών.
Το πτώμα δεν έχει κεφάλι, πόδια και χέρια, ενώ μετά τις εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι είχε μείνει στο νερό τουλάχιστον για δυο χρόνια.Από την αυτοψία προέκυψε ότι η γυναίκα έπασχε από οστεοαρθρίτιδα και τα πόδια της είχαν διαφορετικό μήκος, όπως ακριβώς και τα πόδια της Ρόζα.
«Ενδεχομένως μετά τη δολοφονία της, οι δράστες να έδεσαν βαρίδια στο κεφάλι και τα άκρα της πριν την πετάξουν στο νερό, με αποτέλεσμα να αποκοπούν», υποστήριξε ο κ. Τσόκος. Όπως υποστήριξε ο διευθυντής του Μουσείου, τον τελευταίο καιρό ακούγονταν φήμες με βάση τις οποίες το σώμα της επαναστάτριας δεν είχε ταφεί αλλά βρισκόταν στο νοσοκομείο. Όταν βρέθηκε το πτώμα και διεξήχθησαν οι πρώτες εξετάσεις, ο κ. Τσόκος υποψιάστηκε ότι πιθανότατα πρόκειται για τη Ρόζα, κάτι που δεν μπορεί να αποδειχθεί 100% αν δεν γίνει ταυτοποίηση DNA.
H Ρόζα Λούξεμπουργκ δολοφονήθηκε το 1919 από δεξιούς πολιτοφύλακες που έριξαν τη σορό της στα παγωμένα νερά ενός καναλιού.Λίγους μήνες αργότερα το πτώμα της ανασύρθηκε από τον ποταμό και ετάφη στο Βερολίνο. Όμως όπως δείχνουν τα πράγματα μάλλον δεν επρόκειτο για τη Ρόζα.
Κάθε χρόνο χιλιάδες κομμουνιστές, φεμινίστριες και αριστεροί επισκέπτονται τον τάφο της για να αποτίσουν φόρο τιμής.
Το άγαλμα που βλέπετε ονομάζεται Ο ορειχάλκινος στρατιώτης. Βρισκόταν στο κέντρο του Ταλίν, πρωτεύουσας της Εσθονίας, από το 1947.
Τότε, την τρίτη επέτειο από την είσοδο στο Ταλίν του Κόκκινου Στρατού και της εκδίωξης των Ναζήδων, στις 22 Σεπτεμβρίου του 1944, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος που συμβολίζει ένα στρατιώτη της Σοβ. Ένωσης με στολή του Β? Παγκοσμίου Πολέμου. Κάτω από το σημείο στο οποίο ανεγέρθηκε βρίσκονταν τα λείψανα 12 στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, από τους πολλούς που έπεσαν στη μάχη για την απελευθέρωση του Ταλίν.
Η απελευθέρωση του Ταλίν ήταν ουσιαστικά το αποτέλεσμα μιας μεγάλης επίθεσης που εξαπέλυσε ο Κόκκινος Στρατός από το Γενάρη του 1944 ώς τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους και οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση των Βαλτικών δημοκρατιών. Η σχεδόν 9μηνη αυτή μάχη ονομάστηκε Μάχη του Νάρβα ή αλλιώς Μάχη των Ευρωπαίων Ες-Ες εξαιτίας των χιλιάδων Ευρωπαίων εθελοντών (από Ολλανδία, Βέλγιο, Φιλανδία, Βαλτικά κράτη, κλπ) που πολέμησαν λυσσαλέα στο πλευρό των στρατιωτών του Γ? Ράιχ. Ενδεικτικό των φονικών συγκρούσεων είναι ότι οι Σοβιετικοί παρέταξαν 250.000 άντρες και στο τέλος του Σεπτέμβρη μετρούσαν 150.000 νεκρούς και τραυματίες!
Στη μάχη αυτή διέπρεψαν οι περίπου 15.000 Εσθονοί SS, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει ήδη από το 1943 την 20η Μεραρχία Γρεναδιέρων των Βάφεν Ες Ες (1η Εσθονική). Γενικά, οι Εσθονοί είδαν με ιδιαίτερη συμπάθεια τους Ναζί και η πλειοψηφία των τότε 800.000 κατοίκων συνεργάστηκε ιδιαίτερα ενεργά μαζί τους. Από τους 5.000 Εβραίους που ζούσαν στην Εσθονία το 1940, επέζησαν μόλις μερικές δεκάδες ενώ πάνω από 15.000 κομμουνιστές και άντρες του Κόκκινου Στρατού εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Ήταν τόσο μεγάλη η συνεισφορά των Εσθονών, ώστε η Χιτλερική Διοίκηση ανακήρυξε την Εσθονία ?χώρα πλήρως εκκαθαρισθείσα από μπολσεβίκους και Εβραίους?!
Ξαναγυρίζοντας στη συζήτηση για το άγαλμα, γράψαμε ότι ?βρισκόταν?, γιατί απλά σήμερα δεν βρίσκεται πια εκεί. Ξηλώθηκε στις 27 Απριλίου, με κυβερνητική απόφαση και οδηγήθηκε στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο του Ταλίν. Η αιτιολογία ήταν ότι θύμιζε στους Εσθονούς την Σοβιετική Κατοχή! Όπως παρακολουθήσαμε όλοι στα κανάλια και στις εφημερίδες, το ξήλωμα του αγάλματος δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Στις 26 και 27 Απριλίου το κέντρο του Ταλίν έγινε θέατρο σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών (κυρίως Ρώσικης εθνικότητας αλλά και αριστερών και αναρχικών) και των δυνάμεων ασφαλείας που οδήγησαν σε εκτεταμένες καταστροφές του κέντρου της πόλης, σε τραυματισμό εκατοντάδων, σε χίλιες συλλήψεις και στο θάνατο από ξυλοδαρμό του διαδηλωτή Ντμίτρι Γκανίν.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετίας και την ανεξαρτησία της Εσθονίας, κάθε τι που θυμίζει ?κομμουνισμό? θεωρείται έγκλημα μαι με βάση το νόμο. Η απέχθεια και το μίσος φτάνει μέχρι και στα μνημεία και τα λείψανα των αντιφασιστών στρατιωτών! Αντίθετα, οι Εσθονοί μέλη των SS, αποκαθίστανται και με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων θεωρούνται αγωνιστές της Εσθονικής Ανεξαρτησίας και όχι εγκληματίες πολέμου! Εκδηλώσεις διοργανώνονται από κρατικούς και άλλους φορείς στη μνήμη τους, ηρώα στήνονται και η δράση τους καθαγιάζεται.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι από τα αποκαλυπτήρια μνημείου, παρουσία κυβερνητικών αξιωματούχων, προς τιμήν των ?Εσθονών που πολέμησαν το 1940-1945 ενάντια στους Μπολσεβίκους και υπέρ της Ανεξαρτησίας της Εσθονίας?, στις 20 Αυγούστου του 2004 στην πόλη Λιχούλα, το οποίο ξεσήκωσε διεθνή σάλο και ανάγκασε την κυβέρνηση να το αποσύρει αργότερα:
H wikipedia πάλι, τα λέει κάπως διαφορετικά από το indymedia…
Soviet Annexation
The fate of the Republic of Estonia before World War II was decided by the German-Soviet Nonaggression Pact of August 1939 after Stalin gained Hitler’s agreement to divide Eastern Europe into “spheres of special interest” according to the Molotov-Ribbentrop Pact and its Secret Additional Protocol.[33][34][35]
On 24 September 1939, warships of the Red Navy appeared off Estonian ports and Soviet bombers began a patrol over Tallinn and the nearby countryside.[36] The Estonian government was forced to give their assent to an agreement which allowed the USSR to establish military bases and station 25,000 troops on Estonian soil for “mutual defence”.[37] On 12 June 1940, the order for a total military blockade on Estonia was given to the Soviet Baltic Fleet.[38][39] On 14 June 1940, while world’s attention was focused on the fall of Paris to Nazi Germany a day earlier, the Soviet military blockade on Estonia went into effect, two Soviet bombers downed a Finnish passenger airplane “Kaleva” flying from Tallinn to Helsinki carrying three diplomatic pouches from the U.S. legations in Tallinn, Riga and Helsinki.[40] On 16 June 1940, the Soviet Union invaded Estonia.[41] The Red Army exited from their military bases in Estonia on 17 June.[42] The following day, some 90,000 additional troops entered the country. In the face of overwhelming Soviet force, the Estonian government capitulated on 17 June 1940 to avoid bloodshed.[43]
1940 Soviet map of the Estonian SSR.
The military occupation of Estonia was complete by the 21 June 1940.[44]
Most of the Estonian Defence Forces and the Estonian Defence League surrendered according to the orders of the Estonian Government believing that resistance was useless and were disarmed by the Red Army.[45][46] Only the Estonian Single Signal Battalion stationed in Tallinn at Raua Street showed resistance to Red Army and Communist Militia called “People’s Self-Defence”[47] on 21 June 1940.[48] As the Red Army brought in additional reinforcements supported by six armoured fighting vehicles, the battle lasted several hours until sundown. Finally the military resistance was ended with negotiations and the Single Signal Battalion surrendered and was disarmed.[49] There were 2 dead Estonian servicemen, Aleksei Männikus and Johannes Mandre, and several wounded on the Estonian side and about 10 killed and more wounded on the Soviet side.[50][51] The Soviet militia that participated in the battle was led by Nikolai Stepulov[52]
In August 1940, Estonia was illegally annexed by the Soviet Union as the Estonian SSR. The provisions in the Estonian constitution requiring a popular referendum to decide on joining a supra-national body were ignored. Instead the vote to join the Soviet Union was taken by those elected in the sham elections held in the previous month. Additionally those who had failed to do their “political duty” of voting Estonia into the USSR, specifically those who had failed to have their passports stamped for voting, were condemned to death by Soviet tribunals.[53] The repressions followed with the mass deportations carried out by the Soviets in Estonia on 14 June 1941. Many of the country’s political and intellectual leaders were killed or deported to remote areas of the USSR by the Soviet authorities in 1940–1941. Repressive actions were also taken against thousands of ordinary people.
When the German Operation Barbarossa started against the Soviet Union, about 34,000 young Estonian men were forcibly drafted into the Red Army. Fewer than 30% of them survived the war. Political prisoners who could not be evacuated were executed by the NKVD.[54]
Many countries, including the United States, did not recognize the annexation of Estonia by the USSR. Such countries recognized Estonian diplomats and consuls who still functioned in many countries in the name of their former governments. These diplomats persisted in this anomalous situation until the ultimate restoration of Baltic independence.[55]
Contemporary Russian politicians deny that the Republic of Estonia was illegally annexed by the Soviet Union in 1940. They state that the Soviet troops had entered Estonia in 1940 following the agreements and with the consent of the government of the Republic of Estonia, regardless of how their actions can be interpreted today. They maintain that the USSR was not in a state of war and was not waging any combat activities on the territory of Estonia, therefore there could be no occupation. The official Soviet and current Russian version claims that Estonians voluntarily gave up their statehood. Freedom fighters of 1944–1976 are labeled “bandits” or “nazis”. The Russian position is not recognized internationally
German occupation
Main articles: Occupation of Estonia by Nazi Germany, Germanisation, German Holocaust, Reichskommissariat Ostland, and Generalplan Ost
Jüri Uluots.
After the Third Reich invaded the Soviet Union on 22 June 1941, the Wehrmacht reached Estonia in (July 1941). The German Army crossed the Estonian southern border on 7 July. The Red Army retreated behind the Pärnu River- the Emajõgi line on 12 July. At the end of July the Germans resumed their advance in Estonia working in tandem with the Estonian Forest Brothers. Both German troops and Estonian partisans took Narva on 17 August and the Estonian capital Tallinn on 28 August. After the Soviets were driven out from Estonia German troops disarmed all the partisan groups.[58] Although initially the Germans were perceived by most Estonians as liberators from the USSR and its repressions, and hopes were raised for the restoration of the country’s independence, it was soon realized that they were but another occupying power. The Germans pillaged the country for the war effort and unleashed the Holocaust. For the duration of the occupation Estonia was incorporated into the German province of Ostland. This led many Estonians, unwilling to side with the Nazis, to join the Finnish Army to fight against the Soviet Union. The Finnish Infantry Regiment 200 (Estonian: soomepoisid) was formed out of Estonian volunteers in Finland. Although many Estonians were recruited in to the German armed forces (including Estonian Waffen-SS), the majority did so only in 1944 when the threat of a new invasion of Estonia by the Red Army had become imminent and it was clear that Nazi Germany could not win the war.[59] By January 1944, the front was pushed back by the Red Army almost all the way to the former Estonian border. Narva was evacuated. Jüri Uluots, the last legitimate prime minister of the Republic of Estonia (according to the Constitution of the Republic of Estonia) prior to its fall to the Soviet Union in 1940, delivered a radio address that appealed to all able-bodied men born from 1904 through 1923 to report for military service (Before this, Jüri Uluots had opposed Estonian mobilization.) The call drew support from all across the country: 38,000 volunteers jammed registration centers.[60] Several thousand Estonians who had joined the Finnish Army came back across the Gulf of Finland to join the newly formed Territorial Defense Force, assigned to defend Estonia against the Soviet advance. It was hoped that by engaging in such a war Estonia would be able to attract Western support for the cause of Estonia’s independence from the USSR and thus ultimately succeed in achieving independence.[61]
ο 1918, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Λένιν παραχώρησε την Εσθονία στους Γερμανούς, όμως μετά την κατάρρευση της Γερμανίας η Εσθονία αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητη δημοκρατία (1921). Τον Ιούνιο του 1940 η ακόμη τότε σύμμαχος της Ναζιστικής Γερμανίας Σοβιετική Ένωση παραβιάζοντας την από το 1938 Διακήρυξη περί Εσθονικής Ουδετερότητας και το δεκαετές, από το 1939, Σύμφωνο Μη Επιθέσεως των στην Εσθονία σταθμευμένων σοβιετικών στρατευμάτων προέβη στην ένοπλη κατοχή της χώρας. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους η Εσθονία προσαρτήθηκε τυπικά ως Εσθονική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Κατά την μετέπειτα Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα του γερμανικού στρατού ενάντια στη Σοβιετική Ένωση υποχρεώθηκαν να στρατολογηθούν, ως σοβιετικοί, περίπου 35.000 Εσθονοί. Αυτό οδήγησε σε γερμανική επίθεση κατά της Εσθονίας και κατάληψη της από τον Ιούλιο του 1941 ως τμήματος της Γερμανικής Διοίκησης της Οστλάνδης (Östland). Ο ερυθρός στρατός ανακατέλαβε τη χώρα το φθινόπωρο του 1944 ωθώντας πάνω από 120.000 Εσθονούς να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές του εστίες ως πρόσφυγες κυρίως προς την Σουηδία, την Φινλανδία και τη Γερμανία. Με την λήξη του Πολέμου το 1945 η Εσθονία προσαρτήθηκε και πάλι ως σοβιετική σοσιαλιστική δημοκρατία ενώ το ανατολικό της τμήμα μεταφέρθηκε στην επικυριαρχία της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και εξακολουθεί να αποτελεί μέχρι και σήμερα (2007) μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Σε ισόβια κάθειρξη καταδικάσθηκε σήμερα στο Λάος 20χρονη έγκυος Βρετανίδα, με την κατηγορία της διακίνησης κοκαΐνης.
Πρόκειται για την Samantha Orobator, η οποία συνελήφθη τον Αύγουστο του 2008 για κατοχή σχεδόν 680 γραμμαρίων ηρωίνης, ενώ ετοιμαζόταν να επιβιβασθεί σε αεροπλάνο με προορισμό την Ταϊλάνδη.
Πάντως, μυστήριο καλύπτει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η 20χρονη έμεινε έγκυος ενώ βρισκόταν στη φυλακή, γεγονός που έχει τροφοδοτήσει διάφορα σενάρια στον Τύπο.
Βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, οποιοσδήποτε συλληφθεί στο Λάος έχοντας στην κατοχή του περισσότερα από 500 γραμμάρια ηρωίνης κινδυνεύει να καταδικαστεί σε θάνατο. Ωστόσο, όπως δήλωσε τον περασμένο μήνα εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών του Λάος, ο νόμος προβλέπει ότι οι έγκυοι δεν καταδικάζονται στην εσχάτη των ποινών.
Οι Σλοβάκοι άρχισαν σήμερα να ψηφίζουν για της ευρωεκλογές που για μία ακόμη φορά αναμένεται ότι θα σηματοδοτηθούν από μία αποχή ρεκόρ στην πρώην κομμουνιστική χώρα.
Χθες,ο πρόεδρος της χώρας Ιβαν Γκασπάροβιτς έκανε έκκληση προς τους εκλογείς να κινητοποιηθούν ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις προβλέπεται μία συμμετοχή γύρω στο 14%.Στις ευρωεκλογές το 2004 είχε φθάσει η συμμετοχή στο 17% στη χώρα όπου η αποχή καταγράφεται ως η μεγαλύτερη μεταξύ των 27 χωρών μελών της ΕΕ.
Σύμφωνα με αναλυτές αυτό εν μέρει εξηγείται από το γεγονός ότι ο πληθυσμός,που ψήφισε ήδη φορές εφέτος σε δύο γύρους προεδρικών εκλογών,θεωρεί τους ευρωβουλευτές απομονωμένους από τα εθνικά θέματα.
Περίπου 6.000 είναι τα εκλογικά τμήματα που άνοιξαν στις 08:00,ώρα Ελλάδας και θα κλείσουν στις 23:00 ώρα Ελλάδας,ενώ τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν αύριο το βράδυ και αφού ολοκληρωθεί η ψηφοφορία σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.Οι εγγεγραμμένοι Σλοβάκοι ψηφοφόροι είναι περίπου 4 εκατομμύρια.
Εδώ κολλάει αυτό που λέμε “γίναμε Αμερικανάκια”. Θέλουν να αποφασίζουν χωρίς εμάς για εμάς. Όχι μόνο εκεί, αλλά κι εδώ, το παραμύθι της αποχής είναι το ίδιο. Απέχω, στέλνω μήνυμα, και λοιπές ανοησίες.
Δεν έχει καταλάβει ο κόσμος, ότι μη ψηφίζοντας γίνεται ποσοστό της αποχής που επιβάλλουν στην ουσία τα ΜΜΕ, και την οποία θα καπελώσουν ή θα αναδείξουν ανάλογα με το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα και τον διαμορφούμενο συσχετισμό.
Eννοειται πως και 'γω διαφωνω με την λογικη της αποχης. Δεν σ’αρεσει η τωρινη κατασταση. Ωραια. Με το να εισαι αραχτος σπιτακι σου και να σιχτιριζεις απο την πολυθρονα σου αλλαζεις τιποτα? Δεν λεω φυσικα οτι με το να ψηφισεις εχει κανει κατι συνταρακτικα καθοριστικο για την διαμορφωση της κοινωνιας αλλα απο την αλλη ειναι ενα πρωτο βημα το να ριξεις μια ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ψηφο και οχι φυσικα το να ψηφισεις με βαση ηλιθια ή και ανυπαρκτα κριτηρια.
Αυτό που ξεκίνησαν πυγμάχοι, χτυπώντας τατουάζ με ονόματα γνωστών Καζίνο στην πλάτη τους, τώρα επεκτείνεται και σε άλλα…σώματα.
Η ιδέα της χρησιμοποίησης του σώματος ως διαφημιστικόυ χώρου εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς και παρά το ότι μοιάζει κάπως περίεργη τακτική, οι εταιρείες περιμένουν ότι θα έχει αποτέλεσμα.
Στο παρελθόν η Goodyear πρόσφερε δωρεάν λάστιχα σε όσους έβαζαν στο σώμα τους το όνομα και το σήμα της γνωστής εταιρίας ελαστικών. Απ’ ό, τι φαίνεται όμως αυτού του είδους η διαφήμιση περνά σε ένα άλλο επίπεδο.
Η διαδικτυακή εταιρεία Massively Multiplayer Online(MMO), στην οποία ανήκουν online παιχνίδια όπως το “World of Warcraft”, προσφέρει 500.000 δολάρια στην πορνοστάρ Άννα Μόργκαν για να χτυπήσει στο σώμα της το όνομα της εταιρίας και το URL της(σσ. ηλεκτρονική διεύθυνση της εταιρίας).
Το σήμα MyMMOShop.com θα γραφτεί στο σώμα της, ενόψει της επόμενης ταινίας με υπόθεση που θα παίξει η εν λόγω κυρία. Η Άννα Μόργκαν, βάσει συμβολαίου θα διαφημίζει την εταιρία πάνω στο στήθος της για τα επόμενα δύο χρόνια και είναι φανερό ότι το όνομα της MMO θα το δει πολύς κόσμος.
Έτσι για να βλέπουμε κάποια πράγματα με μια διευρυμένη οπτική.
Εντείνονται οι αντιδράσεις στη Βρετανία για την εκλογή δύο ακροδεξιών ευρωβουλευτών, την ώρα που γίνονται προσπάθειες δημιουργίας ακροδεξιάς ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο με τη συμμετοχή 7 χωρών. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: βρισκόμαστε εκ νέου μπροστά στην άνοδο του φασισμού;
Με το σύνθημα «απόβρασμα ναζί, φύγε από τους δρόμους μας» και πετώντας αυγά, διαδηλωτές διέκοψαν χθες την συνέντευξη Τύπου του Νικ Γκρίφιν, αρχηγού του ακροδεξιού Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (ΒΝΡ) που κέρδισε δύο έδρες στη νέα Ευρωβουλή. Τα αυγά βρήκαν τον Γκρίφιν στον ώμο, ενώ ένας διαδηλωτής τον χτύπησε στο κεφάλι με πλακάτ πριν τον φυγαδεύσουν οι άνδρες της ασφαλείας του. Το ΒΝΡ, που ζητά να σταματήσει η μετανάστευση, να επαναπατρισθούν «εθελοντικά» οι μετανάστες και να αποσυρθεί η χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κέρδισε περισσότερες από 940.000 ψήφους στις εκλογές για την Ευρωβουλή. Τώρα ο Γκρίφιν προσπαθεί να συγκεντρώσει άλλους 25 ακροδεξιούς βουλευτές από 7 χώρες προκειμένου να δημιουργήσουν ακροδεξιό μπλοκ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γεγονός που θα εξασφαλίσει και τη χρηματοδότησή του με περισσότερα από 26,5 εκατομμύρια ευρώ.
Η ενίσχυση
Το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα δεν είναι το μόνο ακροδεξιό κόμμα που ενισχύθηκε στις φετινές ευρωεκλογές. Το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς, το φινλανδικό Αληθινοί Φινλανδοί, το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας και το Τζόμπικ στην Ουγγαρία, το Κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία, τα ακροδεξιά κόμματα σε Βουλγαρία και Τσεχία και η ξενοφοβική Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία είδαν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν. Η εφημερίδα «Guardian» ρώτησε επιφανείς Βρετανούς ιστορικούς εάν βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στην άνοδο του φασισμού. Και παρ΄ ότι οι περισσότεροι το αρνούνται, οι απαντήσεις τους δεν είναι καθόλου καθησυχαστικές. www.ta-nea.gr
Το αυγό του φιδιού…
Ο ΝΙΚ ΓΚΡΙΦΙΝ, αρχηγός του Εθνικού Κόμματος της Βρετανίας (ΒΝΡ), επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία πως το κόμμα του δεν είναι των άκρων και ο ίδιος δεν είναι ρατσιστής.
[[IMG]http://www.enet.gr/resources/2009-06/64a-thumb-small.jpg[/IMG]](http://www.enet.gr/resources/2009-06/64a-thumb-large.jpg) Παρ' όλ' αυτά, για να γίνει κάποιος μέλος του κόμματος, πρέπει να είναι «γνήσιος Βρετανός» και όχι να προέρχεται από «άλλες αυτόχθονες ομάδες». Ερωτηθείς, χθες, «πώς καταλαβαίνει κάποιος "έναν γνήσιο Βρετανό"», πολύ κυνικά απάντησε «απλώς κοιτώντας τον». Λίγο νωρίτερα, προσερχόμενος σε συνέντευξη Τύπου του κόμματός του, κοντά στη Βουλή των Κοινοτήτων στο Ουέστμινστερ, αποδοκιμάστηκε άγρια από ομάδες νεαρών διαδηλωτών, που του φώναξαν «φύγε από τους δρόμους μας, ναζιστικό κατακάθι», και τον έλουσαν με αυγά. Οι σωματοφύλακές του τον πήραν και έφυγαν, και η συνέντευξη ματαιώθηκε.
ΣΤΙΣ εκλογές της Κυριακής, ο κ. Γκρίφιν εξελέγη ευρωβουλευτής και το κόμμα του κέρδισε ακόμα μία έδρα. Ο Πίτερ Χέιν, νεοδιορισθείς υπουργός για την Ουαλλία, δήλωσε ότι είναι στίγμα για τη Βρετανία να εκπροσωπείται στην Ευρώπη «και από φασίστες και ρατσιστές», και ζήτησε απ' όλους «να απομονώσουν και να αντιπαρατίθενται συνεχώς με το ΒΝΡ».
Η ΓΚΛΕΝΤΑ ΤΖΑΚΣΟΝ, μία από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της Βρετανίας, βουλευτής επίσης του Εργατικού Κόμματος, για το Χάμπστεντ και Χάιγκεϊτ στο Λονδίνο, με άρθρο της χθες στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», λέει ότι δεν θυμάται στη ζωή της να υπήρχαν «τέτοιες αηδιαστικές σκηνές», όσο εκείνη της νύχτας της περασμένης Κυριακής, που ο ηγέτης του Εθνικού (κατ' ακρίβειαν, εθνικιστικού) Κόμματος της Βρετανίας, Νικ Γκρίφιν, πανηγύριζε για την εκλογή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Κάποτε», λέει η Γκλέντα Τζάκσον, «όλοι εμείς, των υπόλοιπων δημοκρατικών κομμάτων, συζητούσαμε για το εάν πρέπει να ασχολούμαστε καν με τέτοια κατακάθια. Απερίφραστα σήμερα, λέω πως όχι μόνο θα ασχοληθούμε μαζί τους, αλλά εκθέτοντας κάθε παράλογη θέση τους, με τον πιο δυναμικό και τεκμηριωμένο τρόπο, θα τους ξεσκίσουμε!». Εννοείται, συμπλήρωσε, ότι «τα όπλα μας» είναι μόνο εκείνα τα οποία οι εθνικιστές και οι φασίστες δεν χρησιμοποίησαν ποτέ -δημοκρατικά.
«Πρέπει να είμαστε σκληροί κατά του φασισμού. Να επισημαίνουμε τα αίτια που τον προκαλούν, να ενημερώνουμε αδιάκοπα τον κόσμο πού οδηγεί ο φασισμός. Προτείνω μια νέα "κοινωνική οικιστική επανάσταση". Μια ανανεωμένη και ανθεκτική στρατηγική περιφερειακής ανάπτυξης. Πολιτικές πράξεις απτές, που να αγγίζουν τους απλούς πολίτες. Αυτά είναι τα όπλα που τρέμει ο κάθε Γκρίφιν, καθώς, κάθε τι που υπονομεύει την κοινωνική, πολιτική και, ναι, φυλετική ανισότητα, υπονομεύει θανάσιμα και την πλατφόρμα εξτρεμισμού αυτού του κυρίου».
e-net.gr
Κυρίως το παραθέτω για τις αντιδράσεις που προξένησε και μόνο η εκλογική άνοδος των εθνικιστικών κομμάτων στο εξωτερκό. Ιδιαίτερα, η Αγγλία, αν και συντηρητική χώρα, φαίνεται να έχει ιδιαίτερα αντιφασιστικά ανακλαστικά. Και μιλάμε για μια χώρα που στα 60ς ένιωσε την άνοδο του νεοναζισμού, κι αργότερα την εποχή του θατσερισμού λόγω της φτώχειας και τις πολιτικές λιτότητας, σε συνδυασμό με τη σταθερή μετανάστευση/ξενοφοβία, ταλανίστηκε παραγματικά από φασιστικές σπείρες. Δηλαδή για μια χώρα που αυτά δεν τα αντιμετωπίζει για πρώτη φορά.
Χα :!: Πολύ ωραίοι πραγματικά αυτοί οι Εργατικοί, όπως και κάθε άλλο αστικό κόμμα. Αφού πρώτα με τις πολιτικές τους βοήθησαν με κάθε τρόπο να ανδρωθεί ο ρατσισμός και ο αυταρχισμός, αφού γέμισαν τη χώρα με κάμερες και αφού έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα του αθώου Βραζιλιάνου “ύποπτου για τρομοκρατία” αλλά και άλλων θυμάτων της αστυνομικής βαρβαρότητας, τώρα ανακάλυψαν το φασισμό και τραβάνε τα βυζιά τους. Να τον χαίρονται το Γκρίφιν τους!
Mα ρε παιδια ο φασισμος ειναι το alter-ego της αστικης δημοκρατιας. Δεν αμφισβητει την ουσια του συστηματος, δεν αμφισβητει τις παραγωγικες σχεσεις, δεν αμφισβητει την εξουσια της αστικης τάξης. Σε περιοδους κοινωνικης ηρεμιας ομως ο φασισμος ειναι αχρειαστος γιατι ειναι αντιπαραγωγικος, οταν οι ταξικες αντιθεσεις εντεινονται, τσουπ εμφανιζεται ο φασισμος για να κρατησει τα λουρια. Η ιστορια έχει αποδειξει οτι σε μια τετοια περιπτωση οι δημοκρατικοτεροι των αστων πολιτικων θα χαρισουν απλοχερα την εξουσια στα χερια φασιστων παρα στα χερια οσων αμφισβητουν το συστημα επι της ουσιας.
Yπαρχει τρανοτερο παραδειγμα απο τον Friedrich Ebert, ηγετη της γερμανικης σοσιαλδημοκρατιας στον Μεσοπολεμο, ο οποιος εδωσε εντολη στα ακροδεξια (κ κατα τα αλλα εχθρικα απεναντι στο δημοκρατικο SPD) Freikorps να δολοφονησουν την Roza Luxemburg??? Η ακροδεξια, οταν χρειαστει ειναι το σωσιβιο της αστικης ταξης. Μηπως συσσωμη η αστικη ταξη της Γερμανιας (πλην ελαχιστων εξαιρεσεων) δεν υποστηριξε το ναζιστικο καθεστως?
Ετσι κ τωρα, το βλεπουμε και στην Ελλαδα, καθως οι ταξικες αντιθεσεις εντεινονται, τα ΜΜΕ - προπαγανδιστικος μηχανισμος της αστικης ταξης- προμοταρουν την ακροδεξια. Βλεπουμε ακομα και δολοφονους της Χ.Α. στα παραθυρα, καλα ας μην σχολιασουμε το promotion στον μπουμπουκο , το ΛΑΟΣ κλπ. Εχει κοιταξει κανεις, το προγραμμα του ΛΑΟΣ για την οικονομια της χωρας??? Νεοφιλελευθερο οσο δε παει. Μπροστα του οι ανδριανοπουλος/μανος φαινονται ως “σοσιαλιστες”.
Ρωτηστε τους πολιτικους και των 2 κομματων αν αυριο τους εφερναν το διλλημα. Σοσιαλισμος ή φασισμος, τι θα διαλεγαν…